|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 2 ΑΑΔ 115
28 Φεβρουαρίου, 2003
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
v.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Πoινική Έφεση Αρ. 7184)
Ποινή ― Επιμέτρηση ― Αποτελεί πρωταρχική ευθύνη του πρωτόδικου Δικαστηρίου ― Βασική αιτία επέμβασης του Εφετείου είναι η πρόδηλα αυστηρή ή υπερβολική ποινή.
Ποινή ― Ανεπαρκής ποινή ― Σε έφεση για ανεπάρκεια ποινής το Ανώτατο Δικαστήριο επεμβαίνει όπου είναι φανερό ότι η επιβληθείσα ποινή δεν ικανοποιεί τους σκοπούς του νόμου, δεν ενεργεί ως αποτρεπτική για τους άλλους και δεν προστατεύει το κοινό.
Ποινή ― Ανεπαρκής ποινή ― Έφεση από το Γενικό Εισαγγελέα για ανεπάρκεια ποινής ― Άρθρο 137(1)(β) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155 ― Η επέμβαση του Εφετείου ήταν αναγκαία.
Λειτουργία κέντρου αναψυχής χωρίς άδεια ― Χρήση μεγαφώνων χωρίς άδεια ― Λιανική πώληση οινοπνευματωδών ποτών χωρίς άδεια ― Εφεσείων εβαρύνετο με 40 προηγούμενες καταδίκες ― Επιβολή ποινής προστίμου £90, £45 και £90 αντίστοιχα ― Κρίθηκε έκδηλα ανεπαρκής και αυξήθηκε κατ' έφεση σε πρόστιμο £300, £450 και £250.
Οι κατηγορίες για τις οποίες καταδικάσθηκε ο εφεσίβλητος σκιαγραφούνται στο πιο πάνω σημείωμα.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αφού ανέπτυξε τις αρχές που διέπουν την επέμβασή του κατ' έφεση για ανεπάρκεια ποινής και αφού έλαβε υπόψη το μεγάλο αριθμό προηγούμενων καταδίκων με τις οποίες εβαρύνετο ο εφεσίβλητος διέταξε την αύξηση των ποινών σε £300, £450 και £250 αντίστοιχα.
Η έφεση επιτράπηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χαραλάμπους ν. Αστυνομία (1991) 2 Α.Α.Δ. 222,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Bisco Ltd κ.α. (1991) 2 Α.Α.Δ. 16,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Pilis Metal Works Ltd κ.α. (1995) 2 Α.Α.Δ. 296,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Παναγιώτου, Ποινική Έφεση Αρ. 7185 ημερ. 26.3.02,
Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245,
Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Φανιέρου (1996) 2 Α.Α.Δ. 303,
Κωνσταντινίδης ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 339.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από το Γενικό Εισαγγελέα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Υπόθεση Αρ. 21711/2001) ημερ. 13/9/2001, με την οποία επιβλήθηκαν στον κατηγορούμενο - εφεσίβλητο, ο οποίος βρέθηκε πρωτόδικα ένοχος κατόπιν παραδοχής του, σε αδικήματα λειτουργίας κέντρου αναψυχής χωρίς άδεια, χρήσης μεγαφώνων χωρίς άδεια και λιανικής πώλησης οινοπνευματωδών ποτών χωρίς άδεια, ποινές προστίμου £90, £45 και £90 αντίστοιχα, ως ποινών έκδηλα ανεπαρκών.
Λ. Παντελής, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσείοντα.
Χρ. Θεοφίλου, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Ο εφεσίβλητος βρέθηκε πρωτόδικα ένοχος κατόπιν παραδοχής του σε αδικήματα λειτουργίας κέντρου αναψυχής χωρίς άδεια χρήσης μεγαφώνων χωρίς άδεια και λιανικής πώλησης οινοπνευματωδών ποτών χωρίς άδεια και καταδικάστηκε σε πρόστιμα £90, £45, και £90 αντίστοιχα.
Ο Γενικός Εισαγγελέας με την παρούσα του έφεση ζητά την επέμβαση του Δικαστηρίου, υποβάλλοντας ότι η ποινή που επεβλήθη στον εφεσίβλητο ήταν έκδηλα ανεπαρκής.
Σύμφωνα με τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστή από την Κατηγορούσα Αρχή, ο εφεσίβλητος είναι ιδιοκτήτης της καφετερίας Chino στη Λεμεσό. Την ώρα της καταγγελίας μεταδίδετο μουσική ηχογραφημένη και μέσα στο υποστατικό υπήρχαν 10 άτομα, τα οποία κατανάλωναν οινοπνευματώδη ποτά και άκουαν μουσική. Όταν ο εφεσίβλητος πληροφορήθηκε ότι θα καταγγέλλετο ζήτησε συγγνώμη. Ας σημειωθεί ότι ο εφεσίβλητος εβαρύνετο με 40 προηγούμενες καταδίκες, τις οποίες και παραδέχθηκε.
Ο συνήγορός του εκ μέρους του εξέθεσε στο Δικαστήριο τις προσωπικές του συνθήκες, αναφέροντας ότι έδωσε ένα σημαντικό ποσό και μπήκε συνεταίρος στην επιχείρηση της καφετερίας, οι δε άδειες είχαν εκδοθεί στο όνομα του συνεταίρου του, ο οποίος τελικά αποχώρησε από το συνεταιρισμό, αφού πώλησε το μερίδιό του στον εφεσίβλητο. Ο τελευταίος άρχισε τη διαδικασία μεταβίβασης των σχετικών αδειών επ' ονόματί του και, σύμφωνα με τον ισχυρισμό του, υπήρξε καθυστέρηση γιατί ήταν απαραίτητες οι υπογραφές του πρώην συνεταίρου. Λειτούργησε όμως την καφετερία πριν να εξασφαλίσει τις άδειες για να αντεπεξέλθει στα έξοδα και το μεγάλο ενοίκιο το οποίο πλήρωνε.
Το δικαστήριο επιβάλλοντας ποινή, επεσήμανε πως, όπως εφαίνετο, δεν έγιναν οι αναγκαίες διεργασίες έγκαιρα και επίσης σχολίασε τις 40 προηγούμενές του καταδίκες, επισημαίνοντας πως προφανώς ο εφεσίβλητος λειτούργησε συνεχώς το κέντρο του χωρίς άδεια και κατέληξε πως όση επιείκεια και να μπορούσε να δείξει θα έπρεπε η ποινή να είναι τέτοια που να αντιλαμβάνετο ο εφεσίβλητος ότι στένευαν τα περιθώρια που αφήνονταν στο Δικαστήριο για επίδειξη επιείκειας.
Ο εφεσείων στο λόγο έφεσης του ανέφερε ότι η σοβαρότητα των αδικημάτων, το ύψος των προβλεπόμενων από το νόμο ποινών, τα γεγονότα της υπόθεσης, οι προσωπικές περιστάσεις και ιδιαίτερα οι προηγούμενες καταδίκες του εφεσίβλητου, ως και η ανάγκη για ειδική και γενική πρόληψη καθιστούν την ποινή έκδηλα ανεπαρκή.
Είναι ευρέως νομολογημένο ότι η επιμέτρηση της ποινής είναι πρωταρχική ευθύνη του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η δε επέμβαση του Εφετείου επιτρέπεται μόνο για λόγους που έχουν οριοθετηθεί με αυστηρότητα και βασική αιτία επέμβασης του Εφετείου είναι η πρόδηλα αυστηρή ή υπερβολική ποινή. Όσον αφορά ανεπάρκεια ποινής, το Ανώτατο Δικαστήριο επεμβαίνει όπου είναι φανερό ότι η επιβληθείσα ποινή δεν ικανοποιεί τους σκοπούς του νόμου, δεν ενεργεί ως αποτρεπτική για άλλους και δεν προστατεύει το κοινό. (Δέστε Χαραλάμπους ν. Αστυνομία (1991) 2 Α.Α.Δ. 222, Γενικός Εισαγγελέας ν. Bisco Ltd κ.ά. (1991) 2 Α.Α.Δ. 16, Γενικός Εισαγγελέας ν. Pilis Metal Works Ltd κ.ά. (1995) 2 Α.Α.Δ. 296). Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Παναγιώτου, Ποινική Έφεση Αρ. 7185, ημερ. 26.3.02, που αφορούσε τις ίδιες κατηγορίες με την παρούσα υπόθεση, λέχθηκαν τα πιο κάτω:
«Το Άρθρο 137(1)(β) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ.155, παρέχει δικαίωμα στο Γενικό Εισαγγελέα να εφεσιβάλλει την ποινή η οποία κρίνεται ανεπαρκής. Δικαιολογείται η επέμβαση του Εφετείου όπου διαπιστώνεται ότι η ανεπάρκεια της ποινής είναι καταφανής. έχει αυτό το χαρακτήρα η τιμωρία, όπου, εξ αντικειμένου, ελλείπει η πρέπουσα αντιστοιχία μεταξύ της σοβαρότητας του εγκλήματος και της επιβληθείσας ποινής. Απόκλιση από το μέτρο τιμωρίας, όπως διαγράφεται από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, τείνει να καταδείξει τέτοια ανεπάρκεια - (βλ. μεταξύ άλλων Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245 Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525 και Γεν. Εισαγγελέας ν. Φανιέρου (1996) 2 Α.Α.Δ. 303.
Το στοιχείο της ανεπάρκειας της ποινής, που επιβλήθηκε στον εφεσίβλητο, είναι έκδηλο στην προκείμενη υπόθεση. Οι ποινές που προβλέπουν οι σχετικές διατάξεις των νόμων για τη διάπραξη καθενός από τα τρία αδικήματα είναι, αφ΄εαυτών, δηλωτικές της σοβαρότητας που ενέχουν αδικήματα αυτής της κατηγορίας.»
Στην υπόθεση εκείνη ποινές προστίμων £60, £30 και £60 αντίστοιχα που επιβλήθηκαν, παραμερίστηκαν και αφού το Δικαστήριο ανέλυσε τη σοβαρότητα κάθε κατηγορίας με παραπομπή σε αποφάσεις, τις αντικατέστησε με ποινές £400, £750 και £250 αντίστοιχα.
Υιοθετούμε όσα λέχθηκαν στην πιο πάνω απόφαση καθώς και το σχόλιο του Δικαστηρίου πως το ότι εκκρεμούσαν αιτήσεις του εφεσίβλητου για παροχή άδειας λειτουργίας κέντρου και ότι ο ίδιος προσδοκούσε ότι το αίτημα θα εγκρινόταν, δεν μετέβαλλε τη σοβαρότητα του αδικήματος και παραπέμπουμε και εμείς στην Κωνσταντινίδης ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 339, όπου σχολιάστηκε η σοβαρότητα του αδικήματος της παράνομης χρήσης μεγαφώνων.
Οι προβλεπόμενες ποινές για αδίκημα λειτουργίας κέντρου αναψυχής χωρίς άδεια είναι πρόστιμο £500 ή φυλάκιση μη υπερβαίνουσα τους 6 μήνες, για κατηγορία χρήσης μεγαφώνων £5.000 ή φυλάκιση 6 μηνών και για την κατηγορία πώλησης οινοπνευματωδών ποτών χωρίς άδεια, πρόστιμο £450 ή φυλάκιση 6 μηνών.
Έχοντας υπόψη τις προβλεπόμενες ποινές, τα όσα αναφέραμε πιο πάνω, τα γεγονότα της υπόθεσης και τις προσωπικές συνθήκες του εφεσίβλητου και το γεγονός των 40 προηγούμενων καταδικών του, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα πως υπό τις συνθήκες η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν έκδηλα ανεπαρκής σε βαθμό που να δικαιολογείται η επέμβασή μας.
Λαμβάνοντας όλα τα πιο πάνω υπόψη παραμερίζουμε τις ποινές που επιβλήθηκαν από το πρωτόδικο Δικαστήριο και επιβάλλουμε στον εφεσίβλητο τις πιο κάτω ποινές:
Πρώτη κατηγορία £300 πρόστιμο, Δεύτερη κατηγορία £450 πρόστιμο και Τρίτη κατηγορία £250 πρόστιμο.
H έφεση επιτρέπεται.