public Ψαρά-Μιλτιάδου, Τάσια Μαλαχτός, Χάρης Σωκράτους, Δώρα Κ.Πανάγος για Πανάγος amp;amp;amp; Πανάγος ΔΕΠΕ, για Εφεσίβλητους 1, 2 και 4 στην 28/22 και Eφεσίβλητο στην 9/22, 29/22 και 30/22 Σ.Γιορδαμλής για Ιωαννίδη Δημητρίου ΔΕΠΕ για την Εφεσίβλητη 3 στην 28/22 CY DOD Κύπρος Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο 2023-03-21 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο Μ. Ρ. Λ. v. Ι. Κ. Ο. κ.α., ΄Εφεση αρ.9/2022, 28/2022, 29/2022, 30/2022, 21/3/2023 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:DOD:2023:11

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

 

(΄Εφεση αρ.9/2022)

 

21 Μαρτίου, 2023

 

[ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ/ΣΤΕΣ]

 

Μ. Ρ. Λ.

                   Εφεσείουσα

και

          Ι. Κ. Ο.

Εφεσίβλητος

------------

 

(΄Εφεση 28/2022)

Μ. Ρ. Λ.

                   Εφεσείουσα

και

1.    Ι. Κ. Ο.

2.    N.Y.C. ENTERPRISES LTD

3.    EUROBANK CYPRUS LTD

4.    Χ. Π.

Εφεσίβλητοι

------------

 

 

 

 

 

(΄Εφεση αρ.29/2022)

 

Μ. Ρ. Λ.

                   Εφεσείουσα

και

          Ι. Κ. Ο.

Εφεσίβλητος

------------

 

(΄Εφεση αρ.30/2022)

Μ. Ρ. Λ.

                   Εφεσείουσα

και

          Ι. Κ. Ο.

Εφεσίβλητος

------------

Μ.Κιτρομηλίδης, για Εφεσείουσα σε όλες τις εφέσεις

Κ.Πανάγος για Πανάγος & Πανάγος ΔΕΠΕ, για Εφεσίβλητους 1, 2 και 4 στην 28/22 και Eφεσίβλητο στην 9/22,  29/22 και 30/22

Σ.Γιορδαμλής για Ιωαννίδη Δημητρίου ΔΕΠΕ για την Εφεσίβλητη 3 στην 28/22

-----------

Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.:  Η απόφαση του Δικαστηρίου

είναι ομόφωνη.

--------------

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ:   Δυστυχώς τα χρόνια που έχουν περάσει δεν έχουν αμβλύνει - αντιθέτως φαίνεται να οξύνουν - τις μεταξύ των διαδίκων διαφορές, ώστε η εκ συμφώνου επίλυση των περιουσιακών τους διαφορών ως πρώην συζύγων το έτος 2013 να απασχολεί ακόμη και σήμερα κατά κόρον τα Δικαστήρια.  Χαρακτηριστικό είναι πως, στο παρόν στάδιο, τέσσερις σχετικές  εφέσεις έχουν  εκδικαστεί από το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο. 

 

Η εκ συμφώνου απόφαση

Για να γίνει κατανοητή  η μεταξύ των διαδίκων διαφορά, η εξέλιξη και η διακλάδωση της, σε πολλές διαδικασίες πρέπει να ξεκινήσουμε από την παράθεση αυτούσιου του πρακτικού του Οικογενειακού Δικαστηρίου ημερ. 30.4.2013 στο οποίο περιλαμβάνεται η εκ συμφώνου απόφαση, η οποία δηλώθηκε «προς πλήρη και τελική διευθέτηση και επίλυση των περιουσιακών διαφορών των διαδίκων», και η οποία περιέχεται και στην εκκαλούμενη απόφαση.  Το πρακτικό του Οικογενειακού Δικαστηρίου στις 30.4.2013 έχει ως εξής:

 

«Δικαστήριο:

Μετά από κοινό αίτημα των δύο πλευρών ο φάκελος ήρθε ενώπιον μου σήμερα με σκοπό να εκδοθεί απόφαση.

 

Κ.Κλεόπας:

΄Εχουμε καταλήξει και στη δήλωση μας καταθέτουμε ως Τεκμήριο Α αντίγραφο συμφωνητικού εγγράφου σε σχέση βεβαίως μόνο με το θέμα των περιουσιακών διαφορών και ζητούμε όπως εκδοθεί απόφαση και Διάταγμα ως ακολούθως:

 

1.Απόφαση και Διάταγμα εναντίον του Καθ΄ου η αίτηση και υπέρ της Αιτήτριας για το ποσό του €1.000,000 το οποίο θα καταβληθεί ως ακολούθως:

 

(α)  €200.000 μέχρι τις 31.12.2013 το αργότερο και

(β)  €800.000 μέχρι τις 31.12.2014 το αργότερο.

 

Παράλειψη πληρωμής, εκτός των άλλων νομικών συνεπειών, θα φέρει νόμιμο τόκο από την ημέρα που τα ανωτέρω ποσά καταστούν πληρωτέα.

2. Ο Καθ' ου η αίτηση διατάσσεται να μεταβιβάσει στην Αιτήτρια το οικόπεδο με στοιχείο Φ/Σχ. 39/07Ε2, τμήμα 3, τεμάχιο 648 στο Πέρα Χωρίο Νήσου που σήμερα είναι εγγεγραμμένο στην εταιρεία NYC Enterprises Ltd.

3.Εις αντάλλαγμα των πιο πάνω, ήτοι §§ 1 και 2, η αιτήτρια διατάσσεται να μεταβιβάσει στον Καθ' ου η αίτηση το μερίδιο της ήτοι 1/2 του συνόλου εις στην ημιτελή οικία των διαδίκων που βρίσκεται στο [  ], [   ], Αρ. εγγρ. [   ], Φ/Σ [   ], Τεμαχ. [   ].

4. Το ποσό των (€200.000 το οποίο θα καταβληθεί από τον Καθ ' ου η αίτηση στην αιτήτρια ως η § 1 ανωτέρω και η μεταβίβαση του οικοπέδου υπ ' αριθμό εγγραφής Φ/Σχ. 39/07Ε2, τμήμα 3, τεμάχιο 648 στο Πέρα Χωρίο Νήσου 5 από τον Καθ' ου η αίτηση στην Αιτήτρια ως η §2 ανωτέρω να γίνουν ταυτόχρονα με τη μεταβίβαση του μεριδίου της Αιτήτριας στην ημιτελή οικία των διαδίκων που βρίσκεται στο [   ], [   ], Αρ. εγγρ. [   ], Φ/Σ 30 [   ], τεμαχ. [   ] επ ' ονόματι του Καθ' ου η αίτηση ως ανωτέρω διαλαμβάνεται στην § 3.

5. Η Αιτήτρια δικαιούται να εγγράψει memo επί του μεριδίου της στην ημιτελή κατοικία ταυτόχρονα με τη μεταβίβασή του στον Καθ' ου η αίτηση.

6. Οι πίνακες και τα αντικείμενα, λεπτομέρειες των οποίων αναφέρονται στο παράρτημα στο οποίο αναφορά γίνεται στην § 3 του Τεκμηρίου A, όσοι και όσα είναι σημειωμένα με Χ και ευρίσκονται στη συζυγική οικία στην οποία διαμένει η Αιτήτρια να επιστρέψουν στον Καθ' ου η αίτηση εντός δύο μηνών από σήμερα και θα αποτελούν ιδιοκτησία του Καθ' ου η αίτηση.

Η υπόλοιπη κινητή περιουσία που βρίσκεται στη συζυγική οικία ανήκει στην αιτήτρια και ουδεμία αξίωση έχει ο Καθ' ου η αίτηση.

7.Ο Καθ'ου η αίτηση αποποιείται από οποιοδήποτε δικαίωμα επιστροφής διατροφής, το οποίο πιθανόν να δικαιούται μέχρι σήμερα.

8. Οποιαδήποτε άλλη κινητή ή ακίνητη περιουσία βρίσκεται στην κατοχή και/ή ιδιοκτησία οποιουδήποτε από τους διαδίκους, παραμένει στην ιδιοκτησία και κατοχή του καθενός από τους διαδίκους.

Ο Καθ' ου η αίτηση αναλαμβάνει να κάμει ενέργειες ούτως ώστε οι τράπεζες απαλλάξουν την Αιτήτρια από οποιαδήποτε εγγύηση της προς όφελος του ή των εταιρειών του Καθ ' ου η αίτηση, το οποίο ζητούμε να καταγραφεί απλώς δήλωση και όχι μέρος της απόφασης ή του Διατάγματος.

 

Η κάθε πλευρά να επωμισθεί τα έξοδα της.

 

κ. Θεοδώρου:

Συμφωνώ. Η κάθε πλευρά τα έξοδα της.

 

Δικαστήριο:

Εκ συμφώνου εκδίδεται απόφαση και Διάταγμα δικαστηρίου ως οι δηλώσεις των δύο πλευρών με την οποία επιλύονται όλες οι περιουσιακές διαφορές μεταξύ των διαδίκων ως πρώην συζύγων, που αφορούν τόσο κινητή όσο και ακίνητη περιουσία.

Οι μεταβιβάσεις οι οποίες θα γίνουν ως ανωτέρω διαλαμβάνεται, θα είναι απαλλαγμένες από μεταβιβαστικά τέλη, Φόρο Κεφαλαιουχικών Κερδών και/ή από οποιουσδήποτε άλλους φόρους για τους οποίους με βάση τον νόμο υπάρχει απαλλαγή καταβολής, εφόσον οι μεταβιβάσεις από τον έναν διάδικο στον άλλον γίνονται με απόφαση Δικαστηρίου για διευθέτηση και επίλυση περιουσιακών διαφορών ως πρώην συζύγων.

 

Η κάθε πλευρά τα έξοδα της.

 

Οποιαδήποτε προηγούμενη διαταγή για έξοδα ακυρώνεται».

 

Η πιο πάνω απόφαση ανεστάλη ως προς τις αναφερόμενες προθεσμίες με κοινή θέση στις 07.03.2014 (παραθέτουμε αυτούσιο το μέρος του πρακτικού που σχετίζεται με την αναστολή):

 

«κ.Πανάγος:

Περαιτέρω ζητούμε όπως καταγραφούν ως απλές δηλώσεις των δικηγόρων τα ακόλουθα:

Η πληρωμή των €200.000 και η μεταβίβαση του οικοπέδου που αναφέρονται στην Απόφαση ημερ. 30/4/2013, αναστέλλονται μέχρι τις 21/12/2014.  Το ποσό των €200.000 θα φέρει νόμιμο τόκο από 31/12/2013 μέχρι την εξόφληση του.

 

Επίσης η πληρωμή του ποσού των €800.000 που αναφέρεται στην απόφαση ημερ. 30/4/2013 θα παραταθεί μέχρι τις 30/6/2015.  Το εν λόγω ποσό θα φέρει τόκο 5% από 31/12/2014 μέχρι την εξόφληση του.

 

Κα Μιχαηλίδου:

Συμφωνώ είναι κοινές δηλώσεις.

 

Δικαστήριο: 

Οι δηλώσεις των δύο πλευρών έχουν καταγραφεί.»

 

Οι Εφέσεις

Στις 17.9.2020 η Αιτήτρια (νυν Εφεσείουσα) καταχώρησε αίτηση δυνάμει του περί Δολίων Μεταβιβάσεων (Ακύρωση) Νόμου, (Κεφ.62) εναντίον του Εφεσίβλητου - πρώην συζύγου της και εναντίον άλλων, μεταξύ των οποίων τους Εφεσίβλητους 2, 3 και 4, στην ΄Εφεση 28/22.  Η απόφαση η οποία εξεδόθη στις 10.5.22 με την οποία η αίτηση απορρίφθηκε αποτελεί το αντικείμενο της ΄Εφεσης 28/22.

 

Στις 31.7.2020 η Αιτήτρια (νυν Εφεσείουσα) καταχώρησε εναντίον του Εφεσίβλητου αίτηση με την οποία επιδίωκε έκδοση διαταγμάτων με την οποία να επιβαρύνεται το συμφέρον του Εφεσίβλητου σε μετοχές σε εταιρείες που κατονομάζονται κ.ά. Η απόφαση η οποία εξεδόθη στις 10.5.2022 με την οποία η εν λόγω αίτηση απορρίφθηκε, αποτελεί  το αντικείμενο της ΄Εφεσης 29/2022.

 

 

Στις 11.8.2020 η Αιτήτρια (νυν Εφεσείουσα) καταχώρησε εναντίον του Εφεσίβλητου αίτηση με την οποία επιδίωκε έκδοση διατάγματος πώλησης ακινήτων του Εφεσιβλήτου κ.α. προς εξόφληση της απαίτησης στην απόφαση 30.4.2013.  Η απόφαση, η οποία εξεδόθη ομοίως στις 10.5.2022 με την οποία απορρίφθηκε η εν λόγω αίτηση, αποτελεί το αντικείμενο της ΄Εφεσης 30/22.

 

Στις 26.6.2020, η Αιτήτρια (νυν Εφεσείουσα) καταχώρησε εναντίον του Εφεσίβλητου αίτηση (αφού είχε εξασφαλίσει μονομερώς σχετική άδεια) (Garnishee order nisi), με την οποία επιδίωκε την έκδοση διατάγματος για έκδοση κατάσχεσης εις χείρας τρίτου.  Η απόφαση, η οποία εξεδόθη στις 15.12.2021 με την οποία απορρίφθηκε η εν λόγω αίτηση αποτελεί το αντικείμενο της ΄Εφεσης 9/2022.

 

Οι Εφέσεις 28-30/2022 αλλά και η ΄Εφεση 9/22 περιέχουν έντονα κοινά στοιχεία συνεπώς, για σκοπούς πρακτικούς αλλά και ουσίας θα αντιμετωπισθούν σε κοινό πλαίσιο εξέτασης, με τον απαραίτητο, εάν ήθελε κριθεί τελικά αναγκαίο διαχωρισμό.

 

Η προβληματική όλων των αποφάσεων ήταν κοινή και εστιάζεται στην εκ συμφώνου απόφαση ημερ. 30.4.2013, στο πώς ερμηνεύθηκε σε συνάρτηση με τις επίδικες αιτήσεις που όλες αφορούσαν τρόπο άμεσης ή έμμεσης εκτέλεσης της.

 

Εκείνο που ουσιαστικά κρίθηκε πρωτοδίκως ήταν ότι η απόφαση με τις πολλές επάλληλες υποχρεώσεις που αφορούσαν διαφορετικά αντικείμενα ή ακίνητα ή στο χρηματικό μέρος δημιουργούσαν πρόβλημα στην εκτελεστότητα αυτής, ώστε η Εφεσείουσα να μην μπορεί να θεωρηθεί «εξ αποφάσεως πιστωτής» και ή κατ΄επέκταση ο Εφεσίβλητος «εξ αποφάσεως οφειλέτης».  Εξετάζοντας προσεκτικά το περιεχόμενο της εκ συμφώνου απόφασης παρατηρούμε πως ήταν ένα πλαίσιο υποχρεώσεων και δικαιωμάτων και για τους δύο διάδικους.  Μάλιστα αφορούσε και υποχρεώσεις μεταβίβασης ενός ακινήτου που ανήκε σε τρίτο νομικό πρόσωπο.  Περιλάμβανε δε αριθμό πράξεων και αντικειμένων, διαμορφούμενων υποχρεώσεων που αναστάλθηκαν.  Συνεπώς, δέον να θεωρηθεί ότι ήταν μια απόφαση υποκείμενη σε όρους ή προϋποθέσεις.  Συνεπώς τύγχανε εφαρμογής η Δ.40 θ.3 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας[1].  Και αυτό αφορά όλες τις επίδικες αιτήσεις.  ΄Ηταν προαπαιτούμενο το «ξεκαθάρισμα» του ποίος όρος της απόφασης πληρώθηκε, από ποίο και από πότε.  Αντ΄αυτού, η Εφεσείουσα επιδίωξε σ΄όλες τις αιτήσεις να απλοποιήσει τα πράγματα θεωρώντας ότι μια επιστολή που έστειλε στον Εφεσίβλητο για συμμόρφωση ήταν αρκετή για να ενεργοποιήσει όλες τις διαδικασίες.  Το ίδιο συμβαίνει και με την αίτηση καταδολίευσης ή με την αίτηση για κατάσχεση εις χείρας τρίτου.  Πέραν αυτού όμως, θα επιχειρηθεί η κατ΄έφεση ανάλυση των δεδομένων, ώστε να καταδειχθεί πως η πρωτόδικη κρίση ήταν ορθή. 

 

΄Εφεση αρ.28/22

Στην αίτηση καταδολίευσης (΄Εφεση 28/22),  η πρωτόδικη απόφαση περιέχει το εξής σκεπτικό:

«.όταν κάποιος διατάζεται να ενεργεί ταυτόχρονα, για να μπορεί να παραπονείται για τον άλλον, θα πρέπει ο ίδιος να ενεργεί ως διατάχθηκε και όχι απλά να δηλώνει ετοιμότητα να ενεργήσει ως διατάχθηκε. Στην προκειμένη περίπτωση η Αιτήτρια έκανε προσπάθειες προκειμένου να συμμορφωθεί, ωστόσο όπως διαφάνηκε από τα όσα τέθηκαν ενώπιον μου, κατά τον χρόνο που  κάλεσε τον Καθ' ου η αίτηση 1 στο Κτηματολόγιο δεν ήταν στην πραγματικότητα σε θέση να ανταποκριθεί στα όσα η εκ συμφώνου απόφαση την διέταζε να πράξει προκειμένου να πραγματοποιηθεί ταυτόχρονα η υλοποίηση της απόφασης, ή έστω να μπορεί να παραπονείται ότι η ίδια από πλευράς της έπραξε ότι διατάχθηκε αλλά δεν ήταν εφικτό να γίνει η μεταβίβαση λόγω της μη παρουσίας του Καθ 'ου η αίτηση 1.

 

Βασική προϋπόθεση για να νομιμοποιείται η Αιτήτρια να διεκδικεί τις αιτούμενες θεραπείες τόσο με βάση το Κεφ. 6 όσο και με το Κεφ.62 είναι, ως υποδείχθηκε ανωτέρω, να αποδείξει ότι ήταν κατά τον χρόνο καταχώρισης της αίτησης εξ αποφάσεως πιστωτής των Καθ' ων η αίτηση 1, 2, και 6 και δη ότι το όποιο εξ αποφάσεως χρέος εναντίον των προσώπων αυτών κατέστη πληρωτέο.

 

Σύμφωνα με το άρθρο 2 του Κεφ. 6 «εκ δικαστικής αποφάσεως πιστωτής» σημαίνει πρόσωπο υπέρ του οποίου εκδίδεται δικαστική απόφαση με την οποία διατάσσεται η πληρωμή χρημάτων.

 

Εν προκειμένω αποτελεί κοινό τόπο ότι η Αιτήτρια είναι άτομο υπέρ του οποίου εκδόθηκε απόφαση για χρηματικό ποσό και προς τούτο δεν υπάρχει αμφιβολία. Ωστόσο η εκ συμφώνου απόφαση εκδόθηκε υπό προϋποθέσεις και αποτελεί ζητούμενο, αυτές οι προϋποθέσεις να ικανοποιηθούν ως προνοεί το λεκτικό της απόφασης, για να κριθεί το εξ αποφάσεως χρέος υποκείμενο σε εκτέλεση και κατά συνέπεια η Αιτήτρια εξ αποφάσεως πιστωτής.

 

Η Αιτήτρια ισχυρίζεται ότι κάλεσε τον Καθ' ου η αίτηση 1 με επιστολή η οποία απεστάλη μέσω των δικηγόρων της και επιδόθηκε στον Καθ' ου η αίτηση 1 στις 03/06/20 με την οποία τον καλούσε να εμφανιστεί στο Κτηματολόγιο στις 22/06/20 προκειμένου να υλοποιηθούν οι πρόνοιες της εκ συμφώνου απόφασης.

 

H Αιτήτρια επιχείρησε να παρουσιάσει ότι η ίδια έπραξε ως η εκ συμφώνου απόφαση ορίζει όσον αφορά στις δικές της υποχρεώσεις. Επέδειξε ετοιμότητα και προχώρησε σε όλα τα διαβήματα προκειμένου να είναι σε θέση να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, αλλά ο Καθ' ου η αίτηση 1 δεν προσήλθε στο κτηματολόγιο προκειμένου να μπορεί να λάβει χώρα η μεταβίβαση.

Αποτελεί πλέον κοινό τόπο και μη αμφισβητούμενο γεγονός ότι το ακίνητο που διατάχθηκε η Αιτήτρια να μεταβιβάσει στον Καθ' ου η αίτηση 1 κατά τον χρόνο που τον κάλεσε για να υλοποιηθεί η απόφαση του Δικαστηρίου ταυτόχρονα και ο τελευταίος δεν εμφανίστηκε ήταν υποθηκευμένο.

 

Τίποτε δεν έχει τεθεί ενώπιον του δικαστηρίου ότι κατά την ημέρα εκείνη θα μπορούσε να γίνει η μεταβίβαση. ΄Οσον αφορά στη συγκατάθεση του ενυπόθηκου δανειστή, σε συμφωνία με τα όσα προβάλλουν οι Καθ' ων η αίτηση 1, 2 και 6, εκείνο που στην ουσία κατάφερε η Αιτήτρια να αποδείξει με τη σχετική μαρτυρία που προσκόμισε είναι ότι ο ενυπόθηκος δανειστής της ήταν έτοιμος να αποσύρει την υποθήκη νοουμένου ότι θα εξοφλείτο η προς αυτόν οφειλή. Και όχι ότι ο ενυπόθηκος δανειστής συγκατατίθεται εκ προοιμίου στο να μεταβιβαστεί το ακίνητο στον Καθ' ου η αίτηση 1. (Σχετικά είναι τα Τεκμήρια 1 και 2 που η Αιτήτρια επισύναψε στη συμπληρωματική της ένορκη δήλωση). Εν πάση περιπτώσει, και συγκατάθεση να υπήρχε από πλευράς του ενυπόθηκου δανειστή, στη βάση της ερμηνείας της εκ συμφώνου απόφασης δεν μπορώ να δεχθώ ότι η Αιτήτρια θα εκπλήρωνε τη σχετική υποχρέωση της αν μεταβίβαζε το εν λόγω ακίνητο στον Καθ' ου η αίτηση 1, χωρίς προηγουμένως να το απαλλάξει από τα όποια εμπράγματα βάρη έφερε. Και αυτό γιατί, η μεταβίβαση του εν λόγω ακινήτου αποτελούσε στην ουσία αντιπαροχή για την υποχρέωση του Καθ' ου η αίτηση 1 να καταβάλει συγκεκριμένα χρηματικά ποσά, και κατά συνέπεια δεν θα έπρεπε να εξαρτάται το υφιστάμενο της ή μη στη βάση των προθέσεων του οποιουδήποτε τρίτου (ενυπόθηκου δανειστή).

 

Το ζητούμενο δεν είναι αν η Αιτήτρια κάλεσε τον Καθ' ου η αίτηση 1 τη συγκεκριμένη ημέρα στο κτηματολόγιο και δήλωνε ότι επεδείκνυε ετοιμότητα συμπληρώνοντας σχετικά έγγραφα, αλλά αν όντως τη συγκεκριμένη μέρα ήταν σε θέση να προβεί στη μεταβίβαση προκειμένου οι εκατέρωθεν υποχρεώσεις γίνουν ταυτόχρονα, κάτι για το οποίο δεν έχω πεισθεί.»

 

Η Εφεσείουσα παραπονείται πως το Δικαστήριο παρέλειψε να ασχοληθεί με τη Δ.40 θ.2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.[2] Εκτός του ότι η Διαταγή αυτή δεν περιέχεται στη βάση της Αίτησης, στην ουσία το Δικαστήριο ασχολήθηκε με το θέμα αυτό ακριβώς διότι θεώρησε την απόφαση εκδοθείσα με όρους που δεν πείσθηκε ότι ικανοποιήθηκαν.  Γι΄αυτό και έκρινε πως δεν στοιχειοθετείτο η έννοια του εξ αποφάσεως οφειλέτη ή πιστωτή.  Αυτό ακριβώς αποτελεί και έτερο λόγο έφεσης ότι κακώς δηλαδή το Δικαστήριο δεν πείσθηκε πως η Εφεσείουσα θα μπορούσε να προχωρήσει με τη μεταβίβαση.  Όμως και αυτό το θέμα κρίθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο στο ευρύτερο πλαίσιο των όρων της απόφασης που δεν τηρήθηκαν. 

 

Η προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ήταν ορθή, συμβαδίζει δε με τη Δ.40 θ.2 αλλά κυρίως με τη Δ.40 θ.3 με βάση την οποία συνάγεται ότι όταν  πρόκειται για απόφαση υπ΄όρους δέον να προηγηθεί αίτηση για άδεια για εκτέλεση, κάτι που εδώ δεν έγινε. Δεν παρέχεται λοιπόν πεδίο επέμβασης μας.

 

Χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει στο «The Annual Practice 1955», O.42, rr.7-9,  (σελ.747) από όπου συνάγεται ως αναγκαία η προηγούμενη άδεια για εκτέλεση όταν πρόκειται για απόφαση υπό όρους.  "For leave to issue execution".  Leave must be applied for in the following cases:  . Where the judgment or order is conditional or contingent upon some act to be done by the party claiming relief ..".  (Βλ. επίσης Halsbury's Laws of England, 3^rd ed. Vol.16, p.6 και Morgan v Brisco (1885), 31 Ch.D. 216; and Bell v. Denver (1886), 54 L. T. 729).

 

Η πρωτόδικη κρίση υπήρξε ορθή, όπως ήδη έχουμε αναφέρει πιο πάνω, και την επικυρώνουμε.  Η αίτηση με την οποία ζητείτο άδεια για εκτέλεση έπρεπε να προηγηθεί του όποιου μέτρου εκτέλεσης, αφού ακριβώς διασαφήνιζε πολλά θέματα που αφορούσαν την ίδια την εκτελεστότητα της απόφασης και συνεπώς τους όρους εξ αποφάσεως δανειστής ή οφειλέτης.  Γι΄αυτό και δεν κρίνουμε ορθό να εμβαθύνουμε στους εκατέρωθεν ισχυρισμούς και επιχειρήματα.

 

Η ΄Εφεση 28/22 απορρίπτεται.

 

 

΄Εφεση αρ.29/2022

Στην αίτηση για επιβάρυνση συμφερόντων του Εφεσίβλητου και/ή μερισμάτων και που αφορά την ΄Εφ.29/22, το πρωτόδικο Δικαστήριο  κατέληξε  επίσης με παρόμοιο με το αναφερθέν πιο πάνω σκεπτικό. 

 

Εκτός του ότι το σκεπτικό είναι σχεδόν κοινό και οι λόγοι έφεσης είναι παρόμοιοι.  Συνεπώς παρέλκει να προσθέσουμε κάτι άλλο.  Ομοίως η έφεση απορρίπτεται.

 

 

΄Εφεση αρ.30/22

Στην αίτηση για πώληση της ακίνητης περιουσίας του Εφεσιβλήτου (η οποία συγκεκριμενοποιείται) που αφορά η ΄Εφ.30/22 και πάλι ακολουθήθηκε πρωτοδίκως παρόμοιο σκεπτικό και η έφεση καλύπτει παρόμοιους λόγους.

 

Στη βάση των προαναφερθέντων, θεωρούμε ομοίως πως η έφεση πρέπει να απορριφθεί.

 

΄Εφεση 9/22

Η έφεση αυτή που αφορά τη διαδικασία κατάσχεσης σε χέρια τρίτου παρουσιάστηκε ότι έχει κάποιες διαφορές.  Σκόπιμο είναι λοιπόν να παραθέσουμε το αιτιολογικό της πρωτόδικης κρίσης για την απόρριψη της.

 «Επανερχόμενη τώρα στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, η Αιτήτρια αποτάθηκε μονομερώς στα δικαστήρια και εξασφάλισε διάταγμα, παρουσιάζοντας ως βασικό επιχείρημα, ότι η ίδια έπραξε ως η εκ συμφώνου απόφαση ορίζει όσον αφορά τις δικές της υποχρεώσεις.  Επέδειξε ετοιμότητα και προχώρησε σε όλα τα διαβήματα προκειμένου να είναι σε θέση να ανταποκριθεί τις υποχρεώσεις της, αλλά ο Καθ΄ου παρέλειψε ωστόσο να αναφέρει στο Δικαστήριο ότι  το ακίνητο που διατάχθηκε να μεταβιβάσει στον Καθ΄ου η αίτηση, ήταν υποθηκευμένο, κάτι που υπέδειξε ο Καθ΄ου η αίτηση, στην ένσταση του.  Της δόθηκε η δυνατότητα καταχώρισης συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, όπου στην πραγματικότητα επιβεβαίωσε ότι κατά τον ουσιώδη χρόνο που κάλεσε τον καθ΄ου η αίτηση στο Κτηματολόγιο υπήρχε όντως η υποθήκη.  Στην  συμπληρωματική ένορκη δήλωση αναφέρθηκε σε βεβαίωση του συνηγόρου του Grammar School με την οποία πληροφόρησε το Κτηματολόγιο ότι δεν είχε ένσταση στην μεταβίβαση του  εν λόγω ακινήτου στον Καθ' ου η αίτηση, ωστόσο καμία τέτοια βεβαίωση δεν παρουσίασε η Αιτήτρια. Σημειώνεται επίσης ότι ακόμη και τέτοια βεβαίωση να υπήρχε κατά τον ουσιώδη χρόνο που η Αιτήτρια κάλεσε τον Καθ' ου η αίτηση στο Κτηματολόγιο, η υποχρέωση της όριζε να μεταβιβάσει το εν λόγω ακίνητο ελεύθερο βαρών.

 

 

Συνεπώς όταν η Αιτήτρια αποτάθηκε στο Δικαστήριο για έκδοση του διατάγματος, άφησε το Δικαστήριο να τελεί υπό την πλάνη ότι η ίδια έπραξε ως η απόφαση την διέταζε να πράξει όσον αφορά στις δικές της υποχρεώσεις, και ότι ήταν έτοιμη να προβεί στη μεταβίβαση του ακινήτου ελεύθερο βαρών προς τον Καθ' ου η αίτηση. Και ενώ τον κάλεσε για να υλοποιηθεί η απόφαση του Δικαστηρίου ταυτόχρονα, ο ίδιος δεν εμφανίστηκε στο Κτηματολόγιο.

 

Είναι χωρίς καμία δυσκολία που καταλήγω ότι η Αιτήτρια εσκεμμένα δεν αποκάλυψε το γεγονός ότι η ίδια δεν συμμορφώθηκε στις υποχρεώσεις της όπως αυτές προκύπτουν από την εκ συμφώνου απόφαση ημερομηνίας 30/04/13, φοβούμενη προφανώς για τις συνέπειες που θα είχε αυτή η αναφορά στην έκδοση του διατάγματος.

 

Με δεδομένη τη φύση του διατάγματος, η Αιτήτρια είχε ύψιστο καθήκον να αποκαλύψει κατά το στάδιο που μονομερώς απευθύνθηκε στο δικαστήριο το στοιχείο που πιο πάνω έχει εντοπιστεί, δίδοντας έτσι την ευκαιρία στο δικαστήριο να το αξιολογήσει κατά τον ουσιώδη χρόνο, αποφαινόμενο για την αποδοχή ή όχι της μονομερώς προωθούμενης αίτησης για έκδοση του διατάγματος.

H ύπαρξη της υποθήκης δεν αποκαλύπτεται καθόλου από την Αιτήτρια. H μη αποκάλυψη του πιο πάνω γεγονότος, εξ αντικειμένου ουσιώδους σημασίας για την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου κατά το χρόνο εξέτασης της μονομερούς αίτησης, ανατρέπει τη βάση έκδοσης των διαταγμάτων και τα καθιστά ακροσφαλή ανωτέρω, καθίσταται ξεκάθαρο ότι η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει ούτε ως προς την αιτούμενη θεραπεία Γ.»

 

Οι λόγοι έφεσης είναι πως εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο δέχθηκε πως η Εφεσείουσα εσκεμμένα δεν αποκάλυψε το γεγονός ότι η ίδια δεν συμμορφώθηκε στις υποχρεώσεις της όπως αυτές προκύπτουν από την εκ συμφώνου απόφαση/διάταγμα ημερ. 30.4.2013 και πρακτικό του Δικαστηρίου ημερ. 7.3.2014, δήθεν φοβούμενη προφανώς για τις συνέπειες που θα είχε αυτή η αναφορά της στην έκδοση του διατάγματος, με τελική κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου την απόρριψη της αιτούμενης με την αίτηση θεραπείας  (πρώτος λόγος έφεσης), ότι εσφαλμένα κατέληξε το Δικαστήριο ότι η ύπαρξη της υποθήκης, δεν αποκαλύφθηκε καθόλου από την Εφεσείουσα (δεύτερος λόγος) και ότι λανθασμένα «διάβασε και αντιλήφθηκε τους όρους της εκ συμφώνου απόφασης και του σχετικού πρακτικού 7.3.2014 παρόλα τα ενώπιον του αδιαμφισβήτητα γεγονότα» (τρίτος λόγος).

 

Παρατηρούμε πως, παρά το ότι η σκέψη του πρωτόδικου Δικαστού μπήκε στην ατραπό της μη πλήρους αποκάλυψης - κάτι που δεν ήταν το άμεσα ζητούμενο - στην πράξη και στην ουσία αναφέρει τα ίδια - ως στις άλλες αποφάσεις ότι, δηλαδή ενόψει της ιδιόμορφης φύσης της απόφασης, ως απόφασης με όρους, δεν θα μπορούσε να αντιμετωπισθεί το θέμα ως μια άλλη διαδικασία μεσεγγύησης, αφού η Εφεσείουσα θα έπρεπε να πείσει για την εκτελεστότητα της απόφασης εντρυφώντας λεπτομερώς στους όρους και στην πλήρωση τους.  Κάτι που δεν έγινε ικανοποιητικά.  Aυτό ήταν ο πυρήνας της αιτιολογίας της πρωτόδικης κρίσης.  Εξάλλου και σε σχέση με την μεσεγγύηση το σημαντικό, όπως οι περιστάσεις έχουν διαμορφωθεί στην παρούσα, είναι η έννοια του εξ αποφάσεως χρεώστη, αφού ακριβώς γίνεται παραπομπή στην έννοια που συναντούμε στην αγγλική  Διαταγή  42  για την  εκτέλεση γενικά (βλ. επίσης O.45, r.31,  «Τhe Αnnual Practice 1955», p.817).

 

Συνεπώς, ισχύουν αυτά που αναφέρθηκαν πιο πάνω.  Και η έφεση αυτή απορρίπτεται.

 

 

Κατάληξη:

΄Ολες οι εφέσεις απορρίπτονται. 

 

Αναφορικά με το θέμα των εξόδων λαμβάνουμε υπόψη την κοινή εκδίκαση και τα κοινά θέματα.  Καταλήγουμε στην επιδίκαση εξόδων €1.000 εναντίον της Εφεσείουσας για κάθε έφεση υπέρ του Εφεσιβλήτου και των Εφεσιβλήτων 2 και 4 στην έφεση 28/22, ήτοι στο συνολικό ποσό των €4.000 πλέον ΦΠΑ, εάν υπάρχει.  Στη δε έφεση αρ.28/22 επιδικάζεται επιπλέον ποσό εξόδων εκ €1.000 πλέον ΦΠΑ, εάν υπάρχει,  υπέρ της Εφεσίβλητης 3.

 

Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.

 

                                                                   Χ. Μαλαχτός, Δ.

 

                                                                   Δ. Σωκράτους, Δ.