|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2023:D148
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 36/2016)
5 Μαΐου, 2023
[Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ/στής]
SOCIETE GENERALE BANK - CYPRUS LIMITED,
Ενάγουσα,
ν.
1. ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΒΕΡΝΑΔΑΚΗ (ΑΡ. ΤΑΥΤ. [ ])
2. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΠΑΡΗ (ΑΡ. ΤΑΥΤ. [ ])
3. ΤΟΥ ΣΚΑΦΟΥΣ "LOUKISSA II"
(ΑΡ. ΕΓΓΡΑΦΗΣ 711506/5BAJ3),
Εναγομένων.
_____________________________________________________________________
Αίτηση Πλειστηριασμού ημερ. 7/12/2021
Ε. Κορακίδης με Ε. Κορακίδου (κα) για ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΔΑΣ ΚΟΡΑΚΙΔΗΣ ΔΕΠΕ, για την Ενάγουσα/Αιτήτρια.
Στ. Αρμεύτη (κα) για CHRYSSES DEMETRIADES & CO LLC, για τα Ενδιαφερόμενα Μέρη.
____________________________________________________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ, Δ.: Με την υπό κρίση Αίτηση η Ενάγουσα/Αιτήτρια αξιώνει:
(α) Διάταγμα για εκποίηση της υποθήκης του πλοίου LOUKISSA II και την πώληση δια δημοσίου πλειστηριασμού προς ικανοποίηση του εξ αποφάσεως χρέους στην Αγωγή Ναυτοδικείου αρ. 36/2016.
(β) Απόφαση του Δικαστηρίου ότι η Αιτήτρια έχει προτεραιότητα έναντι οποιουδήποτε άλλου πιστωτή για την πληρωμή του εξ αποφάσεως χρέους προς αυτήν δυνάμει δικαστικής απόφασης, ημερ. 25/2/2021 που εκδόθηκε στην Αγωγή με τον πιο πάνω τίτλο και αριθμό ή οποιαδήποτε άλλη απόφαση κρίνει το Δικαστήριο ορθό και δίκαιο να εκδώσει προς το σκοπό καθορισμού της προτεραιότητας διανομής του εκπλειστηριάσματος.
(γ) Διάταγμα/οδηγίες για την υλοποίηση της απόφασης σε σχέση με τη διανομή του εκπλειστηριάσματος.
(δ) Οποιαδήποτε άλλη θεραπεία κρίνει σκόπιμο/δίκαιο το Δικαστήριο υπό τις περιστάσεις.
Η Αίτηση υποστηρίζεται από την Ένορκη Δήλωση της Ν. Φιλίππου. Σ' αυτή καταγράφονται, εν συνόψει, τα εξής:
· Στις 25/2/2021 κατόπιν ακρόασης εκδόθηκε απόφαση στην παρούσα Αγωγή υπέρ της Ενάγουσας και εναντίον των Εναγομένων.
· Με την πιο πάνω Απόφαση, μεταξύ άλλων, διατάχθηκε η εκποίηση της υποθήκης του Πλοίου LOUKISSA II και η πώληση του δια δημοσίου πλειστηριασμού σε οποιαδήποτε τιμή ήθελε η Ενάγουσα και υπό οποιουσδήποτε όρους, προς ικανοποίηση του εξ αποφάσεως χρέους, μετά τόκων και εξόδων.
· Κατόπιν επικοινωνίας των δικηγόρων της Ενάγουσας/Αιτήτριας με το Υφυπουργείο Ναυτιλίας, το Υφυπουργείο Ναυτιλίας την κάλεσε να υποβάλει αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο για να δοθούν συγκεκριμένες οδηγίες αναφορικά με το δημόσιο πλειστηριασμό και παράλληλα την ενημέρωσε ότι το Πλοίο τελεί υπό σύλληψη στο πλαίσιο άλλης Αγωγής του Ναυτοδικείου.
· Όπως ενημερώθηκε η Αιτήτρια, το Ένταλμα Σύλληψης του Πλοίου εκδόθηκε στο πλαίσιο της Αγωγής Ναυτοδικείου υπ' αρ. 6/2016 προς όφελος της ALLTIME TOURIST COMPLEX LIMITED, η οποία διεκδικεί χρήματα για υπηρεσίες στη μαρίνα St. Raphael στη Λεμεσό.
Στην Αίτηση καταχωρήθηκε Ένσταση από το Ενδιαφερόμενο Μέρος ALLTIME TOURIST COMPLEX LIMITED. Μέσω των Λόγων Ένστασης προβάλλεται, μεταξύ άλλων, ότι το Ενδιαφερόμενο Μέρος έχει εξασφαλίσει απόφαση in rem εναντίον του Εναγόμενου Πλοίου, ότι έχει δικαίωμα επίσχεσης (possessory lien) και/ή maritime lien εναντίον του Πλοίου και, συνεπώς, ότι έχει προτεραιότητα έναντι της Αιτήτριας στην πληρωμή από το εκπλειστηρίασμα που θα προκύψει από την πώληση του Εναγόμενου Πλοίου.
Την Ένσταση συνοδεύει Ένορκη Δήλωση του Μ. Χαραλάμπους, δικηγόρου της δικηγορικής εταιρείας που αντιπροσωπεύει το Ενδιαφερόμενο Μέρος. Σε αυτή αναφέρονται, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
· Το Ενδιαφερόμενο Μέρος κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν και συνεχίζει μέχρι σήμερα να είναι διαχειριστές της Μαρίνας, η οποία βρίσκεται μπροστά από το ξενοδοχείο St. Raphael στη Λεμεσό, όπου βρισκόταν από τον Αύγουστο του 2010 και συνεχίζει να βρίσκεται το Εναγόμενο Πλοίο.
· Στις 14/4/2016 καταχωρήθηκε η πραγματοπαγής (in rem) Αγωγή Ναυτοδικείου αρ. 6/2016 από το Ενδιαφερόμενο Μέρος εναντίον των Εναγομένων 1 και 3 στην παρούσα Αγωγή.
· Στο πλαίσιο της Αγωγής Ναυτοδικείου με αρ. 6/2016 το Ενδιαφερόμενο Μέρος καταχώρησε Αίτηση για σύλληψη του Εναγόμενου Πλοίου στις 14/4/2016 και εξασφάλισε Διάταγμα Σύλληψης του στις 7/7/2016. Το εν λόγω Διάταγμα συνεχίζει να βρίσκεται σε ισχύ μέχρι σήμερα. Από τη σύλληψη του Εναγόμενου Πλοίου μέχρι και σήμερα το Ενδιαφερόμενο Μέρος παρείχε υπηρεσίες πρόσδεσης και/ή αποθήκευσης προς το Εναγόμενο Πλοίο και διατηρούσε το Εναγόμενο Πλοίο στη Μαρίνα. Τα έξοδα για τις εν λόγω υπηρεσίες από την περίοδο 2/8/2016 - 2/8/2022 ανέρχονται σε €29.333. Έκτοτε τα μηνιαία έξοδα διατήρησης του Πλοίου στη Μαρίνα ανέρχονται σε €725.90, περιλαμβανομένου του ΦΠΑ, για τους θερινούς μήνες (Απρίλιος - Σεπτέμβριος) και €583.10, περιλαμβανομένου του ΦΠΑ, για τους χειμερινούς μήνες (Οκτώβριος - Μάρτιος) και το Ενδιαφερόμενο Μέρος θα προσφέρει τις πιο πάνω υπηρεσίες στο Εναγόμενο Πλοίο για όσο καιρό αυτό θα συνεχίσει να βρίσκεται υπό σύλληψη ή μέχρι να δοθεί αντίθετη διαταγή από το Δικαστήριο.
· Με βάση την πληροφόρηση του ενόρκως δηλούντα από τη δικηγόρο που χειρίζεται την υπόθεση, τα πιο πάνω έξοδα που αφορούν το χρόνο που το Εναγόμενο Πλοίο τελούσε και τελεί υπό σύλληψη και τα σχετικά δικηγορικά έξοδα μέχρι τη σύλληψή του έχουν προτεραιότητα σε σχέση με την απαίτηση των Αιτητών στην πληρωμή από το εκπλειστηρίασμα που θα προκύψει από την πώληση του Εναγόμενου Πλοίου, εφόσον περιλαμβάνονται και είναι αναπόσπαστο μέρος των εξόδων της σύλληψής του.
· Στη βάση της ίδιας πληροφόρησης ως ανωτέρω, η πιο πάνω απαίτηση του Ενδιαφερόμενου Μέρους για το ποσό των €29.333, καθώς και τα επιπρόσθετα τέλη πρόσδεσης/φύλαξης του Πλοίου που προέκυψαν μετά τον Αύγουστο του 2022, είχαν προτεραιότητα σε σχέση με την αξίωση των Αιτητών για τον επιπρόσθετο λόγο ότι εξασφαλίζεται από δικαίωμα επίσχεσης (possessory lien) σύμφωνα με τον όρο 10 της Συμφωνίας μεταξύ του Ενδιαφερόμενου Μέρους και των Εναγομένων, με βάση την οποία προσέφεραν τις υπηρεσίες πρόσδεσης και/ή αποθήκευσης προς το Πλοίο.
· Περαιτέρω, στις 27/10/2020 εκδόθηκε απόφαση (in rem) εναντίον των Εναγομένων 1 και 3 στο πλαίσιο της Αγωγής Ναυτοδικείου αρ. 6/2016 και υπέρ του Ενδιαφερόμενου Μέρους για το ποσό των €14.059,65 με νόμιμο τόκο από 14/4/2016, πλέον δικηγορικά έξοδα. Το εν λόγω ποσό αφορούσε τα τέλη για την άδεια πρόσδεσης και/ή υπηρεσίες αποθήκευσης προς όφελος του Εναγόμενου Πλοίου, τα εργαλεία και τον εξοπλισμό του και άλλες συναφείς εργασίες προς όφελος του Πλοίου για την περίοδο 18/2/2014 - 11/12/2015 και, συνεπώς, το εν λόγω ποσό, καθώς και τα δικηγορικά έξοδα στην Αγωγή Ναυτοδικείου αρ. 6/2016 έχουν προτεραιότητα έναντι της αξίωσης των Αιτητών, καθότι οι υπηρεσίες πρόσδεσης και/ή αποθήκευσης προς το Πλοίο εξασφαλίζονταν από δικαίωμα επίσχεσης (possessory lien) του Ενδιαφερόμενου Μέρους, σύμφωνα με τον όρο 10 της Συμφωνίας και η απόφαση εκδόθηκε στο πλαίσιο αγωγής (in rem) εναντίον του Εναγόμενου Πλοίου.
Με δεδομένο ότι το Εναγόμενο Πλοίο έχει πωληθεί δια δημοσίου πλειστηριασμού στις 22/12/2022, το ζήτημα που το Δικαστήριο καλείται να αποφασίσει είναι η σειρά προτεραιοτήτων των πιστωτών του Πλοίου και ο τρόπος διανομής του προϊόντος πώλησης του πλειστηριασμού το οποίο βρίσκεται κατατεθειμένο στο Δικαστήριο.
Όπως ορθά επισημαίνουν οι ευπαίδευτοι συνήγοροι του Ενδιαφερόμενου Μέρους, οι αξιώσεις που το Δικαστήριο έχει ενώπιον του και καλείται να αποφασίσει για την προτεραιότητα τους, είναι οι ακόλουθες:
(i) Τα έξοδα εκτίμησης του Πλοίου (αναφορικά με τα εν λόγω έξοδα, με βάση τα ηλεκτρονικά μηνύματα προς το Δικαστήριο, ημερ. 16/6/2022, συμφωνήθηκε από τα διάδικα μέρη όπως αυτά έχουν προτεραιότητα σε σχέση με όλες τις αξιώσεις που υπάρχουν εναντίον του Εναγόμενου Πλοίου).
(ii) Τα έξοδα του Αξιωματικού Ναυτοδικείου (περιλαμβανομένων των εξόδων σύλληψης και συντήρησης του Εναγόμενου Πλοίου).
(iii) Τα έξοδα του πλειστηριασμού και τα δικηγορικά έξοδα της σύλληψης και πώλησης του Πλοίου.
(iv) Οι οφειλές του Εναγόμενου Πλοίου προς το Ενδιαφερόμενο Μέρος με βάση την Απόφαση στην Αγωγή Ναυτοδικείου αρ. 6/2016, ημερ. 27/10/2020.
(v) Οι οφειλές του Εναγόμενου Πλοίου προς τους Αιτητές με βάση την Απόφαση ημερ. 25/2/2021, η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο της Αγωγής με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο.
Σύμφωνα με τη νομολογία έχει διαμορφωθεί κανόνας αναφορικά με τον καθορισμό των προτεραιοτήτων. Σύμφωνα με τον κανόνα αυτό προηγούνται τα έξοδα και δικαιώματα του Αξιωματικού Ναυτοδικείου σε σχέση με τη σύλληψη, φύλαξη και συντήρηση του Πλοίου και άλλα συναφή έξοδα[1]. Στη συνέχεια έχουν σειρά οι πιστωτές οι οποίοι διατηρούσαν ναυτικό δικαίωμα επίσχεσης επί του Πλοίου (maritime lien). Από τις απαιτήσεις που παραμένουν προηγείται η απαίτηση και τα δικηγορικά έξοδα σε σχέση με τη σύλληψη και πώληση του Πλοίου, τα οποία καλύπτουν τα έξοδα της σύλληψης μέχρι και τα έξοδα εκτίμησης και πώλησης του Πλοίου. Ακολουθούν οι απαιτήσεις που ήταν το αποτέλεσμα αγωγών in rem, ενώ τελευταίοι στη σειρά κατατάσσονται οι in personam πιστωτές των ιδιοκτητών του πλοίου (βλ. Αγωγή Ναυτοδικείου Αρ. 12/2013, Island Oil Ltd v. Του Πλοίου "VYSOKOGORSK", ημερ. 11/2/2019).
Σε ό,τι αφορά τα έξοδα εκτίμησης του Πλοίου, όπως ήδη επισημάνθηκε ανωτέρω, αυτά συμφωνήθηκε από τα διάδικα μέρη να έχουν προτεραιότητα σε σχέση με όλες τις αξιώσεις που υπάρχουν εναντίον του Εναγόμενου Πλοίου.
Αναφορικά με τα έξοδα του Αξιωματικού Ναυτοδικείου σε σχέση με τη σύλληψη, φύλαξη και συντήρηση του Πλοίου, καθώς και άλλα συναφή έξοδα, αυτά με βάση τη σχετική νομολογία, την οποία αμφότερες οι διάδικες πλευρές έχουν επικαλεστεί, έχουν προτεραιότητα έναντι των υπόλοιπων εξόδων. Εντός δε των εξόδων του Αξιωματικού Ναυτοδικείου εμπίπτουν και τα έξοδα λιμανιού, καθώς και τα έξοδα διατήρησης της σύλληψης.
Η πιο κάτω περικοπή από το Σύγγραμμα Admiralty Jurisdiction and Practice, Nigel Meeson, σελ. 159, είναι σχετική:
"DISTRIBUTION OF THE FUND IN COURT
Before turning to consider the respective priorities of the substantive claims against the fund, it should be noted that two particular categories of costs and expenses are afforded a paramount status by the court and constitute prior charges on the fund before its distribution to any claimant. Those categories are (a) the charges and expenses of the Admiralty Marshal and (b) the costs of the producer of the fund, being the costs of the arresting party and the costs of the party who has obtained the order for appraisement and sale.
Admiralty Marshal's expenses
The Admiralty Marshal's charges and expenses are a first charge on the proceeds of sale and will be paid out in priority to any other claim. These will include the expenses he incurred in effecting the arrest, in maintaining the arrest, for example port dues the cost of a shipkeeper and any supplies required to maintain the ship whilst under arrest, and any other expenses authorised by the court to enable the ship to be sold for the best possible price.
Costs of the producer of the fund
After the expenses of the Admiralty Marshal have been satisfied, priority is granted to the original arresting party in respect of the costs of his action up to and including the arrest, and the costs of the party who obtained the order for appraisement and sale, up to and including the order for appraisement and sale. Of course, this will in many cases be one and the same party. The rationale for this priority is that this party has produced the fund for the general benefit of all the claimants, and, therefore, should not personally be charged with this expense, but it should be borne by the general body of creditors."
Στην υπό κρίση περίπτωση αποτέλεσε αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι στο πλαίσιο της Αγωγής Ναυτοδικείου 6/2016 το Εναγόμενο Πλοίο συνελήφθη με σχετικό Διάταγμα ημερ. 7/7/2016, το οποίο και παρέμεινε σε ισχύ μέχρι την 22/12/2022 που το Πλοίο πωλήθηκε. Το ζήτημα που προέκυψε είναι κατά πόσο οι υπηρεσίες πρόσδεσης και αποθήκευσης που το Ενδιαφερόμενο Μέρος παρείχε προς το Πλοίο κατά το χρόνο που αυτό ευρίσκετο στη Μαρίνα, η οποία βρίσκεται μπροστά από το ξενοδοχείο St. Raphael στη Λεμεσό και τα έξοδα που προέκυψαν ως αποτέλεσμα των πιο πάνω υπηρεσιών, από τη σύλληψη του Εναγόμενου Πλοίου μέχρι και την 22/12/2022 που αυτό πωλήθηκε, εμπίπτουν στα έξοδα σύλληψης και συντήρησης του Πλοίου και τα οποία, ως τέτοια, έχουν προτεραιότητα έναντι άλλων οφειλών του Πλοίου.
Είναι νομολογημένο με βάση τα όσα ήδη έχουν ανωτέρω παρατεθεί, ότι τα έξοδα σύλληψης, τα οποία περιλαμβάνουν και τα έξοδα λιμανιού (port dues), δαπανούνται προς όφελος όλων των πιστωτών και, ως εκ τούτου, έχουν προτεραιότητα έναντι των άλλων οφειλών του Πλοίου.
Για τον υπολογισμό των ποσών με τα οποία οι πιο πάνω υπηρεσίες έχουν χρεωθεί το Ενδιαφερόμενο Μέρος έχει, μέσω της Ένορκης Δήλωσης Χαραλάμπους, παρουσιάσει σχετικούς καταλόγους. Είναι δεδομένο ότι σε περίπτωση που το Πλοίο δεν είχε παραμείνει στη συγκεκριμένη Μαρίνα, τότε θα έπρεπε ο Αξιωματικός Ναυτοδικείου να βρει άλλο μέρος για τη φύλαξη του οπόταν και θα προέκυπταν ανάλογα έξοδα. Παρά την εκφρασθείσα από πλευράς Ενάγουσας θέση περί αυθαίρετων χρεώσεων, δεν έχει προσκομισθεί οποιαδήποτε μαρτυρία η οποία να αποδεικνύει ότι το Πλοίο θα μπορούσε να φυλαχθεί κάπου αλλού και με διαφορετική χρέωση.
Όσον δε αφορά το γεγονός ότι, ενώ το Πλοίο τελούσε υπό σύλληψη, υπέστη διάρρηξη, όπως ορθά επεσήμανε η κα Αρμεύτη, δεν είναι θέμα που αφορά το Ενδιαφερόμενο Μέρος αλλά τον ίδιο τον Αξιωματικό Ναυτοδικείου ο οποίος είχε την ευθύνη για το Πλοίο κατά την εν λόγω περίοδο.
Ούτε η θέση που προβλήθηκε από την Αιτήτρια ότι το Ενδιαφερόμενο Μέρος δεν αποτελεί αρχή λιμένα ή μαρίνας για να έχουν προτεραιότητα τα έξοδα φύλαξης του Πλοίου, έχει οποιοδήποτε έρεισμα. Δεν υφίσταται ως προϋπόθεση ότι για να έχουν προτεραιότητα τα έξοδα φύλαξης του Πλοίου θα πρέπει η Μαρίνα να αποτελεί αρμόδια αρχή.
Τα έξοδα του πλειστηριασμού και της πώλησης του Πλοίου καθώς και τα δικηγορικά έξοδα της Αγωγής Ναυτοδικείου για τη σύλληψη, όπως αυτά προκύπτουν με βάση το Τεκμήριο 4 στην Ένορκη Δήλωση Χαραλάμπους, ακολουθούν στη σειρά προτεραιοτήτων.
Στην υπόθεση UNION BANK OF NORWAY v. TOY ΠΛΟΙΟΥ "JET PRINCESS" (Αρ.1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 182 τηρήθηκε η ακόλουθη σειρά προτεραιοτήτων:
«Όσον αφορά την σειρά των προτεραιοτήτων βρίσκω ότι σύμφωνα με τη νομολογία αυτή πρέπει να είναι και καθορίζεται ως εξής:
1. Έξοδα Αξιωματικού Ναυτοδικείου.
2. Έξοδα για σύλληψη του πλοίου και πώλησή του.
3. Τα δικαιώματα και έξοδα διάσωσης.
4. Οι μισθοί του πληρώματος και τα έξοδα των σχετικών αγωγών.
5. Η απόφαση στην παρούσα αγωγή για την υποθήκη.
6. Οι αποφάσεις στις αγωγές 188/89 και 205/89 και στην αγωγή για έξοδα και υλικά, και η απαίτηση στην αγωγή 1/90 για τροφοδοσία καυσίμων Pari Passu».
Σχετική με το υπό εξέταση θέμα είναι και η παράγραφος 1574 του Συγγράμματος British Shipping Laws, Admiralty Practice των Kenneth C. McGuffie, P.A. Fugeman και P. V. Gray, στην οποία παρέπεμψε η πλευρά του Ενδιαφερόμενου Μέρους, όπου στον καθορισμό των προτεραιοτήτων μετά τα έξοδα του Αξιωματικού Ναυτοδικείου ακολουθούν τα έξοδα του ενάγοντα στην αγωγή στο πλαίσιο της οποίας συνελήφθη το Πλοίο μέχρι τη στιγμή της σύλληψης και περιλαμβανομένων των εξόδων της σύλληψης και αργότερα των εξόδων περιλαμβανομένων αυτών της εκτίμησης και της πώλησης[2].
Το επόμενο ερώτημα που το Δικαστήριο καλείται να εξετάσει είναι το ποιος πιστωτής έχει προτεραιότητα είσπραξης από το προϊόν της πώλησης του Εναγόμενου Πλοίου.
Όπως προκύπτει από τα Τεκμήρια 6 και 6Α της Ένορκης Δήλωσης Χαραλάμπους, στις 27/10/2020 εκδόθηκε απόφαση (in rem) εναντίον των Εναγομένων 1 και 3 στο πλαίσιο της Αγωγής Ναυτοδικείου αρ. 6/2016 και υπέρ του Ενδιαφερόμενου Μέρους για το ποσό των €14.059,65 με νόμιμο τόκο από 14/4/2016, πλέον δικηγορικά έξοδα. Το εν λόγω ποσό αφορούσε τα τέλη για την άδεια πρόσδεσης και/ή υπηρεσίες αποθήκευσης προς όφελος του Εναγόμενου Πλοίου, τα εργαλεία και τον εξοπλισμό του και άλλες συναφείς εργασίες προς όφελος του Πλοίου για την περίοδο 18/2/2014 - 11/12/2015, δηλαδή πριν τη σύλληψή του.
Στις 25/2/2021 εκδόθηκε απόφαση στην παρούσα Αγωγή υπέρ της Αιτήτριας/Ενάγουσας και εναντίον των Εναγομένων 1 και 2 (Τεκμήριο Α στην Ένορκη Δήλωση Φιλίππου). Με την πιο πάνω Απόφαση, μεταξύ άλλων, διατάχθηκε η εκποίηση της υποθήκης του Εναγόμενου Πλοίου η οποία είχε εγγραφεί προς όφελος της Αιτήτριας/Ενάγουσας στις 22/5/2013 (Τεκμήριο Β στην Ένορκη Δήλωση Φιλίππου) και η πώληση του δια δημοσίου πλειστηριασμού.
Το Ενδιαφερόμενο Μέρος έχει επικαλεστεί τις πρόνοιες του όρου 10 της Συμφωνίας που αυτό συνήψε με τον Εναγόμενο 1 αναφορικά με την παροχή υπηρεσιών πρόσδεσης και/ή αποθήκευσης προς το Εναγόμενο Πλοίο. Ο όρος 10 διαλαμβάνει τα εξής:
"The Marina reserves the right to exercise a general lien upon any vessel and/or gear and equipment whilst in or upon the Marina premises or afloat at any of the Marina moorings until such time as any monies due to the Marina from the Owner in respect of such vessels and/or gear, whether on account of storage or mooring charges, work done or otherwise, shall be paid."
Aποτέλεσε θέση του Ενδιαφερόμενου Μέρους ότι στη βάση του πιο πάνω όρου είχαν αποκτήσει δικαίωμα επίσχεσης (possessory lien) το οποίο, ως τέτοιο, έχει προτεραιότητα ακόμη και έναντι ενυπόθηκου δανειστή.
Σε σχέση με το ζήτημα της προτεραιότητας πιστωτή που έχει δικαίωμα επίσχεσης (possessory lien), σχετική είναι η ακόλουθη παραπομπή από το Σύγγραμμα British Shipping Laws, Τόμος 14, Maritime Liens, D.R. Thomas:
"A possessory lien has priority over a mortgage, even in relation to a mortgage executed before the assumption of possession. In the instance of a mortgage the possessory lienee does not take the res cum onere. Where however possession is given up the security of the common law lien is lost and the mortgage prevails".
Απόλυτα σχετική με το υπό αναφορά ζήτημα είναι και η ακόλουθη περικοπή από την απόφαση στην υπόθεση ABC SHIPBROKERS (CHARTERING S + Ρ SHIPPING AGENTS) LTD, ν. PRESKOTT SHIPPING CO LTD (1992) 1 Α.Α.Δ. 1034 στις σελίδες 1049 -1050:
«Nordic Bank plc ν The ship "Seagull" (1989) 1 C.L.R. 420, στην οποία το αντικείμενο της διαδικασίας ήταν ο καθορισμός από το Δικαστήριο των προτεραιοτήτων των διαφόρων εξ αποφάσεως δανειστών, περιλαμβανομένων εκείνων στην αγωγή αρ.357/84, των οποίων μέρος του εξ αποφάσεως λαβείν τους αφορούσε πληρωμές για ημερομίσθια μελών του πληρώματος και για επιδιορθώσεις στο πλοίο που είχαν κάμει ως διαχειριστές του πλοίου, δυνάμει συμφωνίας με τους πλοιοκτήτες που προσομοιάζει με την επίδικη συμφωνία των παρόντων Αιτητών. Για το λόγο αυτό απέκτησαν, όπως ισχυρίστηκαν, το γνωστό στο κοινοδίκαιο δικαίωμα επισχέσεως ως "possessory lien", προϋπόθεση για την απόκτηση και διατήρηση του οποίου αποτελεί η πραγματική κατοχή του πλοίου μέχρις ότου οι απαιτήσεις του κατόχου ικανοποιηθούν ή μέχρι την παράδοση του πλοίου στον Αξιωματικό Ναυτοδικείου δυνάμει διαταγής του Δικαστηρίου. Το δικαίωμα επισχέσεως χάνεται μόλις ο δικαιούχος του παύσει να έχει κατοχή του πλοίου. Για όσο όμως χρόνο υφίσταται, ο κάτοχος του δικαιώματος αυτού έχει προτεραιότητα ακόμα και έναντι ενυπόθηκου δανειστή. Δικαίωμα επισχέσεως της μορφής αυτής έχουν, μεταξύ άλλων, ο επιδιορθωτής του πλοίου αναφορικά με την αμοιβή του, όπως και ο πλοίαρχος και τα μέλη του πληρώματος αναφορικά με καθυστερημένα ημερομίσθια τους.»
(Η έμφαση είναι του παρόντος Δικαστηρίου)
Στην υπό εξέταση περίπτωση ό,τι αμφισβητείται από πλευράς της Αιτήτριας είναι η ύπαρξη προς όφελος του Ενδιαφερόμενου Μέρους δικαιώματος επίσχεσης ή, άλλως, προνομίου κατοχής (possessory lien).
Σύμφωνα με το Σύγγραμμα Halsbury΄s Laws of England, 3η Έκδοση, Τόμος 35, σελ. 787, παρ. 1212:
"A possessory lien is the right of a person in whose possession a ship or her appurtenances is or are to retain possession thereof until payment or discharge of some debt or obligation due to that person in respect thereof. Such a right belongs to one who repairs, alters or otherwise bestows labour or skill upon a ship and retains possession thereof".
Στο Σύγγραμμα British Shipping Laws, Τόμος 14, Maritime Liens, D.R. Thomas αναφέρεται στη σελίδα 256, παράγραφο 453 ότι:
"A possessory lien is a common law right founded on possession to detain property until a debt which has accrued from service to the property is discharged."
Όπως επισημάνθηκε στην υπόθεση NORDIC BANK PLC OF NORDIC BANK HOUSE ν. THE SHIP "SEAGULL" (1989) 1 C.L.R. 420:
"The essential element of possessory lien is actually possession of the ship until possessor's demands have been met, or she is surrendered to the Marshal under an order of the Court".
Στην προκείμενη περίπτωση με δεδομένο ότι το Πλοίο βρισκόταν στη Μαρίνα, διαχειριστές της οποίας κατά τον ουσιώδη χρόνο ήταν το Ενδιαφερόμενο Μέρος, διαπιστώνω ότι, πριν την ανάληψη του από τον Αξιωματικό Ναυτοδικείου, υπήρξε πραγματική κατοχή του Πλοίου από το Ενδιαφερόμενο Μέρος.
Επιπλέον είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι η απόφαση η οποία εκδόθηκε εναντίον του Εναγόμενου Πλοίου (Τεκμήριο 6) συνιστά απόφαση η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο πραγματοπαγούς αγωγής (in rem). Επισημαίνεται, εν προκειμένω, ότι η απόφαση η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο της υπό τον ως άνω τίτλο και αριθμό Αγωγής εναντίον των Εναγομένων 1 και 2 συνιστά απόφαση in personam και όχι απόφαση in rem εφόσον δεν στρέφεται εναντίον του Εναγόμενου Πλοίου.
Ήδη έχει πιο πάνω αναφερθεί, με παραπομπή σε σχετική νομολογία, ότι στον καθορισμό των προτεραιοτήτων προηγούνται των in personam πιστωτών οι απαιτήσεις που είναι το αποτέλεσμα αγωγών in rem.
Ως εκ τούτου, σε συμφωνία με τα όσα υποστηρίχθηκαν από μέρους του Ενδιαφερόμενου Μέρους, είναι η κατάληξη του Δικαστηρίου ότι οι οφειλές του Εναγόμενου Πλοίου προς το Ενδιαφερόμενο Μέρος ως έχουν ανωτέρω περιγραφεί, καθώς και τα δικηγορικά έξοδα της Αγωγής Ναυτοδικείου υπ' αρ. 6/2016, έχουν προτεραιότητα έναντι της αξίωσης της Αιτήτριας, ήτοι των οφειλών του Εναγόμενου Πλοίου προς την Αιτήτρια με βάση την απόφαση ημερ. 25/2/2021, καθότι:
(α) Οι υπηρεσίες πρόσδεσης και/ή αποθήκευσης προς το Εναγόμενο Πλοίο εξασφαλίζονταν από δικαίωμα επίσχεσης (possessory lien) του Ενδιαφερόμενου Μέρους συμφώνως των διαλαμβανομένων στον όρο 10 της Συμφωνίας,
(β) η απόφαση Τεκμήριο 6 εκδόθηκε στο πλαίσιο πραγματοπαγούς (in rem) αγωγής.
Κατ' ακολουθίαν όλων των πιο πάνω, η σειρά προτεραιοτήτων καθορίζεται ως ακολούθως:
1. Τα έξοδα εκτίμησης του Πλοίου.
2. Τα έξοδα του Αξιωματικού Ναυτοδικείου σε σχέση με τη σύλληψη, φύλαξη και συντήρηση του Πλοίου και άλλα συναφή έξοδα.
3. Τα έξοδα του πλειστηριασμού και πώλησης του Πλοίου και τα δικηγορικά έξοδα της Αγωγής Ναυτοδικείου για τη σύλληψη του.
4. Οι οφειλές του Εναγόμενου Πλοίου προς το Ενδιαφερόμενο Μέρος με βάση την Απόφαση στην Αγωγή Ναυτοδικείου αρ. 6/2016 ημερ. 27/10/2020.
5. Οι οφειλές του Εναγόμενου Πλοίου προς την Αιτήτρια με βάση την Απόφαση ημερ. 25/2/2021 η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο της υπό τον ως άνω αριθμό και τίτλο Αγωγής.
Λαμβάνοντας υπόψη τη φύση της Αίτησης και τις περιστάσεις της υπόθεσης, κρίνεται ορθό και δίκαιο να μην εκδοθεί διαταγή για έξοδα και η κάθε πλευρά να επωμιστεί τα δικά της.
Λ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΥ-ΑΝΔΡΕΟΥ,
Δ.
[1] Δέστε Halsbury΄s Laws of England, Τρίτη Έκδοση, Τόμος 35, σελ. 788, παράγρ. 1213.
[2] "2. The costs of the plaintiff in whose action the res was arrested, up to the moment of arrest and including the costs of arrest, and later costs up to and including appraisement and sale.........are accorded priority over all other claims...."