|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1994) 2 ΑΑΔ 194
31 Οκτωβρίου, 1994
[ΚΟΥΡΡΗΣ, ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσείοντας,
ν.
ΚΩΣΤΑ ΑΝΔΡΕΟΥ,
Εφεσίβλητου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5882).
Ποινή — Διάρρηξη καταστήματος και κλοπή κατά παράβαση των άρθρων 291, 294(a), 255 και 29 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 — Λήφθηκαν υπόψη 15 άλλες παρόμοιες υποθέσεις — Παραδοχή — Βοήθεια για εξιχνίαση των εγκλημάτων — Μεταμέλεια — Εφεσείων σχετικά νεαρός ηλικίας με κάποια ψυχοσωματικά προβλήματα στην υγεία του — Επιβολή ποινής φυλάκισης 14 μηνών — Κρίθηκε έκδηλα ανεπαρκής και αυξήθηκε σε ποινή φυλάκισης δύο χρόνων.
Ποινή— Ανεπάρκεια
Το βράδυ της 9.3.1993 ο κατηγορούμενος, ηλικίας 261/2 χρόνων την ημέρα της καταδίκης του, έκλεψε από κατάστημα σε εμπορικό κέντρο της Λευκωσίας, αφού έθραυσε τη βιτρίνα του, διάφορα ανδρικά είδη ένδυσης, συνολικής αξίας ΛΚ938-. Ορισμένα από τα κλαπέντα αντικείμενα συνολικής αξίας ΛΚ256.- ανευρέθηκαν σε μέρος το οποίο ο κατηγορούμενος υπέδειξε.
Η επιβληθείσα ποινή εφεσιβλήθηκε από τον Γενικό Εισαγγελέα σαν έκδηλα ανεπαρκής, τόσο για την τιμωρία του εφεσίβλητου όσο και για την αποτροπή διάπραξης από τον ίδιο και/ή από άλλους παρόμοιων αδικημάτων.
Το Εφετείο επέτρεψε την έφεση αφού τόνισε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο έδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στις προσωπικές συνθήκες του εφεσίβλητου και παρέλειψε να δώσει τη δέουσα βαρύτητα στις κατηγορίες που παραδέχθηκε.
Η έφεση επιτρέπεται η ποινή των 14 μηνών φυλάκισης αυξάνεται σε δύο χρόνια φυλάκιση, από την ημέρα που άρχισε να τρέχει η παρούσα ποινή.
Η έφεση επιτρέπεται.
Έφεση εναντίον ανεπαρκούς ποινής.
Έφεση από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για ανεπάρκεια ποινής που επιβλήθηκε στον Κώστα Ανδρέου, ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 15 Μαρτίου, 1994 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 31139/93) στην κατηγορία διαρρήξεως καταστήματος και κλοπής κατά παράβαση των άρθρων 291, 294 (α), 225 και 29 του Ποινικού Κώδικα, 154, και καταδικάστηκε από Παρπαρίνο ΕΛ. σε 14 μήνες φυλάκιση.
Γ. Παπαϊωάννου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τον Εφεσείοντα.
Ν. Παπαμιλτιάδους, για τον εφεσίβλητο.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Ο εφεσίβλητος καταδικάστηκε μετά από δική του παραδοχή σε κατηγορία διαρρήξεως καταστήματος και κλοπής κατά παράβαση των άρθρων 291,294(α), 255 και 29 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, σε 14 μήνες φυλάκιση.
Στην επιβολή της ποινής ο πρωτόδικος Δικαστής έλαβε υπόψη του άλλες 15 εκκρεμείς κατηγορίες παρόμοιας φύσεως. Οι 6 αφορούσαν διαρρήξεις, 4 υποθέσεις ήταν για κακόβουλη ζημιά, 4 υποθέσεις για άσεμνη επίθεση και μια υπόθεση για αλητεία.
Η προβλεπόμενη ποινή από το Νόμο για τα αδικήματα αυτά, είναι μέχρι 7 χρόνια φυλάκιση, αλλά επειδή ο εφεσίβλητος δικάστηκε συνοπτικά, ύστερα από συγκατάθεση του Γενικού Εισαγγελέα, ένας Επαρχιακός Δικαστής δεν μπορούσε να επιβάλει ποινή φυλάκισης πέραν των 3 χρόνων.
Οι λεπτομέρειες του αδικήματος είναι σε συντομία οι εξής: Το βράδυ της 9/3/1993 ο κατηγορούμενος αφού πέτυχε είσοδο στο κατάστημα "SOFINE" που βρίσκεται στο εμπορικό κέντρο "ΓΑΛΑΞΙΑΣ", στη Λευκωσία, με τη θραύση της βιτρίνας του, έκλεψε από αυτό διάφορα ανδρικά είδη ένδυσης, συνολικής αξίας Λ.Κ.£938,=.Στις 11/3/93 συνελήφθη ο κατηγορούμενος ο οποίος παραδέχθηκε τη διάπραξη του αδικήματος και οδήγησε την Αστυνομία στο Δημοτικό Πάρκο Αγλαντζιάς, όπου σε μέρος που υπέδειξε ο ίδιος ανεβρέθηκαν ορισμένα από τα κλαπέντα, συνολικής αξίας Λ.Κ.£256,=. Ο κατηγορούμενος περαιτέρω ανακρινόμενος, βοήθησε την Αστυνομία και στην εξιχνίαση των υποθέσεων που λήφθηκαν υπόψη στην υπό κρίση υπόθεση, στην επιβολή ποινής.
Εναντίον της πιο πάνω ποινής καταχωρήθηκε από το Γενικό Εισαγγελέα η παρούσα έφεση και ο προβαλλόμενος λόγος είναι ότι αυτή είναι έκδηλα ανεπαρκής, τόσο για την τιμωρία του εφεσίβλητου, όσο και για την αποτροπή διάπραξης από τον ίδιο και/ή από άλλους παρόμοιων αδικημάτων, ιδιαίτερα ενόψει των υποθέσεων που λήφθηκαν υπόψη κατά την επιβολή της ποινής.
Ο εφεσίβλητος την ημέρα της καταδίκης του ήταν 26 1/2 χρόνων και στην ιατρική γνωμάτευση που κατατέθηκε σαν Τεκμήριο Β στο πρωτόδικο Δικαστήριο, περιγράφεται η ψυχική του υγεία, τα αίτια της συμπεριφοράς του κατά τη γνώμη του Ιατρού και καταλήγει με την παρατήρηση ότι "η συστηματική ψυχοθεραπεία σε ελεύθερο περιβάλλλον με κάποια ανεκτή συμπαράσταση του οικογενειακού και φιλικού περίγυρου του θα εξελιχτεί ικανοποιητικά".
Ο πρωτόδικος Δικαστής στην επιβολή της ποινής έλαβε υπόψη την παραδοχή του αδικήματος από τον κατηγορούμενο τόσο στην Αστυνομία όσο και στο Δικαστήριο, τη βοήθεια του για εξιχνίαση των αδικημάτων, τη μεταμέλεια του, τη σχετικά νεαρά ηλικία του, την οικογενειακή και οικονομική του κατάσταση και τη ψυχοσωματική κατάσταση της υγείας του.
Ακούσαμε με προσοχή το τί είπε ο δικηγόρος του εφεσίβλητου, ο οποίος επέσυρε την προσοχή του Δικαστηρίου σε καθετί που θα μπορούσε να είχε ληφθεί υπόψη από το Δικαστήριο και που κατά την εισήγηση του ήταν αρκετός λόγος να δικαιολογήσει την ποινή που επέβαλε το Επαρχιακό Δικαστήριο.
Είμαστε της γνώμης ότι ο πρωτόδικος Δικαστής έδωσε υπέρμετρη βαρύτητα στις προσωπικές συνθήκες του εφεσίβλητου και παρέλειψε να δώσει τη δέουσα βαρύτητα στις κατηγορίες που παραδέχθηκε ο εφεσίβλητος. Οι διαρρήξεις καταστημάτων και οικιών βρίσκονται σε έξαρση και τα Δικαστήρια θα πρέπει να επιβάλλουν αποτρεπτικές ποινές.
Έχοντας υπόψη την ολότητα των γεγονότων, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η ποινή των 14 μηνών φυλάκισης είναι έκδηλα ανεπαρκής και την αυξάνουμε σε δύο χρόνια φυλάκιση, από την ημέρα που άρχισε να τρέχει η παρούσα ποινή.
Η έφεση επιτρέπεται και η ποινή τροποποιείται όπως πιο πάνω.
Η έφεση επιτρέπεται. Η ποινή αυξάνεται σε δύο χρόνια φυλάκιση.