|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 2 ΑΑΔ 239
21 Μαΐου, 2003
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΑMIRA MOHAMMAD EL KARA,
Εφεσείουσα,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7229)
Ποινή ― Κατοχή ηρωίνης βάρους 247.183 γρ. με σκοπό την προμήθειά της σε άλλους έναντι αδρής χρηματικής αμοιβής ― Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης 4 και 7 χρόνων αντιστοίχως ― Επίκληση λόγων κακής κατάστασης υγείας και επιδείνωσης της ― Δεν συνιστούσε εξαιρετικές περιστάσεις για μείωση των ποινών υπό του Εφετείου για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους.
Ποινή ― Επιμέτρηση ― Ελαφρυντικοί παράγοντες ― Κατάσταση υγείας εφεσείοντος ― Δεν συνιστούσε εξαιρετικές περιστάσεις για μείωση της ποινής υπό του Εφετείου.
Τα ναρκωτικά βρέθηκαν στην κατοχή της εφεσείουσας, αλλοδαπής, λιβανικής καταγωγής ηλικίας, τώρα 61 ετών, η οποία διέμενε σε ξενοδοχείο της Λάρνακας. Η εφεσείουσα παραδέχθηκε ενοχή σε κατηγορία για απλή κατοχή αλλά και για κατοχή των ναρκωτικών με σκοπό την προμήθειά τους σε άλλα πρόσωπα και το Κακουργιοδικείο της επέβαλε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 4 και 7 χρόνων αντιστοίχως.
Η εφεσείουσα ζήτησε την παρέμβαση του Εφετείου προς μείωση της ποινής, τόση ώστε να αφεθεί ελεύθερη από τώρα, λόγω της κατάστασης της υγείας της ιδίως όπως αυτή εξελίχθηκε μετά την καταδίκη της.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν υπάρχει πλήρης αναλογία μεταξύ των γεγονότων των αυθεντιών που έχει επικαλεσθεί η εφεσείουσα αναφορικά με την κατάσταση της υγείας των εφεσειόντων με τα αντίστοιχα γεγονότα στην παρούσα υπόθεση.
2. Τα προβλήματα υγείας της εφεσείουσας, σύμφωνα με την έκθεση κρατικού λειτουργού, αφορούν κυρίως χρόνιες καταστάσεις. Υποβάλλεται τώρα σε θεραπεία η οποία δεν υπολείπεται κατά οποιονδήποτε τρόπο εκείνης την οποία ενδεχομένως θα κατάφερνε να εξασφαλίσει αν ήταν ελεύθερη. Η εμπορία σκληρών ναρκωτικών όπως η ηρωίνη, είναι ολέθρια και οι περιστάσεις που επικαλέσθηκε η εφεσείουσα δεν συνιστούν τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν μείωση των ποινών που της επιβλήθηκαν.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
El-Disi v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 536,
Barhouch v. Republic (1987) 2 C.L.R. 245,
Zewar v. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 384,
Λαζάρου ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 129,
Aoun v. Republic (1987) 2 C.L.R. 208,
Landau v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 178,
Γεωργίου άλλως «Κακής» ν. Δημοκρατίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 162,
Khalife v. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 315,
Hadavand v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 359,
Σοφοκλέους ν. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 144.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από την κατηγορούμενη εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λάρνακας, (Υπόθεση Αρ. 15931/01), ημερ. 3/12/01, με την οποία βρέθηκε ένοχη κατόπιν παραδοχής σε κατηγορία για απλή κατοχή και για κατοχή ναρκωτικών με σκοπό την προμήθειά τους σε άλλα πρόσωπα και της επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης τεσσάρων και επτά χρόνων αντίστοιχα.
Μ. Χάσικος, για την Εφεσείουσα.
Α. Παντελή, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα, τώρα 61 ετών, αλλοδαπή λιβανικής καταγωγής, διέμενε σε ξενοδοχείο της Λάρνακας. Υπήρχαν πληροφορίες ότι θα διακινούσε ναρκωτικά, ερευνήθηκε και στην κατοχή της βρέθηκαν τέσσερα κυλινδρικά σκευάσματα η ανάλυση των οποίων έδειξε πως επρόκειτο για ηρωΐνη βάρους 247.183 γρ. Η εφεσείουσα παραδέχτηκε πως είχε αναλάβει την πώλησή τους σε τρίτους για το ποσό των £10.250. Η ίδια θα αμειβόταν με το ποσό των £2000.
Παραδέχτηκε ενοχή σε κατηγορία για απλή κατοχή αλλά και για κατοχή των ναρκωτικών με σκοπό την προμήθειά τους σε άλλα πρόσωπα και το Κακουργιοδικείο της επέβαλε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 4 και 7 χρόνων αντιστοίχως. Εφεσίβαλε την ποινή ως υπερβολική αλλά ενώπιόν μας ο ευπαίδευτος συνήγορός της αναγνώρισε, ορθά όπως εκτιμούμε, πως δεν ήταν δυνατό να εντοπισθεί σφάλμα του Κακουργιοδικείου κατά την επιμέτρησή της. Συνυπολογίστηκαν όλοι οι σχετικοί παράγοντες, και οπωσδήποτε οι προσωπικές της περιστάσεις αλλά και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες ανέλαβε την προώθηση των ναρκωτικών στην αγορά. Η ποινή όμως θα έπρεπε να αντανακλά τη μεγάλη σοβαρότητα των αδικημάτων και, βεβαίως, να ανταποκρίνεται στο βασικό επί του προκειμένου προορισμό της, με το στοιχείο της αποτροπής που πρέπει να εμπεριέχει, για προστασία της κοινωνίας.
Ό,τι συζητήθηκε ως λόγος για τον οποίο θα έπρεπε να παρέμβουμε, κατά την εισήγηση προς μείωση της ποινής, τόση ώστε να αφεθεί η εφεσείουσα ελεύθερη από τώρα, ήταν η κατάσταση της υγείας της ιδίως όπως αυτή εξελίχθηκε μετά την καταδίκη της. Και οι ευπαίδευτοι συνήγοροι μας παρέπεμψαν στη νομολογία μας σε σχέση με τις αρχές πάνω στο θέμα:
Ο κ. Χάσικος στην El-Disi ν. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 536 στην οποία, όμως, διαπιστώθηκαν και άλλες αιτίες για μείωση της ποινής, πέραν της κατάστασης του εφεσείοντα όπως αυτή εξελίχθηκε μετά την καταδίκη του. Ως προς την τελευταία, με αναφορά στην Barhouch v. Republic (1987) 2 C.L.R. 245 στην οποία, ενόψει εντελώς εξαιρετικών περιστάσεων, κρίθηκε πως η κατά τα άλλα ορθή ποινή θα πρέπει να μειωθεί, ως εκδήλωση οίκτου (mercy) από το Ανώτατο Δικαστήριο. Όπως και στην Zewar ν. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 384. Ενώ στην Λαζάρου ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 129, την οποία, όπως εξήγησε ο κ. Χάσικος ανέφερε ακριβώς για να τη διακρίνει ενόψει των διαφορών στο είδος των παθήσεων, επειδή η κατάσταση της υγείας του εφεσείοντα δεν ενέτασσε την περίπτωση στις εξαιρετικές, η έφεση απορρίφθηκε. Σημειώνουμε πως σ' αυτή την υπόθεση επεξηγήθηκε πως δεν αρκούσε "η έκφραση ιατρικής γνώμης ότι η περαιτέρω κράτηση του παρόντα εφεσείοντα στις φυλακές θα επιδείνωνε την κατάσταση της υγείας του, κατά τρόπο γενικό".
Ο κ. Παντελή, στις ακόλουθες υποθέσεις: Στην Aoun v. Republic (1987) 2 C.L.R. 208 στην οποία κρίθηκε πως η κατάσταση της υγείας του εφεσείοντα δεν δικαιολογούσε μείωση της ήδη επιεικούς ποινής που του είχε επιβληθεί. Στη Landau v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 178, στην οποία η έφεση απορρίφθηκε παρά το ότι, όπως διαπιστώθηκε, η εφεσείουσα είχε όγκο στο στήθος, πρόβλημα στη βαλβίδα της καρδιάς λόγω ρευματικού πυρετού, αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα και ήταν άτομο αγχώδες. Στην Γεωργίου άλλως "Κακής" ν. Δημοκρατίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 162 στην οποία ο εφεσείων έπασχε από διαβήτη, χρόνια βρογχίτιδα, παροξυσμική αρρυθμία, είχε πέτρες στα νεφρά και ο θεράπων ιατρός του γνωμάτευσε ότι η φυλάκισή του θα επιδείνωνε την υγεία του. Δεν είχε διαπιστωθεί επιδείνωση που να δικαιολογούσε μείωση της ποινής, στις φυλακές τύγχανε της αναγκαίας περίθαλψης και η έφεση απορρίφθηκε. Στην Κhalife v. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 315 στην οποία μειώθηκε η ποινή αφού, όπως διαπιστώθηκε μετά την καταδίκη, η φυλάκιση επαγόταν ταλαιπωρία ασυνήθιστου βαθμού. Ο εφεσείων έπασχε από ηπατίτιδα Β και βρισκόταν συνεχώς στην απομόνωση. Στην Kayvandokht Hadavand v. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 359, στην οποία επικυρώθηκε ποινή φυλάκισης 6½ ετών για εμπορία ηρωΐνης παρά το ότι ο εφεσείων έπασχε από σοβαρό καρδιακό πρόβλημα. Στην Ανδρέας Σοφοκλέους ν. Αστυνομίας (2001) 2 Α.Α.Δ. 144, στην οποία η έφεση απορρίφθηκε αφού δεν υπήρχε ιατρική ή άλλη μαρτυρία που να βεβαιώνει πως η κατάσταση της υγείας του εφεσείοντα επιδεινώθηκε ή θα επιδεινωνόταν λόγω της φυλάκισης.
Τέθηκε ενώπιόν μας έκθεση κρατικού ιατρικού λειτουργού. Ήταν το αποτέλεσμα εξετάσεων στις οποίες η εφεσείουσα υποβλήθηκε μετά την καταδίκη της. Όσα διαπιστώθηκαν, με την εξαίρεση λοίμωξης του αναπνευστικού συστήματος και φλεγμονής της βλεννογόνου του στομάχου που ήδη αντιμετωπίστηκαν με κατάλληλη θεραπεία στις φυλακές, ήταν χρόνιες καταστάσεις. Προ πενταετίας είχε υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο και είχε "αδυναμία στη δεξιά της πλευρά" ή, όπως αναφέρεται σε άλλο σημείο, "πάρεση του άνω και κάτω άκρου της δεξιάς πλευράς". Είχε χρόνια νεφρική ανεπάρκεια με πιθανή στένωση της νεφρικής αρτηρίας και είναι υπερτασική, γεγονός που συσχετίζεται προς τις άλλες παθήσεις της και που της προκάλεσε αμφιβληστροειδοπάθεια με αποτέλεσμα τη μείωση της όρασης του δεξιού της ματιού. Παρακολουθείται από ειδικούς γιατρούς, ακολουθεί ειδική δίαιτα για νεφροπαθείς, παίρνει φαρμακευτική αγωγή αλλά, ταυτόχρονα, το γεγονός ότι είναι καπνίστρια επιβαρύνει την υγεία της. Η κατάστασή της περιγράφεται ως αρκετά σοβαρή και διατυπώνεται η άποψη πως ενώ δεν θα βελτιωθεί είναι δυνατό να χειροτερέψει. Και, ακόμα, με τη συνεχιζόμενη κράτησή της να προσβληθεί "από καρδιοαγγειακό νόσημα". Μαζί με τα πιο πάνω "παρουσιάζει συμπτώματα άγχους αρκετά συχνά" ιδιαιτέρως επειδή "μιλά μόνο αραβικά".
Αφού εξετάσαμε με προσοχή όλα τα δεδομένα καταλήξαμε πως δεν δικαιολογείται παρέμβασή μας. Εν πρώτοις, δεν διακρίνουμε σύνδεση της κατάστασης της υγείας της εφεσείουσας με το ίδιο το γεγονός της φυλάκισής της. Η γνώμη που εκφράστηκε προς αυτή την κατεύθυνση είναι εντελώς γενική και ήδη το έχουμε πως όσα έχουν περιγραφεί ήταν χρόνια. Υποβάλλεται, όπως αναφέρεται, σε θεραπεία και δεν είναι ούτε η εισήγηση της εφεσείουσας πως αυτή υπολείπεται κατά οποιονδήποτε τρόπο εκείνης την οποία ενδεχομένως θα κατάφερνε να εξασφαλίσει αν ήταν ελεύθερη. Από την άλλη, η εφεσείουσα διέπραξε ιδιαιτέρως σοβαρά αδικήματα έναντι χρηματικής αμοιβής. Τα αποτελέσματα της εμπορίας ναρκωτικών, μάλιστα σκληρών όπως η ηρωΐνη, είναι ολέθρια και δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε πως έχουμε εδώ τέτοιες εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν μείωση της ποινής που επιβλήθηκε στην εφεσείουσα. Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.