|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 2 ΑΑΔ 397
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Ποινική ΄Εφεση Αρ. 7386)
8 Σεπτεμβρίου, 2003
[Πικής, Πρόεδρος]
[Καλλής, Κραμβής, Δ/στές]
ΜΑΡΙΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΕΡΙΚΛΕΟΥΣ,
Εφεσείων.
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
________________________
Σ. Σταυρινός
για τον Εφεσείοντα.Ν. Κέκκος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ο Εφεσείων είναι παρών.
________________________
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει
ο Πρόεδρος Γ.Μ. Πικής.
________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.:
Ο εφεσείων προσβάλλει την ποινή που του επιβλήθηκε, επαγόμενη τη στέρηση της ελευθερίας του για δυόμισι χρόνια. Καταδικάστηκε σε ποινές φυλάκισης δυόμισι ετών σε κάθε μια από τις τρεις κατηγορίες πλαστογραφίας επιταγής και δύο εγγράφων συμβολαίων ενοικιαγοράς και σε ανάλογες ποινές σε άλλες τρεις κατηγορίες κυκλοφορίας των ιδίων εγγράφων και σε φυλάκιση ενός έτους σε κάθε μια από τις δύο κατηγορίες απόσπασης χρημάτων, παριστάνοντας ψευδώς ότι τα προαναφερθέντα έγγραφα ήταν γνήσια. Οι ποινές ορίστηκε να συντρέχουν. Στην επιμέτρηση της τιμωρίας του εφεσείοντος λήφθηκαν υπόψη, μετά από αίτημα του, και πέντε άλλες κατηγορίες, που αφορούσαν την πλαστογράφηση όμοιων εγγράφων. Αποτέλεσμα της εγκληματικής δραστηριότητας του εφεσείοντος ήταν η απόσπαση ποσού περίπου £8.000,00, το οποίο, όμως, αποπλήρωσε, κατά το πλείστον, πριν τη δίκη του, στην προσπάθειά του να επανορθώσει τη ζημία την οποία προκάλεσε στα θύματα των δόλιων πράξεών του.Ο εφεσείων βαρύνεται με δύο προηγούμενες καταδίκες για όμοιας μορφής αδικήματα, που είχαν ως επακόλουθο την καταδίκη του το 1994 σε φυλάκιση τεσσάρων μηνών και το 1996 σε φυλάκιση τριάμισι χρόνων.
Η ποινή προσβάλλεται ως έκδηλα υπερβολική. Ως έρεισμα ο εφεσείων επικαλείται τις οικογενειακές του συνθήκες, οι οποίες είναι, όντως, δεινές, και τις πιεστικές οικονομικές του ανάγκες, που αποτέλεσαν το κίνητρο για την εγκληματική του δράση. Σ' αυτές δε δόθηκε, κατά την εισήγησή του, η πρέπουσα βαρύτητα από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Στην απόφαση του Δικαστηρίου υπογραμμίζονται η σοβαρότητα, την οποία προσδίδει ο νόμος στο αδίκημα της πλαστογράφησης επιταγής - φυλάκιση διά βίου - και οι διαστάσεις που έχουν προσλάβει αδικήματα αυτής της κατηγορίας, οι οποίες επισημαίνονται σε αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου. (Γίνεται παραπομπή στις: Τσιακουρής ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 439. Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1994) 2 Α.Α.Δ. 179. Ιωάννου κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 200. Πίτσιλλος ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 346. Μενελάου, άλλως Καραμανλής ν. Αστυνομίας, Ποινική ΄Εφεση Αρ. 6901, 20/4/00.)
Σοβαρά υπήρξαν τα εγκλήματα που διέπραξε ο εφεσείων και αυστηρή έπρεπε να ήταν η τιμωρία του. Το ότι η ποινή δεν ήταν αυστηρότερη από την επιβληθείσα οφείλεται στις ιδιάζουσες προσωπικές του συνθήκες. Δεν υποτιμάται η φόρτιση που δημιουργεί η ανάγκη. Πρέπει, όμως, να ελέγχεται από το καθήκον υπακοής στο νόμο, που αποτελεί και τον παρονομαστή της λειτουργίας του ανθρώπου στον κοινωνικό χώρο. Γι' αυτό, η εξατομίκευση της ποινής, ώστε να αντανακλά και τις συνθήκες του παραβάτη, δεν αμβλύνει, στην περίπτωση σοβαρών εγκλημάτων, το στοιχείο της αποτροπής, που, κατά κανόνα, υπεισέρχεται στον καθορισμό της - (βλ. Κωνσταντίνου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 224). ΄Ο,τι είναι λυπηρό αλλά και ανησυχητικό είναι ότι προηγούμενες καταδίκες του εφεσείοντος και η, συν αυτές, τιμωρία του δεν είχαν ανασταλτική επίδραση στη ροπή του στο έγκλημα προς επίλυση των προβλημάτων του.
Πρέπει να κατανοήσει ο εφεσείων το καθήκον προς την κοινωνία και το συνάνθρωπό του, αλλά και προς τον ίδιο τον εαυτό του και να κατευθύνει τις πράξεις του με μέτρο το δίκαιο, που τείνει να ανυψώσει τόσο τον ίδιο όσο και την κοινωνία στην οποία διαβιοί.
Η έφεση απορρίπτεται.
Γ.Μ. Πικής, Π.
Π. Καλλής, Δ.
Α. Κραμβής, Δ.
/ΜΠ