|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 2 ΑΑΔ 369
21 Οκτωβρίου, 1997
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΚΑΛΛΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΟΛΩΝΑ ΦΑΝΑΡΑΣ ΚΑΙ ΆΛΛΟΣ,
Eφεσείοντες,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινικές Eφέσεις Aρ. 6373, 6374)
Διάταγμα προσωποκράτησης κατηγορουμένου — Διακριτική ευχέρεια — Δεν είναι απαραίτητη η συρροή όλων των παραγόντων που καθιέρωσε η νομολογία — Το στοιχείο της ηλικίας δεν ασκεί επίδραση στην έκδοση ή μη του εν λόγω διατάγματος — Η βαρύτητα των αδικημάτων, η πιθανότητα καταδίκης και το μητρώο του εφεσείοντα, δικαιολογούσαν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου, υπέρ της έκδοσης του σχετικού διατάγματος.
Δικαιώματα κατηγορουμένου — Δικαίωμα για δίκαιη δίκη — Δεν επηρεάζεται από την κράτηση του κατηγορουμένου, εάν δε στερείται των απαραίτητων διευκολύνσεων για ετοιμασία της υπεράσπισής του — Σύνταγμα, Άρθρο 30.2.
Οι εφεσείοντες, 23 χρόνων ο πρώτος και 19 ο δεύτερος, εκατηγορούντο για ληστεία και βιασμό. Διατάχθηκαν από το Κακουργιοδικείο να παραμείνουν υπό κράτηση από τις 5.8.97 μέχρι 15.12.97, ημέρα εκδίκασης των υποθέσεών τους. Εφεσίβαλαν τα διατάγματα προσωποκράτησής τους και ισχυρίσθηκαν ότι η σοβαρότητα των αδικημάτων εξισώθηκε με αρχή ότι σε περίπτωση διάπραξης σοβαρών αδικημάτων, ακολουθεί νομοτελειακά η κράτηση. Επίσης ότι παραγνωρίστηκε το γεγονός της συμμόρφωσής τους με τους όρους εγγύησης που τέθηκαν για να προσέλθουν στο Δικαστήριο κατά την ταχθείσα ημερομηνία, ότι δεν αποδόθηκε η πρέπουσα σημασία στο νεαρό της ηλικίας τους και ότι λήφθηκαν υπόψη δύο προηγούμενες καταδίκες του εφεσείοντα στην Π.Ε. 6374.
Το Εφετείο απορρίπτοντας την έφεση αποφάνθηκε ότι ασκήθηκε ορθά η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου να διατάξει την κράτηση των εφεσειόντων.
Η έφεση απορρίπτεται.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Βασιλείου v. Δημοκρατίας (1997) 2 A.A.Δ. 7,
Χ"Δημητρίου v. Δημοκρατίας (1997) 2 A.A.Δ. 45,
Κωνσταντινίδη v. Δημοκρατίας (1997) 2 A.A.Δ. 109.
Eφέσεις.
Eφέσεις από τους Γεώργιο Aντώνη Γεωργίου και Bασίλη Σόλωνα Φαναρά κατά του διατάγματος προσωποκράτησης μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης, που εκδόθηκε στις 5 Aυγούστου, 1997 από το μόνιμο Kακουργιοδικείο Λευκωσίας (Xατζηχαμπής Π.E.Δ., Nαθαναήλ, A.E.Δ., Γεωργίου, E.Δ.) (Ποινική Yπόθεση Aρ. 24212/97) μετά που κατηγορήθηκαν για ληστεία (δύο κατηγορίες) και για βιασμό.
Ε. Ευσταθίου, για τους Eφεσείοντες.
Γ. Παπαϊωάννου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Eφεσίβλητη.
ΔIKAΣTHPIO: Την απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Σ. Νικήτας.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Οι εφεσείοντες έχουν κατηγορηθεί για ληστεία (δύο κατηγορίες) και για βιασμό. Η δίκη τους θα διεξαχθεί στις 15 προσεχούς Δεκεμβρίου. Στις 5 περασμένου Αυγούστου, ημερομηνία που παραπέμφθηκαν, διατάχθηκε από το Κακουργιοδικείο η κράτησή τους στο αναμεταξύ. Είναι το διάταγμα αυτό που προσβάλλουν με την έφεσή τους. Ετοίμασαν οι ίδιοι, ο καθένας χωριστά, το εφετήριο, προβάλλοντας σαν λόγο, γενικά και αόριστα, ότι παραβιάζονται τα συνταγματικά τους δικαιώματα.
Τους ακριβείς λόγους της έφεσης προσδιόρισε στη συμπληρωματική ειδοποίηση, που καταχώρησε αργότερα, ο δικηγόρος τους. Θα μπορούσαμε να τους εκθέσουμε σύντομα. Υποβλήθηκε ότι η σοβαρότητα των αδικημάτων εντυπωσίασε και επενέργησε καταλυτικά στην περίπτωση αυτή και στην ουσία εξισώθηκε με αρχή ότι σε περίπτωση διάπραξης σοβαρών αδικημάτων ακολουθεί νομοτελειακά η κράτηση. Άλλος λόγος είναι ότι το πρωτόδικο δικαστήριο δεν προβληματίστηκε για τις επιπτώσεις που θα έχει η μακρά κράτηση στο δικαίωμα υπεράσπισης, που τους αναγνωρίζεται από το άρθρ. 30(2) του Συντάγματος. Περαιτέρω έχει λεχθεί - και αποτελεί αυτοτελή λόγο έφεσης - ότι παραγνωρίστηκε το γεγονός ότι οι δύο εφεσείοντες συμμορφώθηκαν με τους όρους εγγύησης που τέθηκαν κατά την παραπομπή τους ότι, δηλαδή, προσήλθαν στο Κακουργιοδικείο κατά την ταχθείσα ημερομηνία. Προβλήθηκε τέλος το νεαρό της ηλικίας τους: ότι στον παράγοντα αυτό δεν αποδόθηκε η πρέπουσα σημασία. Ο πρώτος εφεσείων είναι 23 χρονών και ο δεύτερος 19.
Τέλος, επικρίθηκε από το συνήγορο η λήψη υπόψη δύο προηγούμενων καταδικών του εφεσείοντα στην Π.Ε 6374, όταν ήταν μόλις 16 ετών. Ας σημειωθεί ότι είναι δύο προηγούμενα για διάρρηξη και κλοπή και ότι, σύμφωνα με τη σχετική δικονομική πρόνοια, τιμωρήθηκε και για αριθμό άλλων ομοειδών αδικημάτων, τα οποία λήφθηκαν υπόψη.
Το πρωτόδικο δικαστήριο, καταλήγοντας στην απόφασή του, ουσιαστικά έλαβε υπόψη τη σοβαρότητα των αδικημάτων. Όντως είναι από τα σοβαρότερα του Ποινικού μας Κώδικα. Και επίσης την πιθανότητα καταδίκης, που δεν αμφισβητήθηκε. Πρόσθετα, για τον εφεσείοντα στην Π.Ε. 6374, προσμέτρησε σε κάποιο βαθμό και το μητρώο του, στο οποίο έχουμε αναφερθεί. Το πρωτόδικο δικαστήριο συσχετίζοντας αυτά τα δεδομένα με τον πρωταρχικό παράγοντα, που είναι η εξασφάλιση της παρουσίας των εφεσειόντων για τη διεξαγωγή της δίκης, έκαμε ενισχυτική επίκληση στην πιο πρόσφατη νομολογία του δικαστηρίου: Ποινική Έφεση 6248 Βασιλείου ν. Δημοκρατίας ημερ. 10/1/97, Ποινική Έφεση 6285 Χ"Δημητρίου ν. Δημοκρατίας ημερ. 5/3/97 και Ποινική Έφεση 6315 Κωνσταντινίδη ν. Δημοκρατίας ημερ. 6/5/97.
Πρέπει να πούμε ότι ο συνήγορος των εφεσειόντων δεν αμφισβήτησε τις αρχές τις οποίες εκθέτει στην απόφαση του το πρωτόδικο δικαστήριο. Όμως παραπονέθηκε για την εφαρμογή τους. Δεν είναι όμως ορθό ότι παραγνωρίστηκε το γεγονός πως προσήλθαν ενώπιον του Κακουργιοδικείου κατά την πρώτη δικάσιμο οι εφεσείοντες. Αναφέρεται ρητά στην απόφαση. Προσθέτουμε όμως ότι το στοιχείο αυτό, από μόνο του, όπως τονίστηκε πολύ πρόσφατα από το δικαστήριο αυτό στη Βασιλείου, ανωτέρω, δεν μπορεί να υπερφαλαγγίσει τους άλλους παράγοντες που επενεργούν στη λήψη της απόφασης του δικαστηρίου και συνηγορούν υπέρ της κράτησης. Για το θέμα της προπαρασκευής της υπεράσπισης πρέπει να τονισθεί ότι δεν έχει τεθεί σε κανένα στάδιο θέμα δυσχερειών στο έργο της υπεράσπισης, που μπορεί να αποδοθεί στον περιορισμό της ελευθερίας τους. Εν πάση περιπτώσει τις αρχές στο θέμα αυτό τις έχουμε εξηγήσει στην Κωνσταντινίδης, ανωτέρω.
Αναφορικά με την ηλικία των εφεσειόντων δεν έχουμε υπόψη μας νομολογία που αναγνώρισε ποτέ ότι το στοιχείο αυτό μπορεί να ασκήσει επίδραση στο υπό συζήτηση θέμα. Αναφορικά με το άλλο παράπονο ότι λήφθηκαν υπόψη προηγούμενες καταδίκες επίσης δε βλέπουμε οτιδήποτε το μεμπτό σε αυτή την προσέγγιση. Απλώς επισημαίνουμε ότι σύμφωνα με τη Βασιλείου, ανωτέρω, αν ικανοποιείται οποιοδήποτε από τα αναγνωρισμένα κριτήρια το δικαστήριο μπορεί να εγκρίνει αίτημα κράτησης ενόσω εκκρεμεί η δίκη. Δεν είναι απαραίτητη η συρροή περισσότερων παραγόντων.
Δεν έχουμε πεισθεί, απ' όσα έχουμε ακούσει, ότι το πρωτόδικο δικαστήριο έσφαλε με οποιοδήποτε τρόπο ασκώντας τη διακριτική του εξουσία να διατάξει την κράτηση των εφεσειόντων. Απορρίπτουμε την έφεση.
H έφεση απορρίπτεται.