|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2023:A93
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 10/2014
14 Μαρτίου 2023
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
ΣΥΜΕΩΝ ΜΙΧΑΗΛ ΣΥΜΕΩΝ
Εφεσείοντα
και
1. ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
2. ΑΝΔΡΕΑ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΥ
3. ΞΕΝΗ ΙΩΑΝΝΟΥ
4. ΜΙΧΑΗΛ ΙΩΑΝΝΟΥ
Εφεσίβλητων
--------------------
Αίτηση ημερομηνίας 13.9.2022
Ο Εφεσείων-Αιτητής εμφανίζεται προσωπικά
Κ. Λιασίδης για Γεωργιάδης & Πελίδης ΔΕΠΕ, για τον Εφεσίβλητο 3
Μ. Εφραίμ (κα), για Επίσημο Παραλήπτη
--------------------
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ.Ν. Γιασεμή.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ. Ο αιτητής, με την παρούσα αίτηση, ζητά την επαναφορά της Πολιτικής Έφεσης αρ. 10/2014, στην οποία ο ίδιος ήταν ο εφεσείων. Οι περιστάσεις υπό τις οποίες αυτή απορρίφθηκε ήταν οι ακόλουθες: Στις 19.10.2021, το Εφετείο διέταξε τον αιτητή να καταθέσει τραπεζική εγγύηση για το ποσό των €5.000, ως ασφάλεια εξόδων, ώστε αυτός να δύνατο να προωθήσει την πιο πάνω έφεση του. Για σκοπούς της παρούσας διαδικασίας, δεν ενδιαφέρουν, οι περιστάσεις που οδήγησαν τον αιτητή να προβεί στην καταχώρηση της εν λόγω έφεσης. Ούτε οι λόγοι, που οδήγησαν το Εφετείο να προβεί στην έκδοση της πιο πάνω διαταγής, ενδιαφέρουν. Να αναφερθεί, μόνο, ως προς την εν λόγω διαταγή, ότι αυτή κατέστη αναγκαία, συνεπεία της κατάστασης αφερεγγυότητας στην οποία ο αιτητής είχε βρεθεί, σε κάποιο στάδιο κατά τη διάρκεια των προηγηθεισών, σχετικά, δικαστικών διαδικασιών.
Το Εφετείο, εκδίδοντας, στις 19.10.2021, την προαναφερθείσα διαταγή, για ασφάλεια εξόδων, διέταξε «. όπως ο Εφεσείων καταθέσει υπό μορφή τραπεζικής εγγύησης από οποιαδήποτε τράπεζα διεξάγει εργασίες στην Κύπρο, στην ικανοποίηση του Πρωτοκολλητή, ασφάλεια εξόδων στο ποσό των €5.000, εντός 60 ημερών από σήμερα, προς κάλυψη των σχετικών εξόδων που θα προκύψουν από την παρούσα διαδικασία. Κάθε περαιτέρω διαδικασία στην υπό κρίση έφεση αναστέλλεται μέχρι την ημερομηνία κατάθεσης της ως άνω ασφάλειας και σε περίπτωση που η διαταχθείσα ασφάλεια εξόδων δεν κατατεθεί εντός του χρόνου των 60 ημερών η έφεση θα θεωρείται ως αυτομάτως εγκαταλειφθείσα και απορριφθείσα,.»
Ό,τι ενδιαφέρει, εν προκειμένω, είναι η δεύτερη πρόταση του πιο πάνω κειμένου. Παραθέτει το συνήθη τύπο πρόνοιας, που απαντά σε κάθε τέτοιου είδους διαταγή, (βλ. Studland Holdings Limited και Άλλος ν. Σωφρονίου Ευσταθίου και Άλλης (2003) 1 Α.Α.Δ. 1809, και Φάρμα Ρένος Χατζηϊωάννου Δημόσια Εταιρεία Λτδ κ.α. ν. Ρένου Παντελή, Πολιτική Έφεση Αρ. 229/2015, 13.2.2017). Η μη συμμόρφωση με αυτή, εμφανώς, δεν απαιτούσε τη λήψη οποιουδήποτε άλλου μέτρου από το Εφετείο, για τον τερματισμό της έφεσης. Με την εκπνοή του χρόνου των 60 ημερών, που προβλέφθηκε στη διαταγή, η έφεση θεωρήθηκε ως απορριφθείσα. Δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφισβήτηση περί τούτου από μέρους του αιτητή. Εξού και η παρούσα αίτηση, για επαναφορά της, προκειμένου να εξεταστεί επί της ουσίας. Δεν υπάρχει, επίσης, οποιαδήποτε αμφιβολία ως προς το πιο πάνω αποτέλεσμα και από πλευράς του παρόντος Εφετείου. Το Εφετείο, στις 19.5.2022, με σχετικό πρακτικό επιβεβαίωσε το πιο πάνω αποτέλεσμα.
Ο αιτητής καταχώρησε την υπό εξέταση αίτηση, κατ' επίκληση διαφόρων δικονομικών προνοιών, αλλά, κυρίως, κατ' επιταγή της σύμφυτης εξουσίας του Εφετείου. Στην ένορκη δήλωση του, στην προσπάθεια να πείσει για το δικαιολογημένο της παράλειψης του να συμμορφωθεί με την υπό αναφορά διαταγή, παρέθεσε συγκεκριμένους ισχυρισμούς. Βασικά, ισχυρίστηκε ότι κατά το χρόνο που έληγε η προθεσμία των 60 ημερών, που είχε θέσει το Εφετείο, αυτός απουσίαζε στο εξωτερικό για θεραπεία, λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε. Επίσης, προσέθεσε ότι κατά τον ίδιο χρόνο, προέβαινε σε ενέργειες για εξασφάλιση του ποσού των €5.000.- που αφορούσε η εγγύηση, μέσω δανείου, ενώ συγχρόνως υπέβαλε αίτηση για παράταση τής, εν λόγω, προθεσμίας. Ο αιτητής, τα αναφέρει αυτά εκ των υστέρων και αφού ο χρόνος των 60 ημερών είχε παρέλθει, χωρίς οι πιο πάνω ενέργειες του, να είχαν αποφέρει το επιθυμητό γι' αυτόν αποτέλεσμα. Παρεμπιπτόντως, σημειώνεται πως, υπό το φως της απόρριψης της έφεσης, ως ανωτέρω, η αίτηση για παράταση του χρόνου των 60 ημερών, που είχε καταχωριστεί στις 17.12.2021, αλλά ουδέποτε εξετάστηκε, απώλεσε τη σημασία της.
Ο αιτητής, όπως προαναφέρθηκε, βασίζει την αίτηση του για επαναφορά της έφεσης, στη σύμφυτη εξουσία του Εφετείου, παραπέμποντας προς τούτο σε σχετική νομολογία. Από αυτή προκύπτει ότι ενυπάρχει σε αυτό εξουσία, για επαναφορά έφεσης η οποία απορρίπτεται υπό αδιαφιλονίκητες συνθήκες, που παραπέμπουν σε μη υπαιτιότητα του εφεσείοντος, (βλ. Μarkides Europa v. Vassos Eliades Ltd (1984) 1 C.L.R. 189). Η εξουσία επαναφοράς έφεσης, υπό τέτοιες συνθήκες, ως ανωτέρω, αποβλέπει στην προστασία του θεμελιώδους δικαιώματος εφεσείοντος, «να προβάλη τους ισχυρισμούς αυτού ενώπιον του δικαστηρίου και να έχη χρόνο επαρκή για την προπαρασκευή τούτων", δυνάμει του Άρθρου 30.3(β) του Συντάγματος, που «αποτελεί πτυχή της έννοιας της δίκαιης δίκης.», (βλ. Γρηγορίου ν. Τραπέζης Κύπρου Λτδ (1992) 1 Α.Α.Δ. 1222). Το Εφετείο, σε τέτοια περίπτωση, καθηκόντως, ενεργεί προς διασφάλιση της εφαρμογής του πιο πάνω θεμελιώδους δικαιώματος, δυνάμει των σχετικών προνοιών του Άρθρου 35[1] του Συντάγματος, (βλ. Γιάλλουρος ν. Νικολάου, (2001) 1 Α.Α.Δ. 558).
Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, διαπιστώνεται παντελής έλλειψη μαρτυρίας, που να παρέχει στο Εφετείο τη δυνατότητα να ασκήσει την πιο πάνω εξουσία. Συγκεκριμένα, ο αιτητής ουδεμία τεκμηρίωση πρόσφερε, των ισχυρισμών του περί απουσίας του στο εξωτερικό για νοσηλεία, σε σχέση με σοβαρή ασθένεια που αντιμετώπιζε. Επίσης, δεν προσέφερε και οποιαδήποτε μαρτυρία, για τις, κατ' ισχυρισμό, προσπάθειες του να εξασφαλίσει χρήματα προς ικανοποίηση της απαίτησης για την παραχώρηση της προαναφερθείσης τραπεζικής εγγύησης. Ο αιτητής, υπέβαλε την υπό εξέταση αίτηση παραγνωρίζοντας, ότι βρίσκεται αντιμέτωπος με μια τελική απόφαση και την αρχή ότι δεν μπορεί να αρθεί η τελεσιδικία της, χωρίς καλό λόγο.
Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει και απορρίπτεται. Επιδικάζονται έξοδα υπέρ των καθ' ων η αίτηση και εναντίον του αιτητή, τα οποία να υπολογιστούν από την Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Γ.N. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.
Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
/γκ
[1] Αι νομοθετικαί, εκτελεστικαί και δικαστικαί αρχαί της Δημοκρατίας υποχρεούνται να διασφαλίζωσι την αποτελεσματικήν εφαρμογήν των διατάξεων του παρόντος μέρους, εκάστη εντός των ορίων της αρμοδιότητος αυτής.