ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

ν.

Αστυνομίας,

-------------------------

Ο Εφεσείων εμφανίζεται αυτοπροσώπως.

Για την Εφεσίβλητη: κ. Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄,

εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.

---------------------------

από το Δικαστή Τ. Ηλιάδη.

---------------------------

ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων βρέθηκε ένοχος από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας σε κατηγορίες πλαστογραφίας (κατά παράβαση των άρθρων 331, 333 και 335 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154) και κυκλοφορίας πλαστού εγγράφου (κατά παράβαση των άρθρων 331, 333 και 339 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154) και καταδικάστηκε σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 12 μηνών αντίστοιχα. Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων προσβάλλει τόσο την καταδικαστική απόφαση όσο και την ποινή που του επιβλήθηκε.

Αργότερα ο εφεσείων πρόσθεσε στο πάνω κενό μέρος του εγγράφου μια έγγραφη δήλωση ότι οι πιο πάνω ιδιοκτήτες της επιχείρησης μεταβίβαζαν την κυριότητα των μετοχών της ιδιοκτήτριας εταιρείας της επιχείρησης στον εφεσείοντα έναντι του ποσού των £16.000.

Δέκα μέρες μετά την υποτιθέμενη υπογραφή της συμφωνίας και πιο συγκεκριμένα στις 22/2/95, κατατέθηκε στην Εφορο Εταιρειών η Ετήσια Εκθεση της εταιρείας ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΜΟΥΖΗ ΛΤΔ (ημερομηνίας 11/2/95) σύμφωνα με την οποία οι Γιαννάκης και Παναγιώτα Καούλλα μεταβίβασαν τις μετοχές τους στην εταιρεία Wenco Ltd και στον εφεσείοντα. Την ίδια μέρα υποβλήθηκε κοινοποίηση αλλαγής των διευθυντών της εταιρείας ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ ΜΟΥΖΗ ΛΤΔ σύμφωνα με την οποία οι Γιαννάκης και Παναγιώτα Καούλλα παραιτήθηκαν από διευθυντές και αντικαταστάθηκαν την επομένη από άλλα τρία πρόσωπα, μεταξύ άλλων και ο εφεσείων που ανελάμβανε καθήκοντα γραμματέα της εταιρείας. Σύμφωνα με τον ειδικό γραφολόγο της Αστυνομίας η έγγραφη συμπλήρωση των διαφόρων στοιχείων του πιο πάνω εγγράφου είχε γίνει από το ίδιο πρόσωπο που είχε συμπληρώσει το έγγραφο πώλησης των μετοχών.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε τον εφεσείοντα ένοχο,

Ο εφεσείων, που παρουσιάστηκε χωρίς δικηγόρο, πρόβαλε διάφορους λόγους προς ανατροπή της πρωτόδικης απόφασης. Μεταξύ άλλων ο εφεσείων εισηγήθηκε ότι,

Από το περιεχόμενο της σχετικής απόφασης φαίνεται καθαρά ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο αφού καθόρισε τη μαρτυρία του Ορεινού ως ύποπτη και μολυσμένη, παρά το ότι ο ίδιος δεν μπορούσε να συσχετισθεί με την παρούσα διαδικασία, εντούτοις την αποδέχθηκε αφού προειδοποίησε τον εαυτό του και αφού βρήκε ότι υπήρχε ενισχυτική μαρτυρία που επιβεβαίωνε τη μαρτυρία του. Πρέπει να τονιστεί ότι το Δικαστήριο κατέληξε σε συμπέρασμα ότι η υπόλοιπη μαρτυρία των παραπονουμένων και των μαρτύρων κατηγορίας 6 και 8 ήταν ενισχυτική για την απόδειξη των σχετικών κατηγοριών και ότι η μαρτυρία του Ορεινού ήταν "μάλλον ή ήττον εκ του περισσού". Το πρωτόδικο Δικαστήριο πρόσθεσε διευκρινιστικά ότι ο Ορεινός είχε κληθεί από την Κατηγορούσα Αρχή για να εξηγήσει πώς βρέθηκε η επιταγή που πληρώθηκε ως προκαταβολή για την υποτιθέμενη αγορά των μετοχών της εταιρείας στα χέρια του εφεσείοντος.

Ο ισχυρισμός του εφεσείοντος ότι δεν έτυχε δίκαιης δίκης γιατί δεν του παρασχέθηκαν ευκολίες για να ετοιμάσει την υπεράσπιση του δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός. Μια προσεκτική εξέταση των πρακτικών της υπόθεσης και της πρωτόδικης απόφασης αποδεικνύει το απαράδεκτο των ισχυρισμών του. Από το σχετικό πρακτικό φαίνεται ότι η ακροαματική διαδικασία αναβλήθηκε πολλές φορές για να του δοθεί η ευχέρεια να προετοιμασθεί και για να κλητεύσει τους μάρτυρες που επιθυμούσε. Κρίνουμε σκόπιμο να παραθέσουμε σε αυτό το στάδιο τις σχετικές οδηγίες του Δικαστηρίου που δόθηκαν σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις για την παροχή των απαραίτητων διευκολύνσεων στον εφεσείοντα, κατόπιν υποβολής παραπόνου εκ μέρους του ότι δεν του είχαν δοθεί διευκολύνσεις για να καλέσει μάρτυρες.

Ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο απέτυχε να αξιολογήσει ορθά τη μαρτυρία των μαρτύρων κατηγορίας παραγνωρίζοντας ουσιώδεις αντιφάσεις που υπήρχαν μεταξύ τους και ότι η μαρτυρία τους σε πλείστα σημεία δεν ήταν λογική, επιπρόσθετα δε ότι η συμπεριφορά και οι ενέργειες τους δεν ήταν φυσιολογικές.

Πότε επιβάλλεται η κλήτευση μάρτυρα από την Κατηγορούσα Αρχή επεξηγείται και στην πρόσφατη απόφαση μας στην υπόθεση Οδυσσέα ν. Αστυνομίας, Ποινική Εφεση 6682 της 18/10/99 (στην οποία ζητήθηκε η ακύρωση της καταδίκης γιατί μεταξύ άλλων η Κατηγορούσα Αρχή παρέλειψε να καλέσει ως μάρτυρα τον αστυνομικό ανακριτή της υπόθεσης), όπου αναλύεται η αρχή η οποία υιοθετείται στην Πέγκερος (πιο πάνω). Στη σ. 3 της πιο πάνω απόφασης ο Πικής, Π., που έδωσε την απόφαση του Εφετείου αναφέρει,

Ο ισχυρισμός επίσης για καθυστέρηση στην εκδίκαση της υπόθεσης που επηρέασε τα δικαιώματα του εφεσείοντος δεν μπορεί να ευσταθήσει. Μια προσεκτική εξέταση των πρακτικών δείχνει ότι οι πλείστες αναβολές της υπόθεσης δόθηκαν μετά από αίτηση του εφεσείοντος προς διευκόλυνση της προετοιμασίας της υπόθεσης του. Ο ίδιος ο εφεσείων επέλεξε να συνεχίσει την ακροαματική διαδικασία χωρίς να έχει τις υπηρεσίες δικηγόρου, παρά τις σχετικές συστάσεις του Δικαστηρίου.

Ο εφεσείων υπέβαλε ότι υπάρχει ασάφεια και σύγχυση στις σχετικές κατηγορίες σε σχέση με τα γεγονότα όπως έχουν παρουσιαστεί. Ειδικότερα ο εφεσείων εισηγείται ότι ενώ στην πρώτη κατηγορία κατηγορείται ότι στις 15/2/95 πλαστογράφησε στο χωριό Αυγόρου το έγγραφο καταγραφής εξοπλισμού μετατρέποντας το σε έγγραφο μεταβίβασης μετοχών, στη δεύτερη κατηγορία κατηγορείται ότι κατά τον ίδιο τόπο και χρόνο όπως και στην πρώτη κατηγορία το έθεσε σε κυκλοφορία, σε αντίθεση με τη μαρτυρία που έχει παρουσιαστεί ότι η κυκλοφορία του εγγράφου έγινε με την παρουσίαση του τόσο στο δικηγόρο του όσο και στην Εφορο Εταιρειών στη Λευκωσία δέκα περίπου μέρες αργότερα. Η κυκλοφορία του πλαστού εγγράφου έλαβε χώρα μερικές μέρες μετά την πλαστογράφηση του. Σύμφωνα με το δικηγόρο κ. Εύδωρα Μυριανθέα που ενεργούσε τότε εκ μέρους του εφεσείοντος, ο τελευταίος του παρέδωσε το πλαστογραφημένο έγγραφο μερικές μέρες μετά τη σύνταξη ενός ανυπόγραφου ψηφίσματος που ο κ. Μυριανθέας ετοίμασε κατόπιν οδηγιών του εφεσείοντος στις 11/2/95, για σκοπούς καταχώρισης αγωγής εναντίον των παραπονουμένων.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε σε συμπέρασμα ότι ο εφεσείων είχε κυκλοφορήσει το πλαστό έγγραφο αφού το παρουσίασε στο δικηγόρο του με οδηγίες για τη λήψη νομικών μέτρων, κατέθεσε αντίγραφο του στο Δικαστήριο για να του δοθεί θεραπεία και το χρησιμοποίησε για τη σύνταξη της Ετήσιας Εκθεσης προς την Εφορο Εταιρειών. Ομως το πρωτόδικο Δικαστήριο παρέλειψε να εξετάσει κατά πόσο οι πιο πάνω πράξεις του εφεσείοντος συνήδαν με τις λεπτομέρειες όπως παρατίθενται στη δεύτερη κατηγορία, ότι δηλαδή αυτές είχαν γίνει "κατά τον αυτόν τόπο και χρόνο" όπως στην πρώτη κατηγορία, δηλαδή στις 15/2/95 στο χωριό Αυγόρου.

Το ερώτημα που εγείρεται είναι κατά πόσο το Ανώτατο Δικαστήριο θα μπορούσε σε αυτό το στάδιο να εφαρμόσει τις πρόνοιες του άρθρου 145(1)(β) του Κεφ. 155.

Η επιφύλαξη της παραγράφου (β) του εδαφίου (1) του άρθρου 145 του Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, παρέχει εξουσία στο Ανώτατο Δικαστήριο να απορρίψει έφεση, παρά τη γνώμη του ότι εγειρόμενο από την έφεση ζήτημα είναι ορθό, εφόσον διαπιστώνει ότι δεν θα προκληθεί από το σφάλμα στο οποίο περιέπεσε το πρωτόδικο Δικαστήριο ουσιαστική αδικία (substantial miscarriage of justice).

Η δυνατότητα εφαρμογής της επιφύλαξης παρέχεται μόνο, όπως εξηγείται στην υπόθεση Ελληνας ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 149, όπου παρέχεται η δυνατότητα επικύρωσης στην κατηγορία στην οποία κρίθηκε ένοχος ο εφεσείων. Οταν ελλείπει αυτό το στοιχείο, δεν παρέχεται τέτοια δυνατότητα. Το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση Ελληνας (σελ. 163-164) που δόθηκε από τον Πική, Δ. (όπως ήταν τότε), είναι τόσο διαφωτιστικό, όσο και καθοριστικό πάνω στο θέμα:

Στην προκείμενη περίπτωση δεν παρέχεται η δυνατότητα εφαρμογής της επιφύλαξης εφόσον, ό,τι επιδιώκεται δεν είναι η καταδίκη του εφεσείοντος για το αδίκημα για το οποίο κρίθηκε ένοχος, αλλά η καταδίκη του για άλλο αδίκημα, έστω της ίδιας φύσης, για το οποίο ουδέποτε κατηγορήθηκε.

Η έφεση απορρίπτεται αναφορικά με την πρώτη κατηγορία. Η έφεση γίνεται αποδεκτή αναφορικά με τη δεύτερη κατηγορία. Ο εφεσείων απαλλάττεται και αθωώνεται στη δεύτερη κατηγορία.

Ο εφεσείων ισχυρίζεται ότι η ποινή της 12μηνης φυλάκισης που του επιβλήθηκε στην πρώτη κατηγορία είναι υπερβολική αν ληφθούν υπόψη μεταξύ άλλων τα προσωπικά του περιστατικά και η αναστολή ποινικής δίωξης του Αντρέα Τάσου Ορεινού.

Δεν έχει καταχωρηθεί αναστολή δίωξης εναντίον του Αντρέα Τάσου Ορεινού ως συγκατηγορούμενου με τον εφεσείοντα στην παρούσα διαδικασία, έτσι που να δικαιολογείται υποβολή εισήγησης ότι ο εφεσείων έχει επηρεασθεί δυσμενώς ως αποτέλεσμα μη ίσης μεταχείρισης. Ο Αντρέας Τάσου Ορεινός ήταν μάρτυρας κατηγορίας και μέσα σε αυτά τα πλαίσια ο ισχυρισμός του εφεσείοντος δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός.

Στην παρούσα περίπτωση δεν έχουμε διαπιστώσει οποιοδήποτε λόγο που θα δικαιολογούσε την επέμβαση μας στην ποινή που έχει επιβληθεί, η οποία εύλογα μπορεί να χαρακτηρισθεί ως επιεικής. Η αθώωση του εφεσείοντος στη δεύτερη κατηγορία αφήνει αμετάβλητες τις παραμέτρους καθορισμού της ποινής στην πρώτη κατηγορία. Η καταδίκη του εφεσείοντος στην πρώτη κατηγορία επικυρώνεται.

Π.

Δ.

Δ.