|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2004) 2 ΑΑΔ 143
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
27 Φεβρουαρίου, 2004
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ/στές]
(
Π.Ε. 7492)ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
Κ. ΚΥΘΡΑΙΩΤΗΣ - ΣΚΥΡΟΔΕΜΑ ΛΤΔ,
Εφεσίβλητης.
- - - - - - - -
(Π.Ε. 7505)
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
ν.
TSIRCON CO LTD,
Εφεσίβλητης.
― ― ― ―
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Εφεσείοντα στην Π.Ε. 7492
Κ. Αδαμίδης, για την Εφεσίβλητη στην Π.Ε. 7492.
Α. Χριστοφόρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Εφεσείοντα στην Π.Ε. 7505
Χρ. Φρακάλας, για την Εφεσίβλητη στην Π.Ε. 7505
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΡ. ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Δ.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Οι δύο εφεσίβλητες εταιρείες καταδικάστηκαν μετά από παραδοχή τους σε δύο κατηγορίες, κατά παράβαση προνοιών του περί Ασφάλειας και Υγείας στην Εργασία Νόμου του 1996, για (α) παράλειψη διασφάλισης της ασφάλειας εργαζομένου και (β) για παράλειψη διεξαγωγής των δραστηριοτήτων τους με τρόπο ώστε να διασφαλίζουν ότι πρόσωπα που δεν εργοδοτούνται απ΄αυτούς, αλλά μπορούν να επηρεαστούν από τις δραστηριότητες της επιχείρησης, δεν εκτίθενται σε κίνδυνο.
Η πρώτη κατηγορία αφορούσε την εταιρεία Tsircon Co Ltd, εφεσίβλητη στην Π.Ε. 7505 και η δεύτερη κατηγορία την εταιρεία Κ. Κυθραιώτης - Σκυρόδεμα Λτδ, εφεσίβλητη στην Π.Ε. 7492.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού αναφέρθηκε σε σχετική νομολογία και αφού έλαβε υπόψη του, όπως το ίδιο ανέφερε, ως παράγοντες μετριαστικούς της ποινής, την εκφρασθείσα μέσω των δικηγόρων των κατηγορουμένων εταιρειών μεταμέλειά τους, το λευκό τους μητρώο και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τελέστηκαν τα αδικήματα, καταδίκασε κάθε εφεσίβλητη σε ποινή προστίμου £300.
Ο Γενικός Εισαγγελέας εφεσίβαλε τις πιο πάνω ποινές ως έκδηλα ανεπαρκείς.
Είναι ευρέως νομολογημένο πως η επιμέτρηση της ποινής είναι πρωταρχική ευθύνη του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Επέμβαση του Εφετείου επιτρέπεται μόνο για λόγους που έχουν οριοθετηθεί με αυστηρότητα και βασικά δικαιολογείται όταν η ποινή είναι πρόδηλα ανεπαρκής ή υπερβολική. Όσον αφορά ανεπάρκεια της ποινής, επέμβαση χωρεί μόνο όπου είναι φανερό πως η επιβληθείσα ποινή δεν ικανοποιεί τους σκοπούς του νόμου, δεν ενεργεί ως αποτρεπτική για άλλους και δεν προστατεύει το κοινό. (Δέστε Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 222, Γενικός Εισαγγελέας ν. Bisco Ltd κ.α. (1991) 2 Α.Α.Δ. 16 και Γενικός Εισαγγελέας ν. Pilis Metal Works Ltd κ.α. (1995) 2 Α.Α.Δ. 296).
Σχετικό επί του προκειμένου είναι και το πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Παναγιώτου, Ποινική Έφεση 7185, ημερ. 26.3.02:
«Το Άρθρο 137(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ. 155, παρέχει δικαίωμα στο Γενικό Εισαγγελέα να εφεσιβάλλει την ποινή η οποία κρίνεται ανεπαρκής. Δικαιολογείται η επέμβαση του Εφετείου όπου διαπιστώνεται ότι η ανεπάρκεια της ποινής είναι καταφανής
. έχει αυτό το χαρακτήρα η τιμωρία, όπου, εξ αντικειμένου, ελλείπει η πρέπουσα αντιστοιχία μεταξύ της σοβαρότητας του εγκλήματος και της επιβληθείσας ποινής. Απόκλιση από το μέτρο τιμωρίας, όπως διαγράφεται από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, τείνει να καταδείξει τέτοια ανεπάρκεια - (βλ. μεταξύ άλλων Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245, Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 ΑΑΔ 525 και Γεν. Εισαγγελέας ν. Φανιέρου (1996) 2 ΑΑΔ 303)».
Το πρωτόδικο Δικαστήριο τόνισε δεόντως τη σοβαρότητα των αδικημάτων, κάτι που αντανακλάται στην προνοούμενη ποινή, που είναι φυλάκιση μέχρι 2 χρόνια και πρόστιμο μέχρι £10.000, επισημαίνοντας πως στόχος του Νομοθέτη είναι η πρόληψη των ατυχημάτων στους χώρους εργασίας και η διασφάλιση της σωματικής ακεραιότητας και της υγείας των εργαζομένων.
Από τη νομολογία, στην οποία μας παρέπεμψε ο κ. Αδαμίδης εκ μέρους της εφεσίβλητης στη Π.Ε. 7492, προκύπτει, όπως επεσήμανε, ότι οι επιβληθείσες ποινές προστίμου σε παρόμοιες περιπτώσεις κυμαίνονται μεταξύ £300 και £700, υπονοώντας έτσι ότι οι επιβληθείσες σε αυτή την περίπτωση ποινές δεν μπορεί, κάτω από τις συνθήκες, να θεωρηθούν ως έκδηλα ανεπαρκείς.
Στην παρούσα υπόθεση εργοδοτούμενος της εφεσίβλητης στην Π.Ε. 7505, στην προσπάθεια του να γεμίσει ντεπόζιτο της εφεσίβλητης στην Π.Ε. 7492, ανέβηκε σε αυτό με αποτέλεσμα να υποχωρήσει η βάση του και να κλίνει στη μία πλευρά, γεγονός που προκάλεσε την πτώση και τον τραυματισμό του.
Λαμβάνουμε υπόψη τις συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβηκε το ατύχημα και ιδιαίτερα το γεγονός ότι ουδέποτε στον εργοδοτούμενο δόθηκαν οδηγίες να ανεβαίνει στο ντεπόζιτο, αφού υπήρχε άλλος τρόπος για έλεγχο της στάθμης του υγρού, αλλά θεωρούμε ότι δυνατόν να ήταν αναγκαίο ή τουλάχιστον να ήταν ένας τρόπος να πράττει όπως έπραξε για να ανοίγει και να κλείνει το στόμιο του ντεπόζιτου. Ένα από τα μέτρα που ενδεχομένως θα μπορούσε να ληφθούν για να αποτραπεί η αναγκαιότητα να ανεβαίνει στο ντεπόζιτο ο εργοδοτούμενος θα ήταν η προμήθεια σ΄ αυτόν σκάλας, την οποία να χρησιμοποιεί, όπως εισηγήθηκε ο συνήγορος της εφεσείουσας, ή έστω η παροχή κάποιου άλλου ασφαλούς τρόπου για πρόσβαση στο στόμιο του ντεπόζιτου.
Λαμβάνοντας τα πιο πάνω υπόψη, καθώς και τους μετριαστικούς παράγοντες που λήφθηκαν υπόψη πρωτόδικα, παρόλο ότι θεωρούμε πως η επιβληθείσα ποινή δυνατόν να θεωρηθεί μάλλον επιεικής, εντούτοις κρίνουμε πως δεν ήταν πρόδηλα ανεπαρκής, ούτως ώστε να δικαιολογείται επέμβασή μας.
Κατά συνέπεια οι εφέσεις απορρίπτονται.
Δ.
Δ.
Δ.
/Χ.Π.