|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 2 ΑΑΔ 614
30 Νοεμβρίου, 2000
[NIKHTAΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡEΑΣ ΑΝΤΩΝΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ,
Eφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6881)
Οδοί και Οικοδομές ― Διάπραξη αδικημάτων που προβλέπονται στον περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμο, Κεφ. 96 ― Η ενοχή του κατηγορουμένου κρίθηκε πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας και δεν παρεχόταν πεδίο για επέμβαση του Εφετείου προς ανατροπή της ετυμηγορίας του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Ο εφεσείων υπέβαλε αίτηση στο Δήμο Παραλιμνίου για έκδοση άδειας οικοδομής στο κτήμα του. Η άδεια εκδόθηκε. Η οικοδομή είχε τελειώσει τον Απρίλη του 1990. Μετά από επιθεώρηση της οικοδομής διαπιστώθηκε πως αυτή δεν είχε κτιστεί σύμφωνα με την εκδοθείσα άδεια. Η οικοδομή, λόγω των παρανομιών στην ανέγερσή της, δεν έχει καλυπτική άδεια.
Ο εφεσείων αντιμετώπισε 9 συνολικά κατηγορίες. Αθωώθηκε στις 4 πρώτες, κρίθηκε ένοχος στις υπόλοιπες και του επιβλήθηκε ποινή προστίμου £100 σε κάθε μια από τις κατηγορίες 5 και 7. Επίσης εκδόθηκε διάταγμα κατεδάφισης της παράνομης οικοδομής στην οποία αφορούσε η 5η κατηγορία.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την καταδίκη του στηριζόμενος σε 12 λόγους. Υποστήριξε, μεταξύ άλλων, ότι εφόσον είχε απαλλαγεί στις κατηγορίες για ανέγερση της οικοδομής, δεν μπορούσε να κριθεί ένοχος στις υπόλοιπες δηλαδή για την ανοχή και ότι επέτρεψε την ανέγερσή της.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν ικανοποιήθηκε μεν, πως αποδείχθηκε το στοιχείο της συμμετοχής του εφεσείοντος στην ανέγερση των οικοδομών, αλλά είχαν αποδειχθεί οι ξεχωριστές κατηγορίες ότι επέτρεψε και ανέχθηκε την παράνομη κατάσταση της οικοδομής του.
2. Οι λόγοι έφεσης δεν ευσταθούσαν.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση εναντίον Καταδίκης.
Έφεση από τον κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου το οποίο συνεδριάζει στο Παραλίμνι (Στυλιανίδης, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 3489/98), ημερομηνίας 26/1/2000, με την οποία βρέθηκε ένοχος και καταδικάστηκε για τις πέντε από τις εννέα κατηγορίες τις οποίες αντιμετώπιζε δηλαδή για επίτρεψη ανέγερσης οικοδομής χωρίς άδεια, ανοχή ανεγέρσεως οικοδομής χωρίς άδεια, χρήση οικοδομής χωρίς να εκδοθεί πιστοποιητικόν εγκρίσεως από την Αρμόδια Αρχή, επίτρεψη χρήσης οικοδομής χωρίς να εκδοθεί πιστοποιητικόν εγκρίσεως από την Αρμόδια Αρχή και ανοχή χρήσεως οικοδομής χωρίς να εκδοθεί πιστοποιητικόν εγκρίσεως από την Αρμόδια Αρχή, κατά παράβαση του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96, όπως τροποποιήθηκε, και του επιβλήθηκε η ποινή του προστίμου στην κάθε μια από τις κατηγορίες 5 και 7.
Ν. Οικονόμου, για τον Εφεσείοντα.
Μιχ. Μουαΐμης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Χρ. Αρτεμίδης.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων αντιμετώπισε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου, που συνεδριάζει στο Παραλίμνι, 9 συνολικά κατηγορίες για τη διάπραξη αδικημάτων που προβλέπονται στον περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμο, Κεφ.96, όπως τροποποιήθηκε. Ο πρωτόδικος δικαστής αθώωσε τον εφεσείοντα στις πρώτες 4 κατηγορίες. Κρίθηκε ένοχος στις υπόλοιπες και του επιβλήθηκε η ευτελής ποινή προστίμου £100, στην κάθε μια από τις κατηγορίες 5 και 7. Δεν επιβλήθηκε οποιαδήποτε ποινή στις υπόλοιπες γιατί, τα γεγονότα στα οποία στηρίζονταν ήσαν τα ίδια με τις 5 και 7. Εξέδωσε διάταγμα κατεδάφισης της παράνομης οικοδομής στην οποία αφορούσε η 5η κατηγορία. Δεν υπήρξε έφεση ή αντέφεση για την ποινή, και γι' αυτό δεν δικαιούμαστε να ασχοληθούμε με το θέμα.
Η έφεση ασκήθηκε εναντίον της καταδίκης και στηρίζεται σε 12 λόγους, που διατυπώνονται με λεπτομέρεια στο εφετήριο. Ακούσαμε την επιχειρηματολογία του δικηγόρου του εφεσείοντος, που διήρκεσε αρκετή ώρα. Οι εισηγήσεις του υπήρξαν κατά τη γνώμη μας, ανεδαφικές. Τα γεγονότα, όπως παρουσιάστηκαν και αποδείκτηκαν στο πρωτόδικο Δικαστήριο, δικαιολογούν απόλυτα την ετυμηγορία του, γιατί απέδειξαν πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, την ενοχή του εφεσείοντος, ο οποίος, καθώς ήταν δικαίωμα του, δεν έδωσε μαρτυρία στο Δικαστήριο. Παραθέτουμε τα γεγονότα: Ο εφεσείων υπέβαλε αίτηση στο Δήμο Παραλιμνίου για την έκδοση άδειας οικοδομής στο κτήμα του, τεμάχιο 547. Η άδεια εκδόθηκε στις 14.11.89. Η οικοδομή είχε τελειώσει τον Απρίλη του 1990. Ο πολιτικός μηχανικός του Δήμου, Ανδρέας Κακουλλής, Μ.Κ.4 μετά από επιθεώρηση της οικοδομής, διαπίστωσε πως αυτή δεν είχε κτιστεί σύμφωνα με την εκδοθείσα άδεια, που πρόβλεπε για οικοδομή δύο ορόφων με τρία συνολικά διαμερίσματα. Κατά παράβαση των όρων της άδειας προστέθηκαν υπόγειο και εστιατόριο με αποθηκευτικό χώρο. Προστέθηκαν επίσης κατασκευές που εφάπτονταν της κύριας οικοδομής, με αποτέλεσμα να παραβιαστεί και ο όρος για απόσταση τουλάχιστο 10π. από το σύνορο της. Δεν εκδόθηκε καλυπτική άδεια για τις παρανομίες. Ο ίδιος μάρτυρας διαπίστωσε, το 1994, πως λειτουργούσε το εστιατόριο. Η οικοδομή, λόγω των πιο πάνω παρανομιών, δεν έχει καλυπτική άδεια.
Οι πρώτες 4 κατηγορίες, στις οποίες και αθωώθηκε ο εφεσείων, αφορούσαν στην ανέγερση και ανοχή ανέγερσης της επίδικης οικοδομής. Βρέθηκε όμως ένοχος για το ότι επέτρεψε την ανέγερση οικοδομής χωρίς άδεια από την αρμόδια αρχή, κατά παράβαση των άρθρων 2, 3 (1β) και 9 (1β) και 20 (1, 2, 3α) και 3Α του Νόμου, για ανοχή και χρήση της οικοδομής, κατηγορίες 6 και 7, και για το ότι επέτρεψε και ανέχθηκε τη χρήση της, για την οποία δεν εκδόθηκε πιστοποιητικό έγκρισης, κατηγορίες 8 και 9.
Η πρώτη εισήγηση του δικηγόρου του εφεσείοντος ήταν πως η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι αντιφατική στο περιεχόμενο και κατάληξη της. Εισηγήθηκε συγκεκριμένα πως, εφόσο ο εφεσείων είχε απαλλαγεί στις πρώτες 4 κατηγορίες, για ανέγερση της οικοδομής, δεν μπορούσε να κριθεί ένοχος στις υπόλοιπες, δηλαδή για την ανοχή, και ότι επέτρεψε την ανέγερση της. Κρίνεται αβάσιμη τέτοια εισήγηση. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν ικανοποιήθηκε μεν, πως αποδείχθηκε το στοιχείο της συμμετοχής του κατηγορουμένου στην ανέγερση των οικοδομών, αλλά είχαν αποδεικτεί οι ξεχωριστές κατηγορίες ότι επέτρεψε και ανέχθηκε την παράνομη κατάσταση της οικοδομής, ιδιοκτησίας του. Ισχυρίστηκε επίσης ο δικηγόρος πως το Δικαστήριο θεώρησε τη σιωπή του εφεσείοντος ως ενοχοποιητικό στοιχείο. Εντελώς αναληθής, και ως τέτοια, αδικαιολόγητη η εισήγηση. Το Δικαστήριο έκρινε την ενοχή του κατηγορουμένου από τη μαρτυρία που είχε προσαχθεί ενώπιον του και μόνο. Ανεδαφική είναι και η εισήγηση περί δήθεν διάστασης στις ημερομηνίες που αναφέρονται στις κατηγορίες 5 και 6 δηλαδή «14.11.90, μέχρι σήμερα», και της μαρτυρίας. Οι μάρτυρες 2 και 4 είχαν επισκεφθεί την επίδικη οικοδομή μετά την 14.11.90, που ήταν ήδη τελειωμένη, και διαπίστωσαν τις παρανομίες. Κατά το συνήγορο όμως δεν παρουσιάστηκε μαρτυρία για να αποδειχθεί ότι υπήρξε οικοδομική δραστηριότητα μετά την εν λόγω ημερομηνία. Να παρατηρήσουμε απλώς πως οι μάρτυρες κατέθεσαν για τις παραβάσεις των όρων άδειας της οικοδομής, τις οποίες περιγράφουμε πιο πάνω, οι οποίες βεβαίως, και αναπόδραστα, έγιναν από ανθρώπινα χέρια από τις 14.11.90 και μετά. Διατείνεται επίσης ο δικηγόρος του εφεσείοντος πως δεν αποδείχθηκε ότι η επίδικη οικοδομή βρίσκεται στα δημοτικά όρια του Δήμου Παραλιμνίου. Ενώπιον του Δικαστηρίου κατατέθηκε ο φάκελος της διοίκησης, με όλα τα επίσημα σχετικά έγγραφα, στα οποία έγινε αναφορά από τους μάρτυρες. Σ' αυτό το φάκελο υπάρχει και ο χάρτης στον οποίο καθορίζονται τα σύνορα του Δήμου Παραλιμνίου.
Κατά τη δίκη αμφισβητήθηκαν και τα προσόντα του Μ.Κ.4 ως ειδήμονα, γιατί δήθεν δεν ήταν εγγεγραμμένος στο Ε.Τ.Ε.Κ. Για ό,τι αξίζει, να πούμε πως πολύ ορθά υπέδειξε το Δικαστήριο στην απόφαση του πως ο μάρτυρας ήταν εγγεγραμμένος πολιτικός μηχανικός στο Μητρώο Αρχιτεκτόνων και Πολιτικών Μηχανικών από 14.10.92, και με ρητή διάταξη του εδαφίου 2 του άρθρου 2 του περί Επιστημονικού, Τεχνικού Επιμελητηρίου Κύπρου (Τροποποιητικός) Νόμος του 1997, οι εγγεγραμμένοι αρχιτέκτονες και πολιτικοί μηχανικοί, κατέστησαν αυτόματα μέλη του Επιμελητηρίου.
Τέλος, ο δικηγόρος του εφεσείοντος ισχυρίστηκε πως δεν αποδείκτηκε ότι μέρος της οικοδομής είχε μετατραπεί σε εστιατόριο, γιατί η μαρτυρία που δόθηκε από αυτόπτες μάρτυρες, ότι είδαν τραπεζάκια και πελάτες, δεν ήταν ικανοποιητική. Εισηγήθηκε δε πως, εν πάση περιπτώσει, δεν άλλαξε η αρχιτεκτονική δομή των διαμερισμάτων, έστω και αν σ΄αυτά διεξαγόταν επιχείρηση εστιατορίου. Νομίζουμε πως δεν χρειάζεται οποιοδήποτε σχόλιο μια τέτοια εισήγηση, παρά απλώς να απορριφθεί.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.