|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(2000) 2 ΑΑΔ 248
20 Απριλίου, 2000
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ Κ. ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΑΛΛΩΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6901)
―――――――――――――-
Ποινή ― Πλαστογραφία (πιστωτικής κάρτας) ― Κυκλοφορία πλαστού εγγράφου ― Εξασφάλιση πίστωσης με ψευδείς παραστάσεις ― Εφεσείων ηλικίας 43 ετών, εβαρύνετο με μια προηγούμενη καταδίκη για παρόμοιο αδίκημα ― Αποζημίωσε πλήρως την παραπονούμενη ― Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης κυμαινόμενων από 2 μέχρι εννέα μήνες ― Χαρακτηρίσθηκαν επιεικείς ― Επικυρώθηκαν.
Ποινή ― Αποτρεπτική ποινή ― Πρέπει να επιβάλλεται σε αδικήματα που συνεπάγονται την κλοπή και χρήση πιστωτικών καρτών για προστασία των εμπορικών δοσοληψιών που διεξάγονται με τη μέθοδο αυτή.
Ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή σε κατηγορητήριο από 13 κατηγορίες. Με πιστωτική κάρτα της Τράπεζας Κύπρου, που έκλεψε, διέπραξε πλαστογραφία, στη συνέχεια έθεσε σε κυκλοφορία τα πλαστογραφημένα δελίτα πώλησης και εξασφάλισε με ψευδείς παραστάσεις πίστωση για συνολικό ποσό £198,00. Η πιστωτική κάρτα ανήκε στην παραπονούμενη.
Ο εφεσείων καταδικάσθηκε σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης κυμαινόμενες από 2 μέχρι 9 μήνες τις οποίες εφεσίβαλε ως έκδηλα υπερβολικές.
Το Εφετείο επεκύρωσε τις επιβληθείσες ποινές, τις οποίες χαρακτήρισε επιεικείς.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Δημητρίου Ιάκωβος Χριστοδούλου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 141.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον κατηγορούμενο εναντίον της ποινής η οποία του επιβλήθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (Βλαδιμήρου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 33509/97), ημερομηνίας 25/1/2000, ο οποίος κατόπιν δικής του παραδοχής βρέθηκε ένοχος σε τέσσερις κατηγορίες για πλαστογραφία πιστωτικής κάρτας κατά παράβαση των Άρθρων 331, 333 (α) (δ) (ι) και 336 του Ποινικού Κώδικα, σε τέσσερις κατηγορίες για κυκλοφορία πλαστού εγγράφου κατά παράβαση των Άρθρων 336 και 339 του Ποινικού Κώδικα, σε αντίστοιχες άλλες 4 κατηγορίες για εξασφάλιση πίστωσης με ψευδείς παραστάσεις κατά παράβαση των Άρθρων 297, 301 (α) και σε μια κατηγορία για κλοπή της πιστωτικής κάρτας με την οποία διέπραξε τα υπόλοιπα αδικήματα κατά παράβαση των Άρθρων 255, 262 του Ποινικού Κώδικα.
Ο εφεσείων παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Χ. Χαραλάμπους, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Σ. Νικήτας.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Ο εφεσείων, ηλικίας 43 χρόνων, είναι σερβιτόρος σε καμπαρέ. Παραδέχθηκε ενοχή σε κατηγορητήριο από 13 κατηγορίες. Με πιστωτική κάρτα της Τράπεζας Κύπρου, που έκλεψε, διέπραξε πλαστογραφία σε 4 περιπτώσεις, που είναι το αντικείμεινο των 4 κατηγοριών. Στη συνέχεια έθεσε σε κυκλοφορία τα πλαστογραφημένα δελτία πώλησης (4 πρόσθετες κατηγορίες) και εξασφάλισε με ψευδείς παραστάσεις πίστωση για συνολικό ποσό £198,00 (οι υπόλοιπες κατηγορίες). Ας σημειωθεί ότι ο νόμος διαστέλλει την κατάρτιση του πλαστού από τη χρήση του. Η πιστωτική κάρτα ανήκε στην παραπονούμενη.
Ο εφεσείων καταδικάστηκε σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης κυμαινόμενες από 2 μέχρι 9 μήνες. Εφεσιβάλλει τη σχετική απόφαση προβάλλοντας ότι η ποινή εμπεριέχει στοιχείο υπερβολής. Του δώσαμε την ευκαιρία να διορίσει, αν ήθελε, δικηγόρο ή να επωφεληθεί του υφιστάμενου συστήματος νομικής αρωγής σε ποινικές υποθέσεις. Επέλεξε να υπερασπισθεί μόνος του.
Με συντομία και καθαρότητα ανέφερε 5 λόγους που, κατά την άποψη του, δείχνουν πως τιμωρήθηκε σε υπερβολικό βαθμό: (1) αποζημίωσε πλήρως την παραπονούμενη. (2) υπήρξε μεγάλη καθυστέρηση από την τέλεση των αδικημάτων μέχρι την επιβολή της ποινής. (3) παράλληλα με την υπόθεση αυτή εκκρεμούσε εναντίον του η ποινική υπόθεση αρ. 20421/98 για μαστρωπεία, στην οποία τελικά καταχωρήθηκε αναστολή δίωξης. Όμως ο πρωτόδικος δικαστής θα πρέπει να επηρεάστηκε λόγω της εκκρεμοδικίας αυτής. (4) σε απόφαση του Εφετείου, στην Δημητρίου Ιάκωβος Χριστοδούλου v. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 141, που μας ανέφερε, για παρόμοιο αδίκημα επιβλήθηκε φυλάκιση με αναστολή. και (5) από τον Αύγουστο του 1996 μέχρι σήμερα δε διέπραξε άλλο αδίκημα.
Προκύπτει από την εκκαλούμενη απόφαση πως το πρωτόδικο δικαστήριο συστάθμισε και το στοιχείο της αποζημίωσης, όπως και κάθε άλλο ελαφρυντικό, που ο τότε συνήγορος του εφεσείοντα ανέπτυξε. Πρέπει όμως να λεχθεί ότι η αποζημίωση του θύματος δεν είναι βαρυσήμαντο στοιχείο. Όσο για την καθυστέρηση φαίνεται από την εξέταση του πρακτικού ότι αρκετές αναβολές δόθηκαν κατόπιν σχετικών αιτημάτων του. Με άλλα λόγια ήταν υπαίτιος για την κατάσταση για την οποία παραπονείται. Η εκκρεμότητα της άλλης υπόθεσης δε φαίνεται να επηρέασε με οποιονδήποτε τρόπο το δικάσαν δικαστήριο. Καμιά αναφορά δε γίνεται στην απόφαση του για το θέμα αυτό. Τέλος, η αναφορά στην εφετειακή απόφαση αφορούσε το ποινικό μητρώο του εφεσείοντα σε εκείνη την υπόθεση, στην οποία αναστάληκε η ποινή φυλάκισης υπό εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Ωστόσο, και αυτό είναι το πιο σημαντικό, η ποινή επιβλήθηκε για την πρώτη παρανομία του εφεσείοντα. Θα μπορούσε εδώ να σημειωθεί ότι ο εφεσείων βαρύνεται με ένα παρόμοιο προηγούμενο για το οποίο εξέτισε ποινή 8μηνης φυλάκισης.
Τελευταία, ο εγκληματολογικός χάρτης του τόπου έχει διευρυνθεί με αδικήματα που συνεπάγονται την κλοπή και χρήση πιστωτικών καρτών. Είναι τώρα ευρύτατα διαδεδομένες οι συναλλαγές με τέτοιες κάρτες. Έτσι, παρουσιάζεται έντονα η ανάγκη για προστασία των εμπορικών δοσοληψιών που διεξάγονται με τη μέθοδο αυτή. Η αποτρεπτική πτυχή της ποινής πρέπει να έχει εδώ τον πρώτο λόγο.
Η ποινή άμεσης φυλάκισης ήταν οπωσδήποτε ενδεδειγμένη. Πλην όμως υπήρξε επιεικής. Είναι με δυσκολία που δε θα την αυξήσουμε. Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.