|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1999) 2 ΑΑΔ 47
26 Ιανουαρίου, 1999
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΝΙΚΗΤΑΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ,
Εφεσιβλήτων.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6627)
Λειτουργία κέντρου αναψυχής χωρίς άδεια, κατά παράβαση του Άρθρου 18(1)(β) του περί Κέντρων Αναψυχής Νόμου του 1985 (Ν. 29/85) —Η ποινική ευθύνη του παραβάτη δε συναρτάται με την ιδιοκτησία του κέντρου αλλά με τις πράξεις λειτουργίας του, έννοια συνυφασμένη με τη συμμετοχή στη λειτουργία του κέντρου.
Προβλήθηκαν τέσσερις λόγοι έφεσης, οι τρεις από τους οποίους εγκαταλείφθηκαν κατά την ακρόασή της. Ο λόγος ο οποίος παρέμεινε προς εκδίκαση, είναι ότι υπάρχει κενό στη μαρτυρία ως προς "τη σχέση του Κατηγορουμένου με την ιδιοκτήτρια εταιρεία του Κέντρου".
Αποφασίστηκε ότι:
1. Δεν υπάρχει το κενό στη μαρτυρία που αναφέρεται ανωτέρω. Ο ίδιος ο εφεσείων κατέθεσε ότι ιδιοκτήτης του εστιατορίου είναι η εταιρεία Chris Stylianou Trading Co. Ltd., της οποίας ήταν, κατά τον κρίσιμο χρόνο, μέτοχος και διευθυντής. Το πιστοποιητικό εγγραφής της εταιρείας - Τεκμήριο 2 - επιμαρτυρεί την ύπαρξη και τα στοιχεία της.
2. Το θεμέλιο της καταδίκης δεν έγκειται στη σχέση του εφεσείοντα με την ιδιοκτήτρια εταιρεία αλλά σ' αυτό τούτο το γεγονός της λειτουργίας του κέντρου από τον ίδιο. Το Άρθρο 18(1)(β) του Ν. 29/85 δε συναρτά την ποινική ευθύνη του παραβάτη με την ιδιοκτησία του κέντρου αλλά με τις πράξεις λειτουργίας του, έννοια συνυφασμένη με τη συμμετοχή στη λειτουργία του κέντρου.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Έφεση εναντίον Kαταδίκης.
Έφεση εναντίον της καταδίκης από το Στέλιο Στυλιανού, ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 29 Oκτωβρίου 1998, από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας (Ποινική Yπόθεση Aρ. 4997/98) στην κατηγορία λειτουργίας κέντρου χωρίς άδεια κατά παράβαση του Άρθρου 18(1)(β) του περί Kέντρων Aναψυχής Nόμου του 1985 (N. 29/85) και καταδικάστηκε από Στυλιανίδη, E.Δ., σε ποινή προστίμου £100.
Χρ. Τριανταφυλλίδης με Λ. Στυλιανού, για τον Eφεσείοντα.
Ζ. Τουλούρας, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής, Π..
ΠΙΚΗΣ, Π.: Ο εφεσείων κρίθηκε ένοχος του αδικήματος της λειτουργίας κέντρου χωρίς άδεια, κατά παράβαση των προνοιών του Άρθρου 18(1)(β) του περί Κέντρων Αναψυχής Νόμου του 1985, (Ν. 29/85)· καταδικάστηκε σε πρόστιμο και στην καταβολή των εξόδων της Κατηγορούσας Αρχής.
Με την έφεση, προσβάλλει την καταδίκη του.
Προβλήθηκαν τέσσερις λόγοι έφεσης, οι τρεις από τους οποίους εγκαταλείφθηκαν κατά την ακρόασή της. Παρέμεινε μόνο ο λόγος 2, ο οποίος έχει ως ακολούθως:-
"2. Το Δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε, ενόψει της ενώπιον του μαρτυρίας, εις το συμπέρασμα ότι ο Κατηγορούμενος ήτο ένοχος του αδικήματος διά το οποίο κατηγορείτο καθ' ότι δεν παρουσιάστηκε εις το Δικαστήριο καμία μαρτυρία από την αρμόδια Αρχή σχετικά με τη σχέση του Κατηγορουμένου με την ιδιοκτήτρια Εταιρεία του Κέντρου."
Η μαρτυρία κατέδειξε, και το σχετικό εύρημα του Δικαστηρίου δεν αμφισβητείται, ότι ο εφεσείων, κατά τον κρίσιμο για τους σκοπούς της κατηγορίας χρόνο, είχε την ευθύνη και λειτουργούσε το εστιατόριο με την ονομασία "ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΟΔΟΣ ΣΕΦΕΡΗ" στη Λάρνακα, γεγονότα που στοιχειοθετούν, αφ' εαυτών, την κατηγορία εναντίον του.
Η μαρτυρία αποκάλυψε ότι το εστιατόριο ανήκε σε μια από δύο εταιρείες, των οποίων ο εφεσείων ήταν μέτοχος και διευθυντής, συγκεκριμένα, στη Chris Stylianou Trading Co. Ltd. Η άλλη εταιρεία ήταν η Stylianou Trading House Ltd.
Στην απόφαση του Δικαστηρίου, γίνεται, κατ' αρχήν, αναφορά στα όσα ο ίδιος ο εφεσείων είπε στο Λειτουργό του Κυπριακού Οργανισμού Τουρισμού, ο οποίος τον επισκέφθηκε: "... ότι το κέντρο λειτουργεί κάτω από την Chris Stylianou Trading Co. Ltd. και ότι ο ίδιος ήταν ο υπεύθυνος για την εταιρεία". Σε μεταγενέστερο στάδιο της απόφασης, συμπλέκεται η Stylianou Trading House Ltd. και εσφαλμένα αναφέρεται ότι ο εφεσείων διαχειριζόταν το εστιατόριο για λογαριασμό εκείνης της εταιρείας.
Σ' αυτό το σφάλμα στηρίζεται, όπως εξήγησε ο δικηγόρος του εφεσείοντα, η έφεση, αναγνωρίζοντας ότι, αν δεν επρόκειτο γι' αυτό, δε θα υπήρχε πεδίο αμφισβήτησης της καταδικαστικής απόφασης του Δικαστηρίου. Με έρεισμα το λάθος αυτό, υπέβαλε ότι η καταδίκη του εφεσείοντα καθίσταται ακροσφαλής, εφόσον αυτή συναρτάται, όπως υποστήριξε, με τη συνέργειά του στη διάπραξη του αδικήματος από την ιδιοκτήτρια εταιρεία του εστιατορίου.
Η πρώτη παρατήρηση είναι ότι το θέμα, όπως έχει αναπτυχθεί ενώπιόν μας, δεν εγείρεται στην έφεση. Ο λόγος, στον οποίο έχει περιοριστεί (η έφεση) και τον οποίο έχουμε εκθέσει, είναι ότι υπάρχει κενό στη μαρτυρία ως προς "τη σχέση του Κατηγορουμένου με την ιδιοκτήτρια Εταιρεία του Κέντρου." Τέτοιο κενό δεν υπάρχει. Ο ίδιος ο εφεσείων κατέθεσε ότι ιδιοκτήτης του εστιατορίου είναι η εταιρεία Chris Stylianou Trading Co. Ltd., της οποίας ήταν, κατά τον κρίσιμο χρόνο, μέτοχος και διευθυντής. Το πιστοποιητικό εγγραφής της εταιρείας - Τεκμήριο 2 - επιμαρτυρεί την ύπαρξη και τα στοιχεία της.
Το θεμέλιο της καταδίκης δεν έγκειται στη σχέση του εφεσείοντα με την ιδιοκτήτρια εταιρεία αλλά σ' αυτό τούτο το γεγονός της λειτουργίας του κέντρου από τον ίδιο. Το Άρθρο 18(1)(β) του Ν. 29/85 δε συναρτά την ποινική ευθύνη του παραβάτη με την ιδιοκτησία του κέντρου αλλά με τις πράξεις λειτουργίας του, έννοια συνυφασμένη με τη συμμετοχή στη λειτουργία του κέντρου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
H έφεση απορρίπτεται με έξοδα.