public Σάντης, Νικόλας Αλ. Αλεξάνδρου, για Αλεξάνδρου amp;amp;amp; Παπαθεοδώρου ΔΕΠΕ, για τους Αιτητές. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2023-03-31 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΠΑΓΚΟΥ κ.α., Πολιτική Αίτηση Αρ. 7/2023, 31/3/2023 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2023:D116

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ                                                         

(Πολιτική Αίτηση Αρ. 7/2023)

 

 

31 Μαρτίου, 2023

 

[ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στής]

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΠΑΓΚΟΥ, ΣΤΕΛΙΟΥ ΠΠΑΓΚΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΑΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ ΥΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΩΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΕΝ ΕΚΚΡΕΜΟΔΙΚΙΑ (PENDENTE LITE) ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΟΣ ΑΝΔΡΕΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΠΑΓΚΟΥ (ΑΔΤ 201539), ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI

ΚΑΙ

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 03.11.2022 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ (ΕΝΤΙΜΟΥ ΔΙΚΑΣΤΟΥ Κ. Λ. ΜΟΥΓΗ Α.Ε.Δ.) ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 341/2016 ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΕΩΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΩΝ ΝΟΜΟΥ ΚΕΦ.189

..........

 

Αλ. Αλεξάνδρου, για Αλεξάνδρου & Παπαθεοδώρου ΔΕΠΕ, για τους Αιτητές.

Δρ. Α. Ποιητής, για Δρ. Ανδρέας Π. Ποιητής & Σία Δ.Ε.Π.Ε.

Α Π Ο Φ Α Σ Η

       

        ΣΑΝΤΗΣ, Δ.: Με την υπό εκδίκαση αίτηση διά κλήσεως («η Αίτηση») - που καταχωρίστηκε ύστερα από άδεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου υπό την υφιστάμενη σύνθεση στην Αναφορικά με την Αίτηση των Γιώργου Ππάγκου και Άλλων, Πολ. Αίτ. 206/22, ημ. 16.1.23, ECLI:CY:AD:2023:D15 («η Αίτηση για Άδεια») - οι Αιτητές Γιώργος Ππάγκος, Στέλιος Πάγκος και Έλενα Χαραλαμπίδου («οι Αιτητές»), ζητούν κατά των Καθ' ων η Αίτηση («οι Καθ' ων η Αίτηση»), την «. Έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, για μεταφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο για σκοπό ακύρωσης της ενδιάμεσης απόφασης ημερομηνίας 03/11/2022, που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας . στα πλαίσια της Αίτησης Διαχείρισης περιουσίας με αριθμό 341/2016, δυνάμει του Περί Διαχειρίσεως Κληρονομιών Νόμου Κεφ.189, για τους λόγους που φαίνονται στο επισυναπτόμενο αντίγραφο της Έκθεσης που συνόδευε την αίτηση για άδεια .» (η περικοπή είναι αυτούσια όπως και όσες έπονται).  

        Η Αίτηση συνοδεύεται από Ένορκη Δήλωση ημερομηνίας 27.1.23 («η Ένορκη Δήλωση/Αίτησης»), ως και Έκθεση Γεγονότων που συνόδευε την Αίτηση για Άδεια («η Έκθεση Γεγονότων), ενώ η Ειδοποίηση Περί Προθέσεως Ενστάσεως των Καθ' ων η Αίτηση («η Ένσταση»), επικουρείται από σχετική Ένορκη Δήλωση ημερομηνίας 7.2.23 («η Ένορκη Δήλωση/Ένστασης»).

        Πρώτα, δυο λόγια για όσα οδήγησαν και δόμησαν την επίδικη ενδιάμεση απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας («το Κατώτερο Δικαστήριο») την 3.11.22 («η επίδικη απόφαση»), αφού τούτο θα βοηθήσει στην ακόμη καλύτερη κατανόηση των κρίσιμων προς απόφανση ζητημάτων.

        Την 10.11.16 καταχωρίστηκε η Εναρκτήρια Αίτηση 341/16 («η Εναρκτήρια Αίτηση»), με την οποία ζητείτο ο διορισμός του Ανδρέα Ποιητή ως εκτελεστή της διαθήκης τής αποβιωσάσης Αλίκης Γεωργίου-Ιωάννου («η αποβιώσασα»).

        Στην Εναρκτήρια Αίτηση, αναφερόταν ως Καθ' ου η Αίτηση, και ήταν, ο Ανδρέας Γεωργίου Ππάγκος, ως σύζυγος της αποβιωσάσης («ο Ανδρέας Ππάγκος»), ο οποίος, στην πορεία απεβίωσε (την 6.3.21), μεσούσης δηλαδή τής δικαστικής διαδικασίας.

        Την 2.7.21 ο Ανδρέας Ποιητής, ως εκτελεστής της υπό αναφορά διαθήκης τής αποβιωσάσης ημερομηνίας 15.1.19, ως το Τεκμήριο 8/Ένσταση («η Διαθήκη»), καταχώρισε στο πλαίσιο της Εναρκτήριας Αίτησης, διά κλήσεως αίτηση, ζητώντας δικαστικές οδηγίες «... ως προς τον τρόπο εγγραφής και διάθεσης της ακίνητης και κινητής περιουσίας της ... της αποβιωσάσης» («η Αίτηση για Οδηγίες»).

        Ως Καθ' ων η Αίτηση στην Αίτηση για Οδηγίες αποτυπώνονταν, και ήσαν, οι Ελένη Χαραλαμπίδου, Μάριος Ππάγκος και Μιχάλης Βορκάς (υπό την ιδιότητα του ως δικηγόρου των εκ των κληρονόμων του Ανδρέα Ππάγκου) Γιώργου Ππάγκου και Στέλιου Ππάγκου.

        Το Κατώτερο Δικαστήριο, συνοψίζοντας αδρομερώς τις στοχεύσεις και καταβολές της Αίτησης για Οδηγίες, είπε και αυτά στην επίδικη απόφαση:

«Η Αλίκη Γεωργίου Ιωάννου απεβίωσε στις 12/10/2016 χωρίς να έχει αποκτήσει τέκνα. Ήταν παντρεμένη με τον Ανδρέα Γεωργίου Ππάγκο ο οποίος είχε αποκτήσει τέσσερα παιδιά από προηγούμενο γάμο του. Η αποβιώσασα άφησε διαθήκη σε σχέση με την διάθεση της περιουσίας της, με εκτελεστή της διαθήκης τον δικηγόρο Ανδρέα Ποιητή. Ο Ανδρέας Γεωργίου Ππάγκος απεβίωσε στις 6/3/2021 με κληρονόμους τα τέσσερα παιδιά του, Ελένη Χαραλαμπίδου, Μάριο Ππάγκο, Γιώργο Ππάγκο και Στέλιο Ππάγκο. Ως προέκυψε κατά την εκδίκαση της παρούσας αίτησης άφησε και αυτός διαθήκη ως προς τη διάθεση της περιουσίας του. Μέχρι και σήμερα δεν έχει διοριστεί διαχειριστής της [...] Με την υπό εξέταση αίτηση του, ο εκτελεστής της διαθήκης της Αλίκης Γεωργίου Ιωάννου, αξιώνει διάταγμα του Δικαστηρίου που να παρέχει οδηγίες ως προς τον τρόπο εγγραφής και διάθεσης της ακίνητης και κινητής περιουσίας της αποβιωσάσης».

 

        Το Κατώτερο Δικαστήριο (ως απέγραψε στην επίδικη απόφαση), καταπιάστηκε μεταξύ άλλων και με ένα διαδικαστικό θέμα που τέθηκε από την Καθ' ης η Αίτηση 1 (Ελένη Χαραλαμπίδου) και τους Καθ' ων η Αίτηση 3 και 4 (Γιώργο και Στέλιο Ππάγκο), και δη για το αν θα έπρεπε να συμπεριληφθεί στην Αίτηση για Οδηγίες ως αναγκαίος διάδικος και ο Ανδρέας Ππάγκος. Έναυσμα της εισήγησης ήταν ότι ο Ανδρέας Ππάγκος, ως σύζυγος της αποβιωσάσης, κατέστη - δυνάμει της Διαθήκης αλλά και των προνοιών των Άρθρων 41 [1] και 50 [2] του Περί Διαθηκών και Διαδοχής Νόμου, Κεφ.195 («το Κεφ.195») - κληροδόχος ολόκληρης της κινητής και ακίνητης περιουσίας της αποβιωσάσης. Ως εκ τούτου, και με βάθρο νομολογιακές αρχές που επικαλέστηκαν οι Καθ' ων η Αίτηση 1, 3 και 4, πρότειναν πως υπήρχε επηρεασμός των δικαιωμάτων και ιδιοκτησιακών συμφερόντων του Ανδρέα Ππάγκου και ότι, σε τελευταία ανάλυση, η μη συμπερίληψη του στην Αίτηση για Οδηγίες ως άμεσα ενδιαφερόμενου καθιστούσε την εν λόγω αίτηση απορριπτέα.

        Το Κατώτερο Δικαστήριο - για λόγους που δεν θα κριθούν εδώ στην ουσία τους (αφού εκκρεμεί και έφεση κατά της επίδικης απόφασης ως το Τεκμήριο 7/Ένσταση) - δεχόμενο ως ορθή τη θέση πως ο Ανδρέας Ππάγκος, ως αποβιώσας μεταγενέστερα τής αποβιωσάσης (διαθέτιδας), μετατράπηκε σε κληρονόμο της περιουσίας της, επεσήμανε ότι το επιμάχως ζητούμενο δεν αφορούσε στο κληρονομικό δικαίωμα τού Ανδρέα Ππάγκου αλλά στο αν τα αναφερόμενα στην Αίτηση για Οδηγίες ακίνητα θα έπρεπε να εγγραφούν στο όνομα των προσώπων που η αποβιώσασα κατονόμασε στη Διαθήκη. Αναποφεύκτως, υπογράμμισε το Κατώτερο Δικαστήριο, τούτο θα αναφερόταν και στον Ανδρέα Ππάγκο, όπως και στο κληρονομικό δικαίωμα και μοίρα του στην περιουσία της αποβιωσάσης. Το Κατώτερο Δικαστήριο αντιλήφθηκε πως το επιδίκως συζητούμενο είχε ως αφετηρία την περιουσία της αποβιωσάσης και το ποιος κατά νόμο είχε δικαίωμα στην περιουσία αυτή, και σε ποιο μερίδιο, έχοντας κατά νουν την ύπαρξη της Διαθήκης. Προς τούτο, το Κατώτερο Δικαστήριο θεώρησε πως το Άρθρο 41, Κεφ.195 καθορίζει την κληρονομική διαδοχή και ότι οι Καθ' ων η Αίτηση, καίτοι κληρονόμοι τού Ανδρέα Ππάγκου, δεν καταχώρισαν αίτηση για εξασφάλιση εγγράφων διαχείρισης της περιουσίας του. Αυτό, εξέφρασε το Κατώτερο Δικαστήριο, δεν υποδηλώνει άνευ ετέρου πως αντικαθίσταται ή και αναιρείται η ανάγκη για δικονομική εισαγωγή αναγκαίου διάδικου στη διαδικασία εκεί όπου επιβάλλεται, αποφασίζοντας παρά ταύτα, και υπό τις συνθήκες, ότι δεν ήταν εν προκειμένω απαραίτητη «. η ύπαρξη του αποβιώσαντα Ανδρέα Ππάγκου τη στιγμή που αντικείμενο της διαφοράς είναι η περιουσία της συζύγου του Αλίκης Γεωργίου Ιωάννου .».

        Οι Αιτητές λέγουν στην Ένορκη Δήλωση/Αίτησης (ως και στην Έκθεση Γεγονότων) ότι η Αίτηση είναι τελεσφόρα αφού δεν υφίσταται άλλο εναλλακτικό ένδικο μέσο για να δυνηθούν υπό την ιδιότητα τους ως διαχειριστές εν εκκρεμοδικία (pendente lite) της περιουσίας του Ανδρέα Ππάγκου να αποκτήσουν πρόσβαση στο Δικαστήριο ώστε τούτο να εξετάσει την επίδικη απόφαση. Επιπλέον, η επίδικη απόφαση πάσχει διότι το Κατώτερο Δικαστήριο δεν επέτρεψε στον Ανδρέα Ππάγκο να λάβει μέρος στην Αίτηση για Οδηγίες ως κληρονόμος της αποβιωσάσης μια και το μέτρο δεν επιδόθηκε σε αυτόν, με το Πρωτόδικο Δικαστήριο να τον κατατάσσει ως «. μη αναγκαίο διάδικο χωρίς να εκδώσει σχετικό διάταγμα και χωρίς να υπάρχει σχετικό διάταγμα επί τούτου, πλην όμως, ενημερώθηκαν και εμφανίστηκαν τα 4 του παιδιά υπό την προσωπική τους ιδιότητα .». Ένεκα τούτου, υποβάλλουν οι Αιτητές, η επίδικη απόφαση απέρρευσε από υπέρβαση δικαιοδοσίας του Κατώτερου Δικαστηρίου αφού «. εκδόθηκε κατά παράβαση της Δ.9 θ.10 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας η οποία ορίζει ότι με διάταγμα διαγράφεται κάποιο πρόσωπο από δικαστική διαδικασία .». Προσθέτουν, ότι την 4.3.22 (διά αίτησης που καταχώρισαν την 8.6.21 στην Αγωγή 965/21), οι Αιτητές ορίστηκαν (διά ανάλογου δικαστικού διατάγματος), ως διαχειριστές τής περιουσίας του Ανδρέα Ππάγκου («το Διάταγμα Διαχείρισης»). Έτσι ως διατείνονται, επειδή η Αίτηση για Οδηγίες ήταν ορισμένη για αγορεύσεις την 1.3.22 (οπότε και επιφυλάχθηκε η ενδιάμεση απόφαση), τούτοι «. δεν μπορούσαν να λάβουν κάποιο μέτρο .». Προτάσσουν περιπλέον, πως στη βάση ότι η αποβιώσασα ήταν παντρεμένη με τον Ανδρέα Ππάγκο με τον οποίο δεν απέκτησε παιδιά - με αυτόν ωστόσο να έχει τέσσερα παιδιά από προηγούμενο γάμο (ήτοι τους Αιτητές και τον Μάριο Ππάγκο), και με δεδομένο πως η αποβιώσασα, κατά τη Διαθήκη, διέθετε όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία της από 1/2 μερίδιο στα δύο παιδιά τού Ανδρέα Ππάγκου (δηλαδή την Έλενα Χαραλαμπίδου και τον Μάριο Ππάγκο) - κατά το Άρθρο 41(1)(β), Κεφ.195, το «. διαθέσιμο μέρος της κληρονομίας της αποβιωσάσης Αλίκης Ιωάννου είναι το 1/2 και όχι ολόκληρη η περιουσία της αποβιωσάσης, κατά συνέπεια επηρεάστηκαν τα κληρονομικά δικαιώματα τον αποβιώσαντα Ανδρέα Ππάγκου και της διαχείρισης της περιουσίας του χωρίς να του παρασχεθεί δικαίωμα να ακουστεί .».

 

        Οι Καθ' ων η Αίτηση εναντιώνονται στην Αίτηση, υποστηρίζοντας στην Ένσταση και στην Ένορκη Δήλωση/Ένστασης, πως καμιά προϋπόθεση συντρέχει για έκδοση του επιδιωκόμενου προνομιακού εντάλματος. Εξειδικεύοντας τις αντιθέσεις τους, προτείνουν, ανάμεσα σε άλλα, ότι οι Αιτητές εμποδίζονται να «. προχωρήσουν την παρούσα αίτηση και ήρθαν τώρα στο Δικαστήριο με χέρια που δεν είναι καθαρά .» αφού «. όπως αναφέρεται στην αγωγή 965/2021 Ε.Δ. Λευκωσίας, την οποία επισυνάπτω ως τεκμήριο 5, φαίνεται ότι εκείνο που ζητούσαν οι εκεί ενάγοντες για να διορισθούν σαν διαχειριστές της περιουσίας του αποβιώσαντος πατέρα τους ήταν να συνεχίσει την αίτηση 1231/19, την οποία ο πατέρας τους είχε καταχωρήσει στην Λάρνακα για σκοπούς ερμηνείας της διαθήκης. Ακόμη και τότε δεν επικαλέστηκαν ότι είναι για σκοπούς ακύρωσης οποιασδήποτε διάταξης της διαθήκης .», αλλά και γιατί ως περαιτέρω «. φαίνεται στην σελ. 3 της απόφασης, ο δικηγόρος του Ανδρέα Πάγκου κατεχώρησε άλλη εναρκτήρια κλήση, την υπ' αρ. 22/2021, αιτούμενος περιορισμένο παραχωρητήριο με σκοπό την συνέχιση της παλαιότερης υπόθεσης υπ' αρ. 123/2019. Στην απόφαση αυτή το Δικαστήριο έδωσε περιορισμένο παραχωρητήριο στους νυν ενάγοντες επί τη βάσει αυτών των ισχυρισμών .».

        Οι Καθ' ων η Αίτηση προβάλλουν προσέτι πως οι Αιτητές δεν είπαν την αλήθεια όταν ανέφεραν στην Αίτηση για Άδεια ότι δεν υπάρχει άλλο εναλλακτικό ένδικο μέσο στην προκειμένη αφού ποσώς εμποδίζονταν από το να εγείρουν αγωγή και να αξιώσουν ακύρωση της επίδικης απόφασης, ή εναλλακτικώς «. να ζητήσουν υπεισέλευσή τους .» στην Αίτηση για Οδηγίες «. και να καταχωρήσουν έφεση .», κάτι που έκαναν εν πάση περιπτώσει (ως προς το τελευταίο) την 17.11.22 (ως το Τεκμήριο 8/Αίτηση). Έτσι κι αλλιώς, η αποβιώσασα προέβλεψε για την περιουσία της ως η Διαθήκη. Από τη Διαθήκη, ισχυρίζονται επιπροσθέτως οι Καθ' ων η Αίτηση, φαίνεται σαφώς ότι το οποιοδήποτε δικαίωμα του Ανδρέα Ππάγκου αποσβέσθηκε με τον θάνατό του, έπειτα από τον οποίο οι μόνοι κληρονόμοι της περιουσίας τής αποβιωσάσης κατέστησαν οι Έλενα Χαραλαμπίδου και Μάριος Ππάγκος. Στον Ανδρέα Ππάγκο «. κατελείφθη το δικαίωμα να έχει την περιουσία ενόσω ζει, του οποίου η αξία υπερέβαινε την νόμιμη μοίρα .». Είναι γι' αυτό τον λόγο (κατά τη θεώρηση των Καθ' ων η Αίτηση), που το Κατώτερο Δικαστήριο «. ηύρε ότι αυτοί δεν είναι ενδιαφερόμενα μέρη .», με τούτους να θέλουν τώρα να «. δικασθούν υπό άλλη ιδιότητα .». Αν γίνει κάτι τέτοιο, θα παρασχεθεί στους Αιτητές «. η ευκαιρία να ξανακουσθούν .» παρότι «. όλοι οι κληρονόμοι του Ανδρέα Ππάγκου έλαβαν μέρος στην διαδικασία .». Όλα αυτά, μαζί με άλλα που απογράφονται στην Ένορκη Δήλωση/Ένστασης, κατατείνουν, ως περαίνουν οι Καθ' ων η Αίτηση, στο ότι δεν υπάρχουν και οποιοιδήποτε εξαιρετικοί λόγοι ή συνθήκες για έγκριση της Αίτησης.

        Αποτίμησα καθετί που τέθηκε ενώπιον μου, στην πλήρη του μορφή.

        Το ίδιο, και τις αγορεύσεις των ευπαίδευτων δικηγόρων, οι οποίες, ιδίως εκείνη του κ. Ποιητή, ανέδειξαν εκφάνσεις που δεν μπορούσαν να ανιχνευθούν ευχερώς και επιτρεπτώς στην Αίτηση για Άδεια.

Σε ό,τι αφορά στα της έκδοσης προνομιακών ενταλμάτων Certiorari, τούτα εγκρίνονται κατά δικαστική διακριτική ευχέρεια όπου αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση και διαφαίνεται, κατά κύριο λόγο, υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας, νομικό σφάλμα εμφανές στο πρακτικό, προκατάληψη ή συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την προσβαλλόμενη απόφαση, δόλος ή ψευδορκία στη λήψη αυτής, ή παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, σε περίπτωση δε που παρέχεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, μπορεί να εκδοθούν αν καταδειχθούν εξαιρετικές συνθήκες ή περιστάσεις (Αναφορικά με την Αίτηση των Bullock και Άλλων, Π.Ε. 155/22, ημ. 5.10.22, ECLI:CY:AD:2022:A376, Αναφορικά με την Αίτηση της Siyu, Π.Ε. 49/21, ημ. 12.10.21, Αναφορικά με την Αίτηση του Σιακόλα και Άλλων, Π.Ε 7/20, ημ. 7.6.21, ECLI:CY:AD:2021:A239, Αναφορικά με την Αίτηση της Πετρίδου, Π.Ε. 133/19, ημ. 12.2.20, ECLI:CY:AD:2020:A56, Αναφορικά με την Αίτηση του Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, 48).

        Λέγω ευθύς εξ αρχής πως η Αίτηση χρήζει απόρριψης.

        Εξηγώ.

        Μιλούν οι Αιτητές για το ότι διά της Αίτησης δεν αμφισβητείται «. η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης αλλά η νομιμότητα της .» και ότι αφ' ης στιγμής το Κατώτερο Δικαστήριο «. διαπίστωσε ότι η αποβιωσάση με τη διαθήκη της διέθεσε το σύνολο της περιουσίας της σε πρόσωπα άλλα από το σύζυγο ή πατέρα ή μητέρα ...», τότε «... όφειλε να καλέσει στη διαδικασία ως αναγκαίο διάδικο τον αποβιώσαντα Ανδρέα Ππάγκο του οποίου τα δικαιώματα επηρεάζονται .».

        Με κάθε σεβασμό - και το υποδεικνύω αυτό υπό το φως όσων με λεπτομέρεια τέθηκαν στην Ένσταση (και στην αγόρευση του κ. Ποιητή) - διακρίνω ότι, εν τοις πράγμασι, η βλέψη των Αιτητών ανακύπτει ως αντίστροφη εκείνης που προτάσσουν, μια και το τι κατά βάσιν επιχειρούν είναι η προσβολή της ορθότητας της επίδικης απόφασης κατ' επίφαση τής νομιμότητας της ώστε να υπαγάγουν την περίπτωση στις δικαιοδοτικές παραμέτρους έκδοσης προνομιακού εντάλματος Certiorari, εν αντιθέσει προς τη συναφή επί του θέματος νομολογία (Αναφορικά με την Αίτηση του Πολυδώρου (2010) 1(Β) Α.Α.Δ. 886, 890 [Ολομέλεια], Αναφορικά με την Αίτηση του Κακουλλή και Άλλων, Πολ. Αίτ. 16/23, ημ. 23.2.23, ECLI:CY:AD:2023:D65, Αναφορικά με την Αίτηση των Philippos Nikiforou Buysell Enterprises Ltd και Άλλων (2008) 1(Β) Α.Α.Δ. 890, 894-895).

        Το Κατώτερο Δικαστήριο, αποφαινόμενο για τη μη αναγκαιότητα ένταξης του Ανδρέα Ππάγκου ως αναγκαίου διάδικου στην Αίτηση για Οδηγίες, δεν εμφανίζεται να διέπραξε έκδηλο σφάλμα νόμου, και τούτο αφού, όχι μόνο δεν αναδύεται κάτι τέτοιο από την ενδιάμεση απόφαση αλλά και λόγω του ότι, έτσι κι αλλιώς, δεν καταδείχθηκε από τους Αιτητές με ποιο τρόπο (και γιατί) υπήρχαν κληρονομικά δικαιώματα τού Ανδρέα Ππάγκου - σε αντίθεση, ίσως, με εκείνα των κληρονόμων του - τα οποία να επηρεάστηκαν (Αντωνιάδης και Άλλου ν. Γεωργίου και Άλλων, Π.Ε. 11/14, ημ. 16.3.22, ECLI:CY:AD:2022:A106).

        Στην παρούσα οι Αιτητές, ως συνάγεται από τα όσα οι ίδιοι κατέθεσαν, γνώριζαν καλώς και εγκαίρως περί της Αίτησης για Οδηγίες (όπως και για τον θάνατο του Ανδρέα Ππάγκου) δίχως όμως ποτέ, ή τουλάχιστον σε εύθετο χρόνο, να δρομολογήσουν άλλως τα πράγματα αξιώνοντας φερ' ειπείν παρέμβαση στην Αίτηση για Οδηγίες (ως διαχειριστές εν εκκρεμοδικία) ή να λάβουν άλλα δικονομικά μέτρα αρμόζοντα για διασφάλιση των συμφερόντων τους.

        Δεν λέχθηκε πως ενήργησαν έτσι οι Αιτητές.

        Ο Ανδρέας Ππάγκος απεβίωσε την 6.3.21, με το Διάταγμα Διαχείρισης να συντάσσεται την 11.3.22, ενώ η Αίτηση για Οδηγίες ακούσθηκε την 1.3.22. Η επίδικη απόφαση επιφυλάχθηκε και εκδόθηκε κατοπινά την 3.11.22, οκτώ και πλέον μήνες μετά από τη σύνταξη του Διατάγματος Διαχείρισης. Σε όλο αυτό το διάστημα, οι Αιτητές ουδέν έπραξαν κατά τα φαινόμενα ώστε να προστατεύσουν τα όποια συμφέροντα τους, αφήνοντας το Κατώτερο Δικαστήριο να περατώσει την Αίτηση για Οδηγίες με την επίδικη απόφαση (Κουή ν. Χριστοδούλου (2010) 1(Α) Α.Α.Δ. 401, 405-407).

        Άρα, υπήρχε διαθέσιμο άλλο ένδικο μέσο από εκείνο της Αίτησης για Άδεια (Αναφορικά με την Αίτηση του Harazim (2016) 1(Γ) , ECLI:CY:AD:2016:D552A.A.Δ. 2850, 2860-2867).

        Συνταιριαζόμενη με τα ως άνω, είναι και η άποψη των Αιτητών για υπέρβαση δικαιοδοσίας από το Κατώτερο Δικαστήριο εξαιτίας τού ότι η επίδικη απόφαση προέκυψε κατά παράβαση της Δ.9 θ.10 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών.[3]

        Η θέση αυτή δεν μπορεί να ευσταθεί για ό,τι εδώ ενδιαφέρει αφού ο Ανδρέας Ππάγκος δεν χρειαζόταν να διαγραφεί από διάδικος στην Αίτηση για Οδηγίες, ακριβώς γιατί δεν ήταν διάδικος, πέραν τού ότι βεβαίως η περί των πραγμάτων κρίση του Κατώτερου Δικαστηρίου προήλθε συνεπεία δικαιοδοτικώς προσήκουσας ενάσκησης διακριτικής ευχέρειας (Αντωνιάδης και Άλλου ν. Γεωργίου και Άλλων, Π.Ε. 11/14, ημ. 16.3.22, ECLI:CY:AD:2022:A106, Κουή ν. Χριστοδούλου (2010) 1(Α) Α.Α.Δ. 401, 405-407).

        Τούτων δοθέντων - και ελλείψει εξαιρετικών συνθηκών ή περιστάσεων, που όχι μονάχα δεν αναδύονται από το όλον των γεγονότων αλλά μήτε και προτάχθηκαν τέτοια από τους Αιτητές (πόσω μάλλον εξειδικευμένα) - ουδείς των αιτιάσεων των Αιτητών δικαιολογεί επιτυχία της Αίτησης, αφού εκτός εκείνων που αναλύθηκαν ανωτέρω - και όχι αποτμημένα από ή ασύνδετα με αυτά - απέτυχαν να καταδείξουν επαρκώς, προκατάληψη, συμφέρον, δόλο, ψευδορκία, ή παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης στη λήψη της επίδικης απόφασης (βλ. γενικώς, Πέτρου Αρτέμη, Προνομιακά Εντάλματα: Αρχές και Υποθέσεις (2004), παρ. 4-33 μέχρι 4.43).

        Η Αίτηση απορρίπτεται.

 

 

        Επιδικάζονται υπέρ των Καθ' ων η Αίτηση και εναντίον των Αιτητών έξοδα, συν ΦΠΑ (αν υπάρχει), ως θα υπολογιστούν από την Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

 

                                                          Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.

/κβπ