|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2003) 2 ΑΑΔ 115
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πoινική Έφέση Αρ. 7184)
28 Φεβρουάριος, 2003
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
v.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ,
Λ. Παντελής,
Δικηγόρος της Δημοκρατίας εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα, για τον Εφεσείοντα.Χρ. Θεοφίλου, για τον Εφεσίβλητο.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Ο εφεσίβλητος βρέθηκε πρωτόδικα ένοχος κατόπιν παραδοχής του σε αδικήματα λειτουργίας κέντρου αναψυχής χωρίς άδεια, χρήσης μεγαφώνων χωρίς άδεια και λιανικής πώλησης οινοπνευματωδών ποτών χωρίς άδεια και καταδικάστηκε σε πρόστιμα £90, £45, και £90 αντίστοιχα.
Ο Γενικός Εισαγγελέας με την παρούσα του έφεση ζητά την επέμβαση του Δικαστηρίου, υποβάλλοντας ότι η ποινή που επεβλήθη στον εφεσίβλητο ήταν έκδηλα ανεπαρκής.
Σύμφωνα με τα γεγονότα που τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστή από την Κατηγορούσα Αρχή, ο εφεσίβλητος είναι ιδιοκτήτης της καφετερίας Chino στη Λεμεσό. Την ώρα της καταγγελίας μεταδίδετο μουσική ηχογραφημένη και μέσα στο υποστατικό υπήρχαν 10 άτομα, τα οποία κατανάλωναν οινοπνευματώδη ποτά και άκουαν μουσική. Όταν ο εφεσίβλητος πληροφορήθηκε ότι θα καταγγέλλετο ζήτησε συγγνώμη. Ας σημειωθεί ότι ο εφεσίβλητος εβαρύνετο με 40 προηγούμενες καταδίκες, τις οποίες και παραδέχθηκε.
Ο συνήγορός του εκ μέρους του εξέθεσε στο Δικαστήριο τις προσωπικές του συνθήκες, αναφέροντας ότι έδωσε ένα σημαντικό ποσό και μπήκε συνεταίρος στην επιχείρηση της καφετερίας, οι δε άδειες είχαν εκδοθεί στο όνομα του συνεταίρου του, ο οποίος τελικά αποχώρησε από το συνεταιρισμό, αφού πώλησε το μερίδιό του στον εφεσίβλητο. Ο τελευταίος άρχισε τη διαδικασία μεταβίβασης των σχετικών αδειών επ΄ονόματί του και, σύμφωνα με τον ισχυρισμό του, υπήρξε καθυστέρηση γιατί ήταν απαραίτητες οι υπογραφές του πρώην συνεταίρου. Λειτούργησε όμως την καφετερία πριν να εξασφαλίσει τις άδειες για να αντεπεξέλθει στα έξοδα και το μεγάλο ενοίκιο το οποίο πλήρωνε.
Το δικαστήριο επιβάλλοντας ποινή, επεσήμανε πως, όπως εφαίνετο, δεν έγιναν οι αναγκαίες διεργασίες έγκαιρα και επίσης σχολίασε τις 40 προηγούμενές του καταδίκες, επισημαίνοντας πως προφανώς ο εφεσίβλητος λειτούργησε συνεχώς το κέντρο του χωρίς άδεια και κατέληξε πως όση επιείκεια και να μπορούσε να δείξει θα έπρεπε η ποινή να είναι τέτοια που να αντιλαμβάνετο ο εφεσίβλητος ότι στένευαν τα περιθώρια που αφήνονταν στο Δικαστήριο για επίδειξη επιείκειας.
Ο εφεσείων στο λόγο έφεσης του ανέφερε ότι η σοβαρότητα των αδικημάτων, το ύψος των προβλεπόμενων από το νόμο ποινών, τα γεγονότα της υπόθεσης, οι προσωπικές περιστάσεις και ιδιαίτερα οι προηγούμενες καταδίκες του εφεσίβλητου, ως και η ανάγκη για ειδική και γενική πρόληψη καθιστούν την ποινή έκδηλα ανεπαρκή.
Είναι ευρέως νομολογημένο ότι η επιμέτρηση της ποινής είναι πρωταρχική ευθύνη του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η δε επέμβαση του Εφετείου επιτρέπεται μόνο για λόγους που έχουν οριοθετηθεί με αυστηρότητα και βασική αιτία επέμβασης του Εφετείου είναι η πρόδηλα αυστηρή ή υπερβολική ποινή. Όσον αφορά ανεπάρκεια ποινής, το Ανώτατο Δικαστήριο επεμβαίνει όπου είναι φανερό ότι η επιβληθείσα ποινή δεν ικανοποιεί τους σκοπούς του νόμου, δεν ενεργεί ως αποτρεπτική για άλλους και δεν προστατεύει το κοινό. (Δέστε Χαραλάμπους ν. Αστυνομία (1991) 2 ΑΑΔ 222, Γενικός Εισαγγελέας ν. Bisco Ltd κ.α. (1991) 2 ΑΑΔ 16, Γενικός Εισαγγελέας ν. Pilis Metal Works Ltd κ.α. (1995) 2 ΑΑΔ 296). Στην υπόθεση Γενικός Εισαγγελέας ν. Παναγιώτου, Ποινική Έφεση Αρ. 7185, ημερ. 26.3.02, που αφορούσε τις ίδιες κατηγορίες με την παρούσα υπόθεση, λέχθηκαν τα πιο κάτω:
«Το Άρθρο 137(1)(β) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, ΚΕΦ.155, παρέχει δικαίωμα στο Γενικό Εισαγγελέα να εφεσιβάλλει την ποινή η οποία κρίνεται ανεπαρκής. Δικαιολογείται η επέμβαση του Εφετείου όπου διαπιστώνεται ότι η ανεπάρκεια της ποινής είναι καταφανής
. έχει αυτό το χαρακτήρα η τιμωρία, όπου, εξ αντικειμένου, ελλείπει η πρέπουσα αντιστοιχία μεταξύ της σοβαρότητας του εγκλήματος και της επιβληθείσας ποινής. Απόκλιση από το μέτρο τιμωρίας, όπως διαγράφεται από τη νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, τείνει να καταδείξει τέτοια ανεπάρκεια - (βλ. μεταξύ άλλων Philippou v. Republic (1983) 2 CLR 245 Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 ΑΑΔ 525 και Γεν. Εισαγγελέας ν. Φανιέρου (1996) 2 ΑΑΔ 303.Το στοιχείο της ανεπάρκειας της ποινής, που επιβλήθηκε στον εφεσίβλητο, είναι έκδηλο στην προκείμενη υπόθεση. Οι ποινές που προβλέπουν οι σχετικές διατάξεις των νόμων για τη διάπραξη καθενός από τα τρία αδικήματα είναι, αφ΄εαυτών, δηλωτικές της σοβαρότητας που ενέχουν αδικήματα αυτής της κατηγορίας.»
Στην υπόθεση εκείνη ποινές προστίμων £60, £30 και £60 αντίστοιχα που επιβλήθηκαν, παραμερίστηκαν και αφού το Δικαστήριο ανέλυσε τη σοβαρότητα κάθε κατηγορίας με παραπομπή σε αποφάσεις, τις αντικατέστησε με ποινές £400, £750 και £250 αντίστοιχα.
Υιοθετούμε όσα λέχθηκαν στην πιο πάνω απόφαση καθώς και το σχόλιο του Δικαστηρίου πως το ότι εκκρεμούσαν αιτήσεις του εφεσίβλητου για παροχή άδειας λειτουργίας κέντρου και ότι ο ίδιος προσδοκούσε ότι το αίτημα θα εγκρινόταν, δεν μετέβαλλε τη σοβαρότητα του αδικήματος και παραπέμπουμε και εμείς στην Κωνσταντινίδης ν. Αστυνομίας Ποινική Έφεση Αρ. 6644, ημερ. 22.6.99, όπου σχολιάστηκε η σοβαρότητα του αδικήματος της παράνομης χρήσης μεγαφώνων.
Οι προβλεπόμενες ποινές για αδίκημα λειτουργίας κέντρου αναψυχής χωρίς άδεια είναι πρόστιμο £500 ή φυλάκιση μη υπερβαίνουσα τους 6 μήνες, για κατηγορία χρήσης μεγαφώνων £5.000 ή φυλάκιση 6 μηνών και για την κατηγορία πώλησης οινοπνευματωδών ποτών χωρίς άδεια,
πρόστιμο £450 ή φυλάκιση 6 μηνών.Έχοντας υπόψη τις προβλεπόμενες ποινές, τα όσα αναφέραμε πιο πάνω, τα γεγονότα της υπόθεσης και τις προσωπικές συνθήκες του εφεσίβλητου και το γεγονός των 40 προηγούμενων καταδικών του, έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα πως υπό τις συνθήκες η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν έκδηλα ανεπαρκής σε βαθμό που να δικαιολογείται η επέμβαση μας.
Λαμβάνοντας όλα τα πιο πάνω υπόψη παραμερίζουμε τις ποινές που επιβλήθηκαν από το πρωτόδικο Δικαστήριο και επιβάλλουμε στον εφεσίβλητο τις πιο κάτω ποινές:
Πρώτη κατηγορία £300 πρόστιμο, Δεύτερη κατηγορία £450 πρόστιμο και Τρίτη κατηγορία £250 πρόστιμο.
Δ Δ. Δ.
/Χ.Π