public Σάντης, Νικόλας Φ. Μιχαηλίδου (κα), για Σπύρος Ξ. Μιχαηλίδης amp;amp;amp; Σία Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2023-06-07 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΤΟΜΠΟΥΛΙΔΟΥ v. ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤHN ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 30/05/2023, Πολιτική Αίτηση Αρ. 70/2023, 7/6/2023 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2023:D199

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ                                                         

(Πολιτική Αίτηση Αρ. 70/2023)

 

 

 7 Ιουνίου, 2023

 

[ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΤΟΜΠΟΥΛΙΔΟΥ (ΑΡ. ΕΛΛΗΝ. ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ [   ]), ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΟΣ ΑΛΜΗΡ ΤΟΜΠΟΥΛΙΔΗ, ΕΚ ΠΑΦΟΥ, ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI ΚΑΙ/Η PROHIBITION

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤHN ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 30/05/2023 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΠΑΦΟΥ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΑΡ. 209/23 ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 58(12)(Β) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΣΤΙΚΩΝ ΑΔΙΚΗΜΑΤΩΝ ΝΟΜΟΥ, ΚΕΦ. 148, ΔΙΑΤΑΧΘΗΚΕ Η ΑΚΥΡΩΣΗ ΚΑΙ/Η Ο ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΛΗΤΗΡΙΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΛΟΓΩ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΑΓΩΓΙΜΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΟΣ, ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΔΟ 12 ΜΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ.

 

.......

 

Φ. Μιχαηλίδου (κα), για Σπύρος Ξ. Μιχαηλίδης & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(Απευθείας από την Έδρα)

 

 

        ΣΑΝΤΗΣ, Δ.: Με την υπό κρίση αίτηση ημερομηνίας 2.6.23 («η Αίτηση»), η Αιτήτρια («η Αιτήτρια») - και σήμερα χήρα «... του αποβιώσαντος Αλμήρ Τομπουλίδη ο οποίος απεβίωσε σε εργατικό ατύχημα στις 27/06/2020 στην Πάφο, όταν κατέπεσε από την σκαλωσιά στο εργοτάξιο όπου εργαζόταν ...» («o αποβιώσας») - ζητεί:

«......................................................................................................................(Α) Άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώρηση Αίτησης με Κλήση για την Έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari για ακύρωση της απόφασης τον Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, ημερομηνίας 30/05/2023, στην Αγωγή Αρ. 209/23, με την οποία το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου ακύρωσε και παραμέρισε το Κλητήριο Ένταλμα, κρίνοντας ότι με βάση το Αρ. 58(12)(β) του Κεφ. 148, το δικαίωμα της Ενάγουσας να εγείρει την αγωγή για τον θάνατο του αποβιώσαντα Αλμήρ Τομπουλίδη, υπό την ιδιότητα της ως διαχειρίστριας της, περιουσίας του, είχε παραγραφεί μετά την πάροδο 12 μηνών από τον θάνατο του, έστω και αν η αγωγή ηγέρθη εντός της τριετούς περιόδου από τον θάνατο όπως προνοείται στο Άρθρο 58(20) του Κεφ. 148.

 

(Β) Άδεια του Δικαστηρίου για. την καταχώρηση Αίτησης με Κλήση για την έκδοση προνομιακού Εντάλματος Prohibition με το οποίο να απαγορεύεται στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου να προχωρήσει σε οποιοδήποτε διάβημα στην Αγωγή Αρ. 209/23 το οποίο εκπηγάζει από την απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου ημερομηνίας 30/05/2023, συμπεριλαμβανομένης και της έγκρισης καταλόγου εξόδων στην αίτηση της Εναγομένης 3, ως η απόφαση τον Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου ημερομηνίας 30/05/2023.

(Γ) Διαταγή η οποία, εκκρεμούσης της διαδικασίας εξέτασης της παρούσας Αίτησης για Άδεια, και σε περίπτωση παραχώρησης Άδειας από το Σεβαστό Δικαστήριο μέχρι εκδίκασης της Αίτησης δια Κλήσεως, να απαγορεύει στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου vα προχωρήσει στην έγκριση καταλόγου εξόδων στην αίτηση της Εναγομένης 3, ως η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου ημερομηνίας 30/05/2023 στην Αγωγή 209/2023.

 

(Δ) Οποιαδήποτε άλλη αναγκαία ή συνακόλουθη προς το ένταλμα Certiorari και/ή Prohibition θεραπεία, την οποία το Δικαστήριο ήθελε κρίνει ορθή και δίκαιη υπό τις περιστάσεις.

.....................................................................................................................».

 

        Η Αίτηση - που εδράζεται ανάμεσα σε άλλα στον Κανονισμό 3 του Περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικού Κανονισμού 5/18 («ο ΔΚ 5/2018») - συνοδεύεται από Ένορκη Δήλωση δικηγόρου στο Δικηγορικό Γραφείο που εκπροσωπεί την Αιτήτρια και από Έκθεση Γεγονότων, όπου και παρατίθενται όσα κατά την οπτική και συλλογιστική της Αιτήτριας θεμελιώνουν την Αίτηση.

        Ως σύνοψη και μόνο των όσων συναπαρτίζουν την Αίτηση, καταγράφω - δίχως εννοείται να διατυπώνω εύρημα - πως την 8.3.21 χορηγήθηκαν στην Αιτήτρια, έγραφα διαχείρισης της περιουσίας του αποβιώσαντος στην Αίτηση Διαχείρισης 281/20 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου.

        Η Αιτήτρια, υπό τη διαχειριστική της ιδιότητα, την 10.3.23 καταχώρισε την Αγωγή 209/23 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου κατά τριών Εναγόμενων εταιρειών («η Αγωγή»), προτού, ως λέγει, να εκπνεύσει η τριετής περίοδος παραγραφής τού αστικού αδικήματος που συναπαρτίζει τη βάση αγωγής.  

Οι Εναγόμενοι 1 και 2 καταχώρισαν Σημείωμα Εμφάνισης στην Αγωγή χωρίς επιφύλαξη ή διαμαρτυρία, ενώ οι Εναγόμενοι 3 καταχώρισαν Σημείωμα Εμφάνισης υπό διαμαρτυρία, την δε 28.3.23 υπέβαλαν αίτηση για «... ακύρωση και/ή παραμερισμό κλητηρίου εντάλματος και επίδοσης του στην Εναγόμενη 3», ισχυριζόμενοι ότι η Αιτήτρια (ως Ενάγουσα) δεν νομιμοποιείτο να εγείρει την Αγωγή ως διαχειρίστρια της περιουσίας του αποβιώσαντος («η Αίτηση Παραμερισμού»).

Αυτό, επειδή, ως υποστήριξαν οι Εναγόμενοι 3, κατά το Άρθρο 58(12)(β) του Περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου, Κεφ.148 «... ο διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντος δεν μπορεί να εγείρει αγωγή για θάνατο μετά την παρέλευση 12 μηνών από τον θάνατο του αποβιώσαντα».

 

Μετά από ακρόαση της Αίτησης Παραμερισμού, το Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου («το Κατώτερο Δικαστήριο»), εξέδωσε απόφαση την 30.5.23, ως το Τεκμήριο 1 («η Απόφαση»), με την οποία «... ακύρωσε και παραμέρισε το Κλητήριο Ένταλμα κρίνοντας ότι βάσει του Άρθρου 58(12)(β) του Περί Αστικών Αδικημάτων Νόμου Κεφ. 148, το αγώγιμο δικαίωμα της Ενάγουσας Αλεξάνδρας Τομπουλίδου, ως διαχειρίστριας της περιουσίας του αποβιώσαντος, είχε παραγραφεί μετά την πάροδο 12 μηνών από τον θάνατό του Αλμήρ Τομπουλίδη».

 

        Η ευπαίδευτη συνήγορος συζήτησε με σθένος στην προφορική αγόρευση πως όσα παρουσίασε ενώπιον μου δικαιολογούν τελεσφόρηση της Αίτησης.

        Αποτίμησα καθετί που μου τέθηκε, στην πλήρη του μορφή.

        Το ίδιο, και τις εισηγήσεις τής δικηγόρου.

        Σε ό,τι αφορά στα όσα περιστοιχίζουν την Αίτηση εξ απόψεως νομικών αρχών και νομολογίας - εμπεδωμένα και τετριμμένα ως είναι (πλην όμως εξόχως σημαντικά ως επιβεβλημένη δικαστική αυτοϋπενθύμιση) - παρέχεται άδεια για καταχώριση αίτησης προς έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari όταν αποκαλύπτεται από τον αιτούντα, εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση αναφορικώς προς (μαζί ή ξεχωριστά) υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, νομικό λάθος εμφανές στο πρακτικό, προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, δόλο ή ψευδορκία στη λήψη της, ή παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, σε περίπτωση δε ύπαρξης άλλου ένδικου μέσου ή θεραπείας, τέτοια άδεια δεν δίδεται εκτός αν καταδειχθούν εξαιρετικές περιστάσεις (Αναφορικά με την Αίτηση της Siyu, Π.Ε. 49/21, ημ. 12.10.21, Αναφορικά με την Αίτηση του Σιακόλα και Άλλων, Π.Ε 7/20, ημ. 7.6.21, ECLI:CY:AD:2021:A239, Αναφορικά με την Αίτηση της Πετρίδου, Π.Ε. 133/19, ημ. 12.2.20, ECLI:CY:AD:2020:A56).

          Για όσα οριοθετούν την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων Prohibition, αυτά εκδίδονται για να εμποδιστεί κατώτερο δικαστήριο από του να ενεργεί χωρίς δικαιοδοσία ή καθ' υπέρβαση της, ώστε να μη συνεχίζονται δικαστικές διαδικασίες ενάντια στις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης ή γενικότερα εκτός δικαιοδοτικού πλαισίου και κατά παράβαση των νόμων της χώρας (Αναφορικά με την Αίτηση των Montrago Trustees και Άλλων (Αρ. 2)(2012) 1(Β) Α.Α.Δ. 1289, 1302-1303).

        Αρχίζω για τα επί της ουσίας δικονομικά, με το εξής.

        Μεσούσης της αγόρευσης εκ πλευράς Αιτήτριας, θεώρησα δίκαιο να θέσω προς την συνήγορο πως η Απόφαση (Τεκμήριο 1), δεν φαίνεται να είναι δεόντως πιστοποιημένη ως αντίγραφο (ή σε πρωτότυπη μορφή).

        Έκρινα αναγκαία την παρέμβαση διότι, πέραν των άλλων που εγείρονταν κατά κανονιστική απαίτηση, μέρος της επιχειρηματολογίας τής συνηγόρου επικεντρωνόταν στο δικαστικό σκεπτικό τής Απόφασης.

        Η κ. Μιχαηλίδου παραδέχθηκε, χωρίς περιστροφές, πως όντως η Απόφαση, ως αναρτήθηκε στο iJustice (Τεκμήριο 1), δεν αποτελεί πιστό αντίγραφο τού πρωτοτύπου, ζητώντας άδεια του Δικαστηρίου «... για να προσκομίσω την απόφαση».

        Το αίτημα, δικονομικώς ασαφές ως ήταν - μια και παρέμεινε αίολο αν το τι τελικώς εννοείτο ήταν κάποιου είδους πρόθεση για καταχώριση αιτήματος για συμπληρωματική ένορκη δήλωση ή, απλώς, η επιτόπου εγχείριση τού περί ου ο λόγος εγγράφου, ή ακόμη η λήψη άλλου μέτρου προς αυτή την κατεύθυνση - απορρίφθηκε.

        Η Αιτήτρια όφειλε, με κάθε σεβασμό, δεδομένου και του εξαιρετικού της τωρινής διαδικασίας, να ήταν πιο προσεκτική στην παρουσίαση όσων ήθελε να θέσει ως υπόβαθρο αποδοχής της Αίτησης.

        Η Απόφαση (Τεκμήριο 1), έπρεπε να ήταν αρμοδίως πιστοποιημένη (κεκυρωμένη), και τούτο κατά εμπεδωμένη αρχή, πέραν βεβαίως και από τη σαφή προς τούτο - και προϋπάρχουσα ως κοινοδικαιϊκή αρχή (Αναφορικά με την Αίτηση του Ευαγγέλου (1999) 1(Β) Α.Α.Δ. 865, 868-869, Πέτρου Αρτέμη, Προνομιακά Εντάλματα: Αρχές και Υποθέσεις (2004) 45-50) - πρόνοια του Κανονισμού 3(2), ΔΚ 5/18, ότι στη συνοδευτική ένορκη δήλωση «... πρέπει να επισυνάπτονται ως Τεκμήρια πιστά αντίγραφα των προσβαλλόμενων αποφάσεων, διαταγμάτων ή πράξεων ...» [1] (Αναφορικά με την Αίτηση του Δρ. Η.Π., Π.Ε. 256/21, ημ. 28.2.23, ECLI:CY:AD:2023:A69, Αναφορικά με την Αίτηση της A.E.P. Croguelino Patisserie Ltd, Πολ. Αιτ. 194/22, ημ. 7.12.22, Αναφορικά με την Αίτηση της Κλεόπα, Πολ. Αίτ. 77/22, ημ. 27.5.22, ECLI:CY:AD:2022:D208).

        Το ζήτημα δεν είναι φορμαλιστικό.

        Είναι ουσιαστικό.

        Εκπορεύεται από κανονιστική και και διαχρονική νομολογιακή πρόβλεψη η οποία αντανακλά το εξαιρετικό της παρούσας διαδικασίας και αποβλέπει μεταξύ άλλων στο να διασφαλίσει, στο μέτρο του δυνατού, την ακρίβεια των γεγονότων που τίθενται προς απόφανση, προπαντός όταν το αίτημα, όπως εν προκειμένω, αφορά και σε έκδηλο σφάλμα επί πρακτικού ή και σε ζητήματα υπέρβασης εξουσίας ή δικαιοδοσίας.

        Κατ' ακολουθίαν, η Απόφαση/Τεκμήριο 1, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή.

        Ποσώς αγνοώ ότι το συνταγμένο διάταγμα/drawn up order (Τεκμήριο 2), φέρεται να είναι πιστοποιημένο αντίγραφο, και άρα αποδεκτό για τα τρέχοντα, ως δηλωτικό της Απόφασης.

        Είναι, εξάλλου, στη βάση αυτή που η δικηγόρος δόμησε επιχείρημα πως, ακριβώς, ως εκ του περιεχομένου τού εν λόγω τεκμηρίου, προκύπτει εξ όψεως, τέτοιας εμβέλειας αοριστία, που εντάσσει την περίπτωση τετραγωνισμένως στις παραμέτρους εκείνες που καλούν έτσι κι αλλιώς στην έκδοση Certiorari.

        Ούτε και αυτό το συμμερίζομαι.

        Το συνταγμένο διάταγμα (Τεκμήριο 2), δεν εξεικονίζει ασάφεια.

        Μήτε, παρεμπιπτόντως, μπορεί εδώ να συνθέσει, αποδεκτώς, εφαλτήριο έμμεσης και εκ πλαγίου αναφοράς στην (αιτιολογία) της Απόφασης.

        Τους λόγους, τους εξήγησα.

        Η Αίτηση χρήζει απόρριψης.

        Παρά ταύτα, θα εισέλθω και στην ουσία της Αίτησης, εκλαμβάνοντας ως αποδεκτό το κείμενο της Απόφασης (Τεκμήριο 1).

        Τούτο, για σκοπούς ολοκληρωμένης θεώρησης των επίμαχων πραγμάτων.

        Δεν έχω δυσκολία να καταλήξω πως η Αιτήτρια είχε (και ενδεχομένως να εξακολουθεί να έχει) στη διάθεση της εναλλακτικά δικονομικά μέσα για προσβολή της Απόφασης, όπως φερ' ειπείν, την καταχώριση έφεσης (μολονότι η επισήμανση διόλου δεν παραινεί ή προτρέπει προς τέτοια κατεύθυνση).

        Η ύπαρξη εναλλακτικού ένδικου μέσου καθιστά την Αίτηση υποκείμενη σε απόρριψη, ιδίως λαμβανομένου υπόψη και τού ότι δεν καταδείχθηκαν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις από την Αιτήτρια οι οποίες θα μπορούσαν δυνητικώς να οδηγήσουν ενεστώτως σε άλλους δικαστικούς συνειρμούς (Αναφορικά με την Αίτηση της Blue Ribbon Shipping Ltd και Άλλων, Π.Ε. 108/18, ημ. 16.5.19, ECLI:CY:AD:2019:A187).

        Έχοντας μάλιστα ιχνηλατήσει το σύνολο των όσων προέταξε η Αιτήτρια - και περιλαμβάνω σε αυτό (υπό την αίρεση που προανάφερα), το αιτιολογημένο έγγραφο της Απόφασης - θεωρώ πως επιδίωξη της Αίτησης είναι, στον πυρήνα της, μιας μορφής συγκαλυμμένη έφεση, κάτι το μη επιτρεπτό ως με καθαρότητα ορίζει σταθερά η νομολογία (Αναφορικά με την Αίτηση του Πολυδώρου (2010) 1(Β) Α.Α.Δ. 886, 890, Αναφορικά με την Αίτηση των Philippos Nikiforou Buysell Enterprises Ltd και Άλλων (2008) 1(Β) Α.Α.Δ. 890, 894-895).

        Η Αίτηση απορρίπτεται.

                                                                            

 

                                                                   Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.

/κβπ