ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
Έρευνα - Κατάλογος Αποφάσεων - Απόκρυψη Αναφορών (Noteup off) - Αρχείο σε μορφή PDF - Αφαίρεση Υπογραμμίσεων


ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:



ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

(1991) 2 ΑΑΔ 551

22 Νοεμβρίου, 1991

[Δ. ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, ΠΟΓΙΑΤΖΗΣ, ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ/στές]

ΜΑΡΙΟΣ ΣΙΑΤΗΣ,

Εφεσείων,

 ν.

ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,

Εφεσίβλητης.

 (Ποινική Έφεση Αρ. 5537)

Ποινικός Κώδικας Κεφ. 154, Άρθρο 305Α (1) όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο Αρ. 186/86 — Έκδοση επιταγής χωρίς αντίκρυσμα — Επιβολή ποινής φυλάκισης 45 ημερών.

Απόδειξη — Πραγματική μαρτυρία — Αξιολόγηση της μαρτυρίας — Επιπτώσεις για παράλειψη αξιολόγησης μαρτυρίας και αναφοράς στην πραγματική μαρτυρία από το πρωτόδικο Δικαστήριο.

Ποινική Δικονομία — Ο Περί Ποινικής Δικονομίας Νόμος Κεφ. 155, Άρθρο 145 (1) (δ) — Πότε διατάσσεται επανεκδίκαση — Εκτενής αναφορά στη σχετική Νομολογία.

Η παρούσα έφεση εστρέφετο εναντίον της καταδίκης του εφεσείοντα για έκδοση επιταγής χωρίς αντίκρυσμα. Υπήρχαν δύο συγκρουόμενες εκδοχές ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου και σωρεία εγγράφων που αποτελούσε την πραγματική μαρτυρία με βάση την οποία το Δικαστήριο μπορούσε να καταλήξει προς την ορθή εκδοχή.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο δέχθηκε τη μαρτυρία του παραπονούμενου χωρίς να την αξιολογήσει και χωρίς να αναφερθεί καθόλου στην πραγματική μαρτυρία. Η απόφαση δεν κρίθηκε αιτιολογημένη και ακυρώθηκε από το Εφετείο και συνεπακόλουθα η επιβληθείσα ποινή. Ο εφεσείων απαλλάχθηκε.

Το Εφετείο δεν άσκησε τη διακριτική του εξουσία για επανεκδίκαση της υπόθεσης καθότι ο εφεσείων ήδη είχε εκτίσει σημαντικό μέρος της ποινής του και η διαταγή για επανεκδίκαση θα είχε εμφανές το στοιχείο της καταπίεσης.

Η έφεση επιτρέπεται.

Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:

Nestoros v The Republic, 1961 C.L.R. 217;

Petrides v The Republic, 1964 C.L.R. 413;

Hji Costa (No.2) ν The Republic (1965) 2 C.L.R. 95;

Isaias ν The Police (1966) 2 C.L.R. 43;

Zanettos ν The Police (1968) 2 C.L.R. 232;

Loizias ν The Republic (1969) 2 C.L.R. 217;

Pierides ν The Republic (1971) 2 C.L.R. 263;

Costouris ν The Republic (1973) 2 C.L.R. 322;

Eftapsoumis ν The Police (1975) 2 C.L.R.. 149;

Stylianou ν The Republic (1979) 2 C.L.R. 109;

Theodorou ν The Police (1980) 2 C.L.R. 217;

Georghiades ν The Police (1981) 2 C.L.R. 155;

Ekdotiki Eteria Kosmos Press Limited ν The Police (1984) 2 C.L.R. 121;

Charalambous ν The Republic (1985) 2 C.L.R. 97;

Michaelides ν The Republic (1987) 2 C.L.R. 269;

Parpas ν The Republic (1988) 2 C.L.R. 5.

Έφεση εναντίον Καταδίκης και Ποινής.

Έφεση εναντίον της καταδίκης και της ποινής από τον Μάριο Σιάτη ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 23 Σεπτεμβρίου, 1991 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 7731/91) στην κατηγορία έκδοσης επιταγής χωρίς αντίκρυσμα κατά παράβαση του άρθρου 305 (Α) (1) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, και καταδικάστηκε από τον Ιωαννίδη, Α.Ε.Δ. σε φυλάκιση 45 ημερών.

Λ. Μαθηχολώνης, για τον Εφεσείοντα.

Γλ. Χατζηπέτρου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους.

ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ. ανέγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου. Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας με την οποία ο εφεσείων βρέθηκε ένοχος ότι εξέδωσε επιταγή χωρίς αντίκρυσμα, κατά παράβαση του Άρθρου 305Α (1) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, όπως τροποποιήθηκε με το Νόμο Αρ. 186/86.

Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας του επέβαλε ποινή 45 ημερών φυλάκισης από 31 Οκτωβρίου, 1991.

Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου υπήρχαν δύο συγκρουόμενες εκδοχές αναφορικά με τον τρόπο έκδοσης, την έκδοση, εάν ήτο συμπληρωμένη η επιταγή, αν υπήρξε πλήρης έκδοση τραπεζικής επιταγής και άλλα ουσιαστικά στοιχεία τα οποία είχαν σχέση με την ενοχή του εφεσείοντα.

Εκτός από την προφορική μαρτυρία, κατατέθηκαν σωρεία εγγράφων τα οποία αποτελούσαν την πραγματική μαρτυρία και τη ληδία λίθο στην οποία έπρεπε να επαληθευθεί η μια ή η άλλη εκδοχή.

Το πρωτόδικο Δικαστήριο έχει καθήκο να αξιολογήσει την ενώπιόν του μαρτυρία για να καταλήξει στα ευρήματα των γεγονότων και τότε να εφαρμόσει, με βάση αυτά, το νόμο.

Λυπούμεθα να παρατηρήσουμε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο αποδέχθηκε τη εκδοχή του παραπονούμενου, χωρίς να την αξιολογήσει και χωρίς να αναφερθεί καθόλου στην πραγματική μαρτυρία - τα διάφορα έγγραφα. Η απόφαση δεν είναι αιτιολογημένη.

Εκφράζομε την ευαρέσκειά μας στο δικηγόρο που εμφανίστηκε για την εφεσίβλητη Αστυνομία, ο οποίος, με θάρρος και ειλικρίνεια, παραδέχθηκε τούτο. Η προσβαλλόμενη απόφαση για την καταδίκη του εφεσείοντα πρέπει να ακυρωθεί και συνεπακόλουθα και η απόφαση επιβολής της ποινής.

Το Δικαστήριο τούτο προβληματίστηκε εάν έπρεπε να ασκήσει τις εξουσίες του με βάση το Άρθρο 145 (1) (δ) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 155, και να διατάξει επανεκδίκαση. Γι' αυτό ζητήσαμε αγόρευση των δυο πλευρών επί του σημείου τούτου.

Υπάρχει μακρά νομολογία αναφορικά με τον τρόπο άσκησης της εξουσίας αυτής από το Ανώτατο Δικαστήριο. Μεταξύ άλλων αναφέρομε τις ακόλουθες υποθέσεις: Nestoros v. The Republic (1961) C.L.R. 217, Petrides v. The Republic, 1964 C.L.R. 413, Hji Costa (No. 2) v. The Republic (1965) 2 C.L.R. 95, Isaias v. The Police (1966) 2 C.L.R. 43, Zanettos v. The Police (1968) 2 C.L.R. 232, Loizias v. The Republic (1969) 2 C.L.R. 217, Pierides v. The Republic (1971) 2 C.L.R. 263, Costouris v. The Republic (1973) 2 C.L.R. 322, Eftapsoumis v. The Police (1975) 2 C.L.R. 149, Stylianou v. The Republic (1979) 2 C.L.R. 109, Theodorou v. The Police (1980) 2 C.L.R. 217, Georghiades v. The Police (1981) 2 C.L.R. 155, Ekdotiki Eteria Kosmos Press Limited v. The Police (1984) 2 C.L.R. 121, Charalambous v. The Republic (1985) 2 C.L.R. 97, Michaelides v. Republic (1987) 2 C.L.R. 269 και Parpas v. Republic (1988) 2 C.L.R. 5.

Από τη νομολογία του Δικαστηρίου τούτου είναι φανερό ότι το Δικαστήριο ασκεί τη διακριτική του εξουσία δικαστικά προς το συμφέρο της δικαιοσύνης, χωρίς να παραβλέπει τη θέση του εφεσείοντα στη συγκεκριμένη περίπτωση, λαμβάνοντας υπόψη τα ειδικά περιστατικά της κάθε υπόθεσης.

Στην παρούσα υπόθεση το αδίκημα, για το οποίο κατηγορείται ο εφεσείων, φέρει κατά ανώτατο όριο ποινή εξάμηνης φυλάκισης. Το πρωτόδικο Δικαστήριο επέβαλε ποινή 45 ημέρες φυλάκιση. Ο εφεσείων, σύμφωνα με τους Κανονισμούς των Φυλακών, θα αποφυλακιζόταν στις 5 Δεκεμβρίου, 1991.

Η διαδικασία ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν μακρά και επίπονη. Λαμβάνομε υπόψη μας τη φύση της παρούσας υπόθεσης, ότι το αδίκημα δεν είναι από τα σοβαρά του Ποινικού Κώδικα, ο εφεσείων εξέτισε ήδη σημαντικό μέρος της ποινής της φυλάκισης. Συμφωνούμε με την εισήγηση του δικηγόρου της εφεσίβλητης Αστυνομίας, ο οποίος με θάρρος εισηγήθηκε ότι διαταγή για επανεκδίκαση θα έχει εμφανές το στοιχείο της καταπίεσης.

Για τους πιο πάνω λόγους καταλήξαμε να μην ασκήσουμε τη διακριτική μας εξουσία με βάση το Άρθρο 145 (1) (δ).

Η καταδικαστική απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ακυρώνεται και συνεπακόλουθα η επιβληθείσα ποινή. Ο εφεσείων απαλλάττεται.

Έφεση επιτυγχάνει.

Εφεσείων απαλλάττεται.

cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο