|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2001) 2 ΑΑΔ 95
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Ποινική Έφεση αρ. 6981.
Σύνθεση Δικαστηρίου: ΠΙΚΗΣ, Π., ΚΡΑΜΒΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, ΔΔ.
Μεταξύ:
Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας,
Εφεσείοντος,
- ν -
Ανδρέα Τόκκαλλου,
Εφεσίβλητου.
- - -
27 Φεβρουαρίου, 2001.
Για τον εφεσείοντα: Μαίρη-Ανν Σταυρινίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας,
με κα Ν. Σταύρου, ασκούμενη δικηγόρο, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.
Για τον εφεσίβλητο: Στ. Ρήγας.
- - -
Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.
- - -
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΙΚΗΣ, Π.
: Βάσει της δικής του παραδοχής ο εφεσίβλητος καταδικάστηκε ότι επιτέθηκε εναντίον του παραπονουμένου και του προκάλεσε σωματική βλάβη, αδίκημα τιμωρητέο με τριετή φυλάκιση. Επρόκειτο για απρόκλητη και βίαιη επίθεση η οποία προκάλεσε το σοβαρό τραυματισμό του θύματος, Άγγλου επισκέπτη στην Κύπρο. Προς αντιμετώπιση των κακώσεων που υπέστη ο παραπονούμενος στο πρόσωπο χρειάστηκαν δεκαεννέα ραφές. έξι για τη συρραφή τραυμάτων στο φρύδι και δεκατρείς στο μέτωπο.Τα γεγονότα που στοιχειοθετούν και περιβάλλουν τη διάπραξη του αδικήματος είναι συνοπτικά τα εξής: Γενεσιουργό αιτία της επίθεσης αποτέλεσε η φιλία της συγκεκριμένης κοπέλλας, βοηθού σε μπυραρία στον Πρωταρά, με τον παραπονούμενο. Με την κοπέλλα ο εφεσίβλητος είχε μακρύ δεσμό ο οποίος διακόπηκε σε κάποιο χρονικό στάδιο πριν το
συμβάν. χωρίς όμως ως φαίνεται ο εφεσίβλητος να την είχε ξεχάσει.Τη νύκτα του επεισοδίου ο παραπονούμενος και η κοπέλλα έφυγαν μαζί από την μπυραρία όπου εργαζόταν η τελευταία, όταν αυτή έκλεισε περί τις δύο η ώρα μετά τα μεσάνυκτα. Οι δυο τους έμειναν εκεί σε παγκάκι έξω από το κέντρο και συνομιλούσαν με φιλικό τους ζευγάρι. Εκεί έμειναν μέχρι τις 2:40 π.μ. που διαλύθηκε η σύναξη. Ο παραπονούμενος και η φίλη του κατευθύνθηκαν προς το αυτοκίνητο της δεύτερης για να αποχωρήσουν. Ο εφεσίβλητος, ο οποίος ενέδρευε σε γειτονικό χωράφι ξεπήδησε μπροστά στο ζεύγος όταν αυτό βρισκόταν έξω από το αυτοκίνητο. Τους χαρακτήρισε «love birds», και άνευ ετέρου επιτέθηκε στον παραπονούμενο. Του κατέφερε γροθιά στο πρόσωπο και τον έριξε στο έδαφος όπου ο εφεσίβλητος συνέχισε να τον κτυπά μέχρις ότου ο τελευταίος κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και να τρέξει να απομακρυνθεί. Βρήκε καταφύγιο σε παρακείμενο χώρο όπου κρύφτηκε. Όταν ο παραπονούμενος απέφυγε τον κίνδυνο μετάβηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Παραλιμνίου όπου αναζήτησε ιατρική βοήθεια.
Ο εφεσίβλητος είναι Κύπριος στην καταγωγή από την Αγγλία. Ήλθε στην Κύπρο πριν τέσσερα χρόνια και εργάζεται ως τραπεζοκόμος σε μπυραρία στην Αγία Νάπα. Διαμένει με τη μητέρα του στο Παραλίμνι. Βοηθά στη συντήρηση της μητέρας του η οποία αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και καταβάλλει διατροφή για εξώγαμο τέκνο του. Δεν έχει προηγούμενες καταδίκες. Εξαρχής προθυμοποιήθηκε να αποζημιώσει το θύμα, το οποίο και έπραξε μετά την καταδίκη του ύστερα από την επίτευξη συμφωνίας επί του θέματος.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε στον εφεσίβλητο πρόστιμο £400. Με έφεση του Γενικού Εισαγγελέα επιδιώκεται ο παραμερισμός της ποινής ως έκδηλα ανεπαρκούς γεγονός που καταφαίνεται από τη φύση της τιμωρίας. Σύμφωνα με την εισήγηση που έγινε η μόνη αρμόζουσα μορφή
τιμωρίας ήταν η φυλάκιση. Στην αγόρευσή της, η δικηγόρος της Δημοκρατίας που εκπροσώπησε το Γενικό Εισαγγελέα, αναφέρθηκε στις αρχές που διέπουν το χαρακτηρισμό ποινής ως έκδηλα ανεπαρκούς παραπέμποντας προς τούτο στη Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991)2 Α.Α.Δ. 525 και στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Φανιέρου (1996)2 Α.Α.Δ. 303, 309. Το κριτήριο για την αποκάλυψη του στοιχείου της ανεπάρκειας είναι αντικειμενικό. Αναφορά έγινε και σε σειρά άλλων αποφάσεων που τείνουν να αποκαλύψουν τη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τα δικαστήρια εγκλήματα βίας.Ο δικηγόρος του εφεσίβλητου υπέμνησε στην αγόρευσή του τους παράγοντες που προσμετρούν στο μετριασμό της ποινής που στην προκείμενη υπόθεση περιστρέφονται γύρω από το άτομο του εφεσίβλητου και στην εκδηλωθείσα μεταμέλειά του. Είναι η εισήγησή του ότι η επιβληθείσα ποινή δεν αφίσταται του μέτρου σε βαθμό που να δικαιολογείται ο χαρακτηρισμός της ως καταφανώς ανεπαρκούς.
Η χρήση βίας κατά του συνανθρώπου συνιστά αδίκημα ιδιάζουσας σοβαρότητας
. πλήττει το θεμελιώδες δικαίωμα της σωματικής ακεραιότητας του ατόμου το οποίο κατοχυρώνει το Άρθρο 7.1 του Συντάγματος και καταρρακώνει την αξιοπρέπειά του. Η ωμή χρήση βίας είτε ως μέσο επικράτησης, είτε ως μέσο εκδίκησης, είτε ως μέσο τιμωρίας, δεν έχει θέση στην κοινωνία των ανθρώπων. Η εκδήλωσή της πρέπει να τιμωρείται με την αυστηρότητα που επιβάλλει η σοβαρότητα του εγκλήματος και η ανάγκη για τη γενική καταστολή τέτοιας συμπεριφοράς.Εξατομικεύεται η ποινή ώστε να αρμόζει εκτός από το έγκλημα και στο άτομο του παραβάτη. Στην προκείμενη περίπτωση ορθά συνυπολογίστηκαν στον καθορισμό της ποινής οι μετριαστικοί παράγοντες που έλαβε υπόψη του το δικαστήριο
. πλην δεν μετέβαλλαν τις παραμέτρους της τιμωρίας του εφεσίβλητου που επέβαλλε η σοβαρότητα του αδικήματος. Η μόνη αρμόζουσα μορφή τιμωρίας ήταν η αυστηρότερη που πρόβλεπε ο νόμος - η φυλάκιση. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι η ωμή χρήση βίας, προσχεδιασμένη ως ήταν στην παρούσα υπόθεση, δεν μπορεί να προσελκύσει τιμωρία άλλη από τη φυλάκιση. Στην προκείμενη περίπτωση η φυλάκιση δεν είναι ανάγκη να είναι μακρά. Προσμετρούν οι μετριαστικοί παράγοντες που έχουν εξειδικευθεί.H μόνη αρμόζουσα τιμωρία είναι η ποινή φυλάκισης. Οι προσωπικές συνθήκες του εφεσίβλητου δικαιολογούν τον περιορισμό της σε βραχύ διάστημα - δύο μήνες.
Η έφεση επιτρέπεται. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Το καταβληθέν ποσό του προστίμου θα επιστραφεί στον εφεσίβλητο.
Επιβάλλεται ποινή φυλάκισης δύο μηνών η οποία αρχίζει από σήμερα.
Πικής, Π.
Κραμβής, Δ.
Χατζηχαμπής, Δ.
/ΑυΦ.