|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 2 ΑΑΔ 548
2 Νοεμβρίου, 2000
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΒΕΡΚΙΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6930)
Κοινωνικές Ασφαλίσεις ― Παράλειψη πληρωμής εισφορών κοινωνικών ασφαλίσεων και άλλων εισφορών ― Η υποχρέωση του κατηγορουμένου για καταβολή των χρηματικών ποσών που αναφέρονται στις λεπτομέρειες των αδικημάτων, σε συνάρτηση με την παράλειψη πληρωμής της, πρέπει να αποδεικνύεται με ικανοποιητική και αποδεκτή μαρτυρία.
Ο εφεσείων βρέθηκε ένοχος στην απουσία του σε επτά κατηγορίες για παράβαση αριθμού άρθρων των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων, των περί Ετησίων Αδειών μετ' απολαβών Νόμων, των περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμων, των περί Βιομηχανικής Κατάρτισης Νόμων και των περί Εκτάκτου Εισφοράς για την Άμυνα της Δημοκρατίας Νόμων.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση του Δικαστηρίου υποστηρίζοντας ότι η μαρτυρία που προσάχθηκε δεν ήταν ικανοποιητική και επίσης ότι ήταν εξ ακοής.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η μαρτυρία της εκπροσώπου της Κατηγορούσας Αρχής δεν ήταν ικανοποιητική για απόδειξη των αδικημάτων. Περαιτέρω η μάρτυς δεν διευκρίνησε την ιδιότητα της και τη γνώση της ως προς τα γεγονότα της υπόθεσης ούτε την ιδιότητα του εφεσείοντος και τη βάση στην οποία εστηρίζετο η υποχρέωσή του για καταβολή των εισφορών. Η μαρτυρία της εν λόγω μάρτυρος ήταν εξ ακοής και, επομένως μη παραδεκτή.
2. Η προκείμενη περίπτωση δεν είναι κατάλληλη για έκδοση διαταγής για επανεκδίκαση.
Η έφεση επιτράπηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Ευσταθίου ν. Κοινωνικές Ασφαλίσεις (1998) 2 Α.Α.Δ. 143,
Ανδρέας Κοιλιάρης Λτδ κ.ά. ν. Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1998) 2 Α.Α.Δ. 295,
Γενικός Εισαγγελέας ν. Χριστοδούλου (1990) 2 Α.Α.Δ. 133.
Έφεση εναντίον Καταδίκης.
Έφεση από τον κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Αμπίζα, Πρ. Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση�Αρ. 9497/99), ημερομηνίας 17/3/00, με την οποία βρέθηκε ένοχος σε επτά κατηγορίες για παράβαση αριθμού Άρθρων των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων, των περί Ετησίων Αδειών μετ' Απολαβών Νόμων, των περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμων, των περί Βιομηχανικής Κατάρτισης Νόμων και των περί Εκτάκτου Εισφοράς για την Άμυνα της Δημοκρατίας Νόμων και καταδικάστηκε σε διάφορες ποινές προστίμου και διατάχθηκε επίσης να καταβάλει τις εισφορές.
Κ. Σιαηλής, για τον Εφεσείοντα.
Α. Χριστοφόρου, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου, θα δώσει ο Μ. Κρονίδης, Δ..
ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων, ο οποίος δικάστηκε ερήμην, βρέθηκε ένοχος από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου σε επτά κατηγορίες για παράβαση αριθμού άρθρων των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων, των περί Ετησίων Αδειών μετ' Απολαβών Νόμων, των περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμων, των περί Βιομηχανικής Κατάρτισης Νόμων και των περί Εκτάκτου Εισφοράς για την Άμυνα της Δημοκρατίας Νόμων.
Προς απόδειξη της υπόθεσης της η Κατηγορούσα Αρχή κάλεσε μόνο ένα μάρτυρα την Πόπη Αϊφωτίτου. Η μαρτυρία της μάρτυρος αυτής ήταν πολύ σύντομη και την παραθέτουμε ολόκληρη όπως φαίνεται στα πρακτικά:-
"Μ.Κ. 1 Πόπη Αϊφωτίτου η οποία Ο/Λ
Τα γεγονότα της άνω υποθέσεως είναι: Ο κατηγορούμενος παρέλειψε να πληρώσει τις συνεισφορές των υπαλλήλων ως αναφέρεται στο κατηγορητήριο, ανερχόμενες στο συνολικό ποσό των ΛΚ 2.724,39. Το άνω ποσό δεν έχει πληρωθεί από τον κατηγορούμενο και ζητώ την έκδοση του σχετικού διατάγματος.
Το πρόσθετο τέλος που συμπεριλαμβάνεται στο πιο πάνω ποσό είναι ΛΚ 248,65.
Προηγούμενες καταδίκες δεν υπάρχουν.".
Με μόνη και δεδομένη την πιο πάνω μαρτυρία το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε ένοχο τον εφεσείοντα και τον καταδίκασε σε διάφορες ποινές προστίμου και εξέδωσε επίσης διάταγμα καταβολής των εισφορών.
Δύο είναι οι κύριοι λόγοι έφεσης που προβάλλονται στην ειδοποίηση έφεσης:
(α) Ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα και αυθαίρετα κατέληξε σε καταδίκη του εφεσείοντα χωρίς να έχει ενώπιόν του μαρτυρία που να αποδεικνύει πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας τα συστατικά στοιχεία των αδικημάτων, και
(β) Ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα αποδέκτηκε εξ ακοής μαρτυρία και στηριζόμενο σ΄ αυτή βρήκε ένοχο τον εφεσείοντα.
Με την έναρξη της ακροαματικής διαδικασίας ενώπιόν μας ο ευπαίδευτος δικηγόρος της Δημοκρατίας που παρουσιάζεται για την εφεσίβλητη δεν υποστήριξε την πρωτόδικη απόφαση και προέβη στην πιο κάτω δήλωση:-
"Χριστοφόρου: Με την άδειά σας σεβόμενος το χρόνο του Δικαστηρίου και μετά από μελέτη της υπόθεσης αυτής δεν θα υποστηρίξουμε την πρωτόδικη απόφαση. Ο μοναδικός λόγος είναι ο βαθμός απόδειξης που απαιτείται στις ποινικές υποθέσεις και οι αυθεντίες που αναφέρονται στον κατάλογο είναι εναντίον μου αλλά υπέρ της απονομής της δικαιοσύνης. Ενόψει του ότι ζητούμε το δικαίωμα διεκδίκησης των οφειλομένων ποσών με αγωγή, κάτι που έχει αποφασιστεί και στην υπόθεση Ευσταθίου που είναι στον κατάλογο αυθεντιών δεν θα ζητήσω ούτε επανεκδίκαση αφού έχω ήδη αποτύχει σε παρόμοιο αίτημά μου στην υπόθεση εκείνη.".
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα ακολούθως έκαμε επίσης την ακόλουθη δήλωση:-
"Σιαηλής: Συμφωνώ και ζητώ την ακύρωση της καταδίκης και την απαλλαγή και αθώωση του εφεσείοντα.".
Οι δηλώσεις των μερών δεν μας απαλλάσσουν από το καθήκον να μελετήσουμε και εμείς τα δεδομένα.
Έχουμε μελετήσει με προσοχή τις θέσεις που εκφράσθησαν από τους συνηγόρους. Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η μάρτυς Πόπη Αϊφωτίτου δεν έδωσε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ικανοποιητική μαρτυρία που να στοιχειοθετεί ή αποκαλύπτει την υποχρέωση του εφεσείοντα για καταβολή των χρηματικών ποσών που αναφέρονται στις λεπτομέρειες των αδικημάτων, σε συνάρτηση με την παράλειψη πληρωμής τους. Περαιτέρω η μάρτυς δεν διευκρίνησε την ιδιότητα της και τη γνώση της ως προς τα γεγονότα της υπόθεσης. Η ιδιότητα επίσης του εφεσείοντα δεν διευκρινίστηκε ούτε και η βάση στην οποία στηρίζεται η υποχρέωση του για καταβολή των εισφορών. Η μαρτυρία της κας Αϊφωτίτου άφησε να αιωρείται το ενδεχόμενο η εκ μέρους της επιβεβαίωση της αλήθειας των γεγονότων να μην προέρχεται από προσωπική της γνώση αλλά από στοιχεία που της δόθηκαν από τρίτους. Κατά συνέπεια η μαρτυρία της να είναι εξ ακοής και, επομένως, μη παραδεκτή. (Βλέπε: Ανδρέας Ευσταθίου ν. Κοινωνικές Ασφαλίσεις (1998) 2 Α.Α.Δ. 143 και Ανδρέας Κοιλιάρης Λτδ. κ.ά. ν. Διευθυντή Κοινωνικών Ασφαλίσεων (1998) 2 Α.Α.Δ. 295).
Για τους λόγους αυτούς η έφεση πρέπει να επιτύχει.
Έχουμε εξετάσει επίσης και το θέμα της επανεκδίκασης. Επικροτούμε τη δοθείσα θέση του δικηγόρου της Δημοκρατίας. Πράγματι δεν είναι η κατάλληλη περίπτωση για να εκδώσουμε τέτοια διαταγή έχοντας υπόψη τη σχετική νομολογία. (Βλέπε: Γενικός Εισαγγελέας ν. Χριστοδούλου (1990) 2 Α.Α.Δ. 133 και Ανδρέας Ευσταθίου (πιο πάνω)).
Η έφεση γίνεται δεκτή. Ο εφεσείων απαλλάσσεται και αθωώνεται.
Η έφεση επιτρέπεται.