|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 2 ΑΑΔ 757
11 Δεκεμβρίου, 2001
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
ΝΙΚΟΣ ΙΟΥΛΙΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7201)
Διάταγμα προσωποκράτησης ― Έφεση κατά σχετικού διατάγματος ― Σοβαρότητα αδικημάτων ― Πιθανότητα καταδίκης ― Κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων ― Η διακριτική ευχέρεια του πρωτόδικου Δικαστηρίου ασκήθηκε ορθά και δεν παρεχόταν πεδίο για επέμβαση του Εφετείου.
Διάταγμα προσωποκράτησης ― Η αξιολόγηση της μαρτυρίας ισοδυναμεί με ανεπίτρεπτη αξιολόγηση της υπόθεσης η οποία δεν είναι κριτήριο για την κράτηση υποδίκου.
Ο εφεσείων, ο οποίος παραπέμφθηκε σε δίκη ενώπιον του Κακουργιοδικείου αντιμετωπίζοντας κατηγορία για απόπειρα καταστροφής περιουσίας με εκρηκτικές ύλες και ξεχωριστή κατηγορία για κατοχή και μεταφορά εκρηκτικών υλών διατάχθηκε να παραμείνει υπό κράτηση από τις 17.10.2001 μέχρι 11.2.2002, ημέρα εκδικάσεως της υπόθεσής του, λόγω της σοβαρότητας των αδικημάτων, της πιθανότητας καταδίκης του και του κινδύνου διάπραξης άλλων αδικημάτων.
Η παρούσα έφεση έχει σαν αντικείμενο το σχετικό διάταγμα προσωποκράτησης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Υπάρχει επιστημονική και άλλη μαρτυρία με βάση την οποία μπορεί να πιθανολογηθεί η καταδίκη του εφεσείοντος.
2. Ο κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων στην περίπτωση απόλυσης του εφεσείοντος αποτελεί, ενόψει των προηγούμενων καταδικών του, ρεαλιστική αποτίμηση της προοπτικής αυτής.
3. Δεν είναι μόνο οι αυστηρότατες κυρώσεις που καθορίζουν την βαρύτητα των αδικημάτων αλλά και ο φόβος που δημιουργεί αυτού του είδους η εγκληματικότητα στην καθημερινή ζωή.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Διατάγματος Κράτησης.
Έφεση από τον κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λεμεσού, Υπόθεση Αρ. 25920/01, ημερομηνίας 17/10/01, με την οποία διατάχθηκε η κράτησή του μέχρι τη δίκη του.
Κ. Σαβεριάδης, για τον Εφεσείοντα.
Ρ. Βραχίμης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Ex tempore.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Έχουμε καταλήξει στην απόφασή μας. Είναι ομόφωνη. Θα απαγγελθεί τώρα. Σε μερικές ημέρες μπορείτε να αποταθείτε στον Πρωτοκολλητή για το γραπτό κείμενο.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Η παραπομπή του εφεσείοντα σε δίκη έγινε στις 17.10 του τρέχοντος έτους. Το Κακουργιοδικείο, που θα εκδικάσει την υπόθεση, συνεδριάζει στις 11 προσεχούς Φεβρουαρίου. Διατάχθηκε στο μεταξύ η κράτησή του. Το πρωτόδικο Δικαστήριο θεώρησε ότι τα αδικήματα τα οποία αντιμετωπίζει είναι σοβαρής μορφής. Πρόκειται για κατηγορία απόπειρας καταστροφής περιουσίας με εκρητικές ύλες και για χωριστή κατηγορία κατοχής και μεταφοράς εκρηκτικών υλών. Ο άλλος λόγος που έλαβε υπόψη είναι η πιθανότητα, με βάση τη μαρτυρία που υπάρχει, καταδίκης του εφεσείοντα· και ο τρίτος λόγος είναι ότι αν μείνει ελεύθερος υπάρχει κίνδυνος να διαπράξει άλλα αδικήματα. Το πιθανολόγημα στηρίχθηκε σε δύο προηγούμενες καταδίκες του εφεσείοντα· για επίθεση που προκάλεσε πραγματική σωματική βλάβη και για λαθροθηρία και μεταφορά πυροβόλου όπλου σε απαγορευμένη περιοχή, κατά παράβαση της σχετικής νομοθεσίας.
Ο κυριότερος λόγος για τον οποίο εφεσιβλήθηκε το διάταγμα κράτησης είναι ότι η απόφαση αυτή είναι αποτέλεσμα πλάνης. Η πλάνη - κατά το συνήγορο - έγκειται στο ότι το Κακουργιοδικείο δεν είχε ενώπιόν του τη μαρτυρία, που αφορά το άλλοθι που προβάλλει σε απάντηση των κατηγοριών ο εφεσείων. Και επίσης, από μια άλλη οπτική γωνία ότι δεν μπορούσε να πιθανολογηθεί η καταδίκη, γιατί η μαρτυρία ήταν επιστημονικής φύσεως και περιορισμένης επομένως εμβέλειας. Ο συνήγορος έδωσε κάποιες λεπτομέρειες των μαρτυριών αυτών για να δείξει ότι δεν μπορεί να στοιχειοθετηθούν - έτσι το έθεσε - οι κατηγορίες εναντίον του εφεσείοντα.
Σε όλα αυτά ο κ. Βραχίμης έδωσε άμεση απάντηση. Για παράδειγμα, ότι δεν είναι μόνο η επιστημονική μαρτυρία. Υπάρχει μαρτυρία για την ύπαρξη ελατηρίου, αντιφατικές δηλώσεις από τον εφεσείοντα, κλπ. Δεν πρόκειται όμως να ενδιατρίψουμε στα στοιχεία. Έχουμε τονίσει επανειλημμένα ότι αυτό δεν μπορεί, για ευνόητους λόγους, να γίνεται από τα πρωτόδικα Δικαστήρια. Ισοδυναμεί με ανεπίτρεπτη αξιολόγηση της υπόθεσης, σε μια διαδικασία η οποία έχει εντελώς διαφορετικό σκοπό και διέπεται από τα δικά της κριτήρια, που εξηγήσαμε κατά κόρο σε πληθώρα άλλων υποθέσεων.
Αναφορικά με την πλάνη, η απάντηση είναι ότι το Κακουργιοδικείο στην απόφασή του επισημαίνει πως ο εφεσείων πρόβαλε αυτή την υπεράσπιση. Επομένως, δεν υπάρχει αυτό το καταλυτικό στοιχείο στην απόφαση για κράτηση. Υπάρχει, αντίθετα, μαρτυρία, επιστημονική και άλλη, που καθιστά πιθανή την καταδίκη. Η στοιχειοθέτηση της υπόθεσης σαφώς δεν ήταν ποτέ το κριτήριο για την κράτηση υποδίκου. Ο κίνδυνος διάπραξης άλλων αδικημάτων στην περίπτωση απόλυσης του εφεσείοντα αποτελεί, ενόψει των προηγούμενων καταδικών, ρεαλιστική αποτίμηση της προοπτικής αυτής, δοθέντος ότι ο εφεσείων καταδικάστηκε για βίαιη συμπεριφορά και για μεταφορά πυροβόλου όπλου.
Τέλος, είναι η σοβαρότητα των αδικημάτων. Δεν είναι μόνο οι αυστηρότατες κυρώσεις του Ποινικού Κώδικα, που καθορίζουν τη βαρύτητά τους. Είναι παράλληλα το κλίμα φόβου που δημιουργεί αυτού του είδους η βαρειά εγκληματικότητα στην καθημερινή ζωή.
Δεν βλέπουμε λόγο για επέμβαση στην απόφαση του Κακουργιοδικείου για την κράτηση του εφεσείοντα. Απορρίπτουμε την έφεση.
Η�έφεση απορρίπτεται.