Λιασίδης ν. Αστυνομίας (1997) 2 ΑΑΔ 94

Ποινή — Κοινή επίθεση — Εφεσείων 42 χρόνων — Θύμα η εν διαστάσει σύζυγός τον — Λευκό ποινικό μητρώο — Μία άλλη παρόμοια υπόθεση λήφθηκε υπόψη — Επιβολή ποινής φυλάκισης έξι μηνών με αναστολή, πρόστιμο ΛΚ 100,00 και διαταγή για καταβολή των εξόδων της δίκης — Κρίθηκε έκδηλα υπερβολική και αντικαταστάθηκε με ποινή προστίμου ΑΚ250,00.

Ποινή — Επιβολή ποινής φυλάκισης με αναστολή— Η αναστολή δεν αλλοιώνει την επιλογή της φυλάκισης ως τιμωρητικού μέτρου, ούτε αποτελεί εναλλακτικό μέτρο τιμωρίας του παραβάτη.

Εκδίκαση ποινικών υποθέσεων — Διαπίστωση ουσιωδών γεγονότων — Αποτελεί καθήκον του Δικαστηρίου η διαπίστωση ουσιωδών γεγονότων που τείνουν να αποκαλύψουν το στοιχείο της εγκληματικότητας του παραβάτη και την έκταση του.

Θύμα της επίθεσης ήταν η εν διαστάσει σύζυγος του εφεσείοντα η οποία, όπως ο ίδιος ισχυρίστηκε, αρνήθηκε να τον πληροφορήσει που άφησε τα παιδιά μετά το πέρας της επικοινωνίας που είχε μαζί τους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να χάσει τον αυτοέλεγχό του και να της επιτεθεί, τραβώντας την από τα μαλλιά.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αποδέκτηκε την εκδοχή του εφεσείοντα ως προς τα προηγηθέντα της επίθεσης γεγονότα και επίσης έλαβε υπόψη για μετριασμό της ποινής την ύπαρξη πρόκλησης εκ μέρους της παραπονουμένης.

Το Εφετείο, αφού αναφέρθηκε στις νομικές αρχές που διέπουν το θέμα αναστολής της ποινής φυλάκισης, επέτρεψε την έφεση κατά της ποινής, ως έκδηλα υπερβολικής και την παραμέρισε υποκαθιστώντας την με ποινή προστίμου ΛΚ250,00.

Η έφεση επιτρέπεται.

Αναφερόμενες υποθέσεις:

Haggag ν. Δημοκρατίας (1997) 2 Α.Α.Δ. 52,

Γενικός Εισαγγελέας ν. Αεροπόρου (1997) 2 Α.Α.Δ. 17,

Γενικός Εισαγγελέας ν. Φανιέρου (1996) 2 Α.Α.Δ. 303,

Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525,

Χριστοδούλου κ.α. ν. Αστυνομίας (1995) 2 Α.Α.Δ. 1.

Έφεση εναντίον Ποινής.

Έφεση εναντίον της ποινής από τον Αντώνη Θεοδώρου Λιασίδη, ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 3 Δεκεμβρίου, 1996 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου (Ποινική Υπόθεση Αρ. 4429/95) στην κατηγορία κοινής επίθεσης κατά παράβαση του Άρθρου 242 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, και καταδικάστηκε από Παπαμιχαήλ, Ε.Δ., σε φυλάκιση 6 μηνών με αναστολή, σε πρόστιμο £100 και σε καταβολή των εξόδων της δίκης.

Αλ. Αλεξάνδρου, για τον Εφεσείοντα.

Ελ. Κλεόπα, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ.Μ. Πικής,Π.

ΠΙΚΗΣ, Π.: Ο εφεσείων καταδικάστηκε σε φυλάκιση έξι μηνών με αναστολή, πρόστιμο £100,00 και στην καταβολή των εξόδων της δίκης - £9.00 - για το αδίκημα της κοινής επίθεσης. Θύμα της επίθεσης ήταν η σύζυγός του, με την οποία τελεί σε διάσταση.

Το επεισόδιο δεν ήταν άσχετο με το χωρισμό του ζεύγους. Μετά το χωρισμό, τα παιδιά παρέμειναν με τον πατέρα, με παράλληλη διασφάλιση επικοινωνίας της μητέρας με αυτά. Σε προκαθορισμένες μέρες και ώρες της εβδομάδας η παραπονούμενη είχε τα παιδιά μαζί της. Έτσι έγινε και την ημέρα του επεισοδίου. Μετά το πέρας της επικοινωνίας, πήρε τα παιδιά στο σπίτι της αδελφής του κατηγορουμένου.

Η παραπονούμενη διέμενε σε διαμέρισμα, με τον αδελφό της και τη φίλη του. Η επίθεση, την οποία ο εφεσείων παραδέχτηκε, έγινε στο διαμέρισμά της. Αργά το βράδυ, την ημέρα του επεισοδίου, ο εφεσείων την επισκέφθηκε στο σπίτι της, την αφύπνισε, την άρπαξε από τα μαλλιά και επέμενε, σύμφωνα με όσα κατέθεσε η παραπονούμενη, να την ακολουθήσει στο σπίτι.

Μετά την κατάθεση της παραπονουμένης, ο εφεσείων άλλαξε, με την άδεια του Δικαστηρίου, την απάντησή του στην κατηγορία και παραδέχτηκε την κατηγορία. Υποστήριξε, όμως, στην αγόρευσή του προς μετριασμό της ποινής, ότι σκοπός της επίθεσης δεν ήταν, όπως ισχυρίστηκε η παραπονούμενη, να την αναγκάσει με τη βία να τον ακολουθήσει στην κατοικία του, αλλά να πληροφορηθεί πού άφησε τα παιδιά. Η παραπονούμενη αρνήθηκε, σύμφωνα και πάλι με την εκδοχή του, να απαντήσει στα ερωτήματά του, οπόταν της επιτέθηκε, τραβώντας την από τα μαλλιά. Η επίμονη άρνησή της να του πει πού ήταν τα παιδιά, τον έκαμε να χάσει τον αυτοέλεγχό του και να διαπράξει το αδίκημα. Συγχρόνως, ζήτησε από το Δικαστήριο όπως ληφθεί υπόψη και άλλη κατηγορία εναντίον του για επίθεση εναντίον της συζύγου του, που έγινε σε προγενέστερη ημερομηνία και είχε, όπως φαίνεται, επίσης αφετηρία τις διαφορές που προέκυψαν από το χωρισμό. Και σε σχέση με τα γεγονότα εκείνου του επεισοδίου προβλήθηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου διιστάμενες εκδοχές.

Ο εφεσείων προσβάλλει την ποινή που του επιβλήθηκε ως έκδηλα υπερβολική. Το στοιχείο της υπερβολής προκύπτει, όπως εισηγήθηκε ο δικηγόρος του, από την επιλογή της ποινής φυλάκισης ως μέτρο τιμωρίας, δοθέντος του λευκού ποινικού του μητρώου και της ηλικίας του - 42 ετών. Υπό το φως αυτών των γεγονότων και της πρόκλησης, κάτω από την οποία διαπράχθηκε το αδίκημα, η ποινή φυλάκισης υποστήριξε ότι δεν εδικαιολογείτο.

Η δικηγόρος των εφεσιβλήτων υποστήριξε ότι η ποινή δεν εκφεύγει του μέτρου και ήταν δικαιολογημένη, κυρίως ενόψει της αυστηρότητας που ενέχουν αδικήματα βίας στην οικογένεια και, ιδιαίτερα, σε βάρος της συζύγου. Πρέπει, όμως, να λεχθεί ότι και τα δύο αδικήματα δε διαπράχθηκαν στο πλαίσιο της οικογενειακής συμβίωσης. Γενεσιουργός αιτία και των δύο επεισοδίων ήταν ο χωρισμός και τα επακόλουθά του.

Στην απόφαση του Δικαστηρίου, γίνεται γενική αναφορά στα γεγονότα. Το Δικαστήριο δεν ασχολείται με τις διιστάμενες εκδοχές ως προς τα προηγηθέντα και τα περιβάλλοντα τη διάπραξη του αδικήματος γεγονότα. Καθήκον του Δικαστηρίου ήταν να επιληφθεί του ζητήματος και να διαπιστώσει τα ουσιώδη γεγονότα, εκείνα τα οποία έτειναν να αποκαλύψουν το στοιχείο της εγκληματικότητας και της έκτασής της. Το θέμα εξετάζεται στην πρόσφατη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου - Mousa Abdel Hady Haggag v. Δημοκρατίας - (Ποινική Έφεση Αρ. 6061 - 12/3/97) -στην οποία και παραπέμπουμε. (Βλ., επίσης, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Αεροπόρου - (Ποινική Έφεση Αρ. 6137 -21/1/97)).

Παρά την ασάφεια, η οποία χαρακτηρίζει την απόφασή του, ως προς τα κρίσιμα γεγονότα, το Δικαστήριο φαίνεται ότι αποδέχτηκε την εκδοχή του εφεσείοντα αναφορικά με τα διαδραματισθέντα πριν την επίθεση. Αυτό προκύπτει από το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφαση, που είναι και το μόνο που άπτεται του θέματος:-

"Επίσης, θα λάβω υπόψη μου αυτό που ο κ. Αλεξάνδρου εισηγήθηκε σ' ότι αφορά την πρόκληση εκ μέρους της παραπονουμένης."

Παρόλο που δε διασαφηνίζεται τι θεωρήθηκε ως πρόκληση, εύλογα συνάγεται ότι το Δικαστήριο αναφέρεται στο μέρος της εκδοχής του εφεσείοντα που αφορούσε το σκοπό της επίσκεψής του και την άρνηση της παραπονουμένης να του αποκαλύψει πού είχε αφήσει τα παιδιά. Η αποδοχή της εκδοχής του εφεσείοντα, ως προς τα προηγηθέντα της επίθεσης γεγονότα, έτεινε να μετριάσει ουσιωδώς τη σοβαρότητα του αδικήματος, γεγονός που, συνεκτιμούμενο με την ηλικία και το λευκό ποινικό μητρώο του εφεσείοντα, καθιστούσε την επιβολή ποινής φυλάκισης εσφαλμένο μέτρο τιμωρίας.

Το γεγονός ότι η ποινή αναστάληκε, δεν αλλοιώνει την επιλογή της φυλάκισης ως μέτρου τιμωρίας. Άλλωστε, όπως έχει, κατ' επανάληψη, αποφασιστεί - και πρόσφατα στη Γενικός Εισαγγελέας ν. Φανιέρου - (Ποινική Έφεση Αρ. 6235 - 12/12/96) - η επιλογή της ποινής φυλάκισης δεν πρέπει να συσχετίζεται με τη δυνατότητα αναστολής της. Τα δύο θέματα είναι ξεχωριστά. Η αναστολή ποινής φυλάκισης δεν αποτελεί εναλλακτικό μέτρο τιμωρίας του παραβάτη.

Υπό το φως των ανωτέρω, κρίνουμε την ποινή η οποία έχει επιβληθεί έκδηλα υπερβολική και την παραμερίζουμε. Ο καθορισμός της καθίσταται δική μας ευθύνη - (βλ. Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525 και Χριστοδούλου κ.ά. ν. Αστυνομίας - (Ποινική Έφεση Αρ. 5843 -13/1/95)). Θεωρούμε ως πρέπουσα την ποινή προστίμου £250,00.

Η έφεση επιτρέπεται.

Η επιβληθείσα από το πρωτόδικο Δικαστήριο ποινή παραμερίζεται. Υποκαθίσταται με ποινή προστίμου £250,00.

Η έφεση επιτρέπεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο

	CyLaw \| Αναφορικά μ'εμάς \| Επικοινωνία