CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2004) 2 ΑΑΔ 400

ΚΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λάρνακας (το Πρωτόδικο Δικαστήριο) σε 2 κατηγορίες για κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε στον εφεσείοντα ποινή φυλάκισης 2 ετών στην κάθε μια από τις κατηγορίες, οι ποινές να συντρέχουν. Αντικείμενο της πρώτης κατηγορίας ήταν η κατοχή του ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, δηλαδή 1809 χαπιών (±)-Ν-α-Διμέθυλο- 3, 4 - (μεθυλενοδιόξυ) φαιναιθυλαμίνη (MDMA), βάρους 551, 5446 γραμμαρίων γνωστών ως Ecstacy χωρίς την άδεια του Υπουργού Υγείας. Αντικείμενο της δεύτερης κατηγορίας ήταν η κατοχή του ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α, δηλαδή 390,0592 γρ. κοκαϊνης χωρίς την άδεια του Υπουργού Υγείας. Οι πιο πάνω κατηγορίες βασίζονται «στα αρ. 2, 3, 6(1) (2), 30 και 31 του Τρίτου Πίνακα του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977 (Ν 29/77) όπως τροποποιήθηκε (Ν 67/83, Ν 20(Ι)/92, Ν 5(Ι)/2000, Ν 41(Ι)/2001, Ν 91(Ι)/2003) και του Πρώτου Πίνακα Μέρος Ι του εν λόγω Νόμου όπως τροποποιήθηκε από τον περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών (Ελεγχόμενα Φάρμακα) (Τροποποιητικό) Διάταγμα του 1996 Κ.Δ.Π. 4/96».

Την 2.9.2003 τέθηκε υπό παρακολούθηση από την Αστυνομία η οικία του εφεσείοντος στην Αγία Νάπα κατόπιν πληροφορίας ότι ο εφεσείων και ο αδελφός του, κατηγορούμενος 1, είχαν στην κατοχή τους μεγάλη ποσότητα ναρκωτικών την οποία πωλούσαν σε διάφορα πρόσωπα. Γύρω στις 23.55 μέλη της αστυνομίας είδαν τον κατηγορούμενο 1 να οδηγεί μοτοποδήλατο, να το σταθμεύει μπροστά στην οικία του εφεσείοντος, να κατεβαίνει απ΄ αυτό χωρίς να κρατά οτιδήποτε στα χέρια του, να εισέρχεται στην οικία του εφεσείοντος αφού ο τελευταίος του είχε ανοίξει την πόρτα και στη συνέχεια να εξέρχεται κρατώντας μια νάϊλον τσάντα σκούρου χρώματος, να την τοποθετεί κάτω από το κάθισμα του μοτοποδηλάτου το οποίο έκλεισε και να κατευθύνεται πάλι προς την οικία του εφεσείοντος φωνάζοντας του να του ανοίξει. Τα ναρκωτικά, αντικείμενο των πιο πάνω δύο κατηγοριών, ανευρέθησαν από την Αστυνομία την 3.9.2003, στη θήκη που υπάρχει κάτω από το κάθισμα του μοτοποδηλάτου του κατηγορούμενο 1, ύστερα από έρευνα του μοτοποδηλάτου η οποία έλαβε χώραν με τη συγκατάθεση του. Μετά το πέρας της έρευνας του μοτοποδηλάτου η Αστυνομία πληροφόρησε τον εφεσείοντα για τα ανευρεθέντα στο μοτοποδήλατο του αδελφού του - κατηγορούμενου 1 - και ότι εκ των γεγονότων είναι και αυτός ύποπτος. Σε θεληματική κατάθεση που έδωσε στην αστυνομία ο εφεσείων ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι τηλεφώνησε του αδελφού του, κατηγορούμενου 1, να πάει στο διαμέρισμα του και να πάρει τα ναρκωτικά και να τα απομακρύνει από το διαμέρισμα του, πράγμα το οποίο και έγινε. Πρόκειται για τα ναρκωτικά που βρήκε η αστυνομία στο μοτοποδήλατο του κατηγορούμενου 1.

Ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντος υπέβαλε ότι ο εφεσείων την 2.9.2003 δέχθηκε να φυλάξει τα ναρκωτικά για λογαριασμό του κατηγορούμενου 1 και για συγκεκριμένες ώρες γνωρίζοντας ότι επρόκειτο για ναρκωτικά, κάνοντας έτσι το «χατίρι» του μοναδικού του αδελφού λόγω των προβλημάτων υγείας που είχε ο τελευταίος. Αργότερα, εντός της ίδιας ημέρας, ο εφεσείων ειδοποίησε τον κατηγορούμενο 1 να πάρει τα ναρκωτικά από το διαμέρισμα του, πράγμα το οποίο έχει γίνει.

Έχει νομολογηθεί ότι η σοβαρότητα που προσδίδεται στο αδίκημα από το νομοθέτη, όπως προσδιορίζεται από το ανώτατο όριο ποινής συνιστά ένα από τους παράγοντες που συνθέτουν την σοβαρότητα του αδικήματος. Το στοιχείο αυτό λαμβάνεται υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής και συνεκτιμάται με τα γεγονότα της υπόθεσης, τόσο για την επιλογή του τύπου της ποινής όσο και για τον καθορισμό της έκτασης της (Βλ. Δημοκρατία ν. Κυριάκου κ.α. (1990) 2 Α.Α.Δ. 264, 270 - Βλ. και Souilmi v. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 248, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Πέτρου (1993) 2 Α.Α.Δ. 9 και Λαζάρου ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 129). Το μέγιστο ύψος της ποινής που προβλέπεται από το Νόμο είναι η βάση από την οποία ξεκινά το Δικαστήριο για να επιμετρήσει την ποινή (Λεβέντης ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 632, 637). Έπεται πως ένας από τους παράγοντες που θα ληφθεί υπόψη κατά την θεώρηση της επίδικης ποινής είναι η προβλεπόμενη από το Νόμο ποινή η οποία είναι φυλάκιση 12 ετών.

Ένας άλλος παράγοντας που θα ληφθεί υπόψη είναι η φύση των αδικημάτων και το γεγονός ότι η διάπραξη τους βρίσκεται σε έξαρση. Για το ζήτημα αυτό λαμβάνουμε δικαστική γνώση με βάση τον μεγάλο αριθμό των υποθέσεων που παρουσιάζονται ενώπιον των δικαστηρίων. Τονίζουμε ότι η συχνότητα διάπραξης των αδικημάτων καθιστά αναγκαία την επιβολή αποτρεπτικών ποινών. Τονίζουμε περαιτέρω ότι αδικήματα που σχετίζονται με την κατοχή και εμπορία ναρκωτικών στρέφονται κατά του κοινωνικού συνόλου. Αποτελούν απειλή κατά της κοινωνίας μας και της νεολαίας μας. Τα δε δικαστήρια έχουν επανειλημμένα τονίσει την ανάγκη αυστηρής αντιμετώπισης παρόμοιων αδικημάτων. Η ανησυχητική συχνότητα με την οποία διαπράττονται αυτά τα αδικήματα πρέπει να ευαισθητοποιήσει όλους τους αρμόδιους φορείς στον υπέρτατο βαθμό. Σε ότι αφορά τα δικαστήρια θα πρέπει να διαδραματίσουν το δικό τους ρόλο με την επιβολή αποτρεπτικών ποινών. Οι συνήθεις μετριαστικοί παράγοντες έχουν μόνο οριακή σημασία. Αυτό εν όψει των σοβαρότατων συνεπειών που προκύπτουν από την κατοχή και εμπορία των ναρκωτικών οι οποίες είναι πλέον ορατές. Επί του προκειμένου υιοθετούμε τα όσα λέχθηκαν στην Gloli v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 30:

(β) Πρόσδοση σημασίας σε εξωγενείς παράγοντες στον καθορισμό της ποινής^. και

(Βλ. Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245, Πισκόπου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 342 και Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 515).