|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 2 ΑΑΔ 392
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική Αίτηση Αρ. 9/2003)
8 Σεπτεμβρίου, 2003
[ΠΙΚΗΣ, Πρόεδρος]
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ,
ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ,
ΗΛΙΑΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ,
ΑΡΕΣΤΗΣ, Δ/στές
]
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ,
Αιτητής.
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ' ης η Αίτηση.
_______________________
Αλ. Σαουρής
για τον Αιτητή.Σ. Μάτσας για την Καθ' ης η Αίτηση.
Αιτητής παρών.
________________________
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει
ο Πρόεδρος Γ.Μ. Πικής.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.
: Ο αιτητής αντιμετωπίζει, ενώπιον του Κακουργιοδικείου το οποίο θα επιληφθεί των υποθέσεων στην Πάφο όπου διαπράχθηκαν τα εγκλήματα, δύο κατηγορίες φόνου εκ προμελέτης, μια κατηγορία για βαριά σωματική βλάβη και μια κατηγορία για μεταφορά πυρομαχικών. Επιδιώκει, με την αίτηση την οποία εξετάζουμε, διάταγμα, με το οποίο να διατάσσεται η εκδίκαση της υπόθεσης στη Λευκωσία ή στη Λεμεσό.Προς υποστήριξη του αιτήματός του, ο αιτητής επικαλείται δύο περιστατικά, τα οποία διαδραματίστηκαν κατά την προσαγωγή του στο Δικαστήριο Πάφου για σκοπούς προσωποκράτησης. Είναι η εισήγησή του ότι αυτά προοιωνίζονται αδυναμία διεξαγωγής δικαίας δίκης στην Πάφο. Τέτοια διαπίστωση δικαιολογεί, βάσει των προνοιών του ΄Αρθρου 174(1)(α) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, (ο «Νόμος»), την έκδοση διαταγής για τη μετακίνηση της υπόθεσης σε άλλη πόλη. Το ίδιο επιβάλλει, κατά τον αιτητή, γενικότερα το συμφέρον απονομής της δικαιοσύνης, το οποίο αποτελεί λόγο συναφή μεν προς τον πρώτο αλλά ανεξάρτητο από αυτό, ως έρεισμα για τη μετακίνηση της διεξαγωγής της δίκης σε άλλη επαρχία, όπως προβλέπεται στο ΄Αρθρο 174(1)(ε) του Νόμου.
Υποστήριξε, επίσης, ο αιτητής ότι, σε περίπτωση που ήθελε κληθεί σε απολογία, μάρτυρες υπεράσπισης θα αντιμετώπιζαν αρνητικά το ενδεχόμενο προσέλευσής τους για να καταθέσουν στο Δικαστήριο, ενόψει της εκδηλωθείσας κατάστασης πραγμάτων. Πρόκειται για πιθανολόγηση, η οποία δεν τεκμηριώνεται.
Τα δύο περιστατικά, τα οποία επικαλείται ο αιτητής, συνοψίζονται ως ακολούθως:-
Κατά το πρώτο, που διαδραματίστηκε στις 14 Ιουλίου, 2002, συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι συναθροίστηκαν έξω από το Δικαστήριο, εκστόμισαν ύβρεις και προπηλακισμούς κατά της Αστυνομίας, απρέπεια η οποία χαρακτήρισε τη συμπεριφορά των ιδίων ατόμων έναντι και της συζύγου του αιτητή κατά την προσέλευσή της στο Δικαστήριο.
Κατά το δεύτερο, φίλοι των θυμάτων των εγκλημάτων για τα οποία κατηγορείται ο αιτητής, έριξαν πέτρες και έσπασαν τα τζάμια του αυτοκινήτου της Αστυνομίας, που τον μετέφερε στο Δικαστήριο.
Με αυτά υπόψη, ο αιτητής υποστήριξε, μέσω του δικηγόρου του, ότι η ατμόσφαιρα κατά τη δίκη στην Πάφο θα είναι τόσο φορτισμένη, ώστε να καθίσταται αδύνατη η διεξαγωγή δικαίας δίκης. Η μεταφορά της διεξαγωγής της δίκης σε πόλη άλλη από την Πάφο θα ήταν, κατά την εισήγησή του, κατά πάντα, προς το συμφέρον της δικαιοσύνης. Οι μάρτυρες της Κατηγορίας, σαράντα τον αριθμό, ως μας έχει λεχθεί, προέρχονται, με μία μόνο εξαίρεση, από την Πάφο.
Χωρίς να αμφισβητεί την ύπαρξη των δύο δυσάρεστων επεισοδίων, τα οποία διέγραψε ο αιτητής, ο Γενικός Εισαγγελέας φέρει ένσταση στο προβληθέν αίτημα, όπως εξήγησε ο κ. Μάτσας. Οι Αστυνομικές Αρχές θα λάβουν κάθε μέτρο, αναγκαίο για τη διασφάλιση της τάξης τόσο στο χώρο του Δικαστηρίου όσο και έξω από αυτό. Σημείωσε δε ότι, κατά την προσαγωγή του αιτητή σε άλλες δύο περιπτώσεις ενώπιον του Δικαστηρίου, κανένα επεισόδιο δε σημειώθηκε.
Τα γεγονότα, στα οποία θεμελιώνεται η αίτηση, όσο δυσάρεστα και αν είναι, δεν εγείρουν ερωτηματικά αναφορικά με τη δικαία διεξαγωγή της δίκης, σύμφωνα με τα εχέγγυα που κατοχυρώνουν τα ΄Αρθρα 12.5 και 30.2, 3 του Συντάγματος
, στο Δικαστήριο της Πάφου.Στην
Attorney-General v. Kafkaris (1988) 2 C.L.R. 83, εξειδικεύεται αριθμός παραγόντων, που λαμβάνονται υπόψη στην αποτίμηση των συμφερόντων της δικαιοσύνης για τους σκοπούς του ΄Αρθρου 174(1) του Νόμου, όπως η ασφάλεια, ο κίνδυνος απόδρασης του κατηγορουμένου και η διασφάλιση νηφάλιας ατμόσφαιρας κατά τη διεξαγωγή της δίκης. Προκύπτει από τη Hmοud & others ν. Γενικού Εισαγγελέα (1991) 2 Α.Α.Δ. 452, ότι εύλογα μπορεί να υποτεθεί ότι η Αστυνομία είναι σε θέση να παρέχει την αναγκαία ασφάλεια για τη διασφάλιση του νηφάλιου κλίματος, απαραίτητου για την απρόσκοπτη απονομή της δικαιοσύνης. Στην προκείμενη υπόθεση, δεν έχει τεθεί ο,τιδήποτε ενώπιόν μας, το οποίο να κλονίζει αυτή τη θέση.Η διασφάλιση της τάξης στο χώρο απονομής της δικαιοσύνης αποτελεί, όπως επισημαίνεται στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Συμιανού κ.ά. (Αρ. 1) (1999) 2 Α.Α.Δ. 160, «... ύψιστη υποχρέωση της Πολιτείας και η τήρησή της καθήκον του κάθε πολίτη». Στο σημείο αυτό, δεν πρέπει να παραγνωρίζονται, όπως υποδεικνύει το Δικαστήριο στην ίδια υπόθεση, και οι εξουσίες του δικαστηρίου για τη διασφάλιση της πρέπουσας ατμόσφαιρας κατά τη διεξαγωγή της δίκης.
Ως είναι νομολογημένο, στην αποτίμηση των συμφερόντων της δικαιοσύνης, προσμετρά το σύνολο των παραγόντων, που κατά λογική πρόβλεψη μπορεί να επηρεάσουν τη θέση τόσο του κατηγορουμένου όσο και της Κατηγορούσας Αρχής, προς εξασφάλιση δικαίας δίκης - (βλ. Γενικός Εισαγγελέας ν. Συμιανού κ.ά. (Αρ. 1), (ανωτέρω). The Attorney-General of the Republic v. Andreas Costa Christodoulides Steniotis (1967) 2 C.L.R. 295, Attorney-General of the Republic v. Michalakis Crhistou Rossides and Others (1970) 2 C.L.R. 105).
Μόνο υπό το βάρος σοβαρών ενδείξεων, αποκαλυπτικών αδυναμίας διεξαγωγής δικαίας δίκης στον τόπο όπου προβλέπει ο νόμος, μπορεί δικαιολογημένα να διαταχθεί η αλλαγή του τόπου διεξαγωγής της δίκης. Τέτοιες ενδείξεις δε διαφαίνονται, ούτε, εξ όσων μπορεί να συμπεράνουμε, υφίστανται, ώστε να δικαιολογείται το αίτημα.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Γ.Μ. Πικής, Π.
Χρ. Αρτεμίδης, Δ.
Π. Αρτέμης, Δ.
Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.
Φρ. Νικολαΐδης, Δ.
Γ. Νικολάου, Δ.
Π. Καλλής, Δ.
Μ. Κρονίδης Δ.
Τ. Ηλιάδης, Δ.
Α. Κραμβής, Δ.
Ρ. Γαβριηλίδης, Δ.
Δ. Χατζηχαμπής, Δ.
Γ. Αρέστης, Δ.
/ΜΠ