|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1993) 2 ΑΑΔ 29
25 Ιανουαρίου, 1993
[ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, ΚΟΥΡΡΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ/στές]
ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΤΕΛΩΝΕΙΩΝ,
Εφεσείων
ν.
AFRICANA DISCO LTD (Αρ.2),
Εφεσιβλήτων.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5517).
Ποινή — Κατοχή για πώληση οινοπνευματωδών ποτών κατά παράβαση των άρθρων 3(1)(α) και 23 του Περί Πωλήσεως Οινοπνευματωδών Ποτών Νόμου, Κεφ. 144 όπως τροποποιήθηκε από τους Νόμους 50/1963, 8/1966, 26/1968, 4/1972, 69/1977 και 20/1985 — Προσφορά για πώληση οινοπνευματωδών ποτών κατά παράβαση των πιο πάνω άρθρων του Κεφ. 144 όπως τροποποιήθηκε — Συνεχής προσβολή και παρακοή του Νόμου για κερδοσκοπικό σκοπό — Επιβολή ποινής προστίμου ΛΚ80 για τη δεύτερη κατηγορία και Διαταγή για επιστροφή των κατασχεθέντων ποτών στους κατηγορουμένους — Κρίθηκε έκδηλα ανεπαρκής.
Ποινή — Ανεπάρκεια —Αρχές που εφαρμόζονται για επέμβαση από το Εφετείο.
Ποινή — Δήμευση — Διακριτική ευχέρεια — Εφαρμοστέα κριτήρια για άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου.
Συνταγματικό Δίκαιο — Σύνταγμα άρθρο 12.3 — Η ποινή δεν πρέπει να είναι δυσανάλογη του αδικήματος.
Οι εφεσίβλητοι - εγγεγραμμένη εταιρεία - ήσαν οι ιδιόκτητοι δισκοθήκης στο Στρόβολο χωρητικότητος 150 θαμώνων. Συνέχισαν να κατέχουν και να προσφέρουν προς πώληση οινοπνευματώδη ποτά μετά την απόρριψη της αίτησής τους για ανανέωση της άδειας λιανικής πωλήσεως οινοπνευματωδών ποτών για τον λόγον ότι το κτίριο που στέγαζε την δισκοθήκη δεν είχε πιστοποιητικό καταλληλότητας. Μετά από ένταλμα έρευνας που εκδόθηκε με βάση το άρθρο 20 του Κεφ. 144 κατασχέθηκαν οινοπνευματώδη ποτά αξίας ΛΚ1.000 περίπου.
Σε έφεση του Γενικού Εισαγγελέα για ανεπάρκεια της ποινής το Ανώτατο Δικαστήριο αποδεχόμενο την έφεση αποφάνθηκε ότι:
1. Οι αρχές με βάση τις οποίες επεμβαίνει το Ανώτατο Δικαστήριο στο θέμα της ποινής είναι όταν αυτή είναι ανεπαρκής τιμωρία για τους κατηγορουμένους, δεν ικανοποιεί τους σκοπούς του Νόμου, δεν ενεργεί ως αποτρεπτική για άλλους και δεν προστατεύει το κοινό.
2. Η ποινή της δήμευσης που προβλέπεται επιτακτικά από το Νόμο που θεσπίστηκε πριν από την έναρξη της ισχύος του Συντάγματος επιβάλλεται μόνο ύστερα από άσκηση διακριτικής ευχέρειας από το Δικαστήριο. Κριτήρια για άσκηση της διακριτικής ευχέρειας είναι η σοβαρότητα του αδικήματος, τα περιστατικά της υπόθεσης και η αξία του αντικειμένου. Η ποινή της δήμευσης πρέπει να εξετάζεται ως μέρος της ποινής και δεν πρέπει να είναι δυσανάλογη προς τη βαρύτητα του αδικήματος.
3. Υπό τις συνθήκες της παρούσας υπόθεσης, αντί της αυξήσεως του προστίμου, κρίνεται ορθή η επιβολή πρόσθετης ποινής δήμευσης των γεμάτων μπουκάλων οινοπνευματωδών ποτών που περιγράφονται στο Τεκμήριο 1 των πρακτικών αξίας ΛΚ446.
Η έφεση επιτρέπεται.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν Bisco Ltd & Άλλων (1991) 2 A.A.Δ. 16 .
Επαρχ. Λειτουργός Εργασίας ν Εταιρείας Οικοδομικών Κατασκευών Χρ. Γενεθλής Λτδ (1992) 2 Α.Α.Δ. 373 .
Έφεση για ανεπάρκεια ποινής.
Έφεση από τον Γενικό Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για ανεπάρκεια της ποινής που επιβλήθηκε στους Africana Disco Ltd οι οποίοι βρέθηκαν ένοχοι στις κατηγορίες κατοχής οινοπνευματωδών ποτών και πώλησης οινοπνευματωδών ποτών χωρίς άδεια, κατά παράβαση των άρθρων 3 (1) (α) και 23 του Περί Πωλήσεως Οινοπνευματωδών Ποτών Νόμου, Κεφ. 144 (όπως τροποποιήθηκε) από την Στυλιανίδου (Δ/δα), Προσ. Ε.Δ. σε πρόστιμο £80.- με διαταγή όπως τα κατασχεθέντα ποτά επιστραφούν στους κατηγορούμενους.
Μ. Τριανταφυλίδης, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας με Λ. Καουτζάνη (κα), Δικηγόρο της Δημοκρατίας, για τον εφεσείοντα.
Κ. Καλλής, για τους εφεσίβλητους.
ΣTYΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ. ανάγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου. Η έφεση αυτή, που ασκήθηκε από το Γενικό Εισαγγελέα, στρέφεται εναντίον της ποινής που επέβαλε Δικαστής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στους εφεσιβλήτους.
Οι εφεσίβλητοι βρέθηκαν ένοχοι στις πιο κάτω κατηγορίες:-
"Πρώτη Κατηγορία
Κατοχή για πώληση οινοπνευματωδών ποτών κατά παράβαση των άρθρων 3(1) (α) και 23 του Περί Πωλήσεως Οινοπνευματωδών Ποτών Νόμου, Κεφ. 144 όπως τροποποιήθηκε από τους Νόμους 50/1963, 8/1966, 26/ 1968,4/1972,69/1977 και 20/1985."
"Δεύτερη Κατηγορία
Προσφορά για πώληση οινοπνευματωδών ποτών κατά παράβαση των άρθρων 3(1) (α) και 23 του Περί Πωλήσεως Οινοπνευματωδών Ποτών Νόμου, Κεφ. 144 όπως τροποποιήθηκε από τους Νόμους 50/1963,8/1966, 26/1968,4/1972,69/1977 και 20/1985."
Το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε £80,- ποινή προστίμου για τη δεύτερη κατηγορία μόνο, γιατί τα πραγματικά στοιχεία που συνθέτουν τις κατηγορίες είναι τα ίδια.
Τα γεγονότα, όπως αναφέρονται στην απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου, σε συντομία, είναι ότι οι εφεσίβλητοι είναι εγγεγραμμένη εταιρεία. Ενοικίασαν υπόγειο χώρο στην πολυκατοικία γνωστή ως "Σωφρονίου", στο Στρόβολο, στον οποίο στέγασαν τη δισκοθήκη "AFRICANA". Είχαν στο παρελθόν εξασφαλίσει Άδεια Λιανικής Πωλήσεως Οινοπνευματωδών Ποτών. Η δισκοθήκη είναι χωρητικότητας περίπου 150 θαμώνων.
Στις 24 Μαρτίου, 1988, υπέβαλαν αίτηση για ανανέωση της Άδειας Λιανικής Πωλήσεως Οινοπνευματωδών Ποτών, η οποία απορρίφθηκε, γιατί το κτίριο δεν είχε πιστοποιητικό καταλληλότητας. Η απορριπτική απόφαση κοινοποιήθηκε στους αιτητές στις 24 Ιανουαρίου, 1989.
Οι αιτητές, παρόλο ότι δεν είχαν άδεια, συνέχισαν να κατέχουν και να προσφέρουν προς πώληση οινοπνευματώδη ποτά, κατά παράβαση των προνοιών του Νόμου.
Στις 21 Απριλίου, 1990, ύστερα από Ένταλμα Έρευνας, που εκδόθηκε με βάση το Άρθρο 20 του περί Πωλήσεως Οινοπνευματωδών Ποτών Νόμου, κατασχέθηκαν οινοπνευματώδη ποτά αξίας περίπου £1.000,-, όπως λεπτομερειακά αναφέρονται στον Κατάλογο που επισυνάφθηκε στο Κατηγορητήριο και κατατέθηκε ως Τεκμήριο στο Δικαστήριο.
Ο Γενικός Εισαγγελέας υπέβαλε ότι η ποινή που επιβλήθηκε είναι παντελώς ανεπαρκής, δεν είναι ικανοποιητική τιμωρία για τους εφεσιβλήτους, ούτε είναι αποτρεπτική παρομοίων αδικημάτων από άλλους. Οι εφεσίβλητοι συνέχιζαν την παρανομία για κερδοσκοπία.
Η ποινή που προβλέπεται στο Νόμο είναι φυλάκιση που να μην υπερβαίνει τους έξι μήνες, και/ή £450,- πρόστιμο, και δήμευση των οινοπνευματωδών ποτών.
Οι εφεσίβλητοι είναι εγγεγραμμένη εταιρεία και η ποινή της φυλάκισης δεν έχει εφαρμογή. Ως εκ τούτου, η ποινή για την παρούσα υπόθεση περιορίζεται στα άλλα δύο είδη.
Ο Γενικός Εισαγγελέας πρόσβαλε ιδιαίτερα την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου να μη διατάξει δήμευση των ποτών αναφορικά με τα οποία διεπράχθη το αδίκημα, παρόλο ότι η πρωτόδικος Δικαστής χαρακτήρισε την υπόθεση σοβαρή.
Το Ανώτατο Δικαστήριο επεμβαίνει αν η ποινή είναι πρόδηλα ανεπαρκής τιμωρία για τους κατηγορουμένους, δεν ικανοποιεί τους σκοπούς του Νόμου, δεν ενεργεί ως αποτρεπτική για άλλους και δεν προστατεύει το κοινό -(βλ., μεταξύ άλλων, Γενικός Εισαγγελέας της Δημοκρατίας ν. Εταιρείας BISCO LTD. και Άλλων, (1991) 2 A.A.Δ. 16· Επαρχιακός Λειτουργός Εργασίας ν. Εταιρείας Οικοδομικών Κατασκευών Χρίστος Γενεθλής Λτδ., (1992) 2 AAA. 373.
Η ποινή της δήμευσης που προβλέπεται επιτακτικά στο Νόμο, ο οποίος θεσπίστηκε πριν από την έναρξη της ισχύος του Συντάγματος, επιβάλλεται μόνο ύστερα από άσκηση διακριτικής ευχέρειας από το Δικαστήριο. Επιτακτικές ποινές είναι αντίθετες με το Άρθρο 12.3 του Συντάγματος, που προνοεί ότι η ποινή δεν μπορεί να είναι δυσανάλογη προς τη βαρύτητα του αδικήματος.
Κριτήρια για άσκηση της διακριτικής ευχέρειας επιβολής της ποινής της δήμευσης είναι η σοβαρότητα του αδικήματος, τα περιστατικά της υπόθεσης και η αξία του αντικειμένου. Η ποινή της δήμευσης πρέπει να εξετάζεται ως μέρος της συνολικής ποινής, που δεν πρέπει να είναι δυσανάλογη με τη βαρύτητα του αδικήματος.
Αφού λάβαμε υπόψη τη σοβαρότητα του αδικήματος, όπως την αναφέρει και η πρωτόδικος Δικαστής, τη συνεχή προσβολή και παρακοή του Νόμου από την εφεσίβλητη εταιρεία, το γεγονός ότι η παρακοή προς το Νόμο γίνεται για κερδοσκοπικό σκοπό και όλα τα στοιχεία που περιβάλλουν την υπόθεση, βρίσκουμε ότι η ποινή είναι άκρως ανεπαρκής.
Η ποινή δεν πρέπει να είναι μικρή, σε τρόπο ώστε να αποτελεί ενθάρρυνση στην παρανομία.
Το Δικαστήριο κρίνει ορθό, αντί να αυξήσει το πρόστιμο, να επιβάλει πρόσθετη ποινή δήμευσης των γεμάτων μπουκάλων οινοπνευματωδών ποτών που περιγράφονται στις σελίδες 1 και 3 του Καταλόγου που είναι μέρος του Τεκμηρίου 1 στα πρακτικά. Η αξία των ποτών αυτών, όπως καταγράφεται με μολύβι, είναι £446,-. Τα υπόλοιπα ποτά, βεβαίως, θα επιστραφούν στην εφεσίβλητη εταιρεία.
Η έφεση επιτρέπεται.