|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 2 ΑΑΔ 322
23 Oκτωβρίου, 1998
[ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΝΑΝΟΚΑ LTD,
Eφεσείουσα,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Eφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6423)
Απόδειξη — Παραδεκτά γεγονότα — Παράλειψη έγκρισης των παραδεκτών γεγονότων από το πρωτόδικο Δικαστήριο όπως ρητά προβλέπεται στις διατάξεις του περί Αποδείξεως (Τροποποιητικού) Νόμου του 1986 (Ν. 86/86) — Κατέστησε τη διαδικασία άκυρη — Διατάχθηκε η επανεκδίκαση της υπόθεσης — Ανάγκη για αυστηρή τήρηση των διατάξεων του Ν. 86/86.
Η παρούσα έφεση έχει στόχο την ακύρωση της καταδίκης της εφεσείουσας εταιρείας, η οποία κρίθηκε ένοχη σε κατηγορία για λειτουργία του νυκτερινού της κέντρου μετά τις καθορισμένες ώρες, κατά παράβαση των Άρθρων 2 και 19 του περί Κέντρων Αναψυχής Νόμου, του 1985 Ν.29/85, όπως τροποποιήθηκε. Η εφεσείουσα δεν παραδέχθηκε ενοχή. Κατά την έναρξη της διαδικασίας, ο δικηγόρος της προέβη σε ορισμένα παραδεκτά γεγονότα, σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Αποδείξεως (Τροποποιητικού) Νόμου του 1986, Ν. 86/86, ώστε να περιοριστεί η υπό συζήτηση κατηγορία στην εισήγηση για αντισυνταγματικότητα των άρθρων του Νόμου, στα οποία στηρίζετο η κατηγορία. Η συζήτηση της υπόθεσης επικεντρώθηκε στο συνταγματικό ζήτημα, το οποίο ήταν και το μοναδικό που απασχόλησε το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Στους λόγους έφεσης, εκτός από το ζήτημα της αντισυνταγματικότητας των άρθρων στα οποία στηρίζετο η κατηγορία, οι συνήγοροι της εφεσείουσας εισηγήθηκαν ότι η παράλειψη έγκρισης των παραδεκτών γεγονότων από το πρωτόδικο Δικαστήριο, όπως ρητά προβλέπεται στο Νόμο Ν. 86/86, στέρησε από την καταδίκη το πραγματικό υπόβαθρο που να τη δικαιολογεί.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η έγκριση των παραδεκτών γεγονότων εκ μέρους του κατηγορουμένου από το Δικαστήριο, δεν είναι τυπική επισφράγιση και προσυπογραφή τους. Το Δικαστήριο ασκεί δικαστική κρίση όταν αποφασίζει να εγκρίνει τα παραδεκτά γεγονότα, έγκριση βεβαίως που δυνατό και να αρνηθεί.
2. Ο Νόμος 86/86 εισήγαγε μια νέα μέθοδο απόδειξης γεγονότων στο Δικαστήριο, άγνωστη στο σύστημα απόδειξης που ίσχυε προηγουμένως. Έχει πρακτικά οφέλη, π.χ. τη συντόμευση της ποινικής δίκης. Από την άλλη πλευρά όμως, οι διατάξεις του Νόμου πρέπει να τηρούνται αυστηρά για τους λόγους που εκτίθενται πιο πάνω.
3. Στην παρούσα έφεση δεν υπάρχει πρακτικό που να καταδεικνύει την έγκριση του δικαστή στα παραδεκτά γεγονότα που διατυπώθηκαν ενώπιόν του. Ως εκ τούτου, η διαδικασία που ακολούθησε, στη βάση αυτών των γεγονότων, είναι άκυρη. Επειδή η διαδικασία που ακολουθήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο δεν επηρέασε καθόλου την υπεράσπιση της εφεσείουσας, πρέπει να διαταχθεί επανεκδίκαση της ποινικής υπόθεσης εναντίον της εφεσείουσας.
Η έφεση επιτρέπεται. Η καταδίκη παραμερίζεται. Διατάσσεται επανεκδίκαση της υπόθεσης.
Έφεση εναντίον Kαταδίκης.
Έφεση εναντίον της καταδίκης από NANOKA LTD, η οποία βρέθηκε ένοχη στις 2 Δεκεμβρίου, 1997, από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Ποινική Yπόθεση Αρ. 30127/97) στην κατηγορία της διατήρησης κέντρου αναψυχής ανοικτού μετά τις καθορισμένες ώρες λειτουργίας, κατά παράβαση των Άρθρων 2 και 19 του περί Kέντρων Aναψυχής Nόμου του 1985, Ν. 29/85, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 166/87 και της Κ.Δ.Π. 171/91 και καταδικάστηκε από Mαλαχτό, E.Δ., σε ποινή προστίμου £80.
Χρ. Κληρίδης με Κ. Καλλή, για την Εφεσείουσα.
Στ. Τσιβιτανίδου με Τζ. Καρακάννα, Δικηγόροι της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ.: Εναντίον της εφεσείουσας εταιρείας προσήφθη κατηγορία ότι άφησε το κέντρο αναψυχής «Milano 2», επιχείρηση που της ανήκε, ανοικτό μετά τις καθορισμένες ώρες λειτουργίας, δηλαδή μέχρι της 04.20 πρωινής, αντί της 02.00 πρωινής. Η κατηγορία διατυπώθηκε βάσει των άρθρων 2 και 19 του περί Κέντρων Αναψυχής Νόμου, του 1985 Ν.29/85, όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 166/87, και της ΚΔΠ171/91.
Η εφεσείουσα δεν παραδέχθηκε ενοχή και στις 19.11.97 άρχισε η εκδίκαση της υπόθεσης ενώπιον επαρχιακού δικαστή, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας. Κατά την έναρξη της διαδικασίας, ο δικηγόρος της πληροφόρησε το Δικαστήριο, πως επιθυμούσε να προβεί σε ορισμένα παραδεκτά γεγονότα, σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Αποδείξεως (Τροποποιητικού) Νόμου του 1986, Ν.86/86, ώστε να περιοριστεί η υπό συζήτηση κατηγορία στην εισήγηση για αντισυνταγματικότητα των άρθρων του Νόμου, στα οποία στηρίζεται η κατηγορία. Ο συνήγορος προχώρησε στη συνέχεια και διατύπωσε στο Δικαστήριο σε τρεις σύντομες παραγράφους, τα παραδεκτά γεγονότα, ως εξής:
«1. To κέντρο «MILANO 2» είναι αδειούχο κέντρο αναψυχής το οποίον έχει καταταχθεί ως εστιατόριο και καφετηρία από το Διοικητικό Συμβούλιο του Κ.Ο.Τ.
2. Οι ώρες λειτουργίας του κέντρου καθορίζονται στην άδειά του μέχρι τις 02.00.
3. Η κατηγορούμενη εταιρεία 2 είναι ο επιχειρηματίας του κέντρου αναψυχής «MILANO 2» το οποίο διατηρούσε ανοικτό στις 11.5.97 η ώρα 04.20.»
Με την πρόταση του συνηγόρου της εφεσείουσας συμφώνησε και η συνήγορος της Κατηγορούσας Αρχής, που ακολούθως δήλωσε πως αυτή ήταν και η υπόθεσή της.
Το Δικαστήριο αποφάσισε πως απεδείχθη εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της εφεσείουσας, η οποία δεν κάλεσε οποιαδήποτε μαρτυρία. Η συζήτηση της υπόθεσης επικεντρώθηκε στο συνταγματικό ζήτημα, το οποίο ήταν και το μοναδικό που απασχόλησε το πρωτόδικο Δικαστήριο.
Στις 2.12.97 ο δικαστής εξέδωσε την απόφασή του, μια ομολογουμένως εμπεριστατωμένη μελέτη του ζητήματος το οποίο ηγέρθη ενώπιόν του. Γι' αυτό όμως δεν θα εκφράσουμε άποψη, ενόψει του αποτελέσματος της έφεσης στο οποίο έχουμε αχθεί, για τους λόγους που παραθέτουμε αμέσως πιο κάτω.
Το Δικαστήριο με την ετυμηγορία του καταδίκασε την εφεσείουσα, η οποία και καταχώρισε την υπό συζήτηση έφεση. Σ' αυτήν εγείρεται πάλιν το ίδιο συνταγματικό ζήτημα, που απασχόλησε το πρωτόδικο Δικαστήριο. Στους λόγους έφεσης όμως, εκτός από το ζήτημα αντισυνταγματικότητας των άρθρων στα οποία στηρίζεται η κατηγορία, προστέθηκε ακόμη ένας. Σύμφωνα με αυτόν, οι συνήγοροι της εφεσείουσας εισηγούνται πως δεν υπήρξε ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου το πραγματικό υπόβαθρο που να δικαιολογεί την καταδίκη, επειδή τα παραδεκτά γεγονότα, όπως διατυπώθηκαν από το συνήγορο της εφεσείουσας ενώπιον του Δικαστηρίου, ναι μεν καταγράφηκαν, αλλά δεν εγκρίθηκαν από το Δικαστήριο, όπως ρητά προβλέπεται στο Νόμο Ν.86/86.
Αφού ακούσαμε το συνήγορο επί του σημείου αυτού, κρίναμε πως ήταν πολύ σοβαρό και ως εκ τούτου θα' πρεπε να εξεταστεί ως προκαταρκτικό στην έφεση. Δόθηκε η ευκαιρία και στις δικηγόρους της Δημοκρατίας να εκφράσουν τις απόψεις τους. Δέκτηκαν πως στο σχετικό πρακτικό του Δικαστηρίου δε φαίνεται η έγκριση του στα παραδεκτά γεγονότα. Εισηγήθηκαν όμως, πως η έγκριση θα πρέπει να θεωρηθεί ότι δόθηκε σιωπηρά, εφόσον προχώρησε κανονικά η δίκη. Επιπλέον, εισηγήθηκαν πως ο δικαστής αναφέρει, εν πάση περιπτώσει, στην απόφασή του πως είχε εγκρίνει τα παραδεκτά γεγονότα.
Το άρθρο 2 του Ν.86/86 προβλέπει τα εξής:
«2. Ο βασικός νόμος τροποποιείται δια της προσθήκης, ευθύς μετά το άρθρον 18 αυτού, των ακολούθων νέων άρθρων 19 και 20:
19.-(1) Τηρουμένων των διατάξεων του παρόντος άρθρου, γεγονός τι δια το οποίον δύναται να δοθή προφορική μαρτυρία εις οιανδήποτε ποινικήν διαδικασίαν και δια τους σκοπούς ταύτης, δύναται να γίνει αποδεκτόν υπό ή εκ μέρους της κατηγορούσης αρχής ή του κατηγορουμένου και η αποδοχή υφ' οιουδήποτε μέρους οιουδήποτε τοιούτου γεγονότος δυνάμει των διατάξεων του παρόντος άρθρου, θα αποτελή δεσμευτικήν απόδειξιν εναντίον του εν λόγω μέρους εις την διαδικασία εις ην το αποδεκτόν γεγονός αφορά.
(2) Αποδοχή συμφώνως προς τας διατάξεις του παρόντος άρθρου -
(α) δύναται να γίνη πριν ή κατά την διαδικασίαν·
(β) εν εκατέρα περιπτώσει δέον όπως γίνη ενώπιον του Δικαστηρίου·
(γ) εφ' όσον γίνεται εκ μέρους του κατηγορουμένου, δέον όπως γίνη υπό του δικηγόρου αυτού και εγκριθή υπό του Δικαστηρίου.»
Έχουμε τη γνώμη, πως η πιο πάνω ρητή διάταξη του Νόμου δεν προβάλλει οποιοδήποτε θέμα ερμηνείας της. Θα λειτουργήσει ακριβώς όπως μεταδίδει η έννοια της απλής γλώσσας στην οποία είναι γραμμένη. Η έγκριση των παραδεκτών γεγονότων εκ μέρους του κατηγορουμένου από το Δικαστήριο δεν είναι τυπική επισφράγιση και προσυπογραφή τους. Το Δικαστήριο ασκεί δικαστική κρίση, όταν αποφασίζει να εγκρίνει τα παραδεκτά γεγονότα, έγκριση βεβαίως που δυνατό και να αρνηθεί. Στην άσκηση αυτής της λειτουργίας, ο δικαστής εξετάζει τα παραδεκτά γεγονότα και τη φύση της υπόθεσης, για να αποφασίσει αν πληρούν την έννοια που αποδίδεται σ' αυτά από το Νόμο, αλλά και τις πιθανές άδικες επιπτώσεις που μπορεί να έχουν, κυρίως στην υπεράσπιση του κατηγορουμένου, με βασικό κριτήριο το συμφέρον της απονομής της δικαιοσύνης.
Ο Νόμος 86/86 εισήγαγε μια νέα μέθοδο απόδειξης γεγονότων στο Δικαστήριο, άγνωστη στο σύστημα απόδειξης που ίσχυε προηγουμένως. Έχει πρακτικά οφέλη, π.χ. τη συντόμευση της ποινικής δίκης. Από την άλλη μεριά όμως, οι διατάξεις του Νόμου πρέπει να τηρούνται αυστηρά για τους λόγους που εκθέσαμε αμέσως πιο πάνω.
Στην έφεση που εξετάζουμε, δεν υπάρχει πρακτικό που να καταδεικνύει την έγκριση του δικαστή στα παραδεκτά γεγονότα που διατυπώθηκαν ενώπιόν του. Κρίνουμε επομένως, πως η διαδικασία που ακολούθησε, στη βάση αυτών των γεγονότων, είναι άκυρη. Αναφορικά με το αποτέλεσμα στην έφεση, έχουμε τη γνώμη πως πρέπει να διαταχθεί επανεκδίκαση της ποινικής υπόθεσης εναντίον της εφεσείουσας, γιατί η διαδικασία που ακολουθήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο δεν επηρέασε καθόλου την υπεράσπισή της. Είναι ο συνήγορος της εφεσείουσας που υπέβαλε αίτηση στο Δικαστήριο, και διατύπωσε τα παραδεκτά γεγονότα, ώστε να προχωρήσει στη μοναδική εισήγηση του περί αντισυνταγματικότητος των σχετικών άρθρων, στα οποία βασίζεται η κατηγορία.
Ενόψει των ανωτέρω, η έφεση γίνεται αποδεκτή. Η καταδίκη παραμερίζεται. Διατάσσεται επανεκδίκαση της υπόθεσης.
H έφεση επιτρέπεται. H καταδίκη παραμερίζεται. Διατάσσεται επανεκδίκαση της υπόθεσης.