|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Marewave Shipping & Trading Co Ltd (1992) 1 ΑΑΔ 116
Ξάνθος Λυσιώτης και Yιός Λτδ (Aρ. 2) (1996) 1 ΑΑΔ 822
Aναφορικά με την αίτηση του Σταύρoυ Μεστάνα (2000) 1 ΑΑΔ 1469
Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού ν. Chr. P. Michaelides (Estates) Limited (2002) 1 ΑΑΔ 43
Maxana Oil Limited ν. Poltava Petroleum Company (2002) 1 ΑΑΔ 834
Global Consolidator Public Ltd (2006) 1 ΑΑΔ 464
Κασπαρής Σάββας Ιωάννη (2013) 1 ΑΑΔ 2476
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΤΕΛΑ , Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 43/2019, 2/4/2019, ECLI:CY:AD:2019:A121
Κυπριακή νομοθεσία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Ν. 33/1964 - Ο περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλες Διατάξεις) Νόμος του 1964
Ν. 9/1965 - Ο περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμος του 1965
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2022:D487
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική αίτηση αρ.201/22
(i/justice)
20 Δεκεμβρίου, 2022
[Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ 1964 ΕΩΣ 1991 (Ν.33/1964)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018 (18.5.2018)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ Ε.Π., ΩΣ ΜΙΑ ΕΚ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΠΟΒΙΩΣΑΣΑΣ ΑΡΤΕΜΙΣ ΚΛΕΑΝΘΟΥΣ ΒΑΛΙΑΝΤΗ, ΓΙΑ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI.
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ENTIMOY ΔΙΚΑΣΤΗ κ.Μ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ/ΕΦΕΣΗ 402/2022 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 7/11/2022
----------------
Π.Α.Μιχαήλ, για την Αιτήτρια
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Η Αιτήτρια δια της παρούσης επιδιώκει να της δοθεί:
«’δεια του Σεβαστού Δικαστηρίου για την παραχώρηση ’δειας για την καταχώρηση Αίτησης δια Κλήσεως ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου προς ακύρωση με την έκδοση εντάλματος Certiorari της απόφασης που εξέδωσε o ΄Εντιμος Δικαστής κ. Μ.Χαραλάμπους στην Αίτηση/Εφεση 402/2022 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στις 7/11/2022 με την οποία θεώρησε ως καλή επίδοση την ιδιωτική επίδοση της Ειδοποίησης του Τύπου «ΙΑ» χωρίς προηγουμένως η προσπάθεια για επίδοσή της με συστημένη επιστολή να καταστεί ανέφικτη καθότι αυτή δεν έγινε λόγω λάθους του αποστολέα της στην αναγραφή της διεύθυνσης του παραλήπτη. Επίσης η αιτούμενη ’δεια ζητείται και για το λόγο ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο υποπίπτοντας σε νομικό σφάλμα προέβηκε σε τελολογική ερμηνεία του άρθρου 44(ΙE) του Νόμου 9/1965 όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 87(1)/2018, χωρίς αυτό να χρειάζετο, καθότι από την γραμματική ερμηνεία του εν λόγω άρθρου ήταν απόλυτα ξεκάθαρο το τι εννοεί ο νομοθέτης με τον όρο «επίδοση»».
Οι προβαλλόμενοι λόγοι είναι οι ακόλουθοι:
α) Το Επαρχιακό Δικαστήριο υπέπεσε σε νομικό σφάλμα εμφανές στο πρακτικό (error of law apparent on the face of the record) σχετικά με την ερμηνεία και εφαρμογή του άρθρου 44 (ΙE) του Νόμου 9/1965 όπως τροποποιήθηκε από τον Ν.87(Ι)Ι2018 καθότι από την ξεκάθαρη γραμματική ερμηνεία του εν λόγω άρθρου προκύπτει ότι η επίδοση της Ειδοποίησης του Τύπου «ΙΑ» με ιδιωτική επίδοση είναι σύννομη μόνο αφού προηγουμένως διαπιστωθεί ότι η επίδοση με συστημένη επιστολή ήταν ανέφικτη κάτι το οποίο έκδηλα δεν συνέβαινε στην υπό κρίση περίπτωση διότι η μη επίδοση της συστημένης επιστολής οφείλετο αποκλειστικά και μόνο σε σφάλμα του αποστολέα της με την αναγραφή λανθασμένης και/ή ανεπαρκούς διεύθυνσης με αποτέλεσμα το ταχυδρομείο να αναγράψει την ένδειξη: «Λόγος: lncorrect/illegible/incomplete address Μέτρo:item returned to sender». Συνεπώς η επίδοση της Ειδοποίησης του Τύπου « ΙΑ» στην αιτήτρια, η οποία επίδοση ακολούθησε τη μη επίδοσή του με συστημένη επιστολή λόγω της λανθασμένης αναγραφής της διεύθυνσης του παραλήπτη από τον αποστολέα, δεν πληρούσε την προϋπόθεση του ανέφικτου τέτοιας επίδοσης και δεν ήταν καλή επίδοση με βάση το άρθρο 44 (ΙE) του Νόμου 9/1965 ως τροποποιήθηκε από το Νόμο 87(Ι)/2018.
β) Επίσης το πρωτόδικο Δικαστήριο υπέπεσε και σε δεύτερο νομικό σφάλμα το οποίο συνίστατο σε φανερά εσφαλμένη ερμηνεία νόμου καθότι προέβηκε σε τελολογική ερμηνεία του άρθρου 44(ΙΕ) του Ν.9/1965 θεωρώντας ότι η ιδιωτική επίδοση της Ειδοποίησης του Τύπου « ΙΑ» « ανεξαρτήτως του γεγονότος κατά πόσο αποστάληκε ή όχι διπλοσυστημένη επιστολή αλλά και τον λόγο που αυτή δεν παραλήφθηκε» ήτοι καλή επίδοση διότι «Ο σκοπός και η πρόθεση του Νομοθέτη» επιτεύχθηκε. Είναι η θέση της πλευράς της Αιτήτριας ότι, δεν υπήρχε κανένα απολύτως περιθώριο για τέτοιου είδους ερμηνεία λόγω της ξεκάθαρης γραμματικής ερμηνείας του εν λόγω άρθρου το οποίο καθιστά δυνατή την επίδοση της Ειδοποίησης του Τύπου « ΙΑ» μόνο όταν η επίδοση με συστημένη επιστολή είναι πραγματικά ανέφικτη και όχι απλώς λόγω σφάλματος του αποστολέα να αναγράψει την ορθή διεύθυνση του παραλήπτη.
Στη δικογραφία της Αίτησης (΄Εκθεση και ΄Ενορκη Δήλωση της Αιτήτριας) γίνεται κυρίως αναφορά στην απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου ημερ. 7.11.2022 (τεκμ.7). Η απόφαση αυτή εξεδόθη στην Αίτηση-΄Εφεση της Αιτήτριας στο Επαρχιακό Δικαστήριο με την οποία αξίωνε κυρίως ακύρωση της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», ημερ. 17.7.2022, η οποία αφορά την πώληση με τη διαδικασία ηλεκτρονικού πλειστηριασμού του ενυπόθηκου ακινήτου (που περιγράφεται) σύμφωνα με την Υποθήκη (που κατονομάζεται) του Επαρχιακού Κτηματολογικού γραφείου Λευκωσίας).
Θεωρήθηκε ότι ο λόγος ακύρωσης που προώθησε ήταν πως «Η προσβληθείσα ειδοποίηση τύπος ΙΑ, δεν έχει δεόντως επιδοθεί». Ο λόγος της θέσης αυτής είναι ότι η εν λόγω Ειδοποίηση είχε επιδοθεί με ιδιώτη επιδότη και όχι με συστημένη επιστολή, όπως προνοείται στη σχετική Νομοθεσία.
Ο περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτων Νόμος του 1965, Ν.9/65 τροποποιήθηκε εκτεταμένα με το Ν.142(I)/2014 και μετά με το Ν.87(Ι)/2018. Το Mέρος VIA που εν προκειμένω ενδιαφέρει, αφορά τη διαδικασία πώλησης ενυπόθηκου ακινήτου από τον ενυπόθηκο δανειστή.
Είναι αναγκαία η σύνοψη της εκ του Νόμου διαδικασίας: Η συγκεκριμένη διαδικασία άρχεται με την αποστολή της Ειδοποίησης Τύπου «Ι», ομού με την κατάσταση λογαριασμού του ενυπόθηκου χρέους, των τόκων και εξόδων. Με την ειδοποίηση αυτή, καλείται ο οφειλέτης όπως εξοφλήσει το οφειλόμενο εντός προθεσμίας, όχι μεγαλύτερης των 45 ημερών από την ημερομηνία της επίδοσης. Επίσης ενημερώνεται ότι σε περίπτωση μη εξόφλησης, ο ενυπόθηκος δανειστής μπορεί να ασκήσει το δικαίωμα του για πώληση του ενυπόθηκου.
Εάν ο οφειλέτης δεν συμμορφωθεί με τον Τύπο Ι, τότε ο δανειστής μπορεί να επιδόσει στον ενυπόθηκο οφειλέτη δεύτερη έγγραφη ειδοποίηση, στην οποία να αναφέρεται ότι το ενυπόθηκο ακίνητο πρόκειται να πωληθεί με πλειστηριασμό. Η ειδοποίηση αυτή, η οποία είναι κατά τον τύπο «ΙΑ», επιδίδεται εντός περιόδου όχι μικρότερης των 45 ημερών από την καθορισμένη ημέρα πώλησης του ενυπόθηκου.
Ο ενυπόθηκος δανειστής, εντός 45 ημερών από την ημερομηνία παραλαβής της ειδοποίησης τύπου «ΙΑ», δικαιούται να καταχωρήσει έφεση στο Επαρχιακό Δικαστήριο για παραμερισμό της ειδοποίησης «ΙΑ» και της σκοπούμενης πώλησης.
Οι έξι λόγοι για τέτοιο παραμερισμό προβλέπονται ρητά στο εδάφιο 3 του ΄Αρθρου 44(Γ) του Νόμου.
Μεταξύ των έξι λόγων είναι ότι «η ειδοποίηση δεν έχει δεόντως επιδοθεί». (σημείο «β»)
Εξ΄ ου και η Αίτηση της Αιτήτριας στο Επαρχιακό Δικαστήριο.
Σχετικός είναι και ο ορισμός «της επίδοσης» εκ του ΄Αρθρου 44 (ΙΕ) του Νόμου, το οποίο έχει ως εξής:
«Επίδοση» σημαίνει σε κάθε περίπτωση την παράδοση ειδοποίησης ή επικοινωνίας με συστημένη επιστολή, η οποία απευθύνεται στην τελευταία γνωστή διεύθυνση της κατοικίας ή του εγγεγραμμένου γραφείου του προσώπου, στο οποίο η ειδοποίηση ή η επικοινωνία απευθύνεται, ή στη σχετική διεύθυνση που είναι καταχωρημένη σε μητρώο του Τμήματος Κτηματολογίου και Χωρομετρίας και σε περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, την ιδιωτική επίδοση τέτοιας ειδοποίησης ή επικοινωνίας σε τέτοιο πρόσωπο. »
(Η υπογράμμιση είναι του Δικαστηρίου)
Είναι δεδομένο ότι η επίδικη εν προκειμένω επίδοση της ειδοποίησης επιδόθηκε με ιδιώτη επιδότη.
Όμως το Επαρχιακό Δικαστήριο παρατηρεί και τα ακόλουθα:
«'Οπως όμως προκύπτει, μέσα από το περιεχόμενο της ένορκης δήλωσης του Παύλου Δημητρίου και ειδικότερα μέσα από το περιεχομένου του Τεκμηρίου 6, η Καθ'ης η Αίτηση προτού προχωρήσει με ιδιωτική επίδοση της εν λόγω ειδοποίησης απέστειλε, προηγουμένως, επιστολή απευθυνόμενη στην Εφεσείουσα με συστημένο ταχυδρομείο, η οποία έλαβε (από το ταχυδρομείο) τον αριθμό (barcode) RΒO15905215CY. H διεύθυνση αποστολής της εν λόγω ειδοποίησης, ως αναγράφεται σε αυτή, ήταν η οδός Κατσώνη 2Η, ’γιοι Ομολογητές, 1082, Λευκωσίας. Με βάση την ενημέρωση του ταχυδρομείου (σε σχέση με τον πιο πάνω κωδικό), η οποία επίσης κατατέθηκε ως μέρος του Τεκμηρίου 6, η εν λόγω επιστολή δεν κατέστη δυνατό να επιδοθεί. Ως λόγος που δόθηκε από το ταχυδρομείο για την μη παραλαβή της ήταν «incorrect/illegible/Incomplete address».
Η κατάληξη του Επαρχιακού Δικαστηρίου ήταν η ακόλουθη:
«Υπό τις πιο πάνω συνθήκες, η επίδοση που έγινε συνάδει με τα διαβαλλόμενα στον ορισμό του όρου επίδοση στο ’ρθρο 44 (ΙΕ) του Νόμου. Εξάλλου η ίδια η Εφεσείουσα ειδοποιήθηκε προσωπικά έναντι της υπογραφής της, για την εν λόγω ειδοποίηση και συνεπώς ουδεμία βλάβη υπέστη το δικαίωμά της για άσκηση έφεσης, ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, για να ελεγχθεί η συμπεριφορά της τράπεζας, ως ενυπόθηκου δανειστή, κατά τα διαβαλλόμενα στο ’ρθρο 44Γ(3) του Νόμου.
Σε κάθε όμως περίπτωση και ανεξαρτήτως του γεγονότος κατά πόσο αποστάληκε ή όχι διπλοσυστημένη επιστολή αλλά και τον λόγο που αυτή δεν παραλήφθηκε θα απέρριπτα την παρούσα Αίτηση-΄Εφεση έστω και αν η Καθ'ής η Αίτηση επέδιδε την εν λόγω ειδοποίηση μέσω ιδιώτη επιδότη, χωρίς προηγουμένως να επιχειρούσε να την επιδώσει με διπλοσυστημένη επιστολή. Από την στιγμή που η Εφεσείουσα έλαβε γνώση του περιεχομένου της Ειδοποίησης Τύπου «ΙΑ», ανεξαρτήτως του τρόπου επίδοσης της, επιτεύχθηκε κατά την κρίση μου ο σκοπός και η πρόθεση του Νομοθέτη. Ως έχει νομολογιακά υποδειχθεί, η ορθή επίδοση εγγράφων συναρτάται αναπόφευκτα με το βασικό στόχο που δεν είναι άλλος από το να ενημερωθεί το πρόσωπο προς το οποίο επιδίδεται το έγγραφο για το τί του καταμαρτυρεί, π.χ. αν πρόκειται για δικαστικό έγγραφο, για τους λόγους που εγκαλείται και να έχει την ευκαιρία να αντιδράσει προς διασφάλιση των δικαιωμάτων του (Ιερά Μητρόπολη Λεμεσού v. Char. Ρ, Michaelides (Estates) Ltd (2002) 1 A.A.Δ. 43 και Maxana Oil Ltd V. Poltava Petroleum Company (2002) 1Β A.A.Δ. 834)».
Η Αιτήτρια αντέδρασε στην πιο πάνω κρίση και ερμηνευτική προσέγγιση του ευπαίδευτου Επαρχιακού Δικαστή επιδιώκοντας ενεργοποίηση της διαδικασίας προνομιακού εντάλματος.
Όπως επανειλημμένα έχει τεθεί με βάση τις σχετικές νομολογιακές αρχές, η Αιτήτρια έχει το βάρος να καταδείξει συζητήσιμη υπόθεση ώστε να της παρασχεθεί σχετική άδεια για καταχώρηση αίτησης προνομιακού εντάλματος, μία διαδικασία που ακολουθείται κατ΄εξαίρεση ως κατάλοιπο της εξουσίας για έλεγχο των κατώτερων Δικαστηρίων, εκεί όπου από το πρακτικό της σχετικής απόφασης διαπιστώνεται έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, έκδηλη πλάνη περί το Νόμο, προκατάληψη ή συμφέρον, δόλο ή ψευδορκία στη λήψη απόφασης ή παραβίαση της αρχής της φυσικής δικαιοσύνης.
Συνιστά δε, πάγια γραμμή της νομολογίας ότι, ακόμη και στις περιπτώσεις στοιχειοθέτησης εκ πρώτης όψεως συζητήσιμης υπόθεσης, τέτοια άδεια δεν χορηγείται, όταν προβλέπεται άλλο υπαλλακτικό ένδικο μέσο ή θεραπεία και ειδικά έφεση, εκτός και εάν καταδειχθούν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις για παρέκκλιση από τον Κανόνα, εφόσον η εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου να εκδίδει προνομιακά εντάλματα αφορά σε κατάλοιπο εξουσίας και δεν αποσκοπεί στο να αντικαταστήσει τη διαδικασία της έφεσης και ούτε στοχεύει στον έλεγχο της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης αλλά στον έλεγχο νομιμότητας (Δέστε μεταξύ άλλων, Ανθί΅ου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Αναφορικά ΅ε την αίτηση των Junport International Limited κ.ά., Πολιτική Έφεση Αρ. 321/2017, 2/4/2018, ECLI:CY:AD:2018:A145, Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 42, Global Consolidation Public Ltd (2006) 1 A.A.Δ. 464, Αίτηση του Σάββα Ιωάννη Κασπαρή (2013) 1(Γ) Α.Α.Δ. 2476, Marewave Shipping & Trading Company Ltd (1992) 1 A.A.Δ. 116 και Αναφορικά ΅ε την Αίτηση του Μιτέλα, Πολιτική Έφεση Αρ. 43/2019, 2/4/2019, ECLI:CY:AD:2019:A121).
΄Εχω μελετήσει τη δικογραφία της αίτησης καθώς και τις γραπτές αγορεύσεις του ευπαιδεύτου συνηγόρου της Αιτήτριας.
Από όσα καταδεικνύονται ουσιαστικά από την ίδια την Aίτηση, εκείνο που επιδιώκεται να προσβληθεί είναι η ερμηνευτική προσέγγιση του Επαρχιακού Δικαστή σε σχέση με τα πιο πάνω άρθρα. Το Επαρχιακό Δικαστήριο με βάση την Aίτηση που του παρουσιάστηκε κλήθηκε να ερμηνεύσει τα εν λόγω άρθρα. Το κατά πόσο η ερμηνευτική προοπτική που απέδωσε στις πρόνοιες ενδεχομένως να μην αντανακλά την ορθή ερμηνευτική αρχή δεν θα μπορούσε να αποτελέσει έρεισμα για να παραχωρηθεί άδεια για έναρξη διαδικασίας προνομιακού εντάλματος.
Ισχύουν, εν προκειμένω, αυτά που είχαν αναφερθεί στη Ηagop G. Bohdjelian & Sons Ltd, Πολ.Αιτ. 47/20. 20.5.2020, ECLI:CY:AD:2020:D156.
«Είναι φανερό ότι επιδιώκεται δια της παρούσης, με το μανδύα της αίτησης για παροχή αδείας, να υποβληθεί στην ουσία «έφεση» επί της ορθότητας της απόφασης και όχι επί της νομιμότητας αυτής. Όπως είναι νομολογημένο, ακόμη και λανθασμένη ερμηνεία νόμου δεν παρέχει το βάθρο παροχής τέτοιας αδείας. (Βλ. Λειβαδιώτου πολ.αίτηση 128/19, ημερ. 22.7.2019), ECLI:CY:AD:2019:D338.
Τυχόν λανθασμένη αντίληψη του Δικαστηρίου ως προς το Νόμο ή την ερμηνεία δεν ελέγχεται με προνομιακό ένταλμα διότι η δικαιοδοσία αυτή εφαρμόζεται μόνο επί της νομιμότητας και όχι επί της ορθότητας της απόφασης (βλ. Λυσιώτης & Υιός Λτδ (αρ.2) (1996)1 Α.Α.Δ. 822 και Γεν. Εισαγγελέα, πολ.αίτηση 24/20 ημ. 10.3.2020), ECLI:CY:AD:2020:D96.
Δεν έχει προβληθεί λοιπόν με βάση τη θεώρηση μου, συζητήσιμη υπόθεση, ώστε να δοθεί σχετική άδεια».
(Βλ. επίσης Αναφορικά με την Αίτηση του Δήμου Λάρνακας, Πολ. Αιτ. 200/20, 23.11.2020, ECLI:CY:AD:2020:D404 και Αναφορικά με την Αίτηση των KAZAKHSTAN KAGAZY PLC, Πολ. Αιτ. 213/21, 11.11.21), ECLI:CY:AD:2021:D509.
Δεν θα ήταν ορθό, ως εκ τούτου, να ενδιατρίψω στην όλη ερμηνευτική συλλογιστική (είτε τελεολογική είτε γραμματική ερμηνεία), ως εισηγείται η πλευρά της Αιτήτριας, αφού ακριβώς δεν έχει καταδειχθεί συζητήσιμη υπόθεση.
Προσθέτως, η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί για ακόμη ένα λόγο. Και εάν ακόμη κρινόταν ότι συνέτρεχαν περιστάσεις συζητήσιμης υπόθεσης, το ένδικο μέσο της έφεσης ήταν ανοικτό στην Αιτήτρια. Εξάλλου, και ίδια το παραδέχεται. Επικαλείται όμως, ότι «το ένδικο μέσο της έφεσης, υπό τις περιστάσεις δεν είναι το ίδιο αποτελεσματικό, επωφελές και βολικό» επειδή εάν η ακίνητη περιουσία απωλεσθεί «δεν υπάρχει καμμιά απολύτως περίπτωση να ανακτηθεί είτε η ίδια είτε ανάλογη με αυτά του 2007-2008, οπόταν αγοράστηκε».
Δεν είναι όμως θέμα απλού ισχυρισμού για βολικό ή πιο αποτελεσματικό μέτρο. Πρόκειται για αναγκαιότητα κατάδειξης εξαιρετικών περιστάσεων. Δεν διαγιγνώσκεται εν προκειμένω, κάτι ουσιαστικό πέραν ίσως του παράγοντα χρόνου, ως επίκληση της βάσης πιο βολικού μέτρου. Αυτό δεν είναι αρκετό. (Βλ. Μεστάνας (2000)1 Α.Α.Δ. 1469). Εξάλλου ενδεχομένως, εάν ακολουθείτο η καταχώρηση έφεσης να γινόταν παράλληλη προσπάθεια αναστολής εκτέλεσης της απόφασης.
Για τους λόγους που έχω εξηγήσει, η αίτηση απορρίπτεται.
Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.