Χριστοδούλου Άριστος ν. Επάρχου Λεμεσού (2000) 2 ΑΑΔ 128

Φορολογία ― Παράλειψη καταβολής φόρου ακίνητης ιδιοκτησίας κατά παράβαση του Άρθρου 11 του περί Δημοσίας Υγείας (Χωρίων) Νόμου, Κεφ. 259 (ο "Νόμος") ― Η παροχή της προβλεπόμενης από το νόμο ειδικής ειδοποίησης προς τον φορολογούμενο συνιστά συστατικό στοιχείο του αδικήματος.

Φορολογία ― Προϋπόθεση για το ανέκκλητο της υποχρέωσης καταβολής φορολογίας αποτελεί η γνωστοποίηση της στο διοικούμενο, ή έστω, η λήψη γνώσης του περιεχομένου της εκ μέρους του και η πάροδος από την ημέρα εκείνη, της προθεσμίας των 75 ημερών για την άσκηση προσφυγής.

Ο εφεσείων κρίθηκε ένοχος από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού για παράλειψη καταβολής φόρου ακίνητης ιδιοκτησίας για το έτος 1998. Του επιβλήθηκε πρόστιμο £50.00 και διατάχθηκε να καταβάλει τα έξοδα της κατηγορούσας αρχής, ανερχόμενα σε £27.00. Παράλληλα διατάχθηκε να πληρώσει τον επιβληθέντα φόρο, αυξημένο κατά 25%. Υποστήριξε ότι η φορολογία ουδέποτε περιήλθε σε γνώση του και ότι ο ίδιος απουσίαζε στον Καναδά τα προηγούμενα σαράντα χρόνια.

Αποφασίστηκε ότι:

1. Το Άρθρο 9(3) του νόμου προβλέπει την παροχή ειδικής ειδοποίησης σε μη κατοίκους της κοινότητας, οι οποίοι κατέχουν περιουσία, ως το μέσο γνωστοποίησης της φορολογίας που επιβάλλεται σ' αυτούς.

2. Η υποχρέωση προς γνωστοποίηση δεν εκπληρώνεται με την αποστολή ειδοποίησης στον φορολογούμενο σε οποιαδήποτε διεύθυνση, ούτε τεκμαίρεται αφ' εαυτής, η γνωστοποίηση από τη μη επιστροφή της επιστολής στον αποστολέα.

3. Από την προσαχθείσα μαρτυρία δεν αποδείχθηκε ότι η φορολογία περιήλθε σε γνώση του εφεσείοντος ή ότι λήφθηκαν τα αναγκαία μέτρα προς γνωστοποίηση της σ' αυτόν.

Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα.

Έφεση εναντίον Καταδίκης.

Έφεση από τον Άριστο Χριστοδούλου εναντίον της καταδίκης του από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (Παναγιώτου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 7793/99), ημερομηνίας 20/9/99, με την οποία κρίθηκε ένοχος για το αδίκημα της παράλειψης καταβολής φόρου κατόχου ακίνητης ιδιοκτησίας κατά το 1998 κατά παράβαση του Άρθρου 11 του περί Δημοσίας Υγείας (Χωρίων)�Νόμου, Κεφ. 259, όπως τροποποιήθηκε.

Ο Εφεσείων παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.

Δ. Καλλίγερος, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσίβλητο.

Cur. adv. vult.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π.

ΠΙΚΗΣ, Π.: Το Άρθρο 11 του περί Δημοσίας Υγείας (Χωρίων) Νόμου, ΚΕΦ. 259, (ο «νόμος») - (βλ., επίσης, Τροποποιητικούς Νόμους Ν. 81/63, Ν. 71/87 και Ν. 23(Ι)/97) - καθιστά αδίκημα την παράλειψη καταβολής φόρου κατόχου ακίνητης ιδιοκτησίας. Ο εφεσείων διώχθηκε γι' αυτό το αδίκημα, με την κατηγορία ότι το 1998 παρέλειψε να καταβάλει τον επιβληθέντα σ' αυτόν φόρο από την Επιτροπή Υγείας της κοινότητας Λεμύθου. Ο εφεσείων αντέδρασε έντονα στη φορολόγησή του. Υποστήριξε ότι η φορολογία ουδέποτε του γνωστοποιήθηκε, ότι ο ίδιος έλειπε, κατά το πλείστον, στον Καναδά τα προηγούμενα σαράντα χρόνια και ότι η επιβολή φόρου κατόχου σ' αυτόν είναι άδικη.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού άκουσε τη μαρτυρία του κοινοτάρχη της κοινότητας Λεμύθου, τη μαρτυρία του Βοηθού Επαρχιακού Επόπτη, ο οποίος έχει την επίβλεψη της λειτουργίας της Επιτροπής Υγείας της κοινότητας Λεμύθου, και τη δήλωση του κατηγορουμένου από το εδώλιο του κατηγορουμένου, έκρινε τον εφεσείοντα ένοχο, του επέβαλε πρόστιμο £50,00 και τον διέταξε να καταβάλει τα έξοδα της Κατηγορούσας Αρχής, ανερχόμενα σε £27,00. Παράλληλα τον διέταξε να καταβάλει τον επιβληθέντα φόρο, αυξημένο κατά 25%, λόγω της καθυστέρησης στην καταβολή του - £12.50.

Με έφεση, ο Άριστος Χριστοδούλου πρόσβαλε την καταδίκη του.

Υποστήριξε ενώπιόν μας, όπως και στο πρωτόδικο Δικαστήριο, ότι η φορολογία ουδέποτε περιήλθε σε γνώση του και ότι ο ίδιος, εν πάση περιπτώσει, απουσίαζε στον Καναδά.

Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου κατατέθηκε ο κατάλογος των φορολογηθέντων προσώπων, καθώς και αντίγραφο της ειδοποίησης, η οποία του αποστάληκε από τον κοινοτάρχη στο όνομα Άριστος Ιωάννου, σε διεύθυνση στη Λεμεσό. Προφανώς ο Άριστος Χριστοδούλου είναι το ίδιο πρόσωπο με τον Άριστο Ιωάννου. Υπάρχει ασάφεια ως προς την ενορία στην οποία ευρίσκεται η οδός Ύδρας 8, στην οποία στάληκε η επιστολή. Αλλού χαρακτηρίζεται ως «Μέσα Γειτονιά» (Ειδοποίηση Φορολογίας) και αλλού ως «Χαλκούτσα» (Κατάλογος Καθυστερήσεων Δημόσιας Υγείας). Ο κοινοτάρχης συμπέρανε και το Δικαστήριο, ως είναι πρόδηλο, αποδέχτηκε ότι η ειδοποίηση έφτασε στα χέρια του εφεσείοντος από το γεγονός ότι η επιστολή δεν επιστράφηκε από τις ταχυδρομικές αρχές στον αποστολέα.

Το Δικαστήριο παραγνώρισε, ως συνάγεται, την απάντηση του κοινοτάρχη στην ερώτηση του εφεσείοντος στην αντεξέταση:-

«Ε. Τα τελευταία 40 χρόνια πού με είδες;

Α. Μπορεί να ήσουν στο εξωτερικό αλλά σε ξέρω.»

Η μαρτυρία αυτή υποστηρίζει τον ισχυρισμό του εφεσείοντος ότι έλειπε από την Κύπρο, γεγονός που, αφ' εαυτού, θέτει υπό αμφισβήτηση την παροχή της προβλεπόμενης από το Άρθρο 9(3) του νόμου ειδοποίησης σε φορολογηθέντες, μη κατοίκους της κοινότητας. Σε σχετική ερώτηση του εφεσείοντος, ο Κοινοτάρχης απάντησε ότι, στο παρελθόν, ο φόρος κατόχου καταβαλλόταν από τον πατέρα του εφεσείοντος, ο οποίος, προφανώς, απεβίωσε. Ερωτηθείς ποία υπήρξε η απάντησή του στον εφεσείοντα όταν αυτός διαμαρτυρήθηκε ότι δεν έλαβε γνώση της ειδοποίησης φορολογίας, ο κοινοτάρχης κατέθεσε ότι δεν του είπε τίποτε.

Στην απόφασή του, το πρωτόδικο Δικαστήριο πραγματεύεται το διαχωρισμό της Αναθεωρητικής και της Ποινικής Δικαιοδοσίας, σε σχέση με την επιβολή και την είσπραξη φόρων, παραπέμποντας σε δύο αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου - Ιωάννου και άλλοι ν. Δημοκρατίας (1991) 3 Α.Α.Δ. 493 και Ηλία ν. Συμβ. Βελτιώσεως Ξυλοφάγου (1994) 2 Α.Α.Δ. 137. Οι δύο δικαιοδοσίες δεν εφάπτονται σε κανένα σημείο. Η δικαιοδοσία του ποινικού δικαστηρίου για αξιόποινες πραλείψεις καταβολής φορολογίας προϋποθέτει το ανέκκλητο της φορολογίας, με μόνο παρεπόμενο την είσπραξή της. Προσλαμβάνει αυτό το χαρακτήρα η επιβληθείσα φορολογία, εφόσον περιέλθει σε γνώση του διοικουμένου και αφού παρέλθει ο χρόνος για την προσβολή της ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Προϋπόθεση για το ανέκκλητο της υποχρέωσης καταβολής της φορολογίας αποτελεί η γνωστοποίησή της στο διοικούμενο ή, έστω, η λήψη γνώσης του περιεχομένου της εκ μέρους του και η πάροδος, από την ημέρα εκείνη, του χρονικού διαστήματος των 75 ημερών για την άσκηση προσφυγής - (Άρθρο 146.3 του Συντάγματος).

Το Άρθρο 9(3) του νόμου προβλέπει την παροχή ειδικής ειδοποίησης σε μη κατοίκους της κοινότητας, οι οποίοι κατέχουν περιουσία, ως το μέσο γνωστοποίησης της φορολογίας που επιβάλλεται σ' αυτούς.

Παραδεκτό είναι ότι ο εφεσείων δεν ήταν κάτοικος της κοινότητας. Η υποχρέωση προς γνωστοποίηση δεν εκπληρώνεται με την αποστολή ειδοποίησης στο φορολογούμενο σε οποιαδήποτε διεύθυνση, ούτε τεκμαίρεται, αφ' εαυτής, η γνωστοποίηση από τη μη επιστροφή της επιστολής στον αποστολέα.

Υπό το φως της δοθείσας μαρτυρίας, και ιδίως εκείνου του μέρους που αφορούσε την απουσία του εφεσείοντος στο εξωτερικό, καθίσταται, τουλάχιστον, αβέβαιο κατά πόσο η ειδοποίηση περιήλθε σε γνώση του εφεσείοντος. Κρίνουμε ότι δεν αποδείχθηκε ότι η φορολογία περιήλθε σε γνώση του εφεσείοντος ή ότι λήφθηκαν τα αναγκαία μέτρα προς γνωστοποίησή της σ' αυτόν. Η έφεση, επομένως, θα επιτραπεί.

Πριν περατώσουμε την απόφαση, θελουμε να σημειώσουμε δύο ερωτηματικά, σχετικά με τη στοιχειοθέτηση του αδικήματος:-

Πρώτο, γίνεται αναφορά στον Κ. 9 των σχετικών με τη λειτουργία της Επιτροπής Υγείας της Κοινότητος Λεμύθου Κανονισμών, που δε φαίνεται να έχει σχέση με την επιβολή και την είσπραξη φόρου κατόχου - (βλ. Παράρτημα Τρίτον της Επισήμου Εφημερίδος της Δημοκρατίας, της 3ης Απριλίου, 1970, και Παράρτημα Τρίτον της Επισήμου Εφημερίδος της Δημοκρατίας, της 11ης Αυγούστου, 1972).

Δεύτερο, ως κατήγορος φέρεται η Επαρχιακή Διοίκηση Λεμεσού και όχι η Επιτροπή Υγείας Λεμύθου.

Η έφεση επιτρέπεται. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Ο εφεσείων απαλλάττεται και αθωώνεται.

Ακούονται ο εφεσείων και ο εφεσίβλητος σε σχέση με τα έξοδα της πρωτόδικης και της κατ' έφεση διαδικασίας.

Επιδικάζονται έξοδα υπέρ του εφεσείοντος £50,00 για την πρωτόδικη διαδικασία και £50,00 κατ' έφεση.

Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία