---

ΑΝΑΦΟΡΕΣ:

---

Κυπριακή νομολογία στην οποία κάνει αναφορά η απόφαση αυτή:

Γεωργίου Γεώργιος N. ν. Πειθαρχικού Συμβουλίου Δικηγόρων (1999) 1 ΑΑΔ 384

Παττίχης Κυριάκος ν. Κ. Κ. Δικηγόρου (2006) 1 ΑΑΔ 957

Παπακόκκινου Aλέκα ν. I.M. και Άλλου (2011) 1 ΑΑΔ 1162

Μεταγενέστερη νομολογία η οποία κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή:

Δεν έχει εντοπιστεί απόφαση η οποία να κάνει αναφορά στην απόφαση αυτή

---

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ:

---

public Σταματίου, Κατερίνα Μαλαχτός, Χάρης Ιωαννίδης, Ιωάννης Η Εφεσείουσα εμφανίζεται προσωπικά. CY AD Κύπρος Ανώτατο Δικαστήριο 2022-12-14 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΡΕΖΑ ΙΑΣΩΝΟΣ v. ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ, Αρ. Πειθαρχικής Έφεσης 1/2022, 14/12/2022 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:AD:2022:A481

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

(Αρ. Πειθαρχικής Έφεσης 1/2022)

 

14 Δεκεμβρίου, 2022

                                                        

[ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ/στές]

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΡΕΖΑ ΙΑΣΩΝΟΣ,

 

                                                              Eφεσείουσα,

                                              

ΚΑΙ

 

ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΙΚΗΓΟΡΩΝ,

 

                                            Εφεσίβλητοι.

____________________

 

Η Εφεσείουσα εμφανίζεται προσωπικά.

Ν. Κλεάνθους (κα), για κ. Χρ. Μ. Τριανταφυλλίδη, για τους

 Εφεσίβλητους.

____________________

 

Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου

 θα δοθεί από τη Σταματίου, Δ.

­­­

____________________

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.: Η εφεσείουσα, με επιστολή της ημερομηνίας 16.11.2020, κατήγγειλε δικηγόρο στο Πειθαρχικό Συμβούλιο Δικηγόρων για διάπραξη πειθαρχικού αδικήματος.

 

Το Πειθαρχικό Συμβούλιο, με απόφασή του ημερομηνίας 16.12.2021, η οποία γνωστοποιήθηκε στην εφεσείουσα, με επιστολή ημερομηνίας 30.11.2021, αποφάσισε πως «δεν στοιχειοθετείται εκ πρώτης όψεως οποιοδήποτε πειθαρχικό παράπτωμα εναντίον του εγκαλούμενου δικηγόρου». Περαιτέρω, αναφέρεται ότι η ουσία της καταγγελίας εδράζεται στο ότι ο εγκαλούμενος δικηγόρος εκτέλεσε τα καθήκοντα και/ή ότι προσέφερε τις υπηρεσίες του σε μη ικανοποιητικό βαθμό, κάτι που δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του Πειθαρχικού Συμβουλίου. Ως εκ τούτου, η υπόθεση απορρίφθηκε.

 

Η εφεσείουσα καταχώρησε στις 25.2.2022 την υπό κρίση έφεση. Ηγέρθηκαν από τους δικηγόρους των εφεσιβλήτων δύο προδικαστικές ενστάσεις, ήτοι ότι (α) η έφεση είναι εκπρόθεσμη και (β) η απόφαση δεν είναι εφέσιμη.

 

Σε σχέση με τη δεύτερη προδικαστική ένσταση, που άπτεται του περιεχομένου της εκδοθείσας απόφασης, η θέση που προβάλλεται είναι ότι το δικαίωμα έφεσης που παρέχεται από το Άρθρο 17(4) του περί Δικηγόρων Νόμου, Κεφ. 2,[1] περιορίζεται στις αποφάσεις του Πειθαρχικού Συμβουλίου επί της ουσίας των παραπόνων, δηλαδή αυτών που γίνεται έναρξη διαδικασίας για επιβολή οποιασδήποτε από τις ποινές του Άρθρου17(1), σύμφωνα με το Άρθρο 17(2)(δ)[2]. Με βάση το Άρθρο 17(2), θα πρέπει να δοθεί άδεια από το Πειθαρχικό Συμβούλιο για έναρξη διαδικασίας. Εν προκειμένω, σύμφωνα με την εισήγηση, είναι ξεκάθαρο από το περιεχόμενο της επιστολής 30.12.2021 ότι το Πειθαρχικό Συμβούλιο όχι μόνο δεν έδωσε άδεια για την έναρξη διαδικασίας, όπως απαιτείται από το Νόμο, αλλά θεωρεί ότι τέτοια καταγγελία δεν εμπίπτει στη δικαιοδοσία του. Συνακόλουθα, η απόφαση δεν είναι εφέσιμη και, προς τούτο, παρέπεμψε σε νομολογία.

 

Συμφωνούμε με την εισήγηση της ευπαιδεύτου συνηγόρου, η οποία συνάδει και με τη νομολογία στην οποία παρέπεμψε.

 

Στην υπόθεση Γεωργίου ν. Πειθαρχικού Συμβουλίου Δικηγόρων (1999) 1 ΑΑΔ 384, η οποία αφορούσε υπόθεση όπου επίσης δεν είχε δοθεί άδεια από το Πειθαρχικό Συμβούλιο, κρίθηκε ότι η άρνηση του Πειθαρχικού Συμβουλίου να χορηγήσει την απαιτούμενη από το Άρθρο 17(2)(δ) του Νόμου άδεια, δεν αποτελεί «απόφαση» εντός της εννοίας του Άρθρου17(4) και, συνεπώς, δεν είναι εφέσιμη. Όπως παρατήρησε στην απόφασή του ο Πρόεδρος Πικής, όπως ήταν τότε, «το δικαίωμα έφεσης που παρέχει το  Άρθρο 17(4) του Νόμου περιορίζεται σε αποφάσεις του Πειθαρχικού Συμβουλίου επί της ουσίας παραπόνων των οποίων επιλαμβάνεται. Δεν εκτείνεται σε αποφάσεις που σχετίζονται με την παραπομπή παραπόνων στο Πειθαρχικό Συμβούλιο, δυνάμει του Άρθρου 17(2)(δ)».

 

Η απόφαση αυτή ακολουθήθηκε και εφαρμόστηκε στην Παττίχης ν. Κ.Κ. Δικηγόρου (2006) 1 ΑΑΔ 957, στην οποία ζητήθηκε από το Δικαστήριο να αποκλίνει από την προηγούμενη απόφαση Γεωργίου, αίτημα το οποίο απορρίφθηκε. Στην υπόθεση Αλέκα Παπακόκκινου ν. Ι.Μ. κ.ά. (2011) 1 ΑΑΔ 1162, που ακολούθησε, υιοθετήθηκε η ίδια προσέγγιση.

 

Και στην παρούσα περίπτωση, ακολουθώντας τη νομολογία, καταλήγουμε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δεν είναι εφέσιμη. Η δεύτερη προδικαστική ένσταση επιτυγχάνει. Ενόψει τούτου, δεν απαιτείται η εξέταση της πρώτης προδικαστικής ένστασης, καθότι μόνο θεωρητική σημασία θα είχε.

 

Η έφεση απορρίπτεται. Τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον της εφεσείουσας, όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.

 

ΣΤΑΜΑΤΙΟΥ, Δ.

 

ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.

 

ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.

 

/ΧΤΘ