ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: O εφεσείων, κατόπιν δίκης, βρέθηκε ένοχος σε έξι κατηγορίες για ναρκωτικά και το Κακουργιοδικείο τον καταδίκασε σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης στις τρεις σοβαρότερες κατηγορίες ενώ στις υπόλοιπες δεν επιβλήθηκαν ποινές.

Οι κατηγορίες στις οποίες επιβλήθηκαν οι συντρέχουσες ποινές φυλάκισης αφορούσαν:

(α) 2^η κατηγορία

(β) 4^η κατηγορία

(γ) 7^η κατηγορία

Οταν η Κατηγορούσα Αρχή έκλεισε την υπόθεσή της και υποβλήθηκε εισήγηση ότι δεν θεμελιώθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση για καταδίκη του εφεσείοντα, ο εκπρόσωπος της, καταχώρησε αναστολή δίωξης αναφορικά με την πέμπτη κατηγορία και συνακόλουθα, επήλθε η απαλλαγή του εφεσείοντα στην εν λόγω κατηγορία.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των επιστημονικών εξετάσεων το περιεχόμενο των δεμάτων ήταν ξηρή φυτική ύλη / κάνναβη συνολικού βάρους 8957,7 γραμμαρίων από την οποία δεν είχε εξαχθεί η ρητίνη.

Οι δακτυλοσκοπικές εξετάσεις κατέδειξαν ότι σε μια από τις πλαστικές τσάντες με την ένδειξη «Βερόπουλος» που χρησιμοποιήθηκε για τη συσκευασία των ναρκωτικών, υπήρχε δακτυλικό αποτύπωμα που ταυτιζόταν πλήρως στα χαρακτηριστικά του σημεία με το αποτύπωμα του δεξιού παράμεσου του εφεσείοντα.

Ο Μιχαήλ (Μ.Κ.11) έδωσε στην αστυνομία δύο καταθέσεις. Με την πρώτη (τεκμ. 3) ημερ. 26.9.98, ενοχοποιούσε μόνο τον εαυτό του ενώ με τη δεύτερη ημερ. 30.9.98, ενοχοποιούσε και τον εφεσείοντα. Η αστυνομία με δικαστικό ένταλμα ερεύνησε την οικία και υποστατικά του εφεσείοντα στην Ερήμη. Σε αποθήκη που βρισκόταν περίπου 30 μ. από την οικία του εφεσείοντα και ήταν ενωμένη με το σπίτι της πεθεράς του βρέθηκε, στην παρουσία του εφεσείοντα, ξηρή φυτική ουσία τοποθετημένη σε πλαστικό σακούλι και δίπλα από το σακούλι υπήρχε ζυγαριά ακριβείας. Τα ανευρεθέντα παραλήφθηκαν από την αστυνομία. Διαπιστώθηκε ότι η ξηρή φυτική ουσία ήταν κάνναβη βάρους 2,238 γραμμαρίων. Και για τις δύο περιπτώσεις ο εφεσείων είπε πως δεν γνώριζε τίποτε. Ο εφεσείων συνελήφθη και εκδόθηκε εναντίον του διάταγμα οκταήμερης κράτησης.

Οι κατηγορίες 1-4 αναφέρονται στα ναρκωτικά που βρέθηκαν στο πλοίο οι δε κατηγορίες 6 και 7 στα ναρκωτικά που βρέθηκαν στην αποθήκη.

Στη δίκη, ο εφεσείων αρνήθηκε ότι γνώριζε ο,τιδήποτε για τα ναρκωτικά που βρέθηκαν στην κατοχή του Μιχαήλ (ΜΚ11) και επίσης αρνήθηκε ότι είχε οποιαδήποτε σχέση με τα ναρκωτικά που ανακάλυψε η αστυνομία στην αποθήκη που συγκοινωνούσε με το σπίτι της πεθεράς του λίγα μέτρα από το σπίτι του. Η μαρτυρία που συνδέει τον εφεσείοντα με τα ναρκωτικά που ο Μιχαήλ (ΜΚ11) έφερε από την Ελλάδα είναι η επιστημονική ταύτιση δακτυλικού αποτυπώματος του εφεσείοντα με το αποτύπωμα που βρέθηκε στην πλαστική τσάντα που χρησιμοποιήθηκε για τη συσκευασία των ναρκωτικών καθώς και η μαρτυρία του Μιχαήλ (ΜΚ11), συνενόχου του εφεσείοντα.

Για ό,τι αφορά στα ναρκωτικά που βρέθηκαν στην αποθήκη, ο εφεσείων ισχυρίστηκε ότι κατά την ώρα που διεξαγόταν η έρευνα στην αποθήκη αυτός βρισκόταν στο σαλόνι της οικίας του. Σε κάποια στιγμή εισήλθε στο σπίτι ένας αστυνομικός κρατώντας ένα σακούλι και απευθυνόμενος προς τον Αναπληρωτή Ανώτερο Υπαστυνόμο Οικονομίδη (ΜΚ4) είπε «τα βρήκαμε από δω». Οι αστυνομικοί τον οδήγησαν στην αποθήκη και σε ερώτηση αν η αποθήκη ήταν δική του αυτός απάντησε αρνητικά. Ενώ ήταν ακόμα στην αποθήκη, ήλθε ο γιός του ο οποίος, απευθυνόμενος προς τον Οικονομίδη (ΜΚ4) είπε, «ό,τι βρήκες εκεί μέσα εν δικά μου». Ο Οικονομίδης του απάντησε «ο πατέρας σου εν πιο χρήσιμος. Εν τον πατέρα σου που θέλουμε». Ο εφεσείων αρνήθηκε ότι είναι φίλος με τον Μιχαήλ (ΜΚ11) και επέμενε ότι είναι απλώς γνωστοί. Ωστόσο, παραδέχθηκε ότι η σύζυγός του εγγυήθηκε τον Μιχαήλ για να εμφανιστεί στη δίκη του, διαφώνησε όμως ότι αυτό το έπραξε ως αντάλλαγμα για να μην καταθέσει εναντίον του ο εν λόγω μάρτυρας.

Το Κακουργιοδικείο, αξιολόγησε τη μαρτυρία καθοδηγούμενο από τη νομολογία στην οποία αναφέρθηκε εκτεταμένα σε σχέση με τους κινδύνους όταν αυτή προέρχεται από συνένοχο ο οποίος μάλιστα με την πρώτη κατάθεσή του στην αστυνομία δεν ενοχοποίησε τον εφεσείοντα. Εκρινε τον Μιχαήλ ως αξιόπιστο μάρτυρα και σημείωσε ως ενισχυτικό της μαρτυρίας του το δακτυλικό αποτύπωμα στην πλαστική τσάντα με τη λέξη «Βερόπουλος». Αντίθετα, για λόγους που εξήγησε, έκρινε τον εφεσείοντα ως εντελώς αναξιόπιστο και στο πλαίσιο του συνόλου της αξιόπιστης μαρτυρίας που είχε προσαχθεί τον βρήκε ένοχο στις κατηγορίες.

Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του εφεσείοντα προσπάθησαν να πείσουν ότι η μαρτυρία του Μιχαήλ στην έκταση που αυτή αναφέρεται στη συνάντηση που είχε ο εν λόγω μάρτυρας με τον εφεσείοντα στην Κύπρο το Σεπτέμβρη 1998 για σκοπούς προπαρασκευής του εγκλήματος της εισαγωγής των ναρκωτικών από την Ελλάδα είναι ψευδής. Επικαλούνται προς τούτο τη μαρτυρία του ίδιου του Μιχαήλ ο οποίος, κατέθεσε ότι συναντήθηκε με τον εφεσείοντα στο σπίτι του τελευταίου 3-4 ημέρες πριν τις 18.9.1998 όπου συνωμότησαν μεταξύ τους για την εισαγωγή χασίς από την Ελλάδα. Ομως, ένα τέτοιο γεγονός δεν μπορούσε να είχε συμβεί γιατί, καθώς εισηγούνται οι δικηγόροι του εφεσείοντα, ο πελάτης τους κατά τη χρονική περίοδο που τον εμπλέκει ο Μιχαήλ, βρισκόταν στην Ελλάδα. Ο εφεσείων αδιαμφισβήτητα έφθασε στην Κύπρο από την Ελλάδα στις 16.9.1998 και αναχώρησε ξανά για την Ελλάδα στις 18.9.1998. Η εισήγηση της υπεράσπισης είναι ότι εκ των πραγμάτων δεν ήταν δυνατή η πραγματοποίηση συνάντησης με τον εφεσείοντα στην οποία αναφέρθηκε ο Μιχαήλ και συνεπώς η μαρτυρία του Μιχαήλ έπρεπε να είχε κριθεί αναξιόπιστη.

Η αποδοχή της μαρτυρίας του Μιχαήλ από το Κακουργιοδικείο συνοδεύεται από την πιο κάτω πειστική αιτιολογία:

Ο Μιχαήλ, κατέθεσε ότι ο λόγος για τον οποίο δεν αποκάλυψε από την αρχή την εμπλοκή του εφεσείοντα ήταν γιατί ο τελευταίος τον απείλησε πως «αν σε πιάσουν ή γίνει ο,τιδήποτε μη με συναφέρεις εμένα διότι θα σε σκοτώσω, έχω ράσσιη πίσω μου». Το Κακουργιοδικείο δέχθηκε ως αληθινή την πιο πάνω εξήγηση του Μιχαήλ αφού έλαβε προς τούτο υπόψη ότι η εν λόγω εξήγηση δόθηκε μετά που ο Μιχαήλ άλλαξε απάντηση από μη παραδοχή σε παραδοχή και του επιβλήθηκε ποινή. Το Κακουργιοδικείο θεώρησε πως μετά από αυτή την εξέλιξη ο Μιχαήλ δεν είχε πλέον κανένα συμφέρον να λέγει ψέματα ή να ελπίζει σε ο,τιδήποτε και δέχθηκε ότι η μαρτυρία του ήταν επί του προκειμένου αληθινή. Εχουμε τη γνώμη πως η προσέγγιση του Κακουργιοδικείου επί του συγκεκριμένου θέματος ήταν μέσα στα όρια της σωστής ενάσκησης της διακριτικής ευχέρειας του και δεν έχουμε διακρίνει μέσα από την επιχειρηματολογία που ανέπτυξαν οι δικηγόροι του εφεσείοντα οποιοδήποτε βάσιμο λόγο που να δικαιολογεί παρέμβαση προς ανατροπή της συγκεκριμένης διαπίστωσης. Οι συνήγοροι του εφεσείοντα με αναφορά στο περιεχόμενο της πρώτης κατάθεσης που έδωσε ο Μιχαήλ στην Αστυνομία διερωτήθηκαν πότε απειλήθηκε ο Μιχαήλ από τον εφεσείοντα εφόσον σύμφωνα με το περιεχόμενο της εν λόγω κατάθεσης, ο Μιχαήλ δεν ανέφερε ότι συνάντησε ή ότι μίλησε με τον εφεσείοντα. Νομίζουμε πως αυτή η πτυχή του θέματος δεν έπρεπε καν να μας απασχολήσει. Ωστόσο, επιγραμματικά σημειώνουμε πως το ερώτημα θα είχε ενδεχομένως σημασία αν δεν υπήρχε η ακλόνητη διαπίστωση του Κακουργιοδικείου ότι ο εφεσείων και ο Μιχαήλ συναντήθηκαν στην Κύπρο αλλά και στην Αθήνα και συνωμότησαν μεταξύ τους για τη μεταφορά των ναρκωτικών στην Κύπρο προτού ο Μιχαήλ συλληφθεί με τα ναρκωτικά στη Λεμεσό.

Ενα άλλο επιχείρημα που πρόβαλαν οι συνήγοροι του εφεσείοντα με προοπτική να καταδείξουν ότι η μαρτυρία του Μιχαήλ έπρεπε να είχε κριθεί αναξιόπιστη είναι και το γεγονός ότι ο Μιχαήλ όταν άνοιξε τη βαλίτσα με τα ναρκωτικά, υπέδειξε στους αστυνομικούς που ήταν παρόντες τα πακέτα με τα ναρκωτικά που ήταν τοποθετημένα ανάμεσα στα ενδύματα (παντελόνι και φανέλα). Λέγουν επίσης ότι σύμφωνα με τη μαρτυρία του Μιχαήλ τη βαλίτσα την παρέλαβε από τον εφεσείοντα την επόμενη ημέρα που ο άγνωστος αλβανός προμήθευσε τα ναρκωτικά. Δύσκολα κατανοούμε το βάσιμο του επιχειρήματος. Ο Μιχαήλ κατέθεσε ότι μετά την παραλαβή της βαλίτσας πήγε στο διαμέρισμα του αλβανού όπου ήρθε και ο εφεσείων και ήλεγξε το «πράμα» εννοώντας προφανώς τα ναρκωτικά. Ο εφεσείων προτού φύγει από το διαμέρισμα είπε ότι θα έφερνε τα πράγματα από το ξενοδοχείο και εδώ, αναφερόταν προφανώς στα προσωπικά αντικείμενα του Μιχαήλ, τα οποία και έφερε την επομένη. Τα ναρκωτικά ήταν από την προηγούμενη μέρα στο διαμέρισμα του αλβανού όπου διανυκτέρευσε ο Μιχαήλ και επομένως ο τρόπος που αυτά τοποθετήθηκαν στη βαλίτσα μαζί με τα ενδύματα ήταν γνωστός στον Μιχαήλ και συνεπώς δεν διακρίνουμε οποιαδήποτε αντίφαση ή αδυναμία στη μαρτυρία του.

Η έφεση στρέφεται και εναντίον της ποινής. Το παράπονο του εφεσείοντα είναι ότι λανθασμένα το Κακουργιοδικείο, έλαβε υπόψη κατά την επιμέτρηση της ποινής το άθροισμα της ποσότητας των ναρκωτικών που αφορούσαν οι κατηγορίες 4 και 7 αντίστοιχα για να επιβάλει συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 10 χρόνων και 7 χρόνων στην κάθε κατηγορία. Δεν προκύπτει από την πρωτόδικη απόφαση το βάσιμο του παραπόνου. Η αναφορά του Κακουργιοδικείου στο σύνολο της ποσότητας των ναρκωτικών που αφορούσαν οι δύο πιο πάνω κατηγορίες έγινε σε συνάρτηση εξέτασης του θέματος της διαφοροποίησης της ποινής ενόψει του γεγονότος ότι ο συνένοχος του εφεσείοντα είχε ήδη καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης. Επομένως δεν διαπιστώνουμε το λάθος που ο εφεσείων θέλησε να αποδώσει στο Δικαστήριο κατά την επιμέτρηση της ποινής.

Ο εφεσείων παραπονείται επίσης για ανισότητα των ποινών που το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον ίδιο και στο συνένοχό του Μιχαήλ. Η διαπίστωσή μας είναι ότι το Κακουργιοδικείο ασχολήθηκε ενδελεχώς με το θέμα και με σωστή αναφορά στη νομολογία στάθμισε όλους τους παράγοντες που λαμβάνονται υπόψη για την ίση μεταχείριση των αδικοπραγούντων. Ελαβε προς τούτο υπόψη ότι ο ρόλος του εφεσείοντα ήταν πιο ενεργός από το ρόλο του Μιχαήλ εφόσον ο εφεσείων ήταν αυτός που παρακίνησε το Μιχαήλ να φέρουν τα ναρκωτικά από το εξωτερικό βοηθώντας και χρηματικά. Το Κακουργιοδικείο έλαβε επίσης υπόψη ότι ο Μιχαήλ ομολόγησε τελικά το έγκλημα και βοήθησε την Αστυνομία στην εξιχνίαση της υπόθεσης.

Η εισαγωγή/κατοχή ναρκωτικών καθώς και η κατοχή ναρκωτικών με σκοπό την προμήθεια σε τρίτους συνιστούν τις σοβαρότερες μορφές αδικημάτων αυτού του είδους. Στην περίπτωση που εξετάζουμε, η δράση του εφεσείοντα σε συνάρτηση προς την ποσότητα των ναρκωτικών που αφορούν οι κατηγορίες στις οποίες κρίθηκε ένοχος, φανερώνουν με βεβαιότητα ότι πρόκειται για έμπορο ναρκωτικών.

Παρά τις αυστηρές ποινές φυλάκισης που τα Δικαστήρια κατά κανόνα επιβάλλουν στους ενόχους εγκλημάτων παρόμοιας φύσης, το έγκλημα δεν έχει αναχαιτιστεί. Οι έμποροι του είδους, παραγνωρίζουν τις φοβερές επιπτώσεις που οι ναρκωτικές ουσίες επιφέρουν στην υγεία των ανθρώπων και στην ηθική τους υπόσταση. Απτόητοι συνεχίζουν τη διάδοση των ναρκωτικών για το δικό τους οικονομικό όφελος. Αυτή η κατηγορία παραβατών αναπόφευκτα πρέπει να αντιμετωπίζεται με αυστηρές ποινές φυλάκισης έτσι ώστε η τιμωρία να επενεργεί συνάμα και αποτρεπτικά. Βλ. Gholi v. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 30, Λούκας Μιχαήλ ν. Αστυνομίας, Ποιν. Εφ. 6645, ημερ. 25.11.99.

Το Κακουργιοδικείο δεν παραγνώρισε την ανάγκη για εξατομίκευση της ποινής. Λήφθηκαν εν προκειμένω υπόψη οι προσωπικές συνθήκες του εφεσείοντα ότι δηλαδή είναι έγγαμος και πατέρας παιδιών από τα οποία το μεγαλύτερο, ο Βαλεντίνος, σκοτώθηκε σε ηλικία 21 χρόνων το Νοέμβριο 1999 σε τροχαίο δυστύχημα. Κατά την επιμέτρηση της ποινής λήφθηκε επίσης υπόψη ο ενεργότερος ρόλος που διαδραμάτισε ο εφεσείων στην υπόθεση έναντι του ρόλου του συγκατηγορούμενου του. Συγκεκριμένα, το Κακουργιοδικείο έλαβε υπόψη ότι ο εφεσείων ήταν το πρόσωπο που παρακίνησε τον Μιχαήλ (ΜΚ11) να εισάξουν τα ναρκωτικά στην Κύπρο και ότι για την επίτευξη του σκοπού του έδωσε χρήματα.

Το Εφετείο επεμβαίνει προς ανατροπή απόφασης για ποινή που επέβαλε κατώτερο Δικαστήριο μόνο στις περιπτώσεις όπου διαπιστώνεται:

Καταληκτικά διαπιστώνουμε ότι το Κακουργιοδικείο αξιολόγησε το σύνολο της μαρτυρίας με επάρκεια, η αυτοκαθοδήγηση επιβαλλόταν υπό τις περιστάσεις και ορθά αναζητήθηκε ενισχυτική μαρτυρία η οποία, αφού εντοπίστηκε, συνέδεσε πλήρως τον εφεσείοντα με τη διάπραξη των αδικημάτων που αφορούσαν οι κατηγορίες στις οποίες καταδικάστηκε. Δεν έχουμε διαπιστώσει ο,τιδήποτε που θα δικαιολογούσε επέμβαση προς ανατροπή της απόφασης για την ποινή που το Κακουργιοδικείο επέβαλε στον εφεσείοντα. Το Κακουργιοδικείο αφού στάθμισε σωστά όλους τους σχετικούς παράγοντες επέβαλε στον εφεσείοντα τις αρμόζουσες υπό τις περιστάσεις ποινές.

Γ. Κωνσταντινίδης, Δ.

ΣΦ.

Είναι η θέση του εφεσείοντα ότι το Κακουργιοδικείο λανθασμένα αποφάσισε ότι η μαρτυρία του Μιχαήλ (ΜΚ11) είναι κατά βάση αξιόπιστη όταν το ίδιο δικαστήριο διαπίστωσε πληθώρα αντιφάσεων οι οποίες μνημονεύονται στην εκκαλούμενη απόφαση και αφορούν τόσο τις δύο καταθέσεις που ο μάρτυρας έδωσε στην αστυνομία όσο και αντιφάσεις που εντοπίστηκαν στη μαρτυρία του στο Δικαστήριο. Ο εφεσείων λέγει συναφώς ότι πρόκειται περί ουσιωδών αντιφάσεων οι οποίες λογικά καθιστούσαν τη μαρτυρία του εν λόγω μάρτυρα παντελώς αναξιόπιστη.

Το Κακουργιοδικείο, υπό το φως και της υπόλοιπης μαρτυρίας και με ορθή αναφορά στις αρχές και αυθεντίες που διέπουν το θέμα της αξιολόγησης της μαρτυρίας συνενόχου (accomplice) και του τρόπου με τον οποίο το Δικαστήριο προσεγγίζει και χρησιμοποιεί μια τέτοια μαρτυρία, εξέτασε σχολαστικά αλλά και με υποψία τη μαρτυρία του Μιχαήλ (ΜΚ11) και κατέληξε στα υπό κρίση συμπεράσματα. R. v. Davies 38 Cr. App. R. 11, Demetriou v. The Republic (1961) CLR 309, Zacharias v. Republic (1962) CLR 52, Saad and Another v. Δημοκρατίας (1992) 2 ΑΑΔ 106, Γιουρούκκης ν. Δημοκρατίας (1993) 2 ΑΑΔ 231, Καύκαρος κα ν. Δημοκρατίας (1995) 2 ΑΑΔ 51 και Παρμαξής ν. Δημοκρατίας (1997) 2 ΑΑΔ 224.

Οι αντιφάσεις στη μαρτυρία του Μιχαήλ (ΜΚ11) είναι ελάχιστες και επουσιώδεις. Το Κακουργιοδικείο εντόπισε τις εν λόγω αντιφάσεις και τις σχολιάζει στην εκκαλούμενη απόφαση όπου διατυπώνονται οι ανάλογες εκτιμήσεις. Θα παραθέσουμε εκτενή αποσπάσματα της εκκαλούμενης απόφασης προκειμένου να καταδειχθεί ο τρόπος με τον οποίο το Κακουργιοδικείο προσέγγισε και αξιολόγησε τη μαρτυρία του συνεργού για να καταλήξει στο τελικό συμπέρασμα ότι ο Μιχαήλ (ΜΚ11) κατέθεσε την αλήθεια.

Η μαρτυρία του συνενόχου συνεκτιμήθηκε στο σύνολό της και σε συνάρτηση προς όλες τις πτυχές της υπόθεσης με τις οποίες συσχετιζόταν. Το Κακουργιοδικείο αφού στάθμισε προσεκτικά όλα τα στοιχεία που είχε ενώπιόν του, άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια και ορθά κατά τη γνώμη μας κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μαρτυρία του εν λόγω μάρτυρα ήταν αξιόπιστη. Βλ. Μιχαηλίδης ν. Δημοκρατίας (1989) 2 ΑΑΔ 172 και Πουτζιουρής & άλλος ν. Δημοκρατίας (1990) 2 ΑΑΔ 309.

Το Κακουργιοδικείο, αφού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η μαρτυρία του Μιχαήλ ήταν αξιόπιστη, αναζήτησε άλλη ανεξάρτητη μαρτυρία, ενισχυτική της μαρτυρίας του. Τέτοια μαρτυρία εντοπίστηκε στην ύπαρξη του δακτυλικού αποτυπώματος του εφεσείοντα στην πλαστική τσάντα με τη λέξη «Βερόπουλος» (τεκμ. 13) στην οποία βρέθηκε συσκευασμένο μέρος της ποσότητας των ναρκωτικών που ο Μιχαήλ έφερε από την Ελλάδα. Και εφόσον η μαρτυρία του εφεσείοντα κρίθηκε ολοσχερώς αναξιόπιστη, το Κακουργιοδικείο ορθά θεώρησε την ύπαρξη του δακτυλικού αποτυπώματος στην πλαστική τσάντα ως ενισχυτική του ισχυρισμού του Μιχαήλ ότι ο εφεσείων βοήθησε στη συσκευασία των ναρκωτικών και ότι γενικά αναμείχθηκε στην απόκτηση και μεταφορά τους στην Κύπρο (κατηγορίες 1-4).

Το πρωτόδικο Δικαστήριο συνεκτιμώντας αυτό το γεγονός μαζί με άλλα ουσιώδη περιστατικά, κατέληξε σε συμπέρασμα ενοχής αφού ταυτόχρονα απέρριψε ως παντελώς αναξιόπιστη τη μαρτυρία του εφεσείοντα αναφορικά με τις εξηγήσεις που έδωσε σχετικά με αυτή τη πτυχή της υπόθεσης.

Δεν θα ασχοληθούμε με τα υπόλοιπα επιχειρήματα που οι δικηγόροι του εφεσείοντα ανέπτυξαν στην προφορική τους αγόρευση ενώπιόν μας προκειμένου να καταδείξουν ότι το συμπέρασμα του Κακουργιοδικείου αναφορικά με την αξιοπιστία του Μιχαήλ είναι εσφαλμένο γιατί πρόκειται για επιχειρήματα που η υπεράσπιση ανέπτυξε πρωτόδικα και το Κακουργιοδικείο εξέτασε με προσοχή και έδωσε ικανοποιητικές απαντήσεις που μας βρίσκουν απόλυτα σύμφωνους.

Με την έφεση αμφισβητούνται επίσης οι διαπιστώσεις του Κακουργιοδικείου που αφορούν στην αξιοπιστία των λοχιών της Αστυνομίας Α. Ιωάννου (ΜΚ8) και Α. Παναγιώτου (ΜΚ16) οι οποίοι έλαβαν μέρος στην έρευνα της αποθήκης στην οποία βρέθηκαν τα ναρκωτικά (κατηγορίες 6 και 7).

Καταληκτικά διαπιστώνουμε ότι το Κακουργιοδικείο αξιολόγησε το σύνολο της μαρτυρίας με επάρκεια, η αυτοκαθοδήγηση ήταν ορθή όπως είναι επίσης ορθά και τα σχετικά συμπεράσματα. Το Κακουργιοδικείο ορθά υπό τις περιστάσεις, αναζήτησε ενισχυτική μαρτυρία η οποία, αφού εντοπίστηκε, συνέδεσε πλήρως τον εφεσείοντα με τη διάπραξη των αδικημάτων που αφορούσαν οι κατηγορίες στις οποίες καταδικάστηκε.