|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 2 ΑΑΔ 607
7 Αυγούστου, 2003
(Το κείμενο της απόφασης παραδόθηκε στο Τμήμα Νομικών Εκδόσεων για δημοσίευση στις 14 Μαΐου, 2004)
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΑΥΡΟΜΙΧΑΛΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7486)
Ποινική Δικονομία ― Διαταγή για κράτηση κατηγορουμένου από το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο τον είχε παραπέμψει σε δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου, λόγω της ύπαρξης κινδύνου μη προσέλευσής του στη δίκη ― Το Εφετείο δεν επενέβη στη διακριτική ευχέρεια του παραπέμποντος Δικαστηρίου.
Ο κατηγορούμενος, ο οποίος αντιμετώπιζε κατηγορίες διπλού φόνου εκ προμελέτης και κατοχή και χρήση πυροβόλου όπλου, διατάχθηκε να παραμείνει υπό κράτηση από το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο το είχε παραπέμψει για δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου. Το πρωτόδικο Δικαστήριο στηρίχθηκε στον κίνδυνο μη προσέλευσης του κατηγορουμένου στη δίκη. Αυτό τον κίνδυνο τον διέγνωσε με αναφορά στη σοβαρότητα της υπόθεσης, την πιθανότητα καταδίκης και στην ποινή που ενδέχεται να ακολουθήσει την καταδίκη, ποινή που διά νόμου είναι η διά βίου φυλάκιση.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να εκδώσει την επίδικη διαταγή κράτησής του.
Αποφασίστηκε ότι:
Το παραπέμπον Δικαστήριο, υπό τις περιστάσεις της υπόθεσης, εύλογα μπορούσε να κρίνει ότι όντως υπήρχε ο κίνδυνος μη προσέλευσης του κατηγορουμένου στη δίκη. Η έκδοση της διαταγής για κράτηση του κατηγορουμένου ήταν αποτέλεσμα της διακριτικής ευχέρειας του παραπέμποντος Δικαστηρίου και δεν έχει καταδειχθεί οτιδήποτε που να δικαιολογεί την επέμβαση του Εφετείου.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Θεοχάρους κ.ά. v. Αστυνομίας, Ποιν. Εφ. 7237, 7239, 7240, 7241, 7242, 7244, ημερ. 19/3/2002.
Έφεση εναντίον Διατάγματος Κράτησης.
Έφεση από τον κατηγορούμενο, ο οποίος αντιμετώπιζε κατηγορίες διπλού φόνου εκ προμελέτης, καθώς και κατοχής και χρήσης πυροβόλου όπλου εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Υπόθεση Αρ. 15876/2003), ημερομηνίας 7/8/2003, με την οποία έγινε δεκτό το αίτημα της Κατηγορούσας Αρχής και διατάχθηκε η κράτησή του μέχρι τη δίκη του στις 9/9/2003, η οποία στηρίχθηκε στον κίνδυνο μη προσέλευσής του στη δίκη.
Δ. Παυλίδης, για τον Εφεσείοντα.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για την Εφεσίβλητη.
Ex-tempore
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Δεν θα καλέσουμε τον συνήγορο της Κατηγορούσας Αρχής να αγορεύσει επί του θέματος. Είμαστε ομόφωνοι στην απόφασή μας στην οποία καταλήγουμε χωρίς καμιά δυσκολία. Συνήλθαμε εκτάκτως το συντομότερο δυνατό για να δούμε την υπόθεση αυτή ενόψει της ανησυχίας που πάντοτε διακατέχει το Ανώτατο Δικαστήριο όταν πρόκειται για ζήτημα προσωπικής ελευθερίας του πολίτη.
Ακούσαμε με προσοχή τον ευπαίδευτο συνήγορο του εφεσείοντος να αναπτύσσει την επιχειρηματολογία του. Κάλυψε το κάθε τι που θα μπορούσε να προβληματίσει. Είχαμε και το ωφέλημα της συζήτησης επί όλων των πτυχών της υπόθεσης. Οι παρατηρήσεις που κάναμε στην πορεία δίνουν και τις απαντήσεις στα επιχειρήματα, τόσο τον τρόπο με τον οποίο εμείς κατανοούμε τη νομολογία μας, όσο και την προσβαλλόμενη απόφαση για την κράτηση του εφεσείοντος και γενικότερα τις αρχές που πρέπει να μας καθοδηγούν σε τέτοιες περιπτώσεις. Δεν διαπιστώσαμε οποιοδήποτε σφάλμα στην πρωτόδικη προσέγγιση.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο διέταξε την κράτηση του εφεσείοντος κατόπιν αιτήματος της Κατηγορούσας Αρχής διότι, όπως είναι πια καθιερωμένο, ο κατηγορούμενος έχει δικαίωμα να αφήνεται ελεύθερος εκτός εάν συντρέχει λόγος περί του αντιθέτου. Στηρίχθηκε στον κίνδυνο μη προσέλευσης κατά τη δίκη. Αυτό τον κίνδυνο τον διέγνωσε με αναφορά στη σοβαρότητα της υπόθεσης αφού πρόκειται για περίπτωση κατηγοριών διπλού φόνου εκ προμελέτης και κατοχή και χρήση πυροβόλου όπλου, την πιθανότητα καταδίκης όπως εμφανίζετο στην όψη των πραγμάτων χωρίς αναφορά σε οποιεσδήποτε ενστάσεις που θα μπορούσαν να διατυπωθούν για έλεγχο της δεκτότητας της μαρτυρίας, και στην ποινή που ενδέχεται να ακολουθήσει την καταδίκη, ποινή που διά νόμου είναι η διά βίου φυλάκιση. Το υλικό στο οποίο αναφέρθηκε το πρωτόδικο Δικαστήριο όχι εξαντλητικά αλλά σε εκείνο το οποίο θεωρούσε ως το πιο σημαντικό για σκοπούς του εγχειρήματος στο οποίο προέβαινε, φανερώνει σχεδόν αυτόματα την πιθανότητα της καταδίκης. Μπορεί να μην υπήρχε με πληρότητα το κάθε τι αλλά υπήρχαν εκεί τα στοιχεία της μαρτυρίας που η Κατηγορούσα Αρχή σκοπεύει να προσάξει ενώπιον του Κακουργιοδικείου και αν η μαρτυρία γίνει δεκτή υπάρχει πιθανότητα καταδίκης. Με την καταδίκη η ποινή θα είναι η πιο αυστηρή. Υπό αυτές τις περιστάσεις το παραπέμπον Δικαστήριο εύλογα μπορούσε να κρίνει ότι όντως υπήρχε ο κίνδυνος μη προσέλευσης όταν, σε αντίθεση με την υπόθεση Κρίνος Θεοχάρους κ.ά. v. Αστυνομίας, Ποιν. Εφλ. 7237, 7239, 7240, 7241, 7242 και 7244, ημερ. 19 Μαρτίου 2002, δεν υπήρχαν και άλλα στοιχεία που να αντιστάθμιζαν την εικόνα που έπαιρνε κανείς από μόνο τις εν λόγω ενδείξεις.
Κάποιες παρατηρήσεις στις οποίες προέβη το παραπέμπον Δικαστήριο και τις οποίες ανέφερε ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντος θα ήταν καλύτερα, όπως ήδη παρατηρήσαμε, να μη γίνονταν. Αλλά δεν επέδρασαν με κανένα τρόπο επί του κεντρικού άξονα της κατάληξης του παραπέμποντος Δικαστηρίου ότι δικαιολογείται η κράτηση. Αυτό ήταν θέμα άσκησης της διακριτικής του εξουσίας και δεν είμαστε εμείς διατεθειμένοι να υποκαταστήσουμε τη δική του κρίση για να πούμε ότι ο εφεσείων δεν θα έπρεπε να παραμείνει υπό κράτηση.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.