public Γιασεμή, Γιασεμής Ν. Σωκράτους, Δώρα Σάντης, Νικόλας Δρ. Α. Ποιητής μαζί με κ. Κ. Κότροφο, για Δρ. Ανδρέας Π. Ποιητής amp;amp;amp; Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τους Εφεσείοντες/Αιτητές. Ι. Παπαζαχαρία μαζί με κ. Β. Καράγιαννη, για Ιωάννης Παπαζαχαρία Δ.Ε.Π.Ε., για τους Εφεσίβλητους/Καθ' ων η Αίτηση. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2023-02-01 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΝ ΠΑΦΟΥ v. ΔΗΜΟΥ ΓΕΡΟΣΚΗΠΟΥ, Πολιτική Έφεση Αρ. 28/2022, 1/2/2023 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2023:A30

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

                                                          (Πολιτική Έφεση Αρ. 28/2022)

 

1 Φεβρουαρίου, 2023

 

 

[ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στές]

 

 

ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΠΟΧΕΤΕΥΣΕΩΝ ΠΑΦΟΥ

                                                                                                                                                                         Εφεσείοντες

ν.

 

ΔΗΜΟΥ ΓΕΡΟΣΚΗΠΟΥ

 

Εφεσίβλητων

........

 

 

Αίτηση Εφεσειόντων/Αιτητών Ημερομηνίας 9.9.22 για

Αναστολή Εκτέλεσης Απόφασης

 

 

Δρ. Α. Ποιητής μαζί με κ. Κ. Κότροφο, για Δρ. Ανδρέας Π. Ποιητής & Σία Δ.Ε.Π.Ε., για τους Εφεσείοντες/Αιτητές.

Ι. Παπαζαχαρία μαζί με κ. Β. Καράγιαννη, για Ιωάννης Παπαζαχαρία Δ.Ε.Π.Ε., για τους Εφεσίβλητους/Καθ' ων η Αίτηση.

 

 

ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί

από τον Σάντη, Δ.

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

        ΣΑΝΤΗΣ, Δ.: Αντικείμενο της απόφασης αποτελεί αίτηση του Συμβουλίου Αποχετεύσεων Πάφου ως Εφεσειόντων/Εναγόμενων («το ΣΑΠΑ» ή αναλόγως «οι Αιτητές») ημερομηνίας 9.9.22 («η Αίτηση»), διά της οποίας ζητούν - με επίκληση και την Δ.35 Θ.18 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών [1] - την αναστολή εκτέλεσης τής επί της ουσίας απόφασης τού Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου («το Πρωτόδικο Δικαστήριο») στην Αγωγή 1008/13 («η Αγωγή») την 22.12.21 («η Πρωτόδικη Απόφαση»), μέχρι την εκδίκαση της έφεσης.

        Με την Πρωτόδικη Απόφαση επιδικάστηκε στους Εφεσίβλητους/Ενάγοντες Δήμου Γεροσκήπου («ο Δήμος Γεροσκήπου» ή αναλόγως «οι Καθ' ων η Αίτηση»), ποσό €1.243.881,59, συν ΦΠΑ εκ €268.490,78, πλέον νόμιμο τόκο επί επιμέρους ποσών, έξοδα και ΦΠΑ.

        Σύμφωνα με όσα αποτυπώνονται στην Πρωτόδικη Απόφαση για τον πυρήνα της διαφοράς των διαδίκων, κατά τα έτη 2007 και 2010 το ΣΑΠΑ ανέθεσε δυνάμει συμβάσεων στην κοινοπραξία Joint Venture Medcon Construction Ltd-General Constructions Company Ltd, ως εργολάβους (και Τριτοδιάδικους στην Αγωγή), την εκτέλεση εργασιών για το αποχετευτικό σύστημα του Δήμου Γεροσκήπου. Ο Δήμος Γεροσκήπου ισχυρίστηκε στην Αγωγή ότι το ΣΑΠΑ υπήρξε αποκλειστικά υπεύθυνο για κακοτεχνίες, βλάβες ή και καταστροφές που φερόμενα προκλήθηκαν σε δρόμους και δημόσιους χώρους εντός των δημοτικών ορίων του Δήμου Γεροσκήπου (ή και για εργασίες πλήρους αποκατάστασης και επαναφοράς τους στην προτέρα κατάσταση), οι οποίες, κατ' ισχυρισμό του Δήμου Γεροσκήπου, εκτελέστηκαν από τον ΣΑΠΑ παρανόμως, αμελώς, πλημμελώς ή και κατά παράβαση των συνήθων κανόνων για έργα τού είδους, ή και της συμφωνίας των συμβαλλομένων, ή και εξαιτίας ακαταλληλότητας ή και ανεπαρκούς επεξεργασίας ή τοποθέτησης των υλικών που χρησιμοποιήθηκαν.

        Το ΣΑΠΑ προσβάλλει την Πρωτόδικη Απόφαση διά έξι λόγων έφεσης - τους οποίους συνοψίζουμε, παραθέτοντας, συν τω χρόνω, αυτούσιες τις σχετικές περικοπές (όπως και τις υπόλοιπες που έπονται) - ισχυριζόμενος ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο έσφαλε «. ευρόν ότι οι ενάγοντες απέδειξαν οποιαδήποτε ζημιά .» (λόγος έφεσης 1), πως λανθασμένα δεν έλαβε υπόψη «. ότι οι προσφορές που κατεκυρώθησαν από τον ενάγοντα δεν είχαν κοινοποιηθεί με οποιονδήποτε τρόπο στον εναγόμενο» (λόγος έφεσης 2), ότι κακώς συνεκτίμησε πως «. οι τιμές που είχαν προσφερθεί από την εργοληπτική εταιρεία στην πρόσφατη προσφορά δεν απείχαν πολύ από τις προηγούμενες» (λόγος έφεσης 3), ότι εξίσου λανθασμένα δεν υπολόγισε πως «. οι εργασίες από τον εναγόμενο είχαν διεξαχθεί από το 2011-2012, ενώ η κατακύρωση των προσφορών ήταν το 2013, 2015, 2016 και 2018» (λόγος έφεσης 4), ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο λαθεμένα κατέληξε «. στα ποσά που αναφέρονται στην σελ. 35 στην κατάληξη της απόφασης» (λόγος έφεσης 5), όπως και «. λανθασμένα χρησιμοποίησε το άρθρο 19 του ν.1/1971» (λόγος έφεσης 6).

        Με την Αίτηση, το ΣΑΠΑ προτάσσει πως - κατά τα αναφερόμενα στην ένορκη δήλωση που την επικουρεί («η Ένορκη Δήλωση/Αίτηση») - επειδή έχει «. πολύ καλή υπόθεση στην ασκηθείσα έφεση καθώς και μεγάλη πιθανότητα επιτυχίας», είναι ορθό και δίκαιο να εκδοθεί το επιδιωκόμενο διάταγμα αναστολής εκτέλεσης της Πρωτόδικης Απόφασης καθότι σε ενάντια περίπτωση (και αν καταβληθούν τα επιδικασθέντα ποσά προς τον Δήμο Γεροσκήπου) «. το πιθανότερο είναι ... να μην μπορούν οι Καθ' ων η Αίτηση να καταβάλουν πίσω τα ποσά στους Αιτητές .» και τούτο γιατί «. στα τεκμήρια που οι ίδιοι οι Καθ' ων η Αίτηση επισύναψαν στην ένστασή τους που καταχωρήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο και συγκεκριμένα στις πιστοποιημένες οικονομικές καταστάσεις, στις οποίες φαίνεται ότι το πλεόνασμα των Καθ' ων η Αίτηση για τα έτη 2022, 2023 και 2024 ανέρχεται σε ποσό χαμηλότερο του ενός εκατομμυρίου - χαμηλότερο κατά μισό εκατομμύριο δηλαδή από το ποσό της απόφασης», αλλά και γιατί, κατά σχετική ενημέρωση που έτυχε το ΣΑΠΑ από την Οικονομική του Διευθύντρια, ο Δήμος Γεροσκήπου κατέχει «. μέχρι και την 08.08.2022 που έγινε ο έλεγχος, το ποσό των €724.806 από τέλη χρήσεως .» που εισέπραξε και τα οποία ανήκουν στον ΣΑΠΑ και δεν έχουν καταβληθεί, και κατ' ακολουθίαν «... εξακολουθεί να οφείλει το πιο πάνω ποσό συμφώνως προς την συμφωνία εκχώρησης ημερ. 20.10.2020 που υπεγράφη μεταξύ των μερών .». Το οφειλόμενο ποσό, προσθέτει το ΣΑΠΑ, θα καταβαλλόταν «... ως η συμβατική υποχρέωση των Καθ' ων η Αίτηση, εάν αυτός είχε την οικονομική ευρωστία ...» και έτσι «. είναι ορθό και δίκαιο να εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα».

        Το ΣΑΠΑ δηλώνει προσέτι, διατεθειμένο να δεχθεί αν τελεσφορήσει η Αίτηση την παροχή τραπεζικής εγγύησης προς τον Δήμο Γεροσκήπου «. για το υπόλοιπο του πιο πάνω ποσού .», ή την καταβολή του «. νοουμένου ότι αυτοί θα δώσουν στους Αιτητές Τραπεζική εγγύηση η οποία θα είναι πληρωτέα εάν κερδηθεί η ως άνω έφεση».

        Παρεμβάλλουμε, πως με ενδιάμεση απόφαση ημερομηνίας 27.7.22, το Πρωτόδικο Δικαστήριο, υπό διαφορετική σύνθεση, απέρριψε διά κλήσεως αίτηση τού ΣΑΠΑ ημερομηνίας 28.3.22, για αναστολή εκτέλεσης της Πρωτόδικης Απόφασης, κρίνοντας ανάμεσα σε άλλα ότι αν το ΣΑΠΑ πετύχει στην έφεση, ο Δήμος Γεροσκήπου «. είναι σε θέση όπως αναφέρει και παραμένει αναντίλεκτο να καταβάλει πίσω το ποσό της απόφασης στους εναγομένους αφού είναι οργανισμός Δημοσίου Δικαίου και οικονομικά φερέγγυος .» αλλά και γιατί το ΣΑΠΑ απέτυχε να θέσει «. οτιδήποτε ενώπιον του Δικαστηρίου που να καταδεικνύει κίνδυνο εξανέμισης της αξίας της έφεσης εάν δεν εκδοθεί το ζητούμενο διάταγμα ούτε και πρόκληση ανεπανόρθωτης βλάβης» («η απορριπτική απόφαση»).

        Παρενθέτουμε, ότι η απορριπτική απόφαση, αν και σεβαστή, ποσώς μας δεσμεύει αφού το εν λόγω διάβημα, ως δικονομικώς προϋποθετικό υποβολής της Αίτησης (εκκρεμούσης έφεσης επί της Πρωτόδικης Απόφασης), οδηγεί, κατά την Δ.35 Θ.19 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών,[2] σε εξέταση τής Αίτησης πρωτογενώς, ως παραδεκτής, και όχι ως έφεση στην απορριπτική απόφαση.

        Αυτό, γιατί, η δυνατότητα αναστολής θετικής απόφασης πρωτόδικου δικαστηρίου, συνθέτει εξουσία συναφή προς τη δευτεροβάθμια δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με την οποία συμπλέκεται (Thanos Club Hotels Limited v. Λαϊκής Κυπριακής Τράπεζας και Άλλων (2003) 1(Α) Α.Α.Δ. 312, 317, Σάββα ν. Υπουργού Δικαιοσύνης και Δημοσίας Τάξεως (2002) 1(Α) Α.Α.Δ. 195, 201, Μιχαήλ και Άλλου ν. Α/φοί Πούλλου Λτδ (Αρ.1) (2001) 1(Α) Α.Α.Δ. 438, 440, Βογαζιανού ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (1997) 1(Β) Α.Α.Δ. 591, 594, Paourou and Others v. Kaspi (1970) 1 C.L.R. 194, 195).

        Ο Δήμος Γεροσκήπου αντιτίθεται στην Αίτηση επικαλούμενος (διά 15 λόγων Ένστασης «η Ένσταση») πως η Αίτηση είναι κατά νόμο και ουσία αβάσιμη, με τον ΣΑΠΑ να αποτυγχάνει στην απόσειση τού όποιου αποδεικτικού βάρους έχει σε σχέση προς την κατάδειξη των χρειαζούμενων για επιτυχία της Αίτησης, με παρεπόμενο, σε περίπτωση αποδοχής της, την προσβολή συνταγματικών και θεμελιωδών δικαιωμάτων του, αλλά και την καταχρηστική παρακώλυση τής «. διαδικασίας εκτέλεσης δικαστικής απόφασης .» κατά τρόπο που να καθιστά εν τέλει ατελέσφορη την προώθηση και εκτέλεση της Πρωτόδικης Απόφασης.

        Αποτιμήσαμε καθετί που τέθηκε ενώπιον μας, στην πλήρη του μορφή.

        Το ίδιο, και τις επιμελείς αγορεύσεις των ευπαίδευτων δικηγόρων.

        Ως προς τις αρχές που διέπουν τα αφορώντα στην έκδοση διαταγμάτων αναστολής εκτέλεσης απόφασης ενώ εκκρεμεί έφεση εναντίον της, αναφέρθηκαν στην Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου ν. Δημητράκης Γ. Συκοπετρίτης Λίμιτεδ, Π.Ε. Ε214/19, ημ. 29.9.21 και τα εξής:

«[...] Αναφορικώς προς τις αρχές που περιστοιχίζουν τη χορήγηση αναστολής σε εκκρεμούσα έφεση - με ειδικότερη αναφορά στην Δ.35θ18 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών - είχαμε την ευκαιρία στην Εθνική Ασφαλιστική (Κύπρου) Λτδ ν Φωτίου, ΠΕ 269/20, ημ. 16.7.21, ECLI:CY:AD:2021:D315, να υπενθυμίσουμε πως η υπό αναφοράν δικονομική διάταξη ομιλεί ρητώς για το ότι η έφεση δεν επενεργεί προς αναστολήν εκτέλεσης εφεσιβαλλόμενης απόφασης παρά μόνον στον βαθμό που το Εφετείο δύναται να διατάξει. Επομένως, παραλλήλως προς τη γενική αυτή αρχή (που προβλέπει για τη διασφάλιση του τελεσίδικου χαρακτήρα υπό έφεσιν απόφασης), το Εφετείο έχει διακριτική εξουσία να διατάζει αναστολή απόφασης. Είπαμε, πως από τη διατύπωση της Δ.35θ18 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών δεν ορίζονται συγκεκριμένως κριτήρια για άσκηση της παρεχόμενης δικαιοδοσίας και ότι, ένεκα τούτου, το Εφετείο διατηρεί δυνητικώς ευρεία διακριτική ευχέρεια να διατάζει αναστολή υπό το φως της ανάγκης για διασφάλιση, συγχρόνως, της προαναφερθείσας αρχής. Στο πλαίσιο τούτο, αναγνωρίζεται πως πρέπει να λαμβάνεται υπόψιν και να ζυγιάζεται η αποτελεσματικότητα του δικαιώματος άσκησης έφεσης από τον αποτυχόντα διάδικο κατά της πρωτόδικης απόφασης, με κατά νουν ότι η έφεση σε περίπτωση επιτυχίας δεν πρέπει να καθίσταται ατελέσφορη. Υπό αυτό το πρίσμα, επισημάναμε προσέτι πως αιτήσεις αυτού του είδους κρίνονται στα ιδιαίτερα περιστατικά τους με στόχευση την απόδοση δικαιοσύνης μεταξύ των διαδίκων και πως στα συνυπολογιζόμενα στοιχεία είναι και το ενδεχόμενο πρόκλησης ανεπανόρθωτης αδικίας στο ένα ή στο άλλο διάδικο μέρος, αν το Δικαστήριο χορηγήσει ή αρνηθεί να χορηγήσει διάταγμα αναστολής. Τέλος, υπογραμμίσαμε ότι η πιθανότητα ο εφεσίβλητος (εξ αποφάσεως πιστωτής) να μη δύναται σε περίπτωση επιτυχίας της έφεσης να επιστρέψει το εξ αποφάσεως ποσό (αν τούτο καταβλήθηκε), μπορεί να κριθεί ως ικανός λόγος, πάντα υπό τις περιστάσεις της περίπτωσης, για έγκριση αιτήματος αναστολής υπό όρους, οι οποίοι, ουσιαστικώς, πρέπει να διασφαλίζουν τα δικαιώματα όλων των πλευρών (βλ. επίσης, Πεύκου και Άλλης ν Ιερός Ναός Φανερωμένης Πέρα Πεδίου, ΠΕ 137/19, ημ. 8.7.21, ECLI:CY:AD:2021:A352, Ξενοφώντος και Άλλων ν Δημητρίου, ΠΕ 91/20, ημ. 20.7.21, ECLI:CY:AD:2021:A323, Χ" Ιωάννου ν Gordian Holdings Limited, ΠΕ 273/19, ημ. 8.9.20, ECLI:CY:AD:2020:A298, Charalambous v C Nicolaides and A Neophytou Co (1985) 1 CLR 737, 740-741) [.]».

 

 

Τα υιοθετούμε.

 

        Εν σχέσει προς τις προοπτικές τελεσφόρησης της έφεσης - μεταβλητή που συνυπολογίζεται μαζί με άλλους παράγοντες στην απόφαση για αναστολή ή μη τής εφεσιβληθείσας απόφασης (Nisdal Imports-Exports Limited και Άλλου ν. Θεοφίλου και Άλλων, Π.Ε. 167/18, ημ. 10.4.19, ECLI:CY:AD:2019:A137, Λουκαΐδου-Θεοφάνους ν. Γεωργίου και Άλλου (2016) 1(Α) Α.Α.Δ. 473, ECLI:CY:AD:2016:A103, 490) - παρατηρούμε, δίχως να προβαίνουμε σε εύρημα ή αντίστοιχη τελεσίδικη διαπίστωση, πως ως εκ του περιεχομένου των λόγων έφεσης (συναρτώμενων προς την Πρωτόδικη Απόφαση), το ενδεχόμενο ευόδωσης της έφεσης υπέρ του ΣΑΠΑ είναι υπαρκτό.

        Το ΣΑΠΑ παρουσίασε επαρκείς λόγους και στοιχεία (όπως φερ' ειπείν τα Τεκμήρια 1-5 στην Ένορκη Δήλωση/Αίτηση), για την κατά νομολογία απαιτούμενη δικαστική διαμόρφωση κρίσης επί του θέματος, όσο και αν αυτός ο γνώμονας δεν θα μπορούσε εδώ, εκ των γεγονότων και περιστάσεων της υπόθεσης, να επιδράσει καταλυτικά υπέρ της Αίτησης, αφού τα σχετικώς παρουσιασθέντα από τον ΣΑΠΑ δεν καθιστούν με βεβαιότητα εφικτή την πρόγνωση έκβασης τής έφεσης (Πανεπιστήμιο Κύπρου ν. Δημητράκης Γ. Συκοπετρίτης Λίμιτεδ, Π.Ε. Ε214/19, ημ. 29.9.21, Κωνσταντινίδη ν. Κωμοδρόμου (2016) 1(Α) Α.Α.Δ. 772, ECLI:CY:AD:2016:A162, 784, Ναυτικός Όμιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων Κύπρου (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147, 1150-1151).

        Θεωρούμε λοιπόν πως η υπό συζήτηση προϋπόθεση ικανοποιείται.

        Αναφορικώς προς τα περί οικονομικής ευχέρειας του Δήμου Γεροσκήπου να επιστρέψει το εξ αποφάσεως ποσό στον ΣΑΠΑ (αν αυτό πληρωνόταν) - στοιχείο που επίσης συνεκτιμάται σε αιτήματα ως τα επίμαχο (Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Κύπρου ν. Δημητράκης Γ. Συκοπετρίτης Λίμιτεδ, Π.Ε. Ε214/19, ημ. 29.9.21, Navarino Wine Lodge Ltd v. TCN Holding Company Ltd, Π.Ε. 105/20, ημ. 30.10.20) - αποφαινόμαστε σε σύμπνοια με τον κ. Ποιητή ότι και τούτο το προαπαιτούμενο έχει καταδειχθεί γνήσια και θετικά από τον ΣΑΠΑ.

        Κατ' αρχάς, τονίζουμε - αποκλίνοντες με κάθε σεβασμό από ανάλογη θέση τού κ. Παπαζαχαρία - πως το γεγονός και μόνο ότι ο Δήμος Γεροσκήπου φέρεται να συνιστά οργανισμό δημοσίου δικαίου, δεν τον καθιστά άνευ ετέρου, οικονομικά φερέγγυο (υπό το πρίσμα όσων ενεστώτως απασχολούν και εξετάζονται), ώστε να οδηγήσει σε αυτόματο κατ' ουσίαν εξανδραποδισμό της Αίτησης.

        Αυτό, διότι, το ζήτημα εναπόκειται στην αξιολόγηση τής κάθε περίπτωσης ξεχωριστά, με βάση τα γεγονότα και συνθήκες που την περιβάλλουν.

        Άλλη προσέγγιση, θα κατέτεινε προς (ανεπιθύμητο) δικαστικό αφορισμό.

        Το γεγονός πως, κατά τον Δήμο Γεροσκήπου, τούτος θα βρίσκεται σε θέση «. να καταβάλει πίσω το ποσό της απόφασης στους αιτητές και να αποκατασταθεί η προηγούμενη κατάσταση πραγμάτων» - δοσμένου μάλιστα ότι τα οικονομικά του «. θα ενισχυθούν περαιτέρω αφού θα ενταχθούν στα όρια του μεγάλες οικιστικές περιφέρειες όπως είναι οι Κοινότητες Τίμης και Κονιών, χωρίς βεβαίως να τίθεται θέμα αλλαγής στην Νομική υπόσταση του Δήμου Γεροσκήπου ο οποίος θα έχει τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις έναντι τρίτων .», και πως σε τέτοια περίπτωση «. θα γίνει ενοποίηση υπηρεσιών και θα εξοικονομηθούν πόροι και τα εισοδήματα του Δήμου Γεροσκήπου θα αυξηθούν σημαντικά .» αφού άλλωστε αυτός είναι και «. ο βασικός σκοπός της αναδιάρθρωσης των Δήμων και κοινοτήτων με την νέα Νομοθεσία, δηλαδή οικονομική τους αυτονόμηση και ενίσχυση .», και ότι βάσει τού Περί Επαρχιακών Οργανισμών Αυτοδιοίκησης Νόμου 37(Ι)/22, το ΣΑΠΑ θα μεταβιβάσει τις υποχρεώσεις του στον Επαρχιακό Οργανισμό Αυτοδιοίκησης -συνιστούν, κατά το μείζον, φραστικές και γενικόλογες μάλλον τοποθετήσεις επί προοπτική παρά συγκεκριμενοποιημένες ενδείξεις ως προς το ζητούμενο.

        Απεναντίας, οι θέσεις του ΣΑΠΑ - με παραπομπή και σε γραπτή μαρτυρία που παρουσίασε μέσω της Ένστασης ο Δήμος Γεροσκήπου (όπως οι προϋπολογισμοί για τα έτη 2022-2024, ως το Τεκμήριο 6) - κρινόμενοι υπό την οπτική, πάντα, των απαιτούμενων στην παρούσα διαδικασία, δεικνύει ότι το πλεόνασμα τού Δήμου Γεροσκήπου για τα έτη 2022-2024 φαίνεται να είναι χαμηλότερο τού εξ αποφάσεως ποσού εναντίον τού ΣΑΠΑ.

        Επιπλέον, ξανά με αναφορά στο Τεκμήριο 6, ο ΣΑΠΑ λέγει πως ο Δήμος Γεροσκήπου διατείνεται ότι στις αφορώσες καταστάσεις θα πρέπει να προστεθούν και ποσά που ο τελευταίος έχει κατατεθειμένα σε τραπεζικούς λογαριασμούς - με σχετικό λόγου χάριν το έγγραφο «Τραπεζικοί Λογαριασμοί που χρησιμοποιούνται για άλλους σκοπούς» - και πως φαίνεται ότι ο Δήμος Γεροσκήπου να συνυπολογίζει λογαριασμούς με όριο παρατραβήγματος ως καταθέσεις, παρότι ευλόγως θα μπορούσε να εκληφθούν πως απαρτίζουν δάνεια. Πέραν τούτου, από το ίδιο έγγραφο, παρουσιάζεται ότι σε μια μόνο χρονιά (2021) έγιναν περισσότερες αναλήψεις από ό,τι ολόκληρο το ποσό που ο Δήμος Γεροσκήπου ισχυρίζεται ότι διαθέτει ως καταθέσεις.

        Οι ανησυχίες αυτές του ΣΑΠΑ δικαιολογούν, κρίνουμε, τον φόβο που στην ουσία εκφράζεται από μέρους του, ότι ο Δήμος Γεροσκήπου μπορεί να μην έχει στην πραγματικότητα την οικονομική δυνατότητα να επιστρέψει το εξ αποφάσεως ποσό (σημαντικού ύψους ως είναι), αν αυτό χρειαστεί.

 

        Το ΣΑΠΑ κατέδειξε αρκούντως τις προϋποθέσεις για επιτυχία της Αίτησης και πάντως, εξαιρετικές περιστάσεις, υπό την έννοια ότι, αν ναυαγήσει η Αίτηση, θα προκληθεί, ως συνάγεται, ανεπανόρθωτη βλάβη και αδικία στον ΣΑΠΑ, για τους λόγους που πραγματευθήκαμε (Μάρκου και Άλλης ν Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ, ΠΕ 50/19, ημ. 21.12.20, ECLI:CY:AD:2020:A444).

        Σταθμίζοντας και εξισορροπώντας όσα προείπαμε, απολήγουμε, κατ' ενάσκησιν διακριτικής ευχέρειας, πως η Αίτηση πρέπει να εγκριθεί.

 

        Η Αίτηση επιτυγχάνει.

 

      Εκδίδεται διάταγμα αναστολής, ως το αιτητικό Α στην Αίτηση, ήτοι μέχρι την πλήρη εκδίκαση και έκδοση της σχετικής απόφασης στην έφεση.

 

      Με κατά νουν όσα διαλαμβάνονται στην Δ.35 θ.18 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών,[3] η αναστολή διατάζεται υπό τον όρο ότι το ΣΑΠΑ θα καταθέσει εντός δέκα (10) ημερών από σήμερα, προς ικανοποίηση της Αρχιπρωτοκολλητού, τραπεζική εγγύηση για το εξ αποφάσεως ποσό.

      Η αναστολή θα συνεχίζεται εφόσον η τραπεζική εγγύηση ανανεώνεται, με έξοδα του ΣΑΠΑ, ανά εξάμηνο, αρχομένης της περιόδου αυτής από την επομένη της κατάθεσης τής τραπεζικής εγγύησης, ώστε να περιλαμβάνονται σε αυτή οι δεδουλευμένοι τόκοι της αφορώσας περιόδου.

 

      Τα έξοδα της Αίτησης θα είναι έξοδα δίκης στην έφεση, σε καμιά όμως  περίπτωση εναντίον του ΣΑΠΑ.

                                                                             Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.

 

 

 

                                                                             Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.

 

 

 

                                                                             Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.

 

/κβπ