|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1991) 2 ΑΑΔ 95
12 Μαρτίου, 1991
[ΚΟΥΡΡΗΣ, ΝΙΚΗΤΑΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΕΛΙΟΥ Χ" ΦΙΛΙΠΠΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5370).
Διάρρηξη κατοικίας και κλοπή κατά παράβαση του άρθρον 292 (α) τον Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154.
Ποινή — Φυλάκιση δεκαοκτώ μηνών — Υπό τις συνθήκες έκδηλα υπερβολική.
Προσωπικές συνθήκες — Λευκό ποινικό μητρώο — Κατηγορούμενος νεαράς ηλικίας παντρεμένος με ανήλικο παιδί — Επιστροφή των χρημάτων από την πώληση των κλοπιμαίων στους δικαιούχους.
Ο κατηγορούμενος ήταν υδραυλικός ηλικίας 22 ετών παντρεμένος με Φιλιππινέζα και είχε ένα παιδί 13 μηνών. Αφαίρεσε από ακατοίκητη οικία που επρόκειτο να κατεδαφισθεί διάφορα υλικά της κατοικίας όπως σανίδια, πορτοπαράθυρα, κεραμίδια και ένα ψυγείο τα οποία επώλησε. Όταν συνελήφθηκε συνεργάστηκε με την αστυνομία παραδέχθηκε τη διάπραξη των αδικημάτων και επέστρεψε τα χρήματα από την πώληση των αντικειμένων στους δικαιούχους των. Καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης δεκαοκτώ μηνών.
Στον εφεσείοντα επιβλήθηκε στην ίδια υπόθεση και ποινή φυλάκισης ενός χρόνου σε πέντε κατηγορίες, κακόβουλης ζημιάς σε περιουσία, κλοπής, απόσπασης χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις και διάρρηξης κατοικίας και κλοπής.
Η έφεση εστρέφετο εναντίον της ποινής της φυλάκισης των δεκαοκτώ μηνών σαν έκδηλα υπερβολικής.
Το Ανώτατο δικαστήριο τόνισε τη σοβαρότητα των αδικημάτων όμως εξέφρασε την άποψη ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έλαβε επαρκώς υπόψη το λευκό ποινικό μητρώο του εφεσείοντα, το γεγονός ότι η οικία από όπου κλάπησαν τα αντικείμενα ήταν ακατοίκητη και επρόκειτο να κατεδαφισθή και την επιστροφή των χρημάτων στους δικαιούχους. Ενόψει των πιο πάνω παραγόντων το Ανώτατο Δικαστήριο επέτρεψε την έφεση και μείωσε την ποινή σε τέτοιο βαθμό που την ημέρα της απόφασης ο εφεσείων να αφήνεται ελεύθερος.
Η έφεση επιτρέπεται.
Υποθέσεις που αναφέρθηκαν:
Christodoulou v. The Police (1985) 2 C.L.R. 93.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από τον Ανδρέα Στέλιου Χ" Φιλίππου ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 2 Νοεμβρίου, 1990 από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 18314/90) σε δύο κατηγορίες διάρρηξης κατοικίας και κλοπής κατά παράβαση του άρθρου 292 (α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, σε δύο κατηγορίες για κακόβουλη ζημιά σε περιουσία κατά παράβαση των άρθρων 297 και 298 του Ποινικού Κώδικα, σε μια κατηγορία για κλοπή κατά παράβαση των άρθρων 255 και 262 του Ποινικού Κώδικα και σε μια κατηγορία για απόσπαση χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις κατά παράβαση των άρθρων 297 και 298 του Ποινικού Κώδικα και καταδικάστηκε από τον Μιχαηλίδη, Προσ. Α.Ε.Δ. σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 18 μηνών στην πρώτη κατηγορία και σε φυλάκιση ενός χρόνου στην κάθε μια από τις άλλες κατηγορίες.
Γ. Α. Γεωργίου, για τον εφεσείοντα.
Γλ. Χατζηπέτρου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α, για την εφεσίβλητη.
ΚΟΥΡΡΗΣ, Δ.:- Η έφεση στρέφεται εναντίον της ποινής δεκαοκτάμηνης φυλάκισης που επιβλήθηκε στον εφεσείοντα από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, μετά από παραδοχή του σε κατηγορία διάρρηξης κατοικίας και κλοπής, κατά παράβαση του άρθρου 292 (α) του Ποινικού Κώδικα, Κεφάλαιο 154. Στον εφεσείοντα επιβλήθηκε στην ίδια υπόθεση και ποινή φυλάκισης ενός χρόνου σε πέντε κατηγορίες κακόβουλης ζημιάς σε περιουσία, κλοπής, απόσπασης χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις και διάρρηξης κατοικίας και κλοπής.
Τα γεγονότα της υπόθεσης, όπως τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου, είναι σε συντομία τα εξής: Ο κατηγορούμενος είναι πρόσφυγας από την Αμμόχωστο. Είναι 22 χρόνων, παντρεμένος με Φιλιππινέζα, έχει ένα ανήλικο παιδί ηλικίας 13 μηνών και επαγγέλλεται τον υδραυλικό. Το εργαστήριο του κατηγορουμένου βρίσκεται στα βοηθητικά της οικίας του Ζήνωνα Ρωσσίδη στη Λεμεσό, η οποία ήταν ακατοίκητη για πολλά χρόνια. Όταν η κατοικία επρόκειτο να κατεδαφιστεί διαρρήκτηκε από τον κατηγορούμενο, ο οποίος αφαίρεσε διάφορα υλικά της κατοικίας, όπως σανίδια του πατώματος, πορτοπαράθυρα, κεραμίδια και ένα ψυγείο, τα οποία και πώλησε. Όταν ο κατηγορούμενος συνελήφθηκε, συνεργάστηκε με την Αστυνομία, και παραδέχτηκε τη διάπραξη των αδικημάτων και επέστρεψε στους δικαιούχους τα χρήματα τα οποία πήρε από αυτούς, όταν τους πώλησε τα κλοπιμαία υλικά και αντικείμενα. Η κατηγορία της κακόβουλης ζημιάς είναι συνέπεια της κλοπής των διαφόρων υλικών από την κατοικία.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα, προσβάλλει την απόφαση για το λόγο ότι η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική, ενόψει των περιστατικών της υπόθεσης. Ο δικηγόρος του εφεσείοντα, επιπλέον ισχυρίστηκε ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν έδωσε τη δέουσα βαρύτητα στο γεγονός ότι ο κατηγορούμενος ήταν νεαράς ηλικίας, 22 ετών, παντρεμένος, με ανήλικο παιδί και με λευκό ποινικό μητρώο.
Στο στάδιο αυτό, θέλουμε να επισημάνουμε το δίκαιο τρόπο με τον οποίο ο δικηγόρος της εφεσίβλητης χειρίστηκε την παρούσα έφεση. Μας υπέδειξε στοιχεία τα οποία ο πρωτόδικος Δικαστής όφειλε να λάβει υπόψη υπέρ του εφεσείοντα, τα οποία δεν έλαβε υπόψη στην επιβολή της ποινής.
Έχει νομολογιακά καθιερωθεί ότι το έργο επιμέτρησης της ποινής αποτελεί, κατά κύριο λόγο, ευθύνη του Δικαστηρίου που εκδικάζει την υπόθεση. Ένας από τους λόγους που δικαιολογεί την επέμβαση του Εφετείου στη διαμόρφωση της ποινής, είναι η διαπίστωση ότι η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική, που πρέπει να διαφαίνεται από το μέγεθος της ποινής σε συσχετισμό με τη σοβαρότητα του αδικήματος και των γεγονότων της εκάστοτε υπόθεσης. Το κριτήριο δεν είναι υποκειμενικό αλλά αντικειμενικό.
Το τελικό ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, είναι κατά πόσο η έκταση της ποινής, 18 μηνών φυλάκιση, ήταν δικαιολογημένη, λαμβάνοντας υπόψη τα περιστατικά της υπόθεσης και τις προσωπικές συνθήκες του εφεσείοντα.
Ο εφεσείων είναι 22 χρόνων, παντρεμένος, με ένα ανήλικο παιδί 13 μηνών, υδραυλικός και με λευκό ποινικό μητρώο.
Συμφωνούμε με τον ευπαίδευτο πρωτόδικο Δικαστή, πως τα αδικήματα ήταν σοβαρά, αλλά είμαστε της γνώμης ότι δεν έλαβε επαρκώς υπόψη τις προσωπικές συνθήκες και το λευκό ποινικό μητρώο του εφεσείοντα. Επίσης, δεν έλαβε υπόψη τα περιστατικά της διάπραξης του αδικήματος, όπου τα αντικείμενα στην παρούσα περίπτωση κλάπηκαν από κατοικία η οποία ήταν ακατοίκητη και επρόκειτο να κατεδαφιστεί. Επίσης, ο πρωτόδικος Δικαστής δεν έλαβε καθόλου υπόψη το γεγονός ότι ο εφεσείων επέστρεψε τα χρήματα τα οποία πήρε από την πώληση των κλοπιμαίων υλικών, στους δικαιούχους τους (Christodoulou v. The Police (1985) 2 CLR 93).
Ενόψει αυτών των παραγόντων, είμαστε της γνώμης ότι η ποινή ήταν έκδηλα υπερβολική. Επιτρέπουμε την έφεση και ελαττώνουμε την ποινή του εφεσείοντα σε τέτοιο βαθμό που να αφήνεται ελεύθερος σήμερα.
Έφεση επιτρέπεται.