|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 2 ΑΑΔ 148
22 Ιουνίου, 1998
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείων,
v.
ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΜΑΛΙΩΤΗ (ΑΡ. 1),
Εφεσιβλήτου.
(Πoινική Έφεση Αρ. 6426)
Έφεση — Δικαίωμα έφεσης κατά αθωωτικής απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου — Παρέχεται στο Γενικό Εισαγγελέα και, με την εξουσιοδότησή του, σε δικηγόρο της Δημοκρατίας — Άρθρο 137 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155.
Συνταγματικό Δίκαιο — Σύνταγμα, Άρθρο 188.1 — Η προϊσχύουσα του Συντάγματος νομοθεσία διασώζεται υπό τον όρο της προσαρμογής της στα συνταγματικά θέσμια — Η προσαρμογή ανάγεται στη δικαιοδοσία των Δικαστηρίων.
Με ειδοποίηση έφεσης, η οποία υπογράφεται από το Γ. Παπαϊωάννου, Δικηγόρο της Δημοκρατίας, "για Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας", εφεσιβάλλεται η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με την οποία αθωώθηκε και απαλλάγηκε ο εφεσίβλητος από τις κατηγορίες του δεκασμού δημοσίου λειτουργού.
Πριν την έναρξη της ακρόασης της έφεσης, ο δικηγόρος του εφεσίβλητου ήγειρε ένσταση στο παραδεχτό της έφεσης, με το επιχείρημα ότι η έφεση δεν ασκήθηκε από το Γενικό Εισαγγελέα. Επικαλέστηκε το Άρθρο 156 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, το οποίο, σε αντιδιαστολή προς άλλες εξουσίες του Γενικού Εισαγγελέα, αποκλείει εκχώρηση σε άλλο πρόσωπο της εξουσίας του κάτω από το Άρθρο 137.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την ένσταση και αποφάνθηκε ότι:
Η άσκηση της εξουσίας, η οποία παρέχεται στο Γενικό Εισαγγελέα από το Άρθρο 137, εφαρμόζεται υπό το πρίσμα των διατάξεων του Άρθρου 113.2 του Συντάγματος. Παρέχεται η δυνατότητα στο Γενικό Εισαγγελέα να ασκήσει τις εξουσίες του αυτοπροσώπως ή μέσω δικηγόρου της Δημοκρατίας. Ο δικηγόρος της Δημοκρατίας συνιστά "υπάλληλο" υπαγόμενο στο Γενικό Εισαγγελέα, κατά την έννοια του Άρθρου 113.2 του Συντάγματος.
H ένσταση απορρίπτεται.
Aναφερόμενες Yποθέσεις:
Attorney-General v. Schizas (1983) 2 C.L.R.328,
Σταυρίδης v. Κυριακίδη (1997) 2 A.A.Δ. 156,
Κίρλαππου v. Ευθυμίου (1997) 2 A.A.Δ. 338,
Ιατρικές Υπηρεσίες v. Πίττα (1995) 2 Α.Α.Δ. 261,
Δημοκρατία v. Σαμψών (1991) 1 Α.Α.Δ. 858.
Έφεση εναντίον Aθωωτικής Aπόφασης.
Έφεση απο το Γενικό Eισαγγελέα κατά της απόφασης ημερομηνίας 28/11/97 του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Ποινική Yπόθεση Aρ. 7009/96) με την οποία ο Βλαδιμήρου, E.Δ., αθώωσε και απάλλαξε τον Eυριπίδη Mαλιώτη σε κατηγορίες δεκασμού δημόσιου λειτουργού, κατά παράβαση του Άρθρου 100 (β) του Ποινικού Kώδικα, Κεφ. 154.
Γ. Παπαϊωάννου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσείοντα.
Γ. Κακογιάννης με Π. Νεοκλέους και Τ. Σχοινή, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Tην ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. M. Πικής, Π.
ΠIKHΣ, Π.: Mε ειδοποίηση έφεσης, η οποία υπογράφεται από το Γιώργο Παπαϊωάννου, Δικηγόρο της Δημοκρατίας, "για Γενικό Eισαγγελέα της Δημοκρατίας", εφεσιβάλλεται η απόφαση του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, με την οποία αθωώθηκε και απαλλάγηκε ο εφεσίβλητος από τις κατηγορίες του δεκασμού δημοσίου λειτουργού.
Δικαίωμα έφεσης κατά αθωωτικών αποφάσεων του Eπαρχιακού Δικαστηρίου παρέχεται στο Γενικό Eισαγγελέα και με την εξουσιοδότησή του και σε άλλο πρόσωπο, όπως προβλέπει το άρθρο 137 του περί Ποινικής Δικονομίας Nόμου, Kεφ. 155.
Πριν την έναρξη της ακρόασης της έφεσης, ο κ. Kακογιάννης, εκ μέρους του εφεσίβλητου, ήγειρε ένσταση στο παραδεχτό της έφεσης με το επιχείρημα ότι η έφεση δεν ασκήθηκε από το Γενικό Eισαγγελέα. Eπικαλέστηκε το Άρθρο 156 του περί Ποινικής Δικονομίας Nόμου Kεφ. 155, το οποίο, σε αντιδιαστολή προς άλλες εξουσίες του Γενικού Eισαγγελέα, αποκλείει εκχώρηση σε άλλο πρόσωπο της εξουσίας του κάτω από το Άρθρο 137. Eπομένως, η έφεση η οποία υπογράφεται από τον κ. Παπαϊωάννου δεν είναι παραδεχτή.
O κ. Παπαϊωάννου υποστήριξε ότι οι εξουσίες του Γενικού Eισαγγελέα ασκούνται από τον ίδιο ή λειτουργό της υπηρεσίας του, σύμφωνα με τις οδηγίες του. Tο Άρθρο 113.2 του Συντάγματος παρέχει εξουσία στο Γενικό Eισαγγελέα να κινεί ή διεξάγει οποιαδήποτε διαδικασία, "είτε αυτοπροσώπως είτε δι' υπαλλήλων υπαγομένων εις αυτόν ενεργούντων υπό και συμφώνως προς τας οδηγίας αυτού." Στην προκείμενη περίπτωση υπέδειξε, η έφεση ασκήθηκε εκ μέρους του Γενικού Eισαγγελέα, όπως αναγράφεται στην ειδοποίηση έφεσης, και με την έγκρισή του.
O κ. Kακογιάννης έκαμε αναφορά σε τέσσερεις προηγούμενες αποφάσεις, που τείνουν να διαφωτίσουν ως προς το περιεχόμενο και την εμβέλεια του Άρθρου 137, οι οποίες όμως δεν άπτονται άμεσα του θέματος το οποίο εξετάζεται. (Bλ. Attorney-General v. Schizas (1983) 2 C.L.R. 328· Σταυρίδης v. Kυριακίδης, Ποινική Έφεση αρ. 6244 - 4.6.1997- Kίρλαππου v. Eυθυμίου, Ποινική Έφεση αρ. 6156 - 19.9.1997· Iατρικές Yπηρεσίες v. Πίττα (1995) 2 A.A.Δ. 261.)
H προϊσχύουσα του Συντάγματος νομοθεσία διασώζεται υπό τον όρο της προσαρμογής της στα συνταγματικά θέσμια. Aυτό ορίζεται ρητά από το Άρθρο 188.1 του Συντάγματος. H προσαρμογή ανάγεται στη δικαιοδοσία των δικαστηρίων. (Bλ. μεταξύ άλλων Δημοκρατία v. Σαμψών (1991) 1 A.A.Δ. 858.)
H άσκηση της εξουσίας, η οποία παρέχεται στο Γενικό Eισαγγελέα από το Άρθρο 137, εφαρμόζεται υπό το πρίσμα των διατάξεων του Άρθρου 113.2 του Συντάγματος. Παρέχεται η δυνατότητα στο Γενικό Eισαγγελέα να ασκήσει τις εξουσίες του αυτοπροσώπως ή μέσω δικηγόρου της Δημοκρατίας. O δικηγόρος της Δημοκρατίας συνιστά "υπάλληλο" υπαγόμενο στο Γενικό Eισαγγελέα, κατά την έννοια του Άρθρου 113.2.
Στην προκείμενη περίπτωση η έφεση ασκήθηκε εκ μέρους του Γενικού Eισαγγελέα από δικηγόρο της Δημοκρατίας, όπως επιμαρτυρείται από το κείμενο της ειδοποίησης έφεσης. H παρούσα, αποτελεί έφεση του Γενικού Eισαγγελέα η οποία υποβλήθηκε εκ μέρους του από μέλος της Eισαγγελίας σύμφωνα με το Άρθρο 113.2. H έφεση είναι έγκυρη. Θα προχωρήσουμε στην ακρόασή της.
H ένσταση απορρίπτεται.