|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ v. ΑΝΑΣΤΑΣΗ, Ποινική Έφεση Αρ. 114/2019, 15/7/2020, ECLI:CY:AD:2020:B241
Σάββα Στέλιος ν. Αστυνομίας (2000) 2 ΑΑΔ 115
ΑΓΓΕΛΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ν. ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ, Ποινική Έφεση αρ. 107/15, 9/10/2015, ECLI:CY:AD:2015:B666
Ευαγγέλου Άγγελος ν. Αστυνομίας (2015) 2 ΑΑΔ 670, ECLI:CY:AD:2015:B666
Στέλιος Σάββα ν. Αστυνομίας, ΠΟΙΝΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 6753, 23 Φεβρουαρίου 2000
(1993) 2 ΑΑΔ 78
7 Απριλίου, 1993
[Α. ΛΟΙΖΟΥ, Π., ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΤΖΕΝΙΦΕΡ ANN ΚΑΡΤΕΡ,
Εφεσείουσα,
ν.
ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5758).
Ποινή — Πρόκληση θανάτου λόγω αλόγιστης πράξης, κατά παράβαση του άρθρον 210 τον Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154, όπως έχει τροποποιηθεί από το Νόμο 111/89 — Λευκό ποινικό μητρώο — Σύγκρουση αποτέλεσμα στιγμιαίας απροσεξίας — Γνήσια μεταμέλεια —Παραδοχή — Συγκλονισμός — Είναι ελαφρυντικά στοιχεία που μειώνουν την σοβαρότητα του αδικήματος — Επιβολή ποινής φυλάκισης τριών μηνών — Μειώθηκε σε δύο εβδομάδες λόγω των ελαφρυντικών στοιχείων και του ευεργετήματος της αμφιβολίας.
Ποινή — Έκταση της ποινής — Διάσταση απόψεων αναφορικά με θέματα που είχαν άμεση σχέση με την έκταση της ποινής που θα επεβάλλετο — Πως όφειλε να ενεργήσει το πρωτόδικο Δικαστήριο υπό τις περιστάσεις.
Η εφεσείουσα η οποία ήρθε στην Κύπρο με την οικογένειά της για διακοπές περί το τέλος Ιουλίου 1992 έφερε μαζί της και το αυτοκίνητό της. Το θανατηφόρο δυστύχημα συνέβηκε το βράδυ της 15ης Οκτωβρίου 1992 όταν ενώ ωδηγούσε το όχημα της στο δρόμο από το ξενοδοχείο Συνθιάνα προς τον κύριο δρόμο Πάφου - Πέγειας παρέλειψε να σταματήσει στο σημείο ΑΛΤ εισήλθε στον κύριο δρόμο και συγκρούστηκε βίαια με αυτοκίνητο που ερχόταν στον κύριο δρόμο Πέγειας - Πάφου προς την κατεύθυνση της Πάφου. Σαν αποτέλεσμα της σύγκρουσης βρήκε ακαριαίο θάνατο η αρραβωνιαστικιά του οδηγού του άλλου αυτοκινήτου και ο ίδιος τραυματίστηκε σοβαρά. Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την εκδοχή της υπεράσπισης ότι δεν δόθηκε ευκαιρία στην κατηγορουμένη να δει το σήμα ΑΛΤ λόγω του ότι αυτό ήταν πολύ κοντά στον κύριο δρόμο. Η έφεση εστρέφετο εναντίον της ποινής σαν έκδηλα υπερβολικής.
Το Ανώτατο Δικαστήριο επέτρεψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
1. Λόγω της ύπαρξης διαφορετικών εκδοχών πάνω σε θέματα που είχαν άμεση σχέση με την έκταση της ποινής ο πρωτόδικος Δικαστής θα έπρεπε να είχε καλέσει μάρτυρες πάνω στα εγερθέντα αυτά Θέματα για να αποφασίσει ποιά εκδοχή έπρεπε να γίνει αποδεκτή.
2. Τα ελαφρυντικά στοιχεία της παρούσας υπόθεσης μαζί με το ευεργέτημα της αμφιβολίας το οποίο δίδεται στην εφεσείουσα υπό τις περιστάσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ποινή που έχει εκτίσει μέχρι σήμερα είναι αρκετή τιμωρία.
Η έφεση επιτρέπεται. Η ποινή μειώνεται σε φυλάκιση δύο εβδομάδων.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Pirikkis v. The Republic (1985) 2 CLR 232·
R v. Boswell and other appeals [1984] 3 All ER. 353·
Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας (1989) 2 C.L.R. 109.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από την Τζένιφερ Aw Κάρτερ η οποία βρέθηκε ένοχη στις 24.3.93 από το Επαρχικό Δικαστήριο Πάφου (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 7054/ 92) στην κατηγορία πρόκλησης θανάτου λόγω αλόγιστης πράξης κατά παράβαση του άρθρου 210 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 όπως έχει τροποποιηθεί από το Ν. 111/ 89 και καταδικάστηκε από Χαραλάμπους, Ε.Δ. σε 3 μήνες φυλάκιση.
Π. Σιβιτανίδης με Λ. Θεοφάνου (κα), για την εφεσείουσα.
Γ. Παπαϊωάννου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
Α. ΛΟΙΖΟΥ, Π. ανάγνωσε την ακόλουθη απόφαση. Η εφεσείουσα με τη δική της παραδοχή βρέθηκε ένοχη σε κατηγορία πρόκλησης θανάτου λόγω αλόγιστης πράξης, κατά παράβαση του άρθρου 210 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, όπως έχει τροποποιηθεί από το Ν. 111/89 και καταδικάστηκε σε τρίμηνη φυλάκιση. Εναντίον της ποινής καταχωρήθηκε η έφεση αυτή.
Η εφεσείουσα είναι Βρεττανίδα και αφίχθηκε στην Κύπρο στις 29 Ιουλίου 1992 με την οικογένειά της για διακοπές. Έφερε μαζί της και το όχημα της τύπου B.M.W. με τους αγγλικούς αριθμούς Α759 MBF. Στις 15 Οκτωβρίου 1992 και ώρα 22.30, η εφεσείουσα οδηγούσε το όχημα της στο δρόμο από το ξενοδοχείο Συνθιάνα προς τον κύριο δρόμο Πάφου-Πέγειας. Πρόθεσή της ήταν να διασταυρώσει τον κύριο δρόμο και να προχωρήσει στην Κισσόνεργα. Μέσα στο αυτοκίνητό της είχε και τα δύο ανήλικα παιδιά της. Την ίδια ώρα, ο Σπύρος Χ''Παναγιώτου οδηγούσε το αυτοκίνητό του στον κύριο δρόμο Πέγειας-Πάφου προς την κατεύθυνση της Πάφου, με επιβάτη την αρραβωνιαστικιά του Γεωργία Χαραλάμπους Σκέττου. Όταν η εφεσείουσα έφθασε στη συμβολή της παρόδου με τον κύριο δρόμο και παρά την ύπαρξη πινακίδας ΑΛΤ στ' αριστερά της, παράλειψε να συμμορφωθεί προς το σήμα αυτό, εισήλθε στον κύριο δρόμο και συγκρούστηκε βίαια με το όχημα που οδηγούσε ο εν λόγω Σπύρος Χ''Παναγιώτου. Από τη σύγκρουση η Γεωργία Χαραλάμπους Σκέττου βρήκε ακαριαίο το θάνατο, ενώ ο οδηγός του άλλου αυτοκινήτου τραυματίστηκε σοβαρά. Η εφεσείουσα και τα παιδιά της δεν έπαθαν τίποτε. Στο σημείο ΑΛΤ της παρόδου από το ξενοδοχείο Συνθιάνα υπάρχει ορατότητα 200 μέτρων αριστερά και δεξιά.
Ο πρωτόδικος Δικαστής άκουσε τις δύο πλευρές και την αγόρευση του ευπαίδευτου δικηγόρου της εφεσείουσας σχετικά με τα ελαφρυντικά στοιχεία της υπόθεσης. Είναι σαφές ότι δεν προβλήθησαν ισχυρισμοί που θα μπορούσαν να θεωρηθούν ότι έπρεπε να μη γίνει αποδεκτή η παραδοχή της εφεσείουσας και να διαταχθεί εκδίκαση, προέβη όμως σε ευρήματα πάνω στη διάσταση απόψεων που υπήρχε πάνω σε θέματα που είχαν άμεση σχέση με την έκταση της ποινής που θα επιβάλλετο ανάλογα με το ποιά εκδοχή θα γινόταν αποδεχτή και απέρριψε την εκδοχή της υπεράσπισης πάνω στα θέματα αυτά. Ένα από τα σημεία αυτά ήταν ότι το σήμα ΑΛΤ ήταν πολύ κοντά στον κύριο δρόμο και δεν της δόθηκε η ευκαιρία να το δει και να σταματήσει έγκαιρα. Δεν θα ασχοληθούμε με το ποιά εκδοχή έπρεπε να είχε γίνει αποδεκτή. Ο Δικαστής καθοδηγούμενος από την απόφαση Pirikkis v. The Republic (1985) 2 CLR 232, θα έπρεπε κατά την κρίση μας να είχε καλέσει μάρτυρες πάνω στα εγερθέντα αυτά θέματα.
Εν πάση όμως περιπτώσει με βάση την ολότητα των γεγονότων και λαμβάνοντας επίσης υπόψη το καθαρό ποινικό μητρώο της εφεσείουσας, όπως και τις οικογενειακές της συνθήκες και δίδοντας κάτω από τις περιστάσεις το ευεργέτημα της αμφιβολίας στην εφεσείουσα (βλέπε Pirikkis πιο πάνω), έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ποινή φυλάκισης την οποία έχει εκτίσει μέχρι σήμερα είναι αρκετή τιμωρία υπό τις περιστάσεις. Πρόκειτο ασφαλώς για μια στιγμιαία απροσεξία και ισχύει το τι ελέχθη στην υπόθεση Κωνσταντίνου ν. Αστυνομίας (1989) 2 CLR 109 ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης τέτοιων υποθέσεων.
Τα αδικήματα της φύσεως αυτής γίνονται βαρύτερα εάν όπως αναφέρεται στην υπόθεση R. v. Boswell and other appeals [1984] 3 All E.R., σελ. 353, ένας αριθμός στοιχείων, τα οποία δεν υπήρχαν στην υπόθεση αυτή και στα οποία δεν χρειάζεται να αναφερθούμε, υπάρχει. Επίσης μειώνεται η σοβαρότητά τους εάν υπάρχουν ελαφρυντικά στοιχεία όπως μεταξύ άλλων, το στοιχείο της στιγμιαίας απροσεξίας λόγω αλόγιστου λάθους εκτιμήσεως, καλό ποινικό μητρώο, καλός χαρακτήρας, η παραδοχή, η γνήσια μεταμέλεια, ο συγκλονισμός και άλλα, τα οποία υπάρχουν στην υπόθεση αυτή.
Σαν αποτέλεσμα, η έφεση επιτρέπεται και η ποινή φυλάκισης μειώνεται σε δύο εβδομάδες, που σημαίνει την άμεση αποφυλάκισή της. Δεν τίθεται θέμα επέμβασης στο θέμα της στέρησης της άδειας οδηγήσεως, διότι δεν έχει καταχωρηθεί έφεση εναντίον εκείνου του μέρους της ποινής.
Η έφεση επιτρέπεται. Η ποινή μειώνεται σε δύο εβδομάδες.