|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:
Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:
ECLI:CY:AD:2022:D476
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 194/2022)
7 Δεκεμβρίου, 2022
[ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΆΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΆΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΕΩΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ Α.Ε.Ρ. CROGUELINO PATISSERIE LTD (ΗΕ 76762) ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTΙORARI ΚΑΙ/Η MANDAMUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 24/11/2022 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΥΠΟ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΕΜΕΣΟΥ-ΠΑΦΟΥ (ΤΜΗΜΑ ΛΕΜΕΣΟΥ) ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΆΡΘΡΟΥ 11(1) (Α) (II) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΝΟΙΚΙΟΣΤΑΣΙΟΥ ΝΟΜΟΥ (ΝΟΜΟΣ 23(1983) ΩΣ ΑΥΤΟΣ ΕΧΕΙ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΕΙ.
........
Κ. Θεοχαρίδου (κα), για Θεοχαρίδου Κ. Καλυψώ & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Δοθείσα Αυθημερόν)
ΣΑΝΤΗΣ, Δ.: Με την υπό κρίση μονομερή αίτηση ημερομηνίας 28.11.22 («η Αίτηση»), η Αιτήτρια Εταιρεία («η Αιτήτρια»), επιζητεί άδεια «. του Δικαστηρίου για την καταχώριση Αιτήσεως με Κλήση για την Έκδοση Προνομιακού Εντάλματος CERTIORARI και/ή MANDAMUS για: (α) Διάταγμα που να ακυρώνει την απόφαση ημερομηνίας 24/11/2022 του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων Λεμεσού-Πάφου (Τμήμα Λεμεσού) με την οποία απορρίφθηκε η καταχώριση της Απαντήσεως (Υπερασπίσεως) της Αιτήτριας, εις τα πλαίσια της Ε110/2022 Ι JUSTICE λόγω παράβασης κανόνων φυσικής δικαιοσύνης (β) Διάταγμα που να αναστέλλει οποιαδήποτε περαιτέρω διαδικασία ή και εκδίκαση της Αιτήσεως Ε110/2022 Ι JUSTICE μέχρι την εκδίκαση της παρούσης αιτήσεως (γ) Διάταγμα που να διατάσσεται το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λεμεσού-Πάφου (Τμήμα Λεμεσού) να επιτρέψει ή και να εγκρίνει την κατάθεση Απαντήσεως της Αιτήτριας .» (η περικοπή είναι αυτούσια όπως και όσες ακολουθούν).
Η Αίτηση βασίζεται στον Κανονισμό 3 του Περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Εκδόσεως Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικού Κανονισμού 5/18 («ΔΚ 5/18»), συνοδεύεται δε από Έκθεση Γεγονότων και Ένορκη Δήλωση (στην οποία επισυνάπτεται σειρά Παραρτημάτων).
Μεταξύ των Παραρτημάτων, εντοπίζεται η «ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΙΣ» ημερομηνίας 22.11.22 (Παράρτημα 1) - όπου δικογραφείται και «Ανταπαίτηση» - και το Παράρτημα 2, το οποίο φέρεται να αντανακλά την επίμαχη απόφαση ημερομηνίας 24.11.22 («η επίδικη απόφαση») τού Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων Λεμεσού-Πάφου, Τμήμα Δικαστηρίου Λεμεσού («το Κατώτερο Δικαστήριο»).
Διεξήλθα τη γραπτή αγόρευση της ευπαίδευτης δικηγόρου και όσα η τελευταία ανέπτυξε προ ολίγου ενώπιον μου προφορικώς.
Πιο συγκεκριμένα - και ανάμεσα σε αρκετά άλλα - η συνήγορος υποστήριξε, κατ' ακολουθίαν αντίστοιχων ισχυρισμών στην Ένορκη Δήλωση, ότι η επίδικη απόφαση είναι ανυπόγραφη και πως το γεγονός αυτό συνθέτει ένδειξη τού ότι «. το πρωτόδικο Δικαστήριο εις το παράρτημα 2, κρίνει προχείρως την ανταπαίτηση ως <παντελώς ανυπόστατη> χωρίς να ακούσει στα πλαίσια της δίκης και χωρίς να δει την μαρτυρία σφαιρικά κι σφαιρικά, αφήνει την εντύπωση πως, ή η απόφαση ήταν προειλημμένη ή, μηχανικά εκδίδονται πρακτικά, ανυπόγραφα, αποστερώντας το δικαίωμα εκάστου να προβάλει τις θέσεις του .».
Μια και περί των Παραρτημάτων 1 και 2 ο λόγος - αυτονοήτως κρίσιμα ως είναι τούτα για ό,τι εδώ ενδιαφέρει - παρατηρώ πως κανένα από αυτά δεν είναι δεόντως πιστοποιημένο κατά τις προβλέψεις του Κανονισμού 3(2), ΔΚ 5/18.
Τούτο, κρίνεται ως καταλυτικό για την τύχη της Αίτησης.
Για το ζήτημα, είχα την ευκαιρία να υπενθυμίσω με ταπεινότητα και τα εξής στην Αναφορικά με την Αίτηση του Πετάη, Πολ. Αίτ. 171/21, ημ. 2.9.21:
«....................................
Το ένταλμα σύλληψης δεν επισυνάφθηκε στην Ένορκη Δήλωση ως πιστό αντίγραφο.
Τούτο, κατά παράβασιν του Κανονισμού 3(2) του Περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικού Κανονισμού 2018, που ορίζει πως «... πρέπει να επισυνάπτονται ως τεκμήρια πιστά αντίγραφα των προσβαλλόμενων αποφάσεων, διαταγμάτων ή πράξεων».
Η προϋπόθεση αυτή - και αυτό ίσχυε νομολογιακώς με την ίδια ένταση πολύ πριν από τη θέσπιση του υπό αναφοράν κανονιστικού πλαισίου - είναι εξόχως σημαίνουσα και καθοριστική.
Το θέμα δεν είναι αυστηρώς τυπικό.
Απεναντίας, συνθέτει ζήτημα λογικής και νομικής τάξης.
Ως τέτοιο λοιπόν, ταξινομείται ως ουσιαστικό και ουσιώδες, αφού αφορά και στην ίδια τη βασιμότητα του αιτήματος (πόσω μάλλον όταν καθάπτεται, όπως εδώ, πράξεων που σκοπείται να ακυρωθούν). Η τάξη τούτη ανατρέπεται όταν ζητείται από το Ανώτατο Δικαστήριο να αποφασίσει επί αντιγράφων (όπως το Τεκμήριο Γ), πιθανολογώντας με αυτόν τον τρόπο απαραδέκτως περί της έκδοσης και του περιεχόμενου τού αφορώντος εντάλματος (βλ. Blue Ribbon Shipping Limited και Άλλων ν Αιμιλιανού και Άλλου, ΠΕ 108/18, ημ. 16.5.19, ECLI:CY:AD:2019:A187, Αναφορικά με την Αίτηση των Νικολάου και Κωνσταντίνου, Πολ. Αιτ. 6/21, ημ. 18.1.21), ECLI:CY:AD:2021:D10.
Kατ' ακολουθίαν, όσα σχετίζονται ευθέως προς το ένταλμα σύλληψης/Τεκμήριο Γ (κατά τις θέσεις του Αιτητή), απορρίπτονται.
.....................................».
Παρεμπιπτόντως, παρόμοια αποφασίστηκαν, πιο επίκαιρα, στην Αναφορικά με την Αίτηση της Κλεόπα, Πολ. Αίτ. 77/22, ημ. 27.5.22, ECLI:CY:AD:2022:D208.
Στη βάση των ανωτέρω και ελλείψει άλλου συναφούς υποβάθρου ή και εξηγήσεων εκ πλευράς Αιτήτριας, η Αίτηση χρήζει απόρριψης.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
/κβπ