|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1998) 2 ΑΑΔ 10
28 Ιανουαρίου, 1998
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΚΑΛΛΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΓΟΥΜΕΝΟΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Aρ. 6428)
Ποινή — Ναρκωτικά — Κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου (2.91 γραμμαρίων ρητίνης κάνναβης) — Χρήση ελεγχόμενου φαρμάκου (ρητίνης κάνναβης) — Κατοχή σκευών χρησιμοποίησης για κάπνισμα ρητίνης κάνναβης — Μία προηγούμενη καταδίκη — Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης 4 μηνών στην πρώτη κατηγορία, 6 μηνών στη δεύτερη και 4 μηνών στη τρίτη κατηγορία — Επικυρώθηκαν από το Εφετείο.
Ποινή — Αναστολή ποινής φυλάκισης — Ο περί Υφ' Όρον Αναστολής της Εκτελέσεως Ποινής Φυλακίσεως εις Ωρισμένας Περιπτώσεις Νόμος του 1972 (Ν. 95/72) — Ποίοι παράγοντες επιμετρούν ως προς το επιθυμητό ή όχι της αναστολής της ποινής.
Απόδειξη — Αξιοπιστία μαρτύρων — Ευρήματα γεγονότων — Η μη αμφισβήτηση των ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου που σχετίζονται με την αξιοπιστία, αφήνει άτρωτες τις διαπιστώσεις στις οποίες έχει προβεί.
Απόδειξη — Κατάθεση κατηγορουμένου — Η πρόσδοση βαρύτητας από το πρωτόδικο Δικαστήριο, στην παραδοχή του κατηγορουμένου ή σε μαρτυρία κατά των συμφερόντων του, ήταν απόλυτα θεμιτή για τη στήριξη της καταδικαστικής ετυμηγορίας.
Μετά από έρευνα στην οικία του εφεσείοντα, ο Μ.Κ. 2 ο οποίος υπηρετεί στην Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών, βρήκε 2.91 γραμμάρια ρητίνης κάνναβης και μια "γυάλινη πίπα" η οποία χρησιμοποιείτο για κάπνισμα της πιο πάνω ουσίας. Ο κατηγορούμενος ήταν παρών κατά την ανεύρεσή τους. Μετά από ακροαματική διαδικασία, ο εφεσείων κρίθηκε ένοχος για τη διάπραξη των πιο κάτω αδικημάτων:
1. Κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου.
2. Χρήση ελεγχόμενου φαρμάκου.
3. Κατοχή σκευών χρησιμοποίησης για κάπνισμα ρητίνης κάνναβης.
Καταδικάστηκε σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 4 μηνών, 6 μηνών και 4 μηνών αντίστοιχα.
Με την έφεση ο εφεσείων προσβάλλει τόσο την καταδίκη όσο και τις πιο πάνω ποινές. Το κύριο παράπονό του, αναφορικά με την καταδίκη, στρέφεται κατά του τρόπου μεταφοράς της ουσίας από τον τόπο ανεύρεσής της στα γραφεία της Υ.ΔI.Ν. Επίσης, σχετικά με την ποινή, ο εφεσείων υποστήριξε ότι θα έπρεπε να είχε ανασταλεί λόγω της μεταμέλειάς του, της συνεργασίας του με την Aστυνομία και των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετώπιζε.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
α) Η μη αμφισβήτηση των ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου που σχετίζονται με την αξιοπιστία αφήνει άτρωτες τις διαπιστώσεις στις οποίες έχει προβεί.
β) Το πρωτόδικο Δικαστήριο έχει σταθμίσει και αξιολογήσει με το δέοντα τρόπο όλους τους παράγοντες που διέπουν την επιμέτρηση της ποινής σε παρόμοιες υποθέσεις, σε συνάρτηση με όλα τα ελαφρυντικά που είχαν τεθεί ενώπιόν του και την παρόμοιας φύσης προηγούμενη καταδίκη του εφεσείοντα. Η φύση και η σοβαρότητα των αδικημάτων, η ανάγκη για αποτροπή, ενόψει της συχνότητας στη διάπραξή τους και η προηγούμενη καταδίκη του εφεσείοντα, επέβαλλαν χρήση του μέτρου της άμεσης φυλάκισης.
Η έφεση απορρίπτεται.
Aναφερόμενες Υποθέσεις:
Κωνσταντίνου v. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 109,
Γενικός Εισαγγελέας v. Φανιέρου (1996) 2 Α.Α.Δ. 303,
Γενικός Εισαγγελέας v. Περατικού (1997) 2 A.A.Δ. 373.
Έφεση εναντίον Kαταδίκης και Ποινής.
Έφεση εναντίον της καταδίκης και της ποινής από το Xρίστο Kυριάκου Γούμενου, ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 14 Nοεμβρίου, 1997, από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Mαλαχτός, E.Δ.) (Ποινική Yπόθεση Aρ. 23739/96) στις κατηγορίες κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου, χρήσης ελεγχόμενου φαρμάκου και κατοχής σκευών χρησιμοποίησης για κάπνισμα ρητίνης κάνναβης, κατά παράβαση της K.Δ.Π. 139/79 και των περί Nαρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Oυσιών Nόμου 1977 και καταδικάσθηκε σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 4 μηνών στην 1η κατηγορία, 6 μηνών στη 2η κατηγορία και 4 μηνών στην 3η κατηγορία.
Μ. Βασιλείου, για τον Εφεσείοντα.
Ε. Κλεόπα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Π. Καλλής.
ΚΑΛΛΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων κρίθηκε ένοχος, μετά από ακροαματική διαδικασία, για διάπραξη των πιο κάτω αδικημάτων:
1. Κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου (2.91 γραμμάρια ρητίνης κάνναβης).
2. Χρήση ελεγχόμενου φαρμάκου (ρητίνης κάνναβης).
3. Κατοχή σκευών χρησιμοποίησης για κάπνισμα ρητίνης κάνναβης ("μιας σφαιρικής γυάλινης πίπας").
Στην πρώτη κατηγορία του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 4 μηνών, στη δεύτερη 6 μηνών και στην τρίτη 4 μηνών. Διατάχθηκε οι ποινές να συντρέχουν. Οι πιο πάνω πράξεις είναι αξιόποινες δυνάμει της Κ.Δ.Π. 139/79 και του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977 (Ν. 29/77), όπως έχει τροποποιηθεί από τους Νόμους 67/83 και 20(Ι)/92 και την Κ.Δ.Π. 4/96 (Βλ. αρ. 2, 3 Πρώτος Πίνακας Μέρος ΙΙ, 6(1) (2), 10, 30(1) (2) (3) και το 31, 31Α, 62(2) Β και 10 του Πρώτου Παραρτήματος, Τρίτος Πίνακας).
Το πρωτόδικο δικαστήριο μετά από αξιολόγηση της μαρτυρίας δέχθηκε την εκδοχή της κατηγορούσας αρχής και απέρριψε εκείνη του εφεσείοντα. Έκαμε τις πιο κάτω διαπιστώσεις:
Το ελεγχόμενο φάρμακο, αντικείμενο της πρώτης κατηγορίας, και η "γυάλινη πίπα", αντικείμενο της τρίτης κατηγορίας, βρέθηκαν σε δωμάτιο το οποίο ο εφεσείων χρησιμοποιούσε σαν υπνοδωμάτιο. Το μεν ελεγχόμενο φάρμακο - ένα κομμάτι καφέ ουσίας τυλιγμένο σε χαρτοσακούλλα βρέθηκε σε συρτάρι γραφείου - η δε "γυάλινη πίπα" σε συρτάρι κωμοδίνου. Βρέθηκαν από τον Μ.Κ.2 ο οποίος υπηρετεί στην Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών ("Υ.ΔΙ.Ν."). Ο εφεσείων ήταν παρών κατά την ανεύρεσή τους. Μετά την ανεύρεσή τους τοποθετήθηκαν σε ξεχωριστά νάϋλον σακκουλάκια, τα οποία έχουν μηχανισμό και κλείουν με ασφάλεια, στην παρουσία του εφεσείοντα. Στη συνέχεια ο Μ.Κ.2 μετέφερε τον εφεσείοντα και τα δύο σακκουλάκια στην Υ.ΔΙ.Ν.. Τα παρέδωσε στον εξεταστή της υπόθεσης (Μ.Κ.5) στην παρουσία του εφεσείοντα. Ο εξεταστής της υπόθεσης, στην παρουσία του εφεσείοντα, τοποθέτησε το σακκουλάκι με την καφέ ουσία και το σακκουλάκι με τη γυάλινη πίπα σε δύο ξεχωριστούς φακέλους. Τους σφράγισε στην παρουσία του εφεσείοντα με ταινία και ο τελευταίος "έθεσε σε διάφορα σημεία την υπογραφή του". Το σφραγισμένο σακκουλάκι με την καφέ ουσία παραδόθηκε από τον εξεταστή της υπόθεσης στην Κυβερνητικό Χημικό. Η τελευταία υπέβαλε το περιεχόμενο του φακέλου σε εξέταση. Διαπίστωσε ότι επρόκειτο για 2.91 γραμμάρια ρητίνης κάνναβης. Ξανάκλεισε στον ίδιο φάκελο την καφέ ουσία, τον σφράγισε με την ταινία του χημείου και τον παρέδωσε στον εξεταστή της υπόθεσης.
Ο εφεσείων αναγνώρισε ως δική του με τρόπο θετικό την καφέ ουσία και αναμφίβολα γνώριζε πως επρόκειτο για ρητίνη κάνναβης. Στην κατάθεσή του στην αστυνομία παραδέχθηκε πως είναι χρήστης ναρκωτικών ουσιών. Στην γραπτή του κατάθεση παραδέχθηκε πως είχε καπνίσει από την ουσία που βρέθηκε στο δωμάτιό του το προηγούμενο βράδυ. Στην απάντησή του, όταν κατηγορήθηκε γραπτώς από την αστυνομία, παραδέχθηκε πως κάπνιζε από την ουσία εκείνη κατά τον μήνα Δεκέμβριο του 1995 μέχρι και την 8.1.97. Στην ίδια κατάθεση παραδέχθηκε πως η "γυάλινη πίπα" ήταν δική του και περιέγραψε τον τρόπο που την χρησιμοποιούσε για να καπνίζει ναρκωτικές ουσίες.
Η έφεση.
Με την έφεση ο εφεσείων προσβάλλει τόσο την καταδίκη όσο και τις πιο πάνω ποινές. Το κύριο παράπονο του εφεσείοντα σε ότι αφορά την καταδίκη στρέφεται κατά του τρόπου μεταφοράς της καφέ ουσίας από τον τόπο ανεύρεσής της στα γραφεία της Υ.ΔΙ.Ν..
Σύμφωνα με τον ευπαίδευτο συνήγορό του, ο Μ.Κ.2 παρέλειψε να λάβει εκείνα τα μέτρα, τα οποία θα διασφάλιζαν ότι η ουσία, η οποία σύμφωνα με τη Χημικό ήταν ρητίνη κάνναβης, ήταν η ουσία που βρέθηκε στο δωμάτιο του εφεσείοντα. Ο Μ.Κ.2 - συνέχισε ο ευπαίδευτος συνήγορός του - έπρεπε να σφραγίσει το σακκουλάκι στο οποίο είχε θέσει την καφέ ουσία, στον τόπο ανεύρευσής του, και στην παρουσία του εφεσείοντα ακριβώς όπως έπραξε ο Μ.Κ.5 στα γραφεία της Υ.ΔΙ.Ν.. Συνεπεία των πιο πάνω παραλείψεων, το πρωτόδικο δικαστήριο δε δικαιολογείτο να καταλήξει σε εύρημα ενοχής του εφεσείοντα για κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου πέρα από κάθε αμφιβολία.
Αναφορικά δε με τις κατηγορίες 2 και 3, το περιεχόμενο των καταθέσεων του εφεσείοντα δεν αποτελούσε επαρκή μαρτυρία η οποία να δικαιολογεί την καταδίκη του.
Σε σχέση με την ποινή, ο ευπαίδευτος συνήγορος δε διαφώνησε με το ύψος ή το είδος της ποινής. Υποστήριξε ωστόσο ότι το πρωτόδικο δικαστήριο έπρεπε, για τους πιο κάτω λόγους, οι οποίοι είχαν τεθεί και ενώπιόν του, να είχε αναστείλει την ποινή.
Ο εφεσείων ήταν χρήστης ναρκωτικών και έχει μεταμεληθεί. Απέχει πλέον τόσο από τη χρήση ναρκωτικών όσο και από χώρους στους οποίους γίνεται χρήση ναρκωτικών. Ήταν συνεργάσιμος και ευγενέστατος με την Αστυνομία και πρόσωπο με οικονομικές δυσκολίες. Έχει προβεί "στην ωραιότατη εκείνη ενέργεια, σπάνια για τα Κυπριακά δεδομένα, να αποσύρει μια ιερόδουλη από οίκο ανοχής, να την αρραβωνιαστεί και όπως αποδείχθη να κατοικούν μαζί στη Μαλούντα σε σπιτάκι τύπου παράγκα που έκτισαν και οι δύο με τα χέρια τους και επίσης να εργάζονται σε τίμια εργασία σε εργοστάσιο στα Λατσιά".
Σύμφωνα με το πρωτόδικο δικαστήριο, η μη σφράγιση του υλικού επί τόπου θα είχε ενδεχόμενα σημασία αν υπήρχαν υπόνοιες ότι ο Μ.Κ.2 άλλαξε το υλικό πριν γίνει η σφράγισή του, κάτι το οποίο δεν υπήρξε εισήγηση από πλευράς υπερασπίσεως ούτε και κάτι τέτοιο υποβλήθηκε στο μάρτυρα.
Τα ευρήματα του πρωτόδικου δικαστηρίου που σχετίζονται με την αξιοπιστία των μαρτύρων δεν έχουν αμφισβητηθεί. Άλλωστε ένα τέτοιο εγχείρημα θα ήταν δύσκολο ενόψει της απροθυμίας του Εφετείου να επέμβει και να παραμερίσει τέτοια ευρήματα. Η μη αμφισβήτηση των ευρημάτων του πρωτόδικου δικαστηρίου που σχετίζονται με την αξιοπιστία αφήνει άτρωτες τις διαπιστώσεις στις οποίες έχει προβεί. Συμφωνούμε με την πιο πάνω προσέγγιση του πρωτόδικου δικαστηρίου που σχετίζεται με τις επιπτώσεις της μη σφράγισης του υλικού επί τόπου. Η μη σφράγισή του στον τόπο ανεύρεσής του δεν έχει επιφέρει οποιοδήποτε κενό στον προσδιορισμό της ταυτότητας της ουσίας που βρέθηκε στο υπνοδωμάτιο του εφεσείοντα. Αυτό ενόψει των ευρημάτων του πρωτόδικου δικαστηρίου που σχετίζονται με την αξιοπιστία. Ο σχετικός λόγος έφεσης αποτυγχάνει.
Αναφορικά με την εισήγηση που σχετίζεται με τις κατηγορίες 2 και 3, το εύρημα καταδίκης στηρίχθηκε κυρίως πάνω στην παραδοχή του εφεσείοντα την οποία έκαμε στις δύο καταθέσεις του στην Αστυνομία. Πρόσθετα και σε σχέση με την κατηγορία 3, και πάνω στη μαρτυρία του Μ.Κ.2 ο οποίος είχε βρεί την γυάλινη πίπα στο δωμάτιο του εφεσείοντα. Θεωρούμε ότι ήταν απόλυτα θεμιτό για το πρωτόδικο δικαστήριο να δώσει τη βαρύτητα που έχει δώσει στο περιεχόμενο των καταθέσεων και να στηρίξει την καταδικαστική ετυμηγορία (Βλ. Κωνσταντίνου v. Αστυνομίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 109). Δεν υπάρχει πεδίο επέμβασής μας.
Το ζήτημα της αναστολής της ποινής διέπεται - στην κρινόμενη περίπτωση - από τις πρόνοιες του περί της Υφ' όρον Αναστολής της Εκτελέσεως Ποινής Φυλακίσεως εις Ωρισμένας Περιπτώσεις Νόμου του 1972 (Ν. 95/72). Οι πρόνοιες αυτές παρέχουν την ευχέρεια στο δικαστήριο να αναστείλει ποινή φυλάκισης, εφόσον κρίνει ότι είναι προς το συμφέρον της δικαιοσύνης.
Οι κύριοι παράγοντες που επιμετρούν ως προς το επιθυμητό ή όχι της αναστολής της ποινής είναι οι ακόλουθοι:
(α) Η σοβαρότητα των περιστατικών της υπόθεσης και το κίνητρο για τη διάπραξη του εγκλήματος.
(β) Το μητρώο του κατηγορουμένου, ως δείκτης για την ανάγκη αποτροπής, και
(γ) Η διαγωγή του κατηγορουμένου μετά τη διάπραξη του αδικήματος, ιδιαίτερα η παρουσία ή απουσία στοιχείων μεταμέλειας (Βλ. Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Φανιέρου, Ποινική Έφεση 6235/12.12.96 και Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας v. Περατικού, Ποινική Έφεση 6342/22.10.97).
Έχουμε την άποψη, πως το πρωτόδικο Δικαστήριο έχει σταθμίσει και αξιολογήσει, με το δέοντα τρόπο, όλους τους παράγοντες που διέπουν την επιμέτρηση της ποινής σε παρόμοιες υποθέσεις, σε συνάρτηση με όλα τα ελαφρυντικά που είχαν τεθεί ενώπιόν του και την παρόμοιας φύσης προηγούμενη καταδίκη του εφεσείοντα. Η φύση και η σοβαρότητα των αδικημάτων - για τις κατηγορίες 1 και 3 προβλέπεται φυλάκιση δια βίου - η ανάγκη για αποτροπή, ενόψει της συχνότητας των αδικημάτων και η προηγούμενη καταδίκη του εφεσείοντα, επέβαλλαν χρήση του μέτρου της άμεσης φυλάκισης.
Η έφεση απορρίπτεται. Η καταδίκη και η ποινή επικυρώνονται. Η ποινή θα αρχίζει από την ημέρα της καταδίκης.
H έφεση απορρίπτεται.