|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
(1990) 2 ΑΑΔ 499
7 Νοεμβρίου 1990
[Α. ΛΟΪΖΟΥ, Π., ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ,
Εφεσείοντες,
ν.
ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
( Ποινικές Εφέσεις Αρ. 5260 & 5261).
Ποινή — Διάρρηξη κατοικίας εν καιρώ νυκτός και κλοπή κατά παράβαση των άρθρων 292 (α), 255 και 20 τον Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 — Στην περίπτωση τον πρώτον εφεσείοντος λήφθηκαν υπόψη τρείς παρόμοιες εκκρεμείς υποθέσεις και στην περίπτωση του δευτέρου έξι — Ο πρώτος εφεσείων εβαρύνετο με 5 προηγούμενες καταδίκες για παρόμοια εγκλήματα και ο δεύτερος με 2 — Ποινή φυλακίσεως 31/2 ετών στον κάθε εφεσείοντα — Δεν συντρέχει λόγος επεμβάσεως του εφετείου.
Τα γεγονότα σκιαγραφούνται στο πιο πάνω σημείωμα. Το Ανώτατο Δικαστήριο, αφού αναφέρθηκε στις συνθήκες διαπράξεως των εγκλημάτων και αφού τόνισε την ανάγκη επιβολής σε τέτοιες περιπτώσεις αποτρεπτικών ποινών, απέρριψε τις εφέσεις.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.
Αναφερόμενες αποφάσεις:
Mazarakis v. The Republic (1982)2 C.L.R. 183,
Psyllas v. The Republic (1984) 2 C.L.R. 429,
Ιωσηφίδης ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 313,
Abit, άλλως Ιωαννίδης ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 318.
Εφέσεις εναντίον Ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από τον Ανδρέα Κλεοβούλου Ευγενίου και άλλο οι οποίοι βρέθηκαν ένοχοι στις 3 Φεβρουαρίου, 1990 από το Κακουργιοδικείο Λεμεσού (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 34584/89) στην κατηγορία διάρρηξης κατοικίας εν καιρώ νυκτός κατά παράβαση των άρθρων 292 (α), 255 και 20 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, και καταδικάστηκε από τον Πρ. Επαρχιακού Δικαστηρίου Κωνσταντινίδη, Προσ. Αν. Επαρχιακό Δικαστή, Κορφιώτη και τον Επαρχιακό Δικαστή Κληρίδη σε φυλάκιση 3 1/2 χρόνων.
Οι εφεσείοντες παρουσιάσθηκαν αυτοπροσώπως.
Π. Κληρίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας με Γ. Παπαϊωάννου, Δικηγόρο της Δημοκρατίας, για την εφεσίβλητη.
ΠΡΟΕΔΡΟΣ Α. ΛΟΪΖΟΥ ανάγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου. Οι εφεσείοντες με τη δική τους παραδοχή βρέθηκαν ένοχοι στην κατηγορία διάρρηξης κατοικίας εν καιρώ νυκτός και κλοπής κατά παράβαση των άρθρων 292(α), 255 και 20 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154. Οι λεπτομέρειες του αδικήματος όπως εκτίθενται στο κατηγορητήριο είναι οι πιο κάτω:
''Όι κατηγορούμενοι την 26η Νοεμβρίου 1989, στον Ποταμό Γερμασόγειας, της Επαρχίας Λεμεσού, εν καιρώ νυκτός, διέρρηξαν και εισήλθαν στο διαμέρισμα με αρ. 17 του Ξενοδοχειακού Συγκροτήματος "ΦΛΩΡΑ-ΜΑΡΩ" το οποίο χρησιμοποιούσε σαν κατοικία ο Keneth Cruickchank από την Αγγλία με σκοπό τη διάπραξη κακουργήματος μέσα σ' αυτό, δηλαδή, έκλεψαν από αυτό μία φωτογραφική μηχανή μάρκας "FUJI ST2" αξίας £104.-, μία φωτογραφική μηχανή μάρκας ROLLEI XF35 αξίας £48.-, ένα τηλεφανό μάρκας MACKINON αξίας £48.-, τρία έγχρωμα φίλμς μάρκας FUJI αξίας £8.-, ένα γυναικείο επίχρυσο ρολόϊ μάρκας ΛΙΜΓΓ αξίας £24.-, ένα κολιέ μαργαριταρένιο μάρκας CIRO αξίας £32.-, ένα ζεύγος σκουλαρίκια αξίας £8.-, μία επίχρυση πλάκα αξίας £4.- και δύο χαρτονομίσματα των 10 στερλινών έκαστο αξίας £16., όλα συνολικής αξίας £292.-περιουσία του πιο πάνω προσώπου."
Στις 26 Νοεμβρίου 1989, κατά η ώρα 8:30 μ.μ. οι δύο εφεσείοντες που ήταν παλαιοί γνώριμοι στις κεντρικές φυλακές συναντήθηκαν στην μπυραρία "Φάσμα" στο μώλο της Λεμεσού. Ο πρώτος εφεσείων ζήτησε από το δεύτερο να χρησιμοποιήσουν το αυτοκίνητο της μητέρας του δεύτερου για να κάμουν μαζί διάφορες διαρρήξεις. Αργότερα το ίδιο βράδυ πήγαν με το αυτοκίνητο στο ξενοδοχειακό συγκρότημα "ΦΛΩΡΑ-ΜΑΡΩ", στον ποταμό της Γερμασόγειας στη Λεμεσό. Οι δύο εφεσείοντες αφού έσπρωξαν τη συρόμενη πόρτα της βεράντας του διαμερίσματος με αριθμό 17 στον πρώτο όροφο του πιο πάνω συγκροτήματος, μπήκαν μέσα και έκλεψαν τα αντικείνενα που αναφέρονται στο κατηγορητήριο.
Την επομένη ο πρώτος εφεσείων έβαλε ενέχυρο όλα τα κλοπιμαία εκτός από τα σκουλαρίκια, την επίχρυση πλάκα τα χαρτονομίσματα και ένα φίλμ, έναντι δανείου £40.
Στις 6 Δεκεμβρίου 1989 οι δύο εφεσείοντες κατηγορήθησαν γραπτώς και παραδέχθηκαν ενοχή. Ο μεν πρώτος είπε "Παραδέχομαι και ζητώ συγνώμη, ήμουν σε κέφι και γι' αυτό το έκαμα. Δεν πρόκειται να ξανακάμω έτσι δουλειές." Και ο δεύτερος απάντησε, "Παραδέχομαι ότι εβοήθησα τον Σαρμαλλή ν' ανοίξει το διαμέρισμα και μπήκε μέσα τζιαί έκλεψε τούτα τα πράγματα αλλά εγιώ εν έπιασα τίποτε."
Ύστερα από αίτηση των δύο εφεσειόντων, το Κακουργιοδικείο κατά την επιμέτρηση της ποινής έλαβε υπόψη τις πιο κάτω υποθέσεις. Ως προς τον πρώτο εφεσείοντα την υπόθεση 34586/89 που αφορούσε αδίκημα νυχτερινής διάρρηξης κατοικίας με σκοπό τη διάπραξη κλοπής, την υπόθεση 34587/89 που αφορούσε και πάλι νυχτερινή διάρρηξη κατοικίας και κλοπή αντικειμένων και χρημάτων συνολικής αξίας £33 και την υπόθεση Αρ. Ποινικού Φακέλ-λου Επαρχίας Λεμεσού 1411/89 που αφορούσε κλοπή από κατοικία κοσμημάτων συνολικής αξίας £7,520.
Σε ότι αφορά το δεύτερο εφεσείοντα το Κακουργιοδικείο έλαβε υπόψη την υπόθεση 34585/89, που αφορούσε νυχτερινή διάρρηξη κατοικίας και κλοπή £30, την υπόθεση 34586/89 στην οποία έχουμε αναφερθεί και τις υποθέσεις με Αρ. Ποινικού Φακέλλου Επαρχίας Λεμεσού 1371/89, 1372/89, 1373/89, 1440/89. Οι τέσσερις αυτές υποθέσεις αφορούσαν κατηγορίες για διάρρηξη καταστημάτων και κλοπή.
Θα πρέπει να αναφερθεί εδώ ότι τα κοσμήματα, αντικείμενο της κλοπής στην υπόθεση 1411/89, που διέπραξε ο πρώτος εφεσείων, συνολικής αξίας £7,500 βρέθηκαν. Στην περίπτωση του δεύτερου εφεσείοντα η αξία των χρημάτων και αντικειμένων που έκλεψε διαπράττοντας τα αδικήματα που το Κακουργιοδικείο έλαβε υπόψη ανέρχονταν περίπου σε £624.- και βρέθηκαν αντικείμενα συνολικής αξίας £474.-.
Ο πρώτος εφεσείων βαρύνεται με τις πιο κάτω προηγούμενες καταδίκες:
(Ι) 21/10/83 νυχτερινή διάρρηξη, φυλάκιση ενός χρόνου.
(II) 27/11/87 κλοπή από κατοικία, λήφθηκε υπόψη ακόμα μια υπόθεση, 18 μήνες φυλακή με αναστολή.
(III) 15/11/88 διάρρηξη και κλοπή, λήφθηκε υπόψη ακόμα μια υπόθεση, έξι μήνες φυλακή και ενεργοποίηση δώδεκα μηνών φυλάκισης από την ανασταλείσα ποινή.
(IV) 20/1/89 κλοπή από κατοικία, φυλάκιση ενός χρόνου.
(V) 31/5/89 νυχτερινή διάρρηξη κατοικίας, ενεργοποιήθηκε φυλάκιση έξι μηνών από την ανασταλείσα ποινή.
Ο δεύτερος εφεσείων βαρύνεται με τις πιο κάτω καταδίκες:
(Ι) 31/5/88 νυχτερινή διάρρηξη και κλοπή από κτίριο που χρησιμοποιείται ως χώρος λατρείας, λήφθηκαν υπόψη άλλες εννέα υποθέσεις, φυλάκιση τριών μηνών.
(ΙΙ) 1/2/89, δεκατρείς κατηγορίες για διάρρηξη και κλοπή, λήφθηκαν υπόψη ακόμα δύο υποθέσεις, φυλάκιση ενός χρόνου.
Ο πρώτος εφεσείων έχει μια θλιβερή, μπορούσε να λεχθεί, οικογενειακή ιστορία. Από μικρός αντιμετώπισε προβλήματα με τη δικαιοσύνη και ο ίδιος νοιώθει πως η ευθύνη βαρύνει τους οικείους του που δεν του συμπαραστάθηκαν.
Παντρεύτηκε το 1985 σε ηλικία είκοσι χρόνων και απέκτησε ένα παιδί. Υπήρχαν όμως οικογενειακές προστριβές και η σύζυγος του τον εγκατέλειψε και εγκαταστάθηκε στην πατρίδα της Φιλλανδία με το παιδί τους. Οι σχέσεις τους αργότερα αποκαταστάθηκαν για λίγο και ήλθε πίσω στην Κύπρο με το παιδί. Πάλιν όμως παρουσιάστηκαν προβλήματα και τον εγκατέλειψε και επέστρεψε στη Φιλλανδία. Στη συνέχεια ο εφεσείων καταδικάστηκε σε ένα χρόνο φυλάκιση για κλοπή απ' όπου απολύθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1989, δηλαδή δεκαπέντε μέρες πριν την διάπραξη του υπό εξέταση αδικήματος.
Ο δεύτερος εφεσείων γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1966 και φοίτησε ως την πέμπτη τάξη της Τεχνικής Σχολής. Εγκατέλειψε όμως το σχολείο γιατί δεν του άρεσκε και ασχολήθηκε σε οικοδομικές εργασίες. Καταδικάστηκε την 1 Φεβρουαρίου 1989 σε φυλάκιση για περίοδο ενός χρόνου, όπως φαίνεται και από τις προηγούμενες καταδίκες του στις οποίες έγινε ήδη αναφορά και αποφυλακίστηκε τον Οκτώβριο του ίδιου έτους και στις 26 Νοεμβρίου 1989 συλλήφθηκε για το αδίκημα αυτό.
Για το αδίκημα για το οποίο οι εφεσείοντες παραδέχθηκαν ενοχή επιβλήθηκε στον κάθε εφεσείοντα ποινή φυλάκισης τριάμιση χρόνων. Στην επιμέτρηση της ποινής το Κακουργιοδικείο έλαβε υπόψη όλους τους παράγοντες που μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο στην επιμέτρηση της ποινής περιλαμβανομένου και του γεγονότος ότι οι εφεσείοντες είχαν ομολογήσει την ενοχή τους και είχαν συνεργαστεί με την Αστυνομία και αφού έλαβε επίσης υπόψη της άλλες υποθέσεις τις οποίες παραθέσαμε ενωρίτερα.
Νομίζουμε πως θα ήταν πλεονασμός αν επαναλαμβάναμε το τί επανειλημμένα έχει λεχθεί από το Δικαστήριο αυτό σχετικά με τη σοβαρότητα αδικημάτων αυτής της φύσεως και στην ανάγκη επιβολής αυστηρών και αποτρεπτικών ποινών. Διάρρηξη κατοικιών και υποστατικών εργασίας είναι συχνό φαινόμενο της καθημερινής μας ζωής και τα Δικαστήρια δεν θα εκπληρούσαν την αποστολή τους αν δεν λάμβαναν κατά την επιμέτρηση της ποινής το στοιχείο αυτό που επιβάλλεται να ληφθεί υπόψη.
Αν χρειάζεται οποιαδήποτε αναφορά σε αποφάσεις του Ανωτάτου Δικαστηρίου για την προσέγγιση του στα αδικήματα της φύσεως αυτής είναι αρκετό να αναφέρουμε μεταξύ άλλων τις υποθέσεις Mazarakis v. The Republic (1982) 2 C.L.R. 183, Psylla v. The Republic (1984) 2 C.L.R. 420, Μιχαήλ Θεοκλήτου Ιωσηφίδη ν. Κυπριακής Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 313, Bekiz Ahmet Abit, άλλως Ανδρέας Ιωαννίδης ν. Δημοκρατίας, (1989) 2 Α.Α.Δ. 318.
Έχοντας υπόψη το σύνολο των περιστατικών της υπόθεσης συμπεριλαμβανομένων και των προσωπικών συνθηκών των δύο εφεσειόντων, δεν έχουμε πεισθεί ότι οι ποινές που έχουν επιβληθεί είναι έκδηλα υπερβολικές ώστε να δικαιούμεθα να επέμβουμε. Αντίθετα θα μπορούσε, κάτω από τις περιστάσεις να χαρακτηρισθούν ως άκρως επιεικείς αν λάβει ένας υπόψη ότι η προβλεπόμενη από τον Ποινικό Κώδικα ποινή για νυχτερινή διάρρηξη είναι μέχρι δέκα χρόνια φυλάκιση, οι εφεσείοντες βαρύνονται με τόσα προηγούμενα και λήφθηκαν υπόψη στην επιμέτρηση της ποινής τόσα παρόμοια αδικήματα.
Σαν κατακλείδα θα θέλαμε να τονίσουμε ότι τα περιστατικά της υποθέσεως αυτής φέρνουν στο προσκήνιο την έντονη ανάγκη μιας πλέον ουσιαστικής συμπαράστασης και φροντίδας από την κοινωνία, δια των αρμοδίων φορέων της των κυβερνητικών και εθελοντικών, προς τους αποφυλακιζόμενους χάριν της ικανοποιητικής εργοδότησης και γενικά αποκατάστασης των. Τέτοια μέτρα θα μπορούσαν να συμβάλουν στην αποτροπή μελλοντικών εγκληματικών ενεργειών.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους οι εφέσεις απορρίπτονται.
Οι εφέσεις απορρίπτονται.