CyLaw | Αναφορικά μ'εμάς | Επικοινωνία

(1997) 2 ΑΑΔ 373

ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 6342

Εφεσείοντας

Εφεσίβλητος

ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί

Κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας της 9/5/97, μετά την παραδοχή του εφεσιβλήτου, το Δικαστήριο αφού τόνισε ότι τα αδικήματα ήταν σοβαρότατα προχώρησε και εξέτασε τα προσωπικά περιστατικά του εφεσιβλήτου. Αφού έλαβε υπόψη τα ελαφρυντικά που είχαν τεθεί ενώπιον του, ιδιαίτερα το νεαρό της ηλικίας του εφεσιβλήτου, τη θεληματική του κατάθεση, τη μεταμέλεια του και το γεγονός ότι εμφανιζόταν ενώπιον Δικαστηρίου για πρώτη φορά, το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι πιο πάνω λόγοι ήταν παράγοντες που είχαν άμεση σχέση με την ποινή που θα επιβαλλόταν, που δεν μπορούσε να ήταν άλλη από ποινή φυλάκισης. Προς τούτο το πρωτόδικο Δικαστήριο, προτού αποφασίσει ως προς το είδος της ποινής που θα επέβαλλε, τόνισε στην απόφαση του τα εξής:

Ο δεύτερος λόγος προσβολής της ποινής που επιβλήθηκε είναι ότι η αναστολή της ποινής δεν εδικαιολογείτο έχοντας υπόψη τη σοβαρότητα των αδικημάτων, την ύπαρξη προηγούμενης καταδίκης και την έλλειψη μεταμέλειας. Είναι η θέση του εφεσείοντος ότι το Δικαστήριο δεν εκτίμησε δεόντως τη σοβαρότητα των αδικημάτων αφού υπάρχει μόνο μια φραστική αναφορά στη σοβαρότητα, ότι δεν έλαβε υπόψη την ύπαρξη προηγούμενης καταδίκης του εφεσίβλητου σε ποινή φυλάκισης γιατί αρνήθηκε να καταταγεί στις τάξεις της Εθνικής Φρουράς και ότι λανθασμένα έλαβε υπόψη την ύπαρξη μεταμέλειας.

Αναφορικά με τη μεταμέλεια του εφεσίβλητου το Πρωτόδικο Δικαστήριο αναφέρει στην απόφαση του ότι παράγοντες που έχουν άμεση σχέση με την ποινή που θα επιβαλλόταν συμπεριλάμβαναν την άμεση συνεργασία του, τη θεληματική του κατάθεση και τη μετάνοια του. Τα αδικήματα διεπράχθηκαν από τις 29/4/97 μέχρι και τις 7/5/97. Ο κατηγορούμενος ανακρίθηκε, κατόπιν πληροφοριών, στις 6/6/97 και παραδέχθηκε τη διάπραξη των αδικημάτων. Από τα πρακτικά του σχετικού φακέλου δεν φαίνεται ότι εκδηλώθηκε οποιαδήποτε έμπρακτη μεταμέλεια εκ μέρους του κατηγορουμένου και δεν υπάρχει οποιαδήποτε αναφορά για μεταμέλεια στην αγόρευση του δικηγόρου του προς μετριασμό της ποινής. Δεχόμαστε ότι όταν ανακρίθηκε παραδέχθηκε τη διάπραξη των αδικημάτων. Ομως η παραδοχή ενός αδικήματος απέχει από την έμπρακτη μεταμέλεια που εκφράζεται για τη διάπραξη του αδικήματος.

Ο εφεσίβλητος δεν βαρύνεται με προηγούμενες καταδίκες αλλά δεν αμφισβητείται ότι τα αδικήματα τα οποία διέπραξε είναι αρκετά σοβαρά. Ο τρόπος διάπραξης τους είναι καταδικαστέος. Χωρίς να υπάρχει κανένας σοβαρός λόγος ο εφεσίβλητος διέπραξε μια σειρά επιθέσεων εναντίον ανύποπτων γυναικών που είχαν την ατυχία να περπατούν σε δρόμους όπου καραδοκούσε για να ικανοποιήσει τις παράνομες προθέσεις του. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες διεπράχθηκαν τα αδικήματα που έθεσαν τα θύματα σε κατάσταση τρόμου και η πρόκληση σωματικών τραυμάτων είναι στοιχεία που δεν μπορούν να παραγνωριστούν. Με βάση τα πιο πάνω βρίσκουμε ότι η αναστολή της ποινής, και αν γινόταν ορθά, δεν ήταν δικαιολογημένη κάτω από τις περιστάσεις.

Οπως φαίνεται από την έκθεση του Γραφείου Ευημερίας που έχει κατατεθεί εκ συμφώνου ως τεκμήριο ο εφεσίβλητος (που είναι ένα από τα έξι παιδιά μιας οικογένειας που προέρχεται από την Αμμόχωστο) φοίτησε μέχρι τη Γ΄τάξη του Γυμνασίου και ακολούθως, αφού ακολούθησε τεχνική κατεύθυνση στον κλάδο της ηλεκτρολογίας, εργαζόταν μαζί με τα άλλα μέλη της οικογένειας του σε οικογενειακή εταιρεία ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων που είχε ιδρύσει ο πατέρας του. Ο εφεσίβλητος άρχισε να παρουσιάζει προβλήματα που είχαν σχέση με το σεξουαλικό τομέα. Παρουσίαζε τάσεις ηδονοβλεψίας και ενοχλούσε κοπέλες ενώ ταυτόχρονα διατηρούσε ένα δεσμό με μια συγκεκριμένη κοπέλα. Μετά την αποφυλάκιση του το 1996 τα προβλήματα αυξήθηκαν και οι γονείς του αναγκάστηκαν να το διώξουν από το σπίτι. Ο εφεσίβλητος μετακόμισε στο σπίτι της οικογένειας της φίλης τους, όμως οι σχέσεις τους δεν ήταν καλές αφού ο εφεσίβλητος ήταν βίαιος μαζί της, μέχρι που επακολούθησε η διάπραξη των αδικημάτων τα οποία έχει παραδεχθεί. Μετά τη διάπραξη των αδικημάτων οι γονείς δέχθηκαν την επιστροφή του κατηγορουμένου στο οικογενειακό σπίτι και ο ίδιος παρακολουθείται από Κυβερνητική Ψυχολόγο και υποβάλλεται σε ψυχοθεραπεία με θετικά αποτελέσματα. Δεν παραγνωρίζουμε την πρόθεση του εφεσίβλητου να αλλάξει τρόπο ζωής. Αντίθετα το Δικαστήριο επιθυμεί να τον ενθαρρύνει και δεν έχουμε καμιά αμφιβολία ότι σε περίπτωση επιβολής άμεσης ποινής φυλάκισης οι Αρχές των φυλακών θα του παράσχουν κάθε δυνατή ιατρική βοήθεια σε μια προσπάθεια να επανέλθει ως μια υγιής μονάδα, μετά την έκτιση της ποινής του, μέσα στο κοινωνικό σύνολο. (Ιδε Τσιολής ν. Δημοκρατίας (1981) 2 C.L.R. 231, Αλεξάνδρου ν. Αστυνομίας (1969) 2 C.L.R. 165 και Βουδάσκας ν. Αστυνομίας (1967) 2 C.L.R. 104.)