|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Έφεση Αρ. Ε51/2022)
3 Φεβρουαρίου, 2023
[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
1. ΠΟΛΑ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΟΥ,
2. ΧΑΡΙΣ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΟΥ,
3. ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΘΕΟΔΟΣΙΑΔΗΣ,
Eφεσείοντες/Εναγόμενοι,
ΚΑΙ
THEMIS PORTFOLIO MANAGEMENT HOLDINGS LIMITED,
Εφεσίβλητη/Ενάγουσα.
____________________
Ν. Θεοδώρου (κα) για Η. Κυριακίδη, για τους Εφεσείοντες.
Π. Κακογιάννη (κα) με Α. Τίμοθη (κα) για Χρυσάνθου & Χρυσάνθου ΔΕΠΕ, για την Εφεσίβλητη.
____________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
θα δοθεί από τη Σταματίου, Δ.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Με αγωγή που καταχωρήθηκε στις 25.9.2019 η Bank of Cyprus Public Co. Ltd αξίωσε εναντίον της εφεσείουσας 1 - πρωτοφειλέτριας και των εφεσειόντων 2 και 3 - εγγυητών ποσό €211,182.75, πλέον τόκους, δυνάμει συμφωνίας δανείου και ποσό €2.657.98, πλέον τόκους, δυνάμει υπολοίπου τρεχούμενου λογαριασμού, καθώς και εκποίηση Α και Β υποθήκης αρ. Υ4543/2009 επί του οικοπέδου με αρ. εγγραφής 2/2534 Φ/Σχ.30/13W μισό τεμάχιο 2103, στη Λακατάμεια, Αγ. Παρασκευή, Λευκωσία. Ακολούθως, οι πιστωτικές διευκολύνσεις και εξασφαλίσεις της Τράπεζας μεταβιβάστηκαν στην εφεσίβλητη, η οποία έχει υποκαταστήσει την Τράπεζα στην αγωγή.
Στις 27.12.2021 οι εφεσείοντες καταχώρησαν υπεράσπιση και ανταπαίτηση και, παράλληλα, αίτηση για έκδοση προσωρινού διατάγματος που να απαγορεύει στους εφεσείοντες να προχωρήσουν στην εκποίηση των υποθηκών δια πλειστηριασμού και διάταγμα αναστολής της διαδικασίας εκποίησης της υποθήκης μέχρι εκδίκασης της αγωγής και της ανταπαίτησης. Μετά που δόθηκαν οδηγίες για επίδοση της αίτησης, η Τράπεζα καταχώρησε ένσταση και, κατόπιν ακρόασης, το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση, αφού έκρινε ότι δεν πληρείτο καμία από τις προϋποθέσεις του Άρθρου 32 του περί Δικαστηρίων Νόμου 1960, Ν.14/1960.
Η απόφαση αυτή προσβάλλεται με την παρούσα έφεση με πέντε λόγους έφεσης. Συγκεκριμένα, οι εφεσείοντες ισχυρίζονται ότι (α) υπήρξε λανθασμένη εφαρμογή των αρχών που διέπουν την έκδοση προσωρινών διαταγμάτων και εκτίμηση των πρώτων δύο προϋποθέσεων του Άρθρου 32 (1ο λόγος), (β) το Δικαστήριο κατέληξε, λανθασμένα, σε αντιφατικά και ασύνδετα ευρήματα, (γ) παρέλειψε να εξετάσει και να αποφανθεί επί του συνόλου των προβαλλόμενων λόγων έκδοσης των αιτούμενων διαταγμάτων και των εγειρόμενων νομικών ζητημάτων (3ος λόγος), (δ) λανθασμένα αξιολόγησε την τρίτη προϋπόθεση του Άρθρου 32 (4ος λόγος) και (ε) υπήρξε έλλειψη αιτιολογίας (5ος λόγος).
Οι εφεσείοντες, με την υπεράσπιση και ανταπαίτησή τους, αμφισβητούν, μεταξύ άλλων, την εγκυρότητα των συμφωνιών και των υποθηκών. Προβάλλουν ότι ήταν αποτέλεσμα αθέμιτης επιρροής και ότι υπήρχαν παράνομες υπερχρεώσεις και τόκοι. Ισχυρίζονται, περαιτέρω, ότι η Τράπεζα, με απόφασή της ημερ. 18.11.2019 είχε συμφωνήσει να προχωρήσει σε νέα δανειοδότηση και παραχώρηση πιστωτικών διευκολύνσεων προς αναδιάρθρωση των υποχρεώσεών τους που απέρρεαν από τις μεταξύ τους συμφωνίες. Στα πλαίσια των όρων της εν λόγω απόφασης και ενώ συνεχίζονταν οι διαβουλεύσεις με την Τράπεζα, η εφεσείουσα 2 διευθέτησε δάνειο που είχε λάβει και όφειλε προς την Τράπεζα τρίτη, συνδεδεμένη με αυτήν εταιρεία. Με την ανταπαίτηση αξιώνεται αναγνωριστική απόφαση ότι η απόφαση της Τράπεζας ημερ. 18.11.2012 είναι δεσμευτική και διάταγμα που να διατάσσει την Τράπεζα να εφαρμόσει την εν λόγω απόφαση, τιμωρητικές και παραδειγματικές αποζημιώσεις, καθώς και γενικές και ειδικές αποζημιώσεις. Αξιώνεται, επίσης, αναγνωριστική απόφαση ότι οι υποθήκες είναι εξ υπαρχής άκυρες και μη παράγουσες έννομα αποτελέσματα, καθώς και διάταγμα που να διατάσσει την ακύρωσή τους. Τέλος, αξιώνεται αναγνωριστική απόφαση ότι οι επίδικες συμφωνίες, καθώς και οι συμφωνίες εγγύησης, είναι και αυτές άκυρες.
Το πραγματικό υπόβαθρο της αίτησης περιέχεται σε ένορκη δήλωση της εφεσείουσας 2 - εγγυήτριας, κόρης της εφεσείουσας 1 - πρωτοφειλέτριας και αδελφής του εφεσείοντα 3 - εγγυητή. Όπως αναφέρεται, στις 11.11.2021 οι εφεσίβλητοι παρέδωσαν στους εφεσείοντες 1 και 3 και στις 12.11.2021 στην ίδια και στον πατέρα της, ειδοποιήσεις τύπου ΙΑ, μαζί με ειδοποίηση τύπου ΙΒ, δυνάμει του Μέρους VIA του περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμου του 1965, Νόμος 9/65, όπως έχει τροποποιηθεί, με τις οποίες την πληροφορούσαν ότι θα προχωρήσουν με πλειστηριασμό του υποθηκευθέντος με βάση την υποθήκη Υ4543/2009 ακινήτου, στις 6.4.2022, και την καλούσαν να δώσει εκτίμηση για την αξία του ακινήτου εντός 10 ημερών.
Η εν λόγω υποθήκη δόθηκε από την ίδια προς εξασφάλιση προγενέστερου δανείου της μητέρας της, το οποίο και εξοφλήθηκε μέσω δανειοδότησης που έλαβε χώρα το 2012, καθώς και με την καταβολή από την ίδια του ποσού των €70.000. Η επίδικη αγωγή αφορά δανειοδότηση προς τη μητέρα της στις 10.1.2012, προς εξασφάλιση του οποίου ενεγράφη η υποθήκη Υ4543/2009. Περί το 2018, λόγω οικονομικών προβλημάτων της μητέρας της, υπήρξε καθυστέρηση στην πληρωμή των οφειλόμενων ποσών και αποτάθηκε στην Τράπεζα, υποβάλλοντας διάφορες προτάσεις, χωρίς ανταπόκριση, με αποτέλεσμα να αποταθεί στον Χρηματοοικονομικό Επίτροπο. Υπέβαλε αρχικά παράπονο για υπερχρεώσεις το οποίο, αφού εξετάστηκε, αποφασίστηκε ότι υπήρχαν υπερχρεώσεις ποσού €3.886,12 έως και την 31.12.2018. Ακολούθως, κατόπιν αιτήματός της, διορίστηκε διαμεσολαβητής προς εξεύρεση λύσης αναδιάρθρωσης ή και διευθέτησης των υποχρεώσεων της μητέρας της με στόχο να διασφαλίσει την πρώτη κατοικία των γονέων της, αφού, λόγω οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν και λόγω προχωρημένης ηλικίας, δεν θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν νέα κατοικία σε περίπτωση που η Τράπεζα προωθούσε διαδικασίες εκποίησης του ενυπόθηκου ακινήτου.
Ως αποτέλεσμα των προσπαθειών αυτών, η Τράπεζα έλαβε απόφαση στις 18.11.2019 με αρ. 25446 όπως προχωρήσει σε νέα δανειοδότηση και παραχώρηση νέων πιστωτικών διευκολύνσεων, κάτω από ορισμένους ρητούς και/ή εξυπακουόμενους όρους που καθορίζονται στην απόφαση. Περαιτέρω, η Τράπεζα έθεσε ως όρο και προϋπόθεση «υλοποίησης και εκτέλεσης της απόφασης της προς σύναψη της νέας συμφωνίας» ότι «η εκτέλεση της νέας συμφωνίας θα γίνει, αφού γίνει ομαλοποίηση των προβληματικών υποχρεώσεων συνδεόμενης με την Τράπεζα εταιρείας», στις οποίες η εφεσείουσα 2 είχε παραχωρήσει προσωπική εγγύηση. Περαιτέρω, η ισχύς της απόφασης προς υπογραφή της νέας συμφωνίας εξέπνεε μετά την πάροδο 90 ημερών από τις 18.11.2019.
Μετά την παραλαβή της νέας απόφασης, η εφεσείουσα 2 συνέχισε τις διαπραγματεύσεις με την Τράπεζα, απαιτώντας την εφαρμογή της νέας συμφωνίας, χωρίς παράλληλη διευθέτηση των προβληματικών υποχρεώσεων της συνδεδεμένης με αυτήν εταιρείας Alkis Travel Ltd, στην οποία είχε παραχωρήσει προσωπικές εγγυήσεις. Στα πλαίσια των διαπραγματεύσεων διευθέτησε τρίτο δάνειο της εταιρείας, έναντι του οποίου κατέβαλε το ποσό των €20.000, προς πλήρη εξόφλησή του. Παρέμεινε, όμως, σε εκκρεμότητα άλλο δάνειο της ίδιας εταιρείας, με την ίδια ως εγγυήτρια, για τις διαφορές του οποίου είχε κινηθεί από την Τράπεζα η αγωγή 3107/2019. Αποτάθηκε σε σύμβουλο και υπέβαλε πρόταση διευθέτησης που αφορούσε τις υποχρεώσεις της τρίτης εταιρείας. Έγιναν διαβουλεύσεις και ανταλλάγηκαν επιστολές, στις οποίες γίνεται λεπτομερής αναφορά στην ένορκη δήλωση. Παρά το ότι οι διαβουλεύσεις συνεχίστηκαν και μετά την εκπνοή των 90 ημερών από την απόφαση της Τράπεζας, ποτέ δεν της αναφέρθηκε ότι αυτή είχε λήξει. Όπως αναφέρει, η Τράπεζα τη διαβεβαίωνε πως οι όροι και οι πρόνοιες της νέας συμφωνίας εξακολουθούσαν να ισχύουν και, βασιζόμενη στις παραστάσεις και διαβεβαιώσεις της Τράπεζας, διευθέτησε τις διαφορές σε σχέση με την αγωγή 3107/2019, η οποία αποσύρθηκε ως εξωδίκως διευθετηθείσα περί τις 26.2.2021. Παρά ταύτα, η Τράπεζα, σύμφωνα πάντοτε με την εφεσείουσα 2, κατά παράβαση των όρων της νέας συμφωνίας, παράνομα και παρά τις διαβεβαιώσεις και παραστάσεις της, αρνήθηκε να υλοποιήσει τους όρους της νέας συμφωνίας και επικαλέστηκε για πρώτη φορά τη λήξη της ισχύος της. Γίνεται, συναφώς, επίκληση ύπαρξης σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση, ως αναφέρεται στην υπεράσπιση και ανταπαίτηση, με ορατή πιθανότητα επιτυχίας, ενώ σε περίπτωση που αφεθεί η Τράπεζα να προχωρήσει με την πώληση του ακινήτου θα προκληθεί στους εφεσείοντες ανεπανόρθωτη ζημιά, αφού οι γονείς της, που είναι ηλικίας 80 ετών, θα απωλέσουν τη μοναδική τους κατοικία. Αντίθετα, η Τράπεζα δε θα υποστεί οποιαδήποτε ζημιά εάν διατηρηθεί το status quo μέχρι την εκδίκαση της αγωγής.
Οι εφεσίβλητοι καταχώρησαν ένσταση στην οποία προβάλλεται, μεταξύ άλλων, ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Άρθρου 32 του Ν.14/60, επί του οποίου βασίζεται η αίτηση, το οποίο παρέχει το ουσιαστικό δίκαιο για την έκδοση τέτοιου είδους διαταγμάτων. Οι εφεσίβλητοι υπεραμύνονται της νομιμότητας και εγκυρότητας των επίδικων συμφωνιών και ισχυρίζονται ότι η απόφαση της Τράπεζας ημερ. 18.11.2019 είχε λήξει 90 ημέρες μετά την εν λόγω ημερομηνία και πως ουδέποτε συμφώνησαν ή δεσμεύτηκαν με οποιονδήποτε τρόπο ότι θα ίσχυε η απόφασή τους μετά τη λήξη των 90 ημερών.
Οι προϋποθέσεις που πρέπει απαραίτητα να συντρέχουν για να δικαιολογείται η έκδοση προσωρινού διατάγματος στη βάση του Άρθρου 32, με βάση αποκρυσταλλωμένη θέση της νομολογίας, είναι:
(α) ύπαρξη σοβαρού ζητήματος προς εκδίκαση,
(β) ύπαρξη πιθανότητας ότι ο αιτητής, εδώ οι εναγόμενοι, δικαιούνται σε θεραπεία στην ανταπαίτηση ή ότι έχουν ορατή πιθανότητα επιτυχίας, και
(γ) δυσκολία ή αδυναμία απονομής πλήρους δικαιοσύνης σε κατοπινό στάδιο, εκτός εάν εκδοθεί το προσωρινό διάταγμα.
Πέραν των πιο πάνω, το Δικαστήριο πρέπει να σταθμίσει κατά πόσο είναι δίκαιο και εύλογο να εκδώσει τέτοιο διάταγμα.
Με τον πρώτο λόγο έφεσης οι εφεσείοντες προσβάλλουν την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν πληρούνται οι πρώτες δύο προϋποθέσεις του Άρθρου 32.
Για σκοπούς ικανοποίησης της πρώτης προϋπόθεσης, είναι αρκετό να αποκαλύπτεται, με βάση τα δικόγραφα, συζητήσιμη υπόθεση.
Όσον αφορά τη δεύτερη προϋπόθεση, είναι αρκετό για το Δικαστήριο να ικανοποιηθεί, με βάση τη μαρτυρία που έχει προσαχθεί, ότι υπάρχει πιθανότητα επιτυχίας της υπόθεσης των εφεσειόντων.
Η δεύτερη προϋπόθεση του Άρθρου 32 έχει ερμηνευτεί επανειλημμένα από τη νομολογία.
Στην Πουργουρίδη κ.ά. ν. Μέζου κ.ά. (1994) 1 ΑΑΔ 201 αναφέρθηκαν τα εξής:
«Η δεύτερη προϋπόθεση επιβάλλει στις εφεσείουσες να δείξουν ότι έχουν πιθανότητα επιτυχίας. Όπως έχει αποφασισθεί στην υπόθεση Odysseos v. Pieris Estates and Others (1982) 1 CLR 557, η έννοια της πιθανότητας περικλείει κάτι περισσότερο από απλή δυνατότητα, αλλά και κάτι πολύ λιγότερο από το ισοζύγιο των πιθανοτήτων που είναι το μέτρο απόδειξης στις αστικές υποθέσεις. Σύμφωνα με την Odysseos (πιο πάνω), στη σελίδα 569 η πιθανότητα στα πλαίσια της επιφύλαξης του άρθρου 32(1) του Νόμου 14/60, απαιτεί από τις εφεσείουσες να δείξουν ορατό ενδεχόμενο επιτυχίας.»
Στην Κυτάλα κ.ά. ν. Χρυσάνθου κ.ά. (1996) 1 ΑΑΔ 253, 257-8 αναφέρθηκαν τα ακόλουθα σχετικά με τη δεύτερη προϋπόθεση:
«Η διακρίβωση πιθανότητας επιτυχίας, που αποτελεί προϋπόθεση, γίνεται στη βάση της προσαχθείσας μαρτυρίας: βλ Odysseos ν. Pieris Estates Ltd and Others (1982) 1 C.L.R. 557. Διευκρινίζουμε ότι η μαρτυρία πρέπει να αναφέρεται με ακρίβεια σε γεγονότα από τα οποία να καταδεικνύεται η ύπαρξη πιθανότητας. Το Εφετείο στην υπόθεση Constantinides v. Makriyiorghou (1978) 1 C.L.R. 585, παρέθεσε επιδοκιμαστικά το εξής απόσπασμα από την απόφαση του δικαστή Slade J., στην Re Lord Cable (deceased) Garatt and Others v. Waters and Others [1976] 3 All E.R. 417 (σελ. 430) στην οποία εξηγείται ότι, ακόμα και μετά την απόφαση στην American Cyanamid v. Ethicon [1975] 1 All E.R. 504, η προοπτική επιτυχίας δεν μπορεί παρά να εξετάζεται στη βάση μαρτυρίας:-
"Nevertheless, in my judgment it is still necessary for any plaintiff who is seeking interlocutory relief to adduce sufficiently precise factual evidence to satisfy the Court that he has a real prospect of succeeding in his claim for a permanent injunction at the trial. If the facts adduced by him in support of his motion do not by themselves suffice to satisfy the Court as to this, he cannot in my judgment expect it to assist him by inventing hypotheses of fact on which he might have a real prospect of success. For example, if he wishes the Court to grant him relief on the basis that another person has at all material times held certain assets as nominee for a third party, he must adduce sufficient factual evidence to show both the grounds on which such claim is made and that he has a real prospect of establishing that such assets are so held. Likewise, if he wishes the Court to grant him relief on the basis that certain trustees have in the past been acting in breach of trust, he must adduce factual evidence sufficient to show not only what acts or omissions are relied on but also that he has a real prospect of establishing that they constituted a breach of trust under the relevant system of law."»
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι για τα όσα ισχυρίζονται με το δικόγραφό τους οι εφεσείοντες ως υπεράσπιση, δεν δόθηκε μαρτυρία που να τα υποστηρίζει. Απουσιάζουν συγκεκριμένοι ισχυρισμοί που να καταδεικνύουν ότι υπάρχει πραγματική υπεράσπιση στην αγωγή. Μοναδικό θέμα που εγέρθηκε, σύμφωνα με την πρωτόδικη απόφαση, είναι η σύναψη νέας συμφωνίας, που είχε ως αποτέλεσμα την ακύρωση της παλαιότερης συμφωνίας δανείου και την εξόφληση του δανείου. Κρίθηκε, όμως, ότι δεν τέθηκε ίχνος μαρτυρίας που να υποστηρίζει αντικειμενικά ότι πράγματι τα μέρη προχώρησαν προς νέα συμφωνία. Η απόφαση - πρόταση περιείχε συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις, προκειμένου τα μέρη να καταλήξουν σε νέα συμφωνία και δεν τέθηκε μαρτυρία ότι είχε συνομολογηθεί νέα συμφωνία ως αποτέλεσμα της απόφασης - πρότασης. Συγκεκριμένα, το δάνειο εξακολουθούσε να οφείλεται και η επίδικη υποθήκη, που θα έπρεπε σύμφωνα με την πρόταση να ακυρωθεί και να γίνει εγγραφή νέας, επίσης εξακολουθούσε να υφίσταται. Ούτε τέθηκε μαρτυρία ότι είχε χορηγηθεί και κατατέθηκε στον τρεχούμενο λογαριασμό της εφεσείουσας 2 το ποσό των €200.000 ως η απόφαση - πρόταση. Συναφώς, κρίθηκε ότι οι εφεσείοντες δεν είχαν αποσείσει το αναγκαίο αποδεικτικό βάρος, ώστε να καταδείξουν ότι προέκυψε νέα συμφωνία, ως αποτέλεσμα της πρότασης.
Σύμφωνα με την απόφαση - πρόταση της Τράπεζας αρ. 25744 εγκρίθηκε αίτημα των εφεσειόντων για στεγαστικό δάνειο ύψους €200.000 με στόχο την εξόφληση και αναδιάρθρωση των υποχρεώσεων που απέρρεαν από τις επίδικες συμφωνίες, στη βάση όρων και προϋποθέσεων που αναφέρονταν σ΄ αυτή. Επρόκειτο ουσιαστικά για πρόταση στη βάση της οποίας θα μπορούσε να είχε καταρτιστεί συμφωνία, νοουμένου ότι οι προϋποθέσεις που είχαν τεθεί στην πρόταση είχαν τηρηθεί. Μεταξύ άλλων, προβλέπετο η ακύρωση της επίδικης υποθήκης και επανεγγραφή νέας για το ποσό των €220.000. Προβλέπετο, επίσης, κάτω από τον τίτλο «Λοιποί Όροι και Προϋποθέσεις», ότι:
«Η εκτέλεση της παρούσας να γίνει σε συνεννόηση με την υπηρεσία Recoveries και αφού γίνει διευθέτηση ομαλοποίησης και των προβληματικών υποχρεώσεων της συνδεόμενης εταιρίας με την Τράπεζα μας στην οποία έχετε δώσει τις προσωπικές σας εγγυήσεις.»
Περαιτέρω, κάτω από τον τίτλο «Γενικοί Όροι», προβλέποντο, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα:
«Η απόφαση εις ότι αφορά τη χορήγηση νέων πιστωτικών διευκολύνσεων εκπνέει μετά την πάροδο 90 ημερών από την ημερομηνία έκδοσης της Απόφασης.»
Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση δεν προβάλλονται οποιαδήποτε γεγονότα που να υποστηρίζουν τις θέσεις των εφεσειόντων ως προς το ότι οι επίδικες συμφωνίες και οι υποθήκες είναι άκυρες και δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα. Για το μόνο ζήτημα που προβάλλονται ισχυρισμοί είναι ότι η απόφαση της Τράπεζας ημερ. 18.11.2019 (και όχι 18.11.2012, όπως λανθασμένα αναφέρεται στο δικόγραφο των εφεσειόντων), είναι δεσμευτική και έχει νομική ισχύ. Αυτό στηρίζεται στις συνεχιζόμενες διαβουλεύσεις μεταξύ των μερών και του γεγονότος ότι η εφεσείουσα 2 προέβη σε διακανονισμό αγωγής της Τράπεζας εναντίον τρίτης εταιρείας που συνδεόταν με αυτήν. Δεν προβάλλονται, όμως, οποιαδήποτε γεγονότα που να υποστηρίζουν τον ισχυρισμό περί τήρησης όλων των προϋποθέσεων και, κατ΄ ακολουθία, κατάληξης σε συμφωνία με την Τράπεζα. Τα όσα τίθενται στην ένορκη δήλωση, αντικειμενικά κρινόμενα, δεν καταδεικνύουν ούτε κατ΄ ελάχιστον την ύπαρξη νέας συμφωνίας.
Στην ένορκη δήλωση της εφεσείουσας 2 επισυνάπτονται επιστολές που ανταλλάγηκαν μεταξύ της Τράπεζας και των δικηγόρων των εφεσειόντων, οι οποίες καταδεικνύουν την ύπαρξη διαπραγματεύσεων, με στόχο την βελτίωση της πρότασης της Τράπεζας. Δεν υποδηλούν, όμως, ότι επήλθε νέα συμφωνία. Άλλωστε, για να γίνει συμφωνία έπρεπε, σύμφωνα με τους όρους της πρότασης της Τράπεζας, να γίνει νέα γραπτή συμφωνία, ομαλοποίηση των υποχρεώσεων της εφεσείουσας 2, ως εγγυήτριας, να καταβληθεί το ποσό των €200.000, ώστε να αποπληρωθεί το δάνειο και να γίνει εγγραφή νέας υποθήκης επί του ακινήτου, ώστε να ακυρωθεί η υφιστάμενη υποθήκη (βλ. Τράπεζα Κύπρου κ.ά. ν. Coudounaris Ltd κ.ά. (1995) 1 ΑΑΔ 641). Και αυτό, πέραν του ότι η επίδικη απόφαση της Τράπεζας είχε λήξει 90 ημέρες μετά την έκδοσή της, χωρίς να επιτευχθεί ο,τιδήποτε από τα πιο πάνω. Καμία μαρτυρία δεν έχει προσαχθεί που να καταδεικνύει ότι η συμφωνία δανείου που είχε ως εξασφάλιση την επίδικη υποθήκη έχει αντικατασταθεί με νέα συμφωνία, σύμφωνα τους όρους και προϋποθέσεις που τέθηκαν στην απόφαση της Τράπεζας.
Ως εκ των ανωτέρω, ορθά κρίθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι δεν έχει καταδειχθεί πιθανότητα ότι οι εφεσείοντες δικαιούνται σε θεραπεία στην ανταπαίτηση ή ότι έχουν ορατή πιθανότητα επιτυχίας. Αυτό σηματοδοτεί και την τύχη της έφεσης, χωρίς να απαιτείται η εξέταση οποιουδήποτε άλλου λόγου. Εφόσον μία από τις προϋποθέσεις του Άρθρου 32 δεν πληρείτο, δεν θα μπορούσε να εκδοθεί παρεμπίπτον διάταγμα.
Η έφεση απορρίπτεται με €2.500 έξοδα, πλέον ΦΠΑ, εάν υπάρχει, εναντίον των εφεσειόντων.
ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/ΧΤΘ