Χριστοδούλου Ιερόθεος άλλως Ρόπας και Άλλοι ν. Δημοκρατίας (Αρ. 1) (2000) 2 ΑΑΔ 294

Στην παρούσα υπόθεση, ο εφεσείων 2 Χαρουτουνιάν ένας από τους καταδικασθέντες για φόνο, υπέβαλε προφορικό άτυπο αίτημα, μέσω του Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για την παροχή άδειας προσαγωγής μαρτυρίας στο πλαίσιο της έφεσης. Η μαρτυρία συνίστατο στο περιεχόμενο επιστολής την οποία ο εν λόγω εφεσείων απέστειλε στο Γενικό Εισαγγελέα στις 28.2.2000, μετά την καταδίκη του.

Οι εφεσείοντες 1 και 3 έφεραν ένσταση στο αίτημα της εφεσίβλητης.

Αποφασίστηκε ότι:

1. Η κατάθεση μαρτυρίας, κατ' έφεση, στις εξαιρετικές περιπτώσεις που είναι παραδεκτή, έχει ως λόγο την πλήρωση κενού κατά τη δίκη και την πιθανολόγηση των επιπτώσεων στην απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου.

2. Η προσαγωγή ενοχοποιητικής μαρτυρίας κατά την έφεση προς το σκοπό υποστύλωσης της καταδίκης με αναφορά σε μεταγενέστερα γεγονότα θα ισοδυναμούσε με την εκ δευτέρου δίκη του κατηγορουμένου κατ' αντίθεση προς την αρχή την οποία κατοχυρώνει το Άρθρο 12.2 του Συντάγματος αφενός, και την αρχή του κοινού δικαίου η οποία απαγορεύει την έκθεση του κατηγορουμένου σε δίκη για περισσότερες φορές της μιας αφετέρου.

3. Στην προκείμενη υπόθεση θα είχε και την παράδοξη προέκταση να επιτραπεί σ' ένα των καταδικασθέντων να προσάγει μαρτυρία κατ' έφεση η οποία πηγάζει από τον ίδιο εναντίον των συγκατηγορουμένων του.

Το αίτημα απορρίφθηκε.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Pernell κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 177,

Zevedheos v. Republic (1978) 2 C.L.R. 47,

Αγαπίου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 396.

Αίτημα.

Αίτημα από την εφεσίβλητη στα πλαίσια της έφεσης κατά της καταδικαστικής απόφασης του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λεμεσού (Παπαδοπούλου, Π.Ε.Δ., Χριστοδούλου, Α.Ε.Δ., Λιάτσου Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 22175/98), ημερομηνίας 25/6/99, για παροχή άδειας προσαγωγής μαρτυρίας ενώπιον του Εφετείου.

Λ. Κληρίδης με Ε. Ευσταθίου και Κ. Ευσταθίου, για τον Εφεσείοντα στην Ποινική Έφεση Αρ. 6741.

Π. Κληρίδης, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη στην Ποινική Έφεση Αρ. 6741.

Ο Εφεσείων εμφανίζεται προσωπικά στην Ποινική Έφεση Αρ. 6751.

Π. Κληρίδης, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη στην Ποινική Έφεση Αρ. 6751.

Ε. Ευσταθίου με Κ. Ευσταθίου και Ντ. Καψάλη, για τον Εφεσείοντα, στην Ποινική Έφεση Αρ. 6742.

Π. Κληρίδης, Εισαγγελέας της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη στην Ποινική Έφεση Αρ. 6742.

Cur. adv. vult.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.

ΠΙΚΗΣ, Π.: Πριν ξεκινήσει η ακρόαση, ο κ. Π. Κληρίδης υπέβαλε προφορικό άτυπο αίτημα για την παροχή άδειας προσαγωγής μαρτυρίας στο πλαίσιο της έφεσης. Η μαρτυρία όπως γίνεται κατανοητό, συνίσταται στο περιεχόμενο επιστολής την οποία ο εφεσείων Χαρουτουνιάν απέστειλε στο Γενικό Εισαγγελέα στις 28.2.2000, μετά την καταδίκη του. Υπήρξε κάποια ταλάντευση στην υποβολή του αιτήματος διότι, όπως ανέφερε ο κ. Π. Κληρίδης, ανέμενε ότι ο ίδιος ο εφεσείων Χαρουτουνιάν θα υπέβαλλε το αίτημα για την κατάθεση της επιστολής του.

Η προσαγωγή μαρτυρίας είναι σχετική με την έφεση τόσο του εφεσείοντος Χαρουτουνιάν όσο, όπως είπε:

«Το άλλο σκέλος είναι αν πράγματι ο Χαρουτουνιάν θα μπορούσε να διαφωτίσει το Δικαστήριο για την ενοχή των άλλων δύο, θα έπρεπε ο ίδιος να απευθυνθεί στο Δικαστήριο και παρόλο που δεν έχει δικηγόρο να ζητήσει οδηγίες από το Δικαστήριο.»

Ο κ. Π. Κληρίδης αναγνώρισε ευθέως ότι παρεμβάλλεται εμπόδιο στην αποδοχή της μαρτυρίας την οποία προτείνει, από την απόφαση στη Geoffrey Michael John Pernell κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 177. Στην υπόθεση εκείνη αίτημα, για την προσαγωγή μαρτυρίας αναφορικά με δηλώσεις ενός των καταδικασθέντων για ανθρωποκτονία σε τρίτο πρόσωπο το οποίο τελούσε, όπως και ο ίδιος υπό κράτηση στις κεντρικές φυλακές, σχετικά με τα γεγονότα της υπόθεσης, απορρίφθηκε ως απαράδεκτο. Μετά τη θεώρηση των σχετικών συνταγματικών διατάξεων όπως και της Κυπριακής και Αγγλικής νομολογίας που διαφωτίζει επί του θέματος, το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν είναι παραδεκτή κατ' έφεση η προσαγωγή μαρτυρίας η οποία προκύπτει μετά τη δίκη. Στην απόφαση επισημαίνεται ότι:

«Μαρτυρία, η οποία προκύπτει μετά τη δίκη, εξ αντικειμένου, δε θα μπορούσε να επηρεάσει το αποτέλεσμά της, εφόσον ήταν αδύνατη η προσαγωγή της ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου που έκρινε την ποινική ευθύνη του κατηγορουμένου.»

Περαιτέρω επεξηγείται ότι:

«Η κατάθεση μαρτυρίας, κατ΄ έφεση, στις εξαιρετικές περιπτώσεις που είναι παραδεκτή, έχει ως λόγο την πλήρωση κενού κατά τη δίκη και την πιθανολόγηση των επιπτώσεων στην απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου. Ο ρόλος του εφετείου, σ' εκείνη την περίπτωση περιορίζεται στην αποτίμηση των επιπτώσεων που θα μπορούσε να έχει στην ετυμηγορία του πρωτόδικου δικαστηρίου η προσαγωγή της μαρτυρίας ενώπιόν του.»

Στην ίδια απόφαση υποδεικνύεται ότι η προσαγωγή ενοχοποιητικής μαρτυρίας κατά την έφεση προς το σκοπό υποστύλωσης της καταδίκης με αναφορά σε μεταγενέστερα γεγονότα θα ισοδυναμούσε με την εκ δευτέρου δίκη του κατηγορουμένου κατ' αντίθεση προς την αρχή την οποία κατοχυρώνει το Άρθρο 12.2 του Συντάγματος αφενός, και την αρχή του κοινού δικαίου η οποία απαγορεύει την έκθεση του κατηγορουμένου σε δίκη για περισσότερες φορές της μιας αφετέρου.

Στην προκείμενη υπόθεση θα είχε και την παράδοξη προέκταση να επιτραπεί σ' ένα των καταδικασθέντων να προσάγει μαρτυρία κατ' έφεση η οποία πηγάζει από τον ίδιο εναντίον των συγκατηγορουμένων του. Στην ίδια απόφαση Pernell (ανωτέρω), γίνεται εκτεταμένη αναφορά στο θεσμικό πλαίσιο της έφεσης και τη νομολογία η οποία πραγματεύεται τον προσδιορισμό του. (Βλ. μεταξύ άλλων Zevedheos v. Republic (1978)2 C.L.R 47· Aγαπίου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 396.)

Οι εφεσείοντες 1 και 3 αντιτίθενται στο αίτημα της εφεσίβλητης το οποίο θεωρούν νομικά απαράδεκτο. Ο εφεσείων 2, (Χαρουτουνιάν), συναινεί στο αίτημα.

Το αίτημα απορρίπτεται. Θα προχωρήσουμε στην ακρόαση της έφεσης.

Το αίτημα απορρίπτεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία