CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(2003) 2 ΑΑΔ 207

ΠΙΚΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής, Ρ. Γαβριηλίδης.

ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Στις 5.12.2001, περί τις 13.15, η εφεσείουσα οδηγούσε, με χαμηλή ταχύτητα, το αυτοκίνητό της υπ΄αριθμό ΕΕΤ375, στην οδό Καλαμών, στα Λειβάδια, της επαρχίας Λάρνακας. Ο καιρός ήταν αίθριος, η δε τροχαία κίνηση ανύπαρκτη. Στο πεζοδρόμιο, δεξιά σε σχέση με την πορεία της εφεσείουσας, μπροστά σε αρκετή απόσταση, περπατούσαν τέσσερα μικρά παιδιά τα οποία και είδε. Όταν η εφεσείουσα πλησίασε με το αυτοκίνητό της, και ενώ βρισκόταν σχεδόν δίπλα από τα παιδιά, ένα από αυτά, ο Σάββας Κεσσώφ, επτά χρονών, προσπάθησε να διασταυρώσει το δρόμο, οπότε η εφεσείουσα τον κτύπησε με το αυτοκίνητό της και τον τραυμάτισε. Αμέσως η εφεσείουσα φρέναρε, έστριψε το τιμόνι της αριστερά και σταμάτησε. Το πλάτος του δρόμου ήταν 3,55 μέτρα, το δε σημείο σύγκρουσης απείχε 1,30 μέτρα από το δεξιό πεζοδρόμιο.

Ακολούθως, βρήκε ένοχη την εφεσείουσα πάνω στη βάση ότι αυτή είχε "περιθώρια αποφυγής της σύγκρουσης" τα οποία, όμως, δεν εξάντλησε. "Είχε καθήκον να επιδείξει αυξημένη προσοχή και όφειλε να ελαττώσει την ταχύτητα της, να ηχήσει την σειρήνα της και να διατηρήσει την προσοχή της στραμμένη προς τον παραπονούμενο. (Βλ. Δαυίδ ν. Αστυνομίας (1993) 2 ΑΑΔ 169)."

Η έφεση ευσταθεί. Η εφεσείουσα δεν είπε στην κατάθεσή της ότι "όταν ήταν σχεδόν δίπλα της τα παιδιά, ένα από αυτά, το οποίο δεν είδε, πετάχτηκε μέσα στο δρόμο". Το αντίθετο είπε. Είπε "Όπως οδηγούσα κανονικά στο δρόμο και σε πολύ λίγη απόσταση από τα μωρά που περπατούσαν πάνω στο πεζοδρόμιο είδα ένα από αυτά να πετάσσεται μέσα στο δρόμο". Και πρόσθεσε ότι, λόγω της πολύ λίγης απόστασης που τους χώριζε, "δεν πρόλαβα να τον δω καν", υπονοώντας, όχι ότι δεν τον είδε, αλλά ότι, ως εκ της πολύ μικρής απόστασης, δεν πρόλαβε να αντιδράσει αποτελεσματικά στην κίνησή του προς το δρόμο. Επομένως, η αντίφαση την οποία διαπιστώνει το πρωτόδικο Δικαστήριο λέγοντας για την εφεσείουσα ότι "αφού ενώ έλεγε ότι δεν το είδε το παιδί, ισχυρίζεται ότι αυτό πετάχτηκε στο δρόμο" δεν υπάρχει. Εξάλλου, το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η εφεσείουσα δεν είδε το παιδί είναι εσφαλμένο και υπό το φως της πραγματικής μαρτυρίας. Σύμφωνα με το σχεδιάγραμμα (Τεκμήριο 2) τα ίχνη τροχοπέδησης του αυτοκινήτου της εφεσείουσας αρχίζουν πριν από το σημείο σύγκρουσης, πράγμα που σημαίνει ότι η εφεσείουσα φρέναρε πριν τη σύγκρουση μόλις είδε το παιδί "να πετάσσεται μέσα στο δρόμο". Δεν είναι, επίσης, ορθό το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η μαρτυρία της εφεσείουσας δεν αντέχει στον έλεγχο της πραγματικής μαρτυρίας διότι το σημείο σύγκρουσης απείχε 1,30 μέτρα από το δεξιό πεζοδρόμιο σε σχέση με την πορεία της και, επομένως, η εφεσείουσα είχε τη δυνατότητα, με τη δέουσα προσοχή, να αποφύγει τη σύγκρουση. Η απόσταση του 1,30 μέτρου ήταν, κατά την άποψή μας, τόσο μικρή (ίσως τρία βήματα), ώστε να μην αφήνει στην εφεσείουσα οποιαδήποτε περιθώρια να αποφύγει τη σύγκρουση εφόσον, μάλιστα, όπως διαπίστωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο, το παιδί κινήθηκε προς το δρόμο όταν αυτή "ευρίσκετο σχεδόν δίπλα" του.

Δ.