|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 2 ΑΑΔ 412
27 Νοεμβρίου, 1998
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΕΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6595)
Ποινή — Διάρρηξη κατοικίας και κλοπή — Εφεσείων 19 χρόνων — Λευκό ποινικό μητρώο — Λήφθηκαν υπόψη σειρά άλλων, όμοιας φύσης, αδικημάτων — Δύο από αυτά διαπράχθησαν την ημέρα διάπραξης του υπό εκδίκαση αδικήματος — Διάπραξη άλλου παρόμοιου αδικήματος στο ενδιάμεσο μεταξύ παραδοχής και έκθεσης γεγονότων — Επιστροφή μέρους των κλοπιμαίων στον ιδιοκτήτη — Επιβολή φυλάκισης δώδεκα μηνών — Χαρακτηρίσθηκε επιεικής αλλά επικυρώθηκε κατ' έφεση.
Ποινή — Αποτρεπτική ποινή — Πρέπει να επιβάλλεται για αποτροπή διάπραξης αδικημάτων διαρρήξεων και κλοπών, τα οποία έχουν προσλάβει, λόγω της συχνότητάς τους, διαστάσεις κοινωνικής μάστιγας.
Ποινή — Επιμέτρηση — Ελαφρυντικοί παράγοντες — Μεταμέλεια — Δε συνιστά ελαφρυντικό παράγοντα όταν, μετά τη διάπραξη του αδικήματος στο οποίο η μεταμέλεια εκφράστηκε, ο κατηγορούμενος συνεχίζει την εγκληματική του δραστηριότητα με τη διάπραξη άλλων παρόμοιων αδικημάτων.
Στις 30.7.1997, ο εφεσείων υπεξαίρεσε από την κατοικία του παραπονούμενου χρηματοκιβώτιο αξίας £180 με το περιεχόμενό του, χρυσαφικά αξίας £14.450 και τριάντα ομολογίες αποταμιεύσεως αξίας £5, η κάθε μια. Από τα κλοπιμαία ανευρέθηκαν και επεστράφηκαν στον ιδιοκτήτη αντικείμενα αξίας £8.000. Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας του επέβαλε ποινή φυλάκισης δώδεκα μηνών.
Στην επιμέτρηση της ποινής, μετά από αίτηση του εφεσείοντα, λήφθηκαν υπόψη τα πιο κάτω παρόμοια αδικήματα:
1) Διάρρηξη του Ευρυβιάδιου Γυμνασίου από όπου κλάπηκε ποσό £100.
2) Διάρρηξη του Ναυτικού Ομίλου Λάρνακος από όπου κλάπηκαν αντικείμενα αξίας £50.
3) Διάρρηξη του Cosy Coctail Bar και κλοπή ποσού £25.
4) Κλοπή κινητού τηλεφώνου.
5) Διάρρηξη κατοικίας και απόσπαση χρυσαφικών αξίας £8.070.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την ποινή ως έκδηλα υπερβολική, επικαλούμενος το νεαρό της ηλικίας του και το λευκό ποινικό του μητρώο.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η προσαγωγή του εφεσείοντα στο Δικαστήριο δεν είχε οποιαδήποτε ανασχετική επίδραση στην εγκληματική του δράση ενώ η εκδήλωση μεταμέλειάς του, αναιρείται από τις ίδιες του τις πράξεις. Η αδιαφορία του για την έννομη τάξη και τα δικαιώματα των θυμάτων των εγκληματικών του πράξεων, τον καθιστούν επικίνδυνο για το κοινωνικό σύνολο. Η επιβολή ποινής πολύμηνης φυλάκισης είναι, υπό τις συνθήκες, η ενδεδειγμένη.
2. Η επιβληθείσα ποινή, παρόλο ότι είναι επιεικής, δε θα αυξηθεί. Όμως αν ο εφεσείων συνεχίσει και στο μέλλον την ίδια εγκληματική δράση δεν θα τύχει ανάλογης επιείκειας στη μεταχείρισή του. Η διάπραξη σοβαρών εγκλημάτων τιμωρείται με ποινές περιοριστικές της ελευθερίας, στα πλαίσια που διαγράφει ο νόμος, που ιδιαίτερα για τους νέους, συνιστούν υψίστη απώλεια. Ο σεβασμός προς το Νόμο συνιστά προϋπόθεση για ομαλή ένταξη στην κοινωνία. Το έγκλημα, ως τρόπος ζωής, είναι αντιπαραγωγικό και τελικά αυτοκαταστροφικό.
Η έφεση απορρίπτεται.
Aναφερόμενες Υποθέσεις:
Azzeh v. Republic (1989) 2 C.L.R. 14,
Παναγίδης v. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 104,
Antoniades v. Police (1986) 2 C.L.R. 21.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από το Nίκο Aνδρέα Nικολάου, ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 22 Σεπτεμβρίου, 1998, από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας (Ποινική Yπόθεση Αρ. 7218/98) στην κατηγορία διάρρηξης κατοικίας και κλοπής, κατά παράβαση των Άρθρων 292 και 255 του Ποινικού Kώδικα, Kεφ. 154 και καταδικάστηκε από Oικονόμου, E.Δ., σε ποινή φυλάκισης 12 μηνών.
Εφεσείων, αυτοπροσώπως.
Α. Μαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακος καταδίκασε τον εφεσείοντα (22.9.1998), σε φυλάκιση δώδεκα μηνών για το αδίκημα της διάρρηξης κατοικίας και κλοπής. Υπεξαίρεσε από την κατοικία του παραπονούμενου χρηματοκιβώτιο αξίας £180.- με το περιεχόμενό του, (α) χρυσαφικά αξίας £14,450, και (β) τριάντα ομολογίες αποταμιεύσεως αξίας £5, η κάθε μια. Από τα κλοπιμαία ανευρέθηκαν και επεστράφηκαν στον ιδιοκτήτη αντικείμενα αξίας £8,000.
Στην επιμέτρηση της ποινής λήφθηκαν, μετά από αίτηση του εφεσείοντα, σειρά άλλων, όμοιας φύσης, αδικημάτων. Δύο από αυτά είχαν διαπραχθεί πριν την 30 Ιουλίου, 1997, ημέρα διάπραξης του αδικήματος που αποτέλεσε τη βάση του κατηγορητηρίου.
Το πρώτο αφορούσε τη διάρρηξη του Ευρυβιάδιου Γυμνασίου απ' όπου κλάπηκε το ποσό των £100. Διαπράχθηκε στις 17 Μαρτίου, 1997. Το δεύτερο, τη διάρρηξη του Ναυτικού Ομίλου Λάρνακος και την κλοπή αντικειμένων αξίας £50. Διαπράχθηκε στις 15 Ιουλίου, 1997.
Το τρίτο αδίκημα αφορούσε τη διάρρηξη του Cosy Coctail Bar και κλοπή του ποσού των £25. Το αδίκημα διαπράχθηκε στις 24 Οκτωβρίου, 1997, δηλαδή μετά το αδίκημα που στοιχειοθετείται στο κατηγορητήριο.
Το τέταρτο αδίκημα αφορούσε την κλοπή κινητού τηλεφώνου· διαπράχθηκε στις 20 Μαΐου, 1998.
Το πέμπτο αδίκημα διαπράχθηκε λίγες μόνο μέρες (21.6.1998), πριν την εμφάνιση του εφεσείοντα ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακος, στις 26 Ιουνίου, 1998, για να απαντήσει στην κατηγορία. Συνίσταται στη διάρρηξη κατοικίας και απόσπαση χρυσαφικών αξίας £8,070. Τα χρυσαφικά επεστράφησαν, αφού ο εφεσείων παρέλαβε ποσό £200 από το γιο της παραπονούμενης.
Αρχικά ο κατηγορούμενος αρνήθηκε την κατηγορία. Στις 3 Αυγούστου, 1998, ζήτησε να αλλάξει την απάντησή του στην κατηγορία, το οποίο και έπραξε μετά από άδεια του Δικαστηρίου, ζητώντας συγχρόνως να ληφθούν υπόψη και οι άλλες υποθέσεις που εκκρεμούσαν εναντίον του. Η υπόθεση ορίστηκε στις 17 Σεπτεμβρίου, 1998, για την έκθεση των γεγονότων που περιστοιχίζουν το αδίκημα που αποτέλεσε το θέμα του κατηγορητηρίου και των άλλων αδικημάτων που ζήτησε να ληφθούν υπόψη. Δεν είναι χωρίς σημασία ότι στο ενδιάμεσο ο εφεσείων διέπραξε και άλλο αδίκημα, το οποίο επίσης ζήτησε να ληφθεί υπόψη. Στις 12 Σεπτεμβρίου, 1998, έκλεψε από αυτοκίνητο ποσό £600 το οποίο ποτέ δεν επεστράφη. Ορθά παρατηρεί το Δικαστήριο, ότι οι εκδηλώσεις του εφεσείοντα για μεταμέλεια αναιρούνται από την εμμονή του να παρανομεί.
Ο εφεσείων προσβάλλει την ποινή του ως υπερβολική. Επικαλείται το νεαρό της ηλικίας του, 19 ετών, και το λευκό του μητρώο, ως μετριαστικούς παράγοντες στους οποίους, κατά την εισήγησή του, δε δόθηκε η πρέπουσα βαρύτητα στον καθορισμό της ώστε η φυλάκιση των δώδεκα μηνών να καθίσταται υπερβολική τιμωρία. Το πρωτόδικο Δικαστήριο κάμνει αναφορά στην απόφασή του, τόσο στο νεαρό της ηλικίας του, όσο και στα προσωπικά του περιστατικά και παραπέμπει σε μια από τις αποφάσεις στην Azzeh v. Republic (1989) 2 C.L.R. 14 (απόφαση μειοψηφίας ως προς το αποτέλεσμα), στην οποίαν γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο νεαρό της ηλικίας του παραβάτη σε συνάρτηση με το λευκό μητρώο, και στις επιπτώσεις τους στον καθορισμό της ποινής. Το απόσπασμα είναι το ακόλουθο:
«Η ποινή, όπως είναι καθολικά αποδεκτό, δεν πρέπει να αρμόζει μόνο στο έγκλημα αλλά και στον παραβάτη. Οι συνέπειες της ποινής δεν είναι ομοιόμορφες για όλους τους εγκληματίες ούτε η πιθανότητα για αναμόρφωσή τους. Η νομολογία αναγνωρίζει ότι το στοιχείο της εξατομικεύσεως της ποινής είναι ιδιαίτερα έντονο στις περιπτώσεις νεαρών παραβατών. Η ελπίδα για αναμόρφωσή τους είναι μεγάλη ιδιαίτερα όταν δε βαρύνονται με προηγούμενες καταδίκες. Είναι κοινωνικά επιζήμια η διαγραφή ή υποτίμηση της προσδοκίας για την αναμόρφωση νεαρών παραβατών.»
Το πρωτόδικο Δικαστήριο παράλληλα υπογραμμίζει τις διαπιστώσεις του Εφετείου στην Παναγίδης v. Δημοκρατίας, Ποινική Έφεση αρ. 6239 - 18.4.1997, ότι εγκλήματα διαρρήξεων και κλοπών ευρίσκονται σε έξαρση καθιστώντας καθήκον του Δικαστηρίου την περιστολή τους μέσω της τιμωρίας των παραβατών. Πολύ νωρίτερα στην Antoniades v. Police (1986) 2 C.L.R. 21, το Εφετείο επεσήμανε ότι αδικήματα διαρρήξεων και κλοπών έχουν προσλάβει, λόγω της συχνότητάς τους, διαστάσεις κοινωνικής μάστιγας, γεγονός που επαυξάνει τη σημασία του αποτρεπτικού παράγοντα στον καθορισμό της ποινής.
Η επαναληπτική εγκληματική δράση του εφεσείοντα είναι αφ' εαυτής χαρακτηριστική της έξαρσης των εγκλημάτων διάρρηξης και κλοπής. Η προσαγωγή του στο Δικαστήριο δεν είχε οποιαδήποτε ανασχετική επίδραση, ενώ η εκδήλωση μεταμέλειας αναιρείται από τις ίδιες τις πράξεις του. Η αδιαφορία του εφεσείοντα για την έννομη τάξη και τα δικαιώματα των θυμάτων των εγκληματικών του πράξεων τον καθιστά επικίνδυνο για το κοινωνικό σύνολο. Υπό το φως αυτών των δεδομένων, η ποινή που ήταν παραδεχτό να του επιβληθεί, δεν μπορούσε να είναι άλλη από πολύμηνη ποινή φυλάκισης.
Ο κ. Μαππουρίδης χαρακτήρισε την ποινή που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα ως επιεική, και αυτή είναι και η δική μας εκτίμηση. Δε θα την αυξήσουμε. Πρέπει όμως, στο βαθμό που είναι δυνατό, να προειδοποιήσουμε τον εφεσείοντα για τις συνέπειες που θα έχει μελλοντική εγκληματική του δράση και να του πούμε ότι δεν μπορεί να προσμένει ανάλογη επιείκεια στη μεταχείρισή του. Το μητρώο του έχει αμαυρωθεί και το ελαφρυντικό του νεαρού της ηλικίας του σε μεγάλο βαθμό εξανεμισθεί. Πρέπει να κατανοήσει και για το δικό του καλό, ότι σεβασμός προς το Νόμο αποτελεί προϋπόθεση για ομαλή ένταξη στην κοινωνία. Το αντίδοτο του σοβαρού εγκλήματος στα πλαίσια που διαγράφει ο νόμος είναι ο περιορισμός της ελευθερίας, που για τον άνθρωπο γενικά, και το νέο ιδιαίτερα συνιστά ύψιστη απώλεια. Το έγκλημα ως τρόπος ζωής είναι αντιπαραγωγικό και τελικά αυτοκαταστροφικό.
Η έφεση απορρίπτεται.
H έφεση απορρίπτεται.