ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
(2004) 2 ΑΑΔ 18
23 Ιανουαρίου, 2004
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΖΙΚΚΟΥ,
Εφεσείουσα,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσιβλήτων.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7441)
Αμελής οδήγηση ― Καταδίκη οδηγού αυτοκινήτου για αμελή οδήγηση ― Τα ευρήματα του Δικαστηρίου δεν αποκάλυπταν πράξη της οδηγού του αυτοκινήτου αποκλίνουσα από το καθήκον επιμέλειας ―Ακύρωση της καταδίκης κατ' έφεση.
Ποινική ευθύνη κατηγορουμένου ― Ο προσδιορισμός των κρίσιμων, για την απόφαση του Δικαστηρίου γεγονότων, υποβοηθά την υπαγωγή τους στις αρχές δικαίου που διέπουν την ποινική ευθύνη του κατηγορουμένου ― Η παράθεση δικαστικών αποφάσεων και περικοπών από αυτές, χωρίς τον συσχετισμό των αρχών που προκύπτουν με τα γεγονότα της υπόθεσης, αφήνει κενό στην αιτιολογία της απόφασης.
Η εφεσείουσα εισήλθε από πάροδο σε κύριο δρόμο με πρόθεση να στρίψει δεξιά. Επειδή δεν είχε ορατότητα εισχώρησε με μεγάλη προσοχή στον κύριο δρόμο και όταν έφθασε σε σημείο του δρόμου που διεύρυνε την ορατότητα προς τα δεξιά είδε το μοτοποδήλατο του παραπονουμένου να έρχεται προς την κατέυθυνσή της με «πολύ μεγάλη ταχύτητα» και να ακολουθεί ελικοειδή πορεία. Τότε σταμάτησε το αυτοκίνητό της αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου ελεύθερο απ' όπου θα μπορούσε να περάσει ο παραπονούμενος.
Η εφεσείουσα κρίθηκε ένοχη κατηγορίας για αμελή οδήγηση με το δικαιολογητικό ότι έφραξε την πορεία του παραπονουμένου. Με την παρούσα έφεση προσβάλλει την καταδίκη της.
Αποφασίστηκε ότι:
Τα ευρήματα του πρωτόδικου Δικαστηρίου δεν αποκαλύπτουν πράξη της εφεσείουσας αποκλίνουσα από το καθήκον επιμέλειας. Κατά την είσοδό της στο δρόμο πήρε κάθε μέτρο προς προστασία άλλων διακινούμενων στο δρόμο έναντι προβλεπτών κινδύνων. Ο αλόγιστος τρόπος οδήγησης του παραπονουμένου αποτέλεσε τη γενεσιουργό και μόνη αιτία του δυστυχήματος. Προληπτικά μέτρα έναντι αυτού του κινδύνου δεν είχε εξ αντικειμένου δυνατότητα ούτε καθήκον να πάρει η εφεσείουσα.
Η έφεση επιτράπηκε.
Έφεση εναντίον Καταδίκης.
Έφεση από την εφεσείουσα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου (Υπόθεση Αρ. 2811/2002), ημερομηνίας 18/4/2003, με την οποία βρέθηκε ένοχη και καταδικάστηκε για αμελή οδήγηση, η οποία είχε ως αποτέλεσμα την εμπλοκή της σε τροχαίο ατύχημα με τον παραπονούμενο οδηγό μοτοποδηλάτου.
Γ. Λουκαΐδης, για την Εφεσείουσα.
Π. Ευθυβούλου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η εφεσείουσα προσβάλλει την καταδίκη της στην κατηγορία ότι οδηγούσε αμελώς. Ενεπλάκη σε οδικό δυστύχημα εισερχόμενη σε κύριο δρόμο από πάροδο με πρόθεση να στρίψει δεξιά. Η ορατότητα της προς εκείνη την κατεύθυνση φρασσόταν από τοίχο και δένδρα. Έτσι η εφεσείουσα και η συνοδηγός της, που ως φαίνεται τη συνέδραμε στην ανίχνευση του πεδίου, εισχώρησε στον κύριο δρόμο με πάσα προσοχή, ίντζα με ίντζα. Η μαρτυρία τους κρίθηκε αξιόπιστη. Όχι όμως του παραπονούμενου, του οδηγού του μοτοποδηλάτου με το οποίο συγκρούστηκε και του συνεπιβάτη του.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία που έγινε αποδεκτή όταν η εφεσείουσα έφθασε σε σημείο του δρόμου που διεύρυνε την ορατότητα προς τα δεξιά της, είδε το μοτοποδήλατο να ελαύνει προς την κατεύθυνση της με «πολύ μεγάλη ταχύτητα» και πέραν τούτου να ακολουθεί ελικοειδή πορεία ζιγκ-ζαγκ. Το καλύτερο που μπορούσε να κάμει, ως κατέθεσε, ήταν να σταματήσει το αυτοκίνητό της αφήνοντας το μεγαλύτερο μέρος του δρόμου ελεύθερο απ' όπου ο παραπονούμενος θα μπορούσε να διαβεί. Άλλα αυτοκίνητα δεν υπήρχαν στο δρόμο.
Η δικαστής που εκδίκασε την υπόθεση, έκρινε την εφεσείουσα ένοχη με το δικαιολογητικό ότι έφραξε την πορεία του παραπονουμένου. Ποία η αμέλεια της και ειδικότερα η απόκλιση από το καθήκον επιμέλειας που είχε για την προστασία της ασφάλειας του παραπονουμένου και του συνεπιβάτη του, δεν το πραγματεύεται. Ούτε προβαίνει σε συγκεκριμένα ευρήματα, άλλα από εκείνα που αναφέρονται στην αξιοπιστία των μαρτύρων. Ο προσδιορισμός των κρίσιμων, για την απόφαση του Δικαστηρίου γεγονότων, υποβοηθά την υπαγωγή τους στις αρχές δικαίου που διέπουν την ποινική ευθύνη του κατηγορουμένου για το αδίκημα που του προσάπτεται. Η παράθεση δικαστικών αποφάσεων και περικοπών από αυτές, χωρίς το συσχετισμό των αρχών που προκύπτουν, με τα γεγονότα της υπόθεσης, αφήνει κενό στην αιτιολόγηση της απόφασης. Το κενό το οποίο αφήνεται μπορεί να υποκρύπτει σφάλμα το οποίο δεν έρχεται στην επιφάνεια.
Η «πολύ μεγάλη ταχύτητα», με την οποία ήλαυνε το μοτοποδήλατο, δεν συσχετίστηκε προς το καθήκον επιμέλειας της εφεσείουσας ούτε ο ελικοειδής τρόπος (ζιγκ-ζαγκ), με τον οποίο εδιακινείτο στο δρόμο. Σε ερώτηση που υποβάλαμε στη δικηγόρο των εφεσιβλήτων, αν η πολύ μεγάλη ταχύτητα με την οποία εκινείτο το μοτοποδήλατο θα μπορούσε να είχε ανατρέψει τα δεδομένα της λελογισμένης οδήγησης, σε συσχετισμό με το πεδίο ορατότητας της εφεσείουσας, μας δόθηκε θετική απάντηση. Τα ευρήματα του Δικαστηρίου δεν αποκαλύπτουν πράξη της εφεσείουσας αποκλίνουσα από το καθήκον επιμέλειας. Εισήλθε στο δρόμο με ταχύτητα συνάδουσα προς τους περιορισμούς της ορατότητας της, παρέχουσα στον εαυτό της τη δυνατότητα να σταματήσει, αν αυτό επέβαλλε η κίνηση τρίτων στον κύριο δρόμο. Πήρε κάθε μέτρο προς προστασία άλλων διακινούμενων στο δρόμο έναντι προβλεπτών κινδύνων. Ο αλόγιστος τρόπος οδήγησης του παραπονουμένου αποτέλεσε τη γενεσιουργό και μόνη αιτία του δυστυχήματος. Προληπτικά μέτρα έναντι αυτού του κινδύνου δεν είχε εξ αντικειμένου δυνατότητα ούτε καθήκον να πάρει η εφεσείουσα.
Η έφεση επιτρέπεται. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η εφεσείουσα απαλλάσσεται και αθωώνεται.
Η έφεση επιτρέπεται.