|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 2 ΑΑΔ 519
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Έφεση Αρ. 7512)
7 Νοεμβρίου, 2003
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΜΑΡΙΟΣ ΚΑΤΤΙΡΤΖΗ,
Εφεσείοντας,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
_________________________
Μ. Γεωργίου με Σ. Αδάμου (κα.) ,
για τον Εφεσείοντα.Δ. Παπαμιλτιάδους (κα.), για την Εφεσίβλητη.
______________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(ex-tempore)
ΚΑΛΛΗΣ, Δ.
: Ο εφεσείων είναι Συριακής καταγωγής. Είναι παντρεμένος με Κύπρια. Έχει ήδη πολιτικογραφηθεί ως Κύπριος και είναι κάτοχος Κυπριακής ταυτότητας. Επαγγέλλεται τονεργολάβο οικοδομών και διαμένει στη Γερμασόγεια.
Στις 24.9.2003 η Αστυνομία ανέκοψε αυτοκίνητο το οποίο κατευθυνόταν από την Πόλη Χρυσοχούς προς την Πάφο. Στο αυτοκίνητο, το οποίο οδηγείτο από τον εφεσείοντα, μεταφέρονταν τέσσερεις αλλοδαποί Συριακής καταγωγής. Από έλεγχο που ακολούθησε διαπιστώθηκε ότι και οι τέσσερεις εισήλθαν στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας από μη εγκεκριμένο λιμάνι ή αεροδρόμιο.
Ως αποτέλεσμα του εντοπισμού των τεσσάρων αλλοδαπών στο αυτοκίνητο του εφεσείοντος ο τελευταίος κατηγορήθηκε - στις 25.9.2003 - ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (το Πρωτόδικο Δικαστήριο) για τη διάπραξη του αδικήματος της συνέργειας «μετά τη διάπραξη Ποινικού αδικήματος κατά παράβαση των αρ. 23 και 24 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Σύμφωνα με τις λεπτομέρειες του αδικήματος ο εφεσείων «την 24ην Σεπτεμβρίου του 2003 στην Πάφο της Επαρχίας Πάφου εν γνώσει του, ότι οι τέσσερις αλλοδαποί Mohamed Nahar, Abdelllan Kaadouni, Durze Hajyosef και Farouk Khlaie Abdellah όλοι από την Συρία, ενέχονταν στο αδίκημα της παράνομης εισόδου στην Κυπριακή Δημοκρατία, παρέσχε σε αυτούς, την δυνατότητα διαφυγής της τιμωρίας αμέσως μετά την αποβίβαση τους στις ακτές της Πόλης Χρυσοχούς, φυγαδεύοντας τους με το αυτοκίνητο του με αριθμό εγγραφής BAR 535 προς την Πάφο».
Σημειώνουμε ότι ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ο εφεσείων δεν εκπροσωπείτο από δικηγόρο. Παραδέχθηκε ενοχή και το Πρωτόδικο Δικαστήριο του επέβαλε εξάμηνη ποινή φυλάκισης.
Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων εφεσίβαλε τόσο την καταδίκη όσο και την ποινή. Ωστόσο ο ευπαίδευτος συνήγορος του δεν έχει προωθήσει την έφεση κατά της ποινής. Την απέσυρε. Αναφορικά με την έφεση κατά της καταδίκης ο κ. Γεωργίου, εκ μέρους του εφεσείοντος, επικέντρωσε την επιχειρηματολογία του σε δύο λόγους έφεσης, τους εξής:
(α) Τα όσα ανέφερε ο εφεσείων για μετριασμό της ποινής ισοδυναμούν με αναίρεση της παραδοχής και το Πρωτόδικο Δικαστήριο έπρεπε να είχε καταχωρήσει «μη παραδοχή».
(β) Ο εφεσείων, ο οποίος είναι Συριακής καταγωγής, και δεν γνωρίζει καλώς την Ελληνική γλώσσα δεν είχε συμπαράσταση διερμηνέως κατά παράβαση του αρ. 12.5 (ε) του Συντάγματος.
Ο κ. Γεωργίου μας παρέπεμψε στο πιο κάτω απόσπασμα των πρακτικών προς υποστήριξη του πρώτου λόγου της έφεσης:
«
Δικαστήριο προς κατηγορούμενο: Αναφέρετε ότι θέλετε να λάβει υπόψη το Δικαστήριο πριν σας επιβληθεί ποινή.Κατηγορούμενος: Δεν ξέρω αν ήρθα παράνομα επειδή στην Πόλη σταμάτησε με, έπιασε με η Αστυνομία στο δρόμο είπε μου έχουν βίζα τούτοι; Δεν ξέρω τσάκαρε τούτους, ήρθαν τούτοι παράνομα.
Δικαστήριο προς κατηγορούμενο: Το γνωρίζατε ότι ήταν παράνομοι;
Κατηγορούμενος: Μάλιστα.
Δικαστήριο: Θέλετε να αναφέρετε οτιδήποτε για τις προσωπικές σας συνθήκες;
Κατηγορούμενος: Είμαι από Γερμασόγεια, παντρεμένος με Κύπρια, έχω δύο παιδιά ένα 9 χρονών και άλλο 1 μηνός, δουλεύω καλουψιής να ζήσω τα μωρά μου. Ούτε ξανά πήγα Δικαστήριο ούτε ξανά πήγα αστυνομία και να παρακαλέσω το Δικαστήριο αν μπορέσει να με αφήσει να ζήσω τα μωρά μου αν έκανα έτσι πράγμα είναι λάθος δεν ξέρω τίποτε άλλο.»
Περαιτέρω ο κ. Γεωργίου μας παρέπεμψε στη Γαβριηλίδη ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση 7469/22.9.2003 στην οποία εξετάσθηκε το θέμα που εγείρεται με τον πρώτο λόγο της έφεσης. Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα:
«Έχει νομολογηθεί ότι οσάκις στην αγόρευση για μετριασμό της ποινής προβάλλονται ισχυρισμοί οι οποίοι δεν συνάδουν με την παραδοχή το Δικαστήριο οφείλει να απορρίψει την παραδοχή και να προχωρήσει στην καταχώριση «μη παραδοχής» εκτός αν οι σχετικοί ισχυρισμοί αποσυρθούν (Βλ.
Efstathiou v. The Police, 22 C.L.R. 191, Attorney-General of the Republic v. Mahmout (1961) C.L.R. 181, Polykarpou v. Police (1967) 2 C.L.R. 152, Kefalos v. Police (1972) 2 C.L.R. 1, Lytrides v. Municipality of Famagousta (1973) 2 C.L.R. 119, Philaktides v. Republic (1979) 2 C.L.R. 157, και Γεωργίου ν. Σαμάρα (Αρ. 2) (1995) 2 Α.Α.Δ. 17).Το κατά πόσο ένας ισχυρισμός ισοδυναμεί ή όχι με «μη παραδοχή» συναρτάται με τα στοιχεία του αδικήματος.
Αν η αγόρευση για μετριασμό της ποινής κάμνει αναφορά σε γεγονότα ή ισχυρισμούς που τείνουν να καταδείξουν την ανυπαρξία στοιχείου ή στοιχείων του αδικήματος τότε η αγόρευση δεν συνάδει με την παραδοχή.»
Στην παρούσα υπόθεση ένα από τα στοιχεία του αδικήματος είναι η «γνώση» του εφεσείοντος ότι οι τέσσερις αλλοδαποί «ενέχονταν στο αδίκημα της παράνομης εισόδου στην Κυπριακή Δημοκρατίας». Έχουμε εξετάσει προσεκτικά τα όσα ανέφερε ο εφεσείων για μετριασμό της ποινής. Έχουμε την άποψη πως έτειναν να καταδείξουν την ανυπαρξία του στοιχείου της γνώσης. Έπεται πως δεν συνάδουν με την παραδοχή. Κατά συνέπεια το Πρωτόδικο Δικαστήριο όφειλε να απορρίψει την παραδοχή και να προχωρήσει στην καταχώριση «μη παραδοχής».
Για τους πιο πάνω λόγους η έφεση επιτρέπεται. Η καταδίκη και ποινή ακυρώνονται. Διατάσσεται επανεκδίκαση της υπόθεσης ενώπιον άλλου Δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου.
Εν όψει της πιο πάνω κατάληξης μας δεν παρίσταται ανάγκη να εξετάσουμε το δεύτερο λόγο της έφεσης.
Η έφεση επιτρέπεται.
Π.
Δ.
Δ.
/ΕΑΠ.