|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 2 ΑΑΔ 312
20 Oκτωβρίου, 1998
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
v.
ΑΚΗ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ,
Εφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6552)
Ποινή — Ανεπαρκής ποινή — Σφαγή ζώων σε περιοχή κηρυχθείσα ως μολυσμένη με εχινοκοκκίαση, σε τόπο που δεν ορίστηκε για το σκοπό αυτό από τον Κτηνιατρικό Λειτουργό — Παράλειψη τοποθέτησης των πτωμάτων και των οργάνων σωμάτων ζώων που σφάγηκαν σε τέτοια περιοχή, στη διάθεση του Κτηνιατρικού Λειτουργού για επιθεώρηση — Κατηγορούμενος, φτωχός βιοπαλαιστής με πολυμελή οικογένεια — Λευκό ποινικό μητρώο — Δέσμευση με εγγύηση — Κρίθηκε έκδηλα ανεπαρκής και αντικαταστάθηκε με ποινή προστίμου £125 σε κάθε κατηγορία.
Ποινή — Αποτρεπτική ποινή — Αδικήματα που θέτουν σε κίνδυνο την υγεία του λαού πρέπει να τιμωρούνται με την επιβολή αποτρεπτικής ποινής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο, αποδεχόμενο την έφεση που υποβλήθηκε εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα για ανεπάρκεια της ποινής, αποφάνθηκε ότι η μεταχείριση των παραβατών, αναφορικά με τη διάπραξη σοβαρών αδικημάτων τα οποία θέτουν σε κίνδυνο τη υγεία του κοινού, πρέπει να εμπεριέχει στοιχείο αποτροπής. Οι προσωπικές περιστάσεις του εφεσίβλητου, όσο και να είναι σχετικές, δεν ήταν ορθό να οδηγήσουν σε μεταχείριση η οποία δεν αντανακλά τη σοβαρότητα των αδικημάτων στην παρούσα υπόθεση.
Η έφεση επιτρέπεται. Η ποινή αντικαθίσταται με ποινή προστίμου £125 σε κάθε κατηγορία.
Aναφερόμενες Υποθέσεις:
Γενικός Εισαγγελέας v. Bisco Ltd κ.ά. (1991) 2 Α.Α.Δ. 16,
Σολωμού v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 324,
Ιωάννου άλλως Μουσικός v. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 286.
Έφεση για Ανεπάρκεια Ποινής.
Έφεση από το Γενικό Eισαγγελέα της Δημοκρατίας για ανεπάρκεια της ποινής που επιβλήθηκε στον Άκη Θεοφάνους, ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 23 Ιουνίου, 1998, από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (Ποινική Yπόθεση Aρ. 10936/98) στις κατηγορίες α) σφαγής ζώων σε περιοχή κηρυχθείσα ως μεμολυσμένη με εχινοκοκκίαση και β) παράλειψης να θέσει τα πτώματα και τα όργανα των σωμάτων ζώων στη διάθεση του Kτηνιατρικού Λειτουργού για σκοπούς επιθεωρήσεως, κατά παράβαση των Γενικών Διατάξεων και Kανονισμών όπως δημοσιεύονται στη σελίδα 67 του A.N.I. και Γενικών Διατάξεων και Kανονισμών 26(β)(1) του 261A του περί Mεταδοτικών Nόσων (των Zώων) Kανονισμών όπως δημοσιεύονται στη Δ.Π. και Γν. 887/68 και των Περί Eχινοκοκκιάσεων Διαταγμάτων του 1972, Aρ. 114/72 και 142/72 και Άρθρων 11(α) και 13(2) του περί Mεταδοτικών Nόσων των Zώων Nόμου 319/87 και καταδικάστηκε από Bλαδιμήρου, E.Δ., σε £5.000 εγγύηση σε κάθε μια από τις κατηγορίες για ένα χρόνο να τηρεί το Nόμο και τους Kανονισμούς.
Στ. Τσιβιτανίδου-Κίζη, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσείοντα.
Εφεσίβλητος παρουσιάζεται αυτοπροσώπως.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Το πρωτόδικο δικαστήριο, αντί ποινής, δέσμευσε τον εφεσίβλητο με εγγύηση σε σχέση με τα αδικήματα που παραδέχθηκε ότι διέπραξε,
(α) της σφαγής ζώων σε περιοχή κηρυχθείσα ως μολυσμένη με εχινοκοκκίαση, σε τόπο που δεν ορίστηκε για το σκοπό αυτό από τον Κτηνιατρικό Λειτουργό και
(β) της παράλειψης να θέσει τα πτώματα και τα όργανα σωμάτων ζώων που έσφαξε σε τέτοια περιοχή, στη διάθεση του Κτηνιατρικού Λειτουργού για επιθεώρηση.
Το πρωτόδικο δικαστήριο είδε τη σοβαρότητα των αδικημάτων και αναφέρθηκε στην ποινή της εξάμηνης φυλάκισης ή και του προστίμου των £450, που προβλέπει γι' αυτά το άρθρο 11(α) του περί Μεταδοτικών Νόσων των Ζώων Νόμου του 1987 (Ν. 319/87). Έκρινε όμως, πως μπορούσε να εξαντλήσει κάθε περιθώριο επιείκειας. Ο εφεσίβλητος είναι φτωχός βιοπαλαιστής, πατέρας τεσσάρων ανηλίκων παιδιών, δε βαρύνεται με προηγούμενες καταδίκες και διέπραξε τα αδικήματα στην επιθυμία του να αντιμετωπίσει τις ανάγκες των πελατών του για τις γιορτές που πλησίαζαν, αφού το σφαγείο της Κοφίνου, στο οποίο πάντοτε προσέτρεχε, ήταν τότε κλειστό.
Εφεσιβάλλει την απόφαση ο Γενικός Εισαγγελέας με την εισήγηση πως το μέτρο που προκρίθηκε ήταν εκδήλως ανεπαρκές. Η κα Τσιβιτανίδου, με αναφορά στις υποθέσεις Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Bisco Ltd (1991) 2 A.A.Δ. 16, Μιχάλης Σολωμού v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 324, και Ανδρέας Αντωνίου Ιωάννου άλλως Μουσικός v. Αστυνομίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 286, εισηγήθηκε πως θα έπρεπε να ενυπάρχει στην ποινή στοιχείο αποτροπής, αφού με τα αδικήματα τίθεται σε κίνδυνο η υγεία του λαού, και πως προσδόθηκε υπερβάλλουσα βαρύτητα στις προσωπικές περιστάσεις και στα άλλα ελαφρυντικά που εξειδικεύθηκαν.
Πράγματι, τα αδικήματα είναι σοβαρά. Με τη διάπραξη αδικημάτων τέτοιας φύσης, τίθεται σε κίνδυνο η υγεία του κοινού και συμφωνούμε πως η μεταχείριση των παραβατών πρέπει να εμπεριέχει στοιχείο αποτροπής. Σχετικές όσο και αν είναι οι προσωπικές περιστάσεις του εφεσίβλητου, δεν ήταν ορθό να οδηγήσουν σε μεταχείριση η οποία εκδήλως απολήγει να μη αντανακλά τη σοβαρότητα των αδικημάτων και να μη προωθεί τους πρωταρχικούς σκοπούς στην περίπτωσή τους.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Αντικαθίσταται με ποινή προστίμου £125 σε κάθε κατηγορία.
H έφεση επιτρέπεται. H ποινή αντικαθίσταται με ποινή προστίμου £125 σε κάθε κατηγορία.