|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1997) 2 ΑΑΔ 152
30 Mαΐου, 1997
[ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ/στές]
ΡΗΓΙΝΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΕΠΑΡΧΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ,
Eφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Aρ. 6133)
Οδοί και Οικοδομές — Χρησιμοποίηση υποστατικών, χωρίς εξασφάλιση πιστοποιητικού έγκρισης από την αρμόδια αρχή — Ο περί Pυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμος, Κεφ. 96, Άρθρο 10(1), όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 24/78 — Δεν καλύπτει υποστατικά που ανεγέρθηκαν πριν την εφαρμογή του Κεφ. 96.
Ο εφεσείων - κατηγορούμενος βρέθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού ένοχος σε κατηγορία ότι μεταξύ των ετών 1980 και 1994, χρησιμοποιούσε κτηνοτροφικά υποστατικά στο χωριό Παραμύθα, χωρίς να εξασφαλίσει πιστοποιητικό έγκρισης από την αρμόδια αρχή, κατά παράβαση του Άρθρου 10(1) του περί Pυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96, όπως αυτός τροποποιήθηκε από το Nόμο 24/78.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε ότι τα υποστατικά είχαν ανεγερθεί πριν το 1946, δηλαδή πριν από την εφαρμογή του πιο πάνω νόμου. Ο εφεσείων υποστήριξε ότι η τροποποίηση που εισήχθηκε με το Νόμο 24/78, λανθασμένα αποφασίστηκε ότι κάλυπτε και την περίπτωσή του, εφόσον όταν ανεγέρθηκε η οικοδομή δεν υπήρχε καμιά νομική υποχρέωση εξασφάλισης άδειας οικοδομής.
Αποφασίστηκε ότι:
(1) Το Άρθρο 10(1) όπως τροποποιήθηκε, δεν καλύπτει περίπτωση όπως η παρούσα. Είναι φανερό ότι με την τροποποίηση που έγινε με το Nόμο 28/74, πρόθεση του Νομοθέτη ήταν να καλύψει περιπτώσεις όπου υπήρχε υποχρέωση εξασφάλισης άδειας οικοδομής και αυτή δεν εξασφαλίζετο και χρησιμοποιούνταν υποστατικά χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης.
Η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται και ο εφεσείων - κατηγορούμενος αθωώνεται και απαλλάττεται. Εκδίδεται διαταγή για έξοδα υπέρ του εφεσείοντα και εναντίον των εφεσιβλήτων.
H έφεση επιτυγχάνει και ο εφεσείων αθωώνεται και απαλλάττεται.
Aναφερόμενες υποθέσεις:
Trimikliniotis v. District Officer of Limassol (1975) 2 C.L.R. 105,
Mouskos v. District Officer of Larnaca (1976) 2 C.L.R. 132.
Έφεση εναντίον Kαταδίκης και Ποινής.
Έφεση εναντίον της καταδίκης και της ποινής από το Pηγίνο Παναγιώτου ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 22 Φεβρουαρίου, 1996 από το Eπαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (Ποινική Yπόθεση Aρ. 3398/95) στην κατηγορία ότι μεταξύ των ετών 1980 και 1994 χρησιμοποιούσε κτηνοτροφικό υποστατικό χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης από την αρμόδια αρχή, κατά παράβαση του Άρθρου 10(1) του περί Pυθμίσεως Oδών και Oικοδομών Nόμου Kεφ. 96, όπως αυτός τροποποιήθηκε από το Nόμο 24/78 και καταδικάστηκε από Δημητριάδου, E.Δ., σε £50 πρόστιμο και διατάχθηκε να κατεδαφίσει το εν λόγω υποστατικό.
Χρ. Νεοκλέους, για τον Eφεσείοντα.
Ε. Κλεόπα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Eφεσίβλητο.
ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Π. Αρτέμης.
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων-κατηγορούμενος βρέθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού ένοχος σε κατηγορία ότι μεταξύ των ετών 1980 και 1994 χρησιμοποιούσε κτηνοτροφικά υποστατικά στο χωριό Παραμύθα, χωρίς να εξασφαλίσει πιστοποιητικό έγκρισης από την αρμόδια αρχή, κατά παράβαση του άρθρου 10(1) του περί Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ.96, όπως αυτός τροποποιήθηκε από το Νόμο 24/78.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο βρήκε ότι τα υποστατικά είχαν ανεγερθεί πριν το 1946, δηλαδή πριν την εφαρμογή του Κεφ.96. Το άρθρο 3 του Κεφ.96 προνοεί ότι κανένα πρόσωπο δεν μπορεί, μεταξύ άλλων, να ανεγείρει οικοδομή χωρίς προηγουμένως να εξασφαλίσει άδεια από την αρμόδια αρχή. Το άρθρο 10(1) του ιδίου Νόμου, πριν την τροποποίησή του, προονούσε τα ακόλουθα:
"10(1) Ουδέν πρόσωπον κατέχει ή χρησιμοποιεί, ή ενεργεί όπως οιονδήποτε έτερον πρόσωπον κατέχη ή χρησιμοποιή, ή επιτρέπει ή ανέχεται οιονδήποτε έτερον πρόσωπον να κατέχη ή χρησιμοποιή οιανδήποτε οικοδομήν εκτός εάν και μέχρις ότου εκδοθή πιστοποιητικόν εγκρίσεως υπό της αρμοδίας αρχής εν σχέσει προς ταύτην."
Με βάση το άρθρο 7 του τροποποιητικού Νόμου 24/78 προσετέθη στο τέλος της πιο πάνω πρόνοιας η ακόλουθη φράση: "ανεξάρτητα εάν εχορηγήθη δια την τοιαύτην οικοδομήν άδεια δυνάμει του άρθρου 3".
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του εφεσείοντα υποστήριξε ενώπιον μας ότι η τροποποίηση του 1978 λανθασμένα αποφασίστηκε ότι κάλυπτε και την περίπτωση του εφεσείοντα, εφόσον όταν ανεγέρθηκε η οικοδομή δεν υπήρχε καμιά νομική υποχρέωση εξασφάλισης άδειας οικοδομής.
Ο συνήγορος του εφεσείοντα έκαμε και αναφορά στις αποφάσεις Trimikliniotis v. The District Officer of Limassol (1975) 2 C.L.R. 105 και Mouskos v. The District Officer of Larnaca (1976) 2 C.L.R. 132, όπου, πριν την τροποποίηση του άρθρου 10(1), αποφασίστηκε ότι η ανάγκη εξασφάλισης πιστοποιητικού εγκρίσεως προϋπέθετε την ύπαρξη άδειας οικοδομής.
Η ευπαίδευτος συνήγορος των εφεσίβλητων δήλωσε στο Δικαστήριο ότι, εν όψει του γεγονότος ότι η οικοδομή ανεγέρθηκε πριν το 1946, όταν δηλαδή δεν υπήρχε υποχρέωση εξασφάλισης άδειας οικοδομής, δεν της επέτρεπε να υποστηρίξει την πρωτόδικη απόφαση. Αντίθετη θα ήταν η θέση της, όπως είπε, εάν η οικοδομή είχε ανεγερθεί μετά την εφαρμογή του Κεφ.96.
Έχουμε εξετάσει με προσοχή το θέμα που εγείρεται και κρίνουμε ότι το άρθρο 10(1), όπως τροποποιήθηκε, δεν καλύπτει περίπτωση ως η παρούσα. Βρίσκουμε ότι με την τροποποίηση που έγινε με το Νόμο 28/74 πρόθεση του Νομοθέτη ήταν να καλύψει περιπτώσεις όπου υπήρχε υποχρέωση εξασφάλισης άδειας και αυτή δεν εξασφαλίζετο και χρησιμοποιούνταν υποστατικά χωρίς πιστοποιητικό έγκρισης. Εάν πρόθεση του Νομοθέτη ήταν να καλύπτονται και όλα τα υποστατικά που ανεγέρθηκαν πριν την εφαρμογή του Κεφ.96, θα αναμέναμε τούτο να γίνει με λεπτομερείς νομοθετικές ρυθμίσεις που να καλύπτουν και τα πρακτικά προβλήματα που θα εγείρονταν και όχι με μία απλή τροποποίηση με την προσθήκη της φράσης που αναφέραμε πιο πάνω στο τέλος του άρθρου 10(1). Στο εύρημα μας αυτό αντλούμε και υποστήριξη από την απόφαση στην υπόθεση Mouskos v. District Officer (πιό πάνω), όπου στη σελ.137 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
"We appreciate that there may arise problems in facing situations where for some reason or other the person involved in the construction itself cannot be prosecuted and, consequently, constructions built without a building permit may remain standing in contravention of the Streets and Buildings Regulation Law, Cap.96, but, this is, however, a matter for the appropriate authorities to consider and remedy by legislative clarification."
Eίναι προφανές ότι ήταν οι πιο πάνω παρατηρήσεις του Δικαστηρίου που ώθησαν το Νομοθέτη να προβεί στην τροποποίηση, γεγονός που υποδεικνύει ότι σκοπός της ήταν να καλύψει περιπτώσεις που υποστατικά χρησιμοποιούνταν χωρίς πιστοποιητικό τελικής έγκρισης αλλά μόνο εκεί όπου υπήρχε η αναγκαιότητα εξασφάλισης άδειας οικοδομής για την ανέγερσή τους.
Κάτω από το φως των πιο πάνω η πρωτόδικη απόφαση ακυρώνεται και ο εφεσείων-κατηγορούμενος αθωώνεται και απαλλάττεται. Τα έξοδα της έφεσης επιδικάζονται υπέρ του εφεσείοντα και εναντίον των εφεσίβλητων.
H έφεση επιτυγχάνει και ο εφεσείων αθωώνεται και απαλλάττεται.