Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού

Εφεσειόντων

- ν -

1. Χάρη Βασιλείου & Σία Λτδ.

2. Ρέας Θ. Βασιλείου

3. Έρικας Βασιλείου

4. Ιωάννη Διανιόλα

- - - - - -

Για τους εφεσείοντες: Π. Πετράκης.

Για τους εφεσίβλητους: Στ. Παναγίδης.

- - - - - -

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου, θα δώσει ο Μ. Κρονίδης, Δ..

- - - - - -

Μετά το πέρας της μαρτυρίας που παρουσίασε η Κατηγορούσα Αρχή η οποία προήλθε από τη μοναδική μάρτυρα Μαρία Τσορακίδου, Επιθεωρήτρια του εφεσείοντα οργανισμού, το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν εκάλεσε κανένα από τους εφεσίβλητους σε απολογία και τους απάλλαξε και αθώωσε.

Εναντίον της αθωωτικής αυτής ετυμηγορίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου καταχωρήθηκε η παρούσα έφεση.

Θεωρούμε σκόπιμο να παραθέσουμε τα γεγονότα της υπόθεσης όπως τα βρήκε το πρωτόδικο Δικαστήριο και εξάγονται από τη μαρτυρία της Κατηγορούσας Αρχής.

Σύμφωνα με τη μάρτυρα, Επιθεωρήτρια του ΚΟΤ, στις 2.8.2000 επισκέφθηκε το εστιατόριο και διαπίστωσε ότι υπήρχαν δεκατέσσερα τραπεζάκια εκτός του εγκεκριμένου χώρου, στον υπαίθριο χώρο του εστιατορίου, στα οποία υπήρχαν πελάτες που κατανάλωναν ποτά. Η μάρτυς κατέγραψε τα πιο πάνω σε ειδικό δελτίο επιθεώρησης του ΚΟΤ και πληροφόρησε τον τέταρτο εφεσίβλητο ότι θα ληφθούν νομικά μέτρα εναντίον του. Ο τέταρτος εφεσίβλητος υπέγραψε το πιο πάνω δελτίο.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο αθώωσε τις εφεσίβλητες 2 και 3 γιατί καμιά μαρτυρία δεν είχε τεθεί ενώπιόν του που να τις συνδέει με τη λειτουργία του Κέντρου. Η μόνη μαρτυρία που παρουσιάσθηκε ήταν ότι η εφεσίβλητη 2 ήταν μία από τους Διευθυντές της εφεσίβλητης αρ. 1 Εταιρείας. Το πρωτόδικο Δικαστήριο βάσισε την απόφαση του σε σχέση με την αθώωση των εφεσίβλητων 2 και 3 στην απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου Στέλιος Στυλιανού ν. ΚΟΤ, Ποινική Έφεση αρ. 6627, ημερ. 26.1.99 στην οποία ερμηνεύθηκε το άρθρο 18(1)(β) του Νόμου 29/85. Στην πιο πάνω υπόθεση αποφασίστηκε ότι το εν λόγω άρθρο του νόμου "δεν συναρτά την ποινική ευθύνη του παραβάτη με την ιδιοκτησία του κέντρου, αλλά με τις πράξεις λειτουργίας του, έννοια συνυφασμένη με τη συμμετοχή και λειτουργία του κέντρου". (Βλέπε επίσης: Γιάννος Ευριβιάδης ν. Αστυνομίας, Ποινική Έφεση αρ. 6842, ημερ. 23.11.2000).

Συμφωνούμε με τη θέση του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Καμιά μαρτυρία δεν παρουσιάστηκε που να συνδέει τις εφεσίβλητες αρ. 2 και 3 με τη λειτουργία του εστιατορίου. Έπεται ότι ο σχετικός λόγος έφεσης είναι ανεδαφικός και απορρίπτεται.

Με το δεύτερο και τελευταίο λόγο έφεσης προσβάλλεται η αθώωση και των εφεσιβλήτων 1 και 4. Ισχυρίζεται ο εφεσείων ότι υπήρχε ικανοποιητική μαρτυρία που συνέδεε τους εφεσίβλητους 1 και 4 με τη διάπραξη του αδικήματος.

Στο καταληκτικό μέρος της απόφασης του το πρωτόδικο Δικαστήριο ανέφερε τα εξής:-

Και στη συνέχεια πρόσθεσε:-

Το πιο πάνω πρώτο μέρος του καταληκτικού της απόφασης του Δικαστηρίου είναι ορθό. Οι εφεσίβλητοι 1 και 4 λειτουργούσαν το εστιατόριο με άδεια του ΚΟΤ η οποία ήταν σε ισχύ κατά τον επίδικο χρόνο, σύμφωνα με το Τεκμήριο 5, που ο ίδιος ο εφεσείων παρουσίασε στο Δικαστήριο. Το εύρημα αυτό του Δικαστηρίου στο οποίο και βασίσθηκε η ετυμηγορία του δεν αμφισβητείται με λόγο έφεσης. Αυτό που αμφισβητείται είναι το δεύτερο μέρος του καταληκτικού της απόφασης όπως αναφέρεται πιο πάνω. Είμαστε της γνώμης ότι το δεύτερο αυτό μέρος είναι πλεονασμός χωρίς καμιά σημασία. Το άρθρο 18(1)(β) με βάση το οποίο κατηγορήθηκαν οι εφεσίβλητοι αναφέρεται μόνο σε λειτουργία κέντρου χωρίς άδεια, έχει δε ως εξής:-

"18.-(1) Παν πρόσωπον το οποίον-

(α) .............................................. .................................................. ..

.............................. .................................................. ............................

.............................. .................................................. .............................

είναι ένοχον αδικήματος και, .................................................. ..........".

Το άρθρο 18 ρητά αναφέρεται σε λειτουργία κέντρου χωρίς άδεια και όχι λειτουργία κέντρου κατά παράβαση των όρων της αδείας του. Κατά συνέπεια, είναι ορθή η θέση του Δικαστηρίου στο πρώτο μέρος της απόφασής του ότι δεν απεδείχθη ότι οι εφεσίβλητοι λειτουργούσαν το εστιατόριο χωρίς άδεια αφού τέτοια άδεια παρουσιάσθηκε ενώπιόν του. Και όπως αναφέραμε, λόγος έφεσης για το συμπέρασμα αυτό του Δικαστηρίου δεν προβλήθηκε ενώπιόν μας.

Επομένως και ο δεύτερος λόγος έφεσης είναι ανεδαφικός και απορρίπτεται.

Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων.