public Ψαρά-Μιλτιάδου, Τάσια Μαλαχτός, Χάρης Σωκράτους, Δώρα Αιτητής εμφανίζεται προσωπικά CY DOD Κύπρος Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο 2022-10-20 el Τμήμα Νομικών Εκδόσεων, Ανώτατο Δικαστήριο ΝΤ. Ν. v. Ν. Ν. , ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 6/2008, 8/2008, 20/10/2022 Δικαστική Απόφαση

ECLI:CY:DOD:2022:30

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ

 

(ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 6/2008

σχ.με αριθμ.8/2008)

 

20 Οκτωβρίου, 2022

 

 

[ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ/στές]

 

 

 

ΝΤ. Ν.

Εφεσείων,

 

ΚΑΙ

 

 

Ν. Ν.

Εφεσίβλητης,

---------

 

(ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 8/2008

σχ.με 6/2008)

 

Ν. Κ. (Ν.)

Εφεσείουσα,

 

ΚΑΙ

 

ΝΤ. Ν.

Εφεσίβλητος,

---------------------

Mονομερής Αίτηση ημερ. 5.7.2022 υπό του Εφεσείοντα στην έφεση αρ.6/2008

Αιτητής  εμφανίζεται προσωπικά

-------------------

ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.:  Η απόφαση του Δικαστηρίου είναι ομόφωνη.

----------------

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

(δοθείσα αυθημερόν)

 

Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.:  Με την αίτηση, η οποία καταχωρήθηκε μονομερώς, ο Εφεσείων (όπως ήταν τότε στην πιο πάνω έφεση αρ.6/2008) και Εφεσίβλητος (στην έφεση αρ.8/2008) επιδιώκει στην ουσία επανεξέταση των εφέσεων, όπως επίσης και έκδοση συναφών διαταγών που αφορούν είτε έξοδα, είτε μαρτυρία, είτε ποσά που πληρώθηκαν κατόπιν διαδικαστικών διαβημάτων[1].

 

Η δε νομική βάση της αίτησης, παρουσιάζεται ως το ΄Αρθρο 30(3) του Συντάγματος, στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου και στο ότι «οι υποθέσεις ανοίγουν και δικάζονται εκ νέου - όταν παρουσιάζονται νέα στοιχεία».

 

Στην ένορκη δήλωση του αιτητή που στηρίζει την αίτηση γίνεται ευρεία αναφορά σε προγενέστερη αίτηση του ημερ. 2.4.2021 με την οποία ζητούσε παρόμοιες θεραπείες.

 

Στην αίτηση αυτή δόθηκε απόφαση του Εφετείου ημερ. 20.4.2022 - πρόκειται για την ΧΧΧ Ντάγκλας ν. ΧΧΧ Ντάγκλας, ΄Εφεση αρ.6/08 σχ.με 8/08, ημερ. 20.4.2022.

 

Στην ένορκη δήλωση του, ο αιτητής επιχειρεί να επισημάνει τα λάθη και τις παραλείψεις του Εφετείου, το οποίο με την πιο πάνω απόφαση του έκρινε πως η αίτηση του δεν μπορούσε να επιτύχει.

 

Δεν προτιθέμεθα να επαναλάβουμε ούτε το ιστορικό ούτε την αιτιολογία της απόφασης μας, ημερ. 20.4.2022.

 

 

Θα τονίσουμε όμως - και πάλι - ότι η υπό κρίση αίτηση στην ουσία επιχειρεί τριτοβάθμιο έλεγχο ορθότητας τόσο της εφετειακής κρίσης στις πρώτες εφετειακές αποφάσεις καθώς και στην τελευταία του κρίση στις 20.4.2022, αφού εμμέσως πλην σαφώς ο αιτητής επανέρχεται στα ίδια θέματα.

 

Ισχύουν αυτά που αναφέραμε ως άνω, στην απόφαση μας.

«Τα Δικαστήρια, ως πολλάκις έχει λεχθεί και νομολογηθεί, έχουν καθήκον να διαφυλάττουν το κύρος τους και να σταματούν τέτοιου είδους διαδικασίες οι οποίες επαναφέρουν συνεχώς τα ίδια θέματα και με εύσχημο και πολλάκις απροκάλυπτο τρόπο παραβιάζουν την τελεσιδικία των αποφάσεων και των δικαστικών διαδικασιών.  Ταυτόχρονα, οφείλουν να προστατεύσουν τόσο την αποτελεσματικότητα της δικαστικής διαδικασίας, αλλά και την αντίδικη πλευρά από ταλαιπωρία η οποία προκαλείται από συμπεριφορά αντιδίκου, η οποία συνιστά κατάχρηση της διαδικασίας. (Loukos Trading Co. Ltd κ.ά. ν. Ρέινμποου Πλήτσιηγκ και Ντάιγκ Co Ltd, (2000)1B  A.A.Δ. 2014).

 

Ο Εφεσείων είχε εις χείρας του κάθε νόμιμο μέσο, το οποίο φαίνεται ότι εξάντλησε τόσο εναντίον της απόφασης επί της αίτησης περί περιουσιακών διαφορών όσο και του διατάγματος μεσεγγύησης, τα οποία και απέτυχαν.

 

Όπως ο ίδιος αναφέρει στην ένορκη του δήλωση η οποία συνοδεύει την αίτηση καταχώρησε διάφορες αιτήσεις και έλαβε διάφορα δικονομικά μέτρα διεκδικώντας επιστροφή των χρημάτων που πληρώθησαν δια του διατάγματος μεσεγγύησης, τα οποία απορρίφθηκαν.  Εναντίον των απορριπτικών αυτών αποφάσεων, είχε δικαίωμα να λάβει το ορθό ένδικο μέσο και όχι το κρινόμενο».  

 

Προσθέτως, ισχύουν τα λεχθέντα υπό της Ολομέλειας στην υπόθεση Χρ.Βενιζέλου ν. Δημοκρατίας, ΑΕ 67/2010, 1.2.2016, ECLI:CY:AD:2016:C59:

«Ισχύουν εν προκειμένω αυτά που λέχθησαν στις Ορφανίδης ν. Μιχαηλίδης (1968)1 Α.Α.Δ. 295, Αγαθοκλέους ν. ΕΔΑΞΥΛ ΛΤΔ κ.ά. (1997) 1(Α) Α.Α.Δ. 302, και στην Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 339.

 

Στην Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (ανωτέρω), μετά την αποπεράτωση της αναθεωρητικής έφεσης, ο αποτυχών εφεσείων ζήτησε με αίτηση επανακρόαση της έφεσης υπό της ολομέλειας του Δικαστηρίου.  Η ολομέλεια αποφάσισε ως εξής: 

 

«Αποδοχή του αιτήματος του αιτητή, θα συνεπαγόταν την αναγνώριση, έξω από τα πλαίσια του νόμου, τριτοβάθμιας δικαιοδοσίας, θεσμού άγνωστου στο νόμο. Σχετικό είναι το ακόλουθο απόσπασμα από την απόφασή μας στην Ορφανίδης κ.ά. ν. Δημοκρατίας, (1992) 3 Α.Α.Δ. 44 (ανωτέρω):- (σελ.56)

 

«Για την ολοκλήρωση της εικόνας η οποία διαγράφεται από τη νομολογία ως προς το δικαιοδοτικό πλαίσιο των εξουσιών και αρμοδιοτήτων του Ανωτάτου Δικαστηρίου, πρέπει να αναφερθούμε και στις Attorney - General v. Georghiou (1984) 2 C.L.R. 251, και Γενικός Εισαγγελέας ν. Λαζαρίδη και άλλου (1992) 2 Α.Α.Δ. 8, όπου αναγνωρίστηκε ότι το Σύνταγμα δεν καθιερώνει δικαίωμα έφεσης και ότι η θεσμοθέτησή του ανάγεται στη νομοθετική λειτουργία. Εξάλλου, έχει αναγνωρισθεί ότι η δικαιοδοσία η οποία παρέχεται από την επιφύλαξη του Άρθρου 11(2) (πρόβλεψη για έφεση), είναι δευτεροβάθμια και ασκείται βάσει και σύμφωνα με τις σχετικές διατάξεις που προβλέπουν και καθορίζουν οι σχετικοί διαδικαστικοί θεσμοί (βλ., μεταξύ άλλων, Republic v. Vassiliades (1967) 3 C.L.R. 82,Branco Salvage Ltd v. Republic (1967) 3 C.L.R. 213, και Δημοκρατία ν. Βιολάρη & άλλης(1991) 3 Α.Α.Δ. 456).»

 

Δε θα επεκταθούμε στη συζήτηση του θέματος, εκτός από του να διαπιστώσουμε ότι το αίτημα, το οποίο έχει υποβληθεί, είναι άγνωστο στο νόμο και, εκ προοιμίου, καταδικασμένο σε αποτυχία. Ο νόμος προβλέπει ένα στάδιο έφεσης, το οποίο, στην προκείμενη υπόθεση, έχει διανυθεί με την ακρόαση της έφεσης και εξαντληθεί με την έκδοση της απόφασης».

 

Η πιο πάνω προσέγγιση επαναλήφθηκε με απόλυτο και κατηγορηματικό τρόπο στην υπόθεση Κτηνοτροφική Επιχείρηση Π.Σ.Μ. Πέτρου Λτδ ν. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2012) 1 Α.Α.Δ. 2023 στην οποία με ανάλυση της έννοιας των εγγενών εξουσιών του Δικαστηρίου με αναφορά στις αγγλικές υποθέσεις Ex. p. Pinochet Ugarte (No.2) (1999)1 All E.R. 577 και στην Taylor and another v. Lawrence and Another (2003) Q.B. 528, τονίστηκε ότι οι ισχυρισμοί των αιτητών ουσιαστικά αφορούσαν σε προβαλλόμενα ως λάθη του Εφετείου το οποίο επικύρωσε την πρωτόδικη προσέγγιση και τέτοιες θέσεις μόνο στα πλαίσια τριτοβάθμιας διαδικασίας θα μπορούσαν να εξεταστούν η οποία δεν υφίσταται στο κυπριακό δίκαιο».

 

 

Για τους λόγους που έχουμε εξηγήσει η αίτηση  είναι καταδικασμένη σε αποτυχία και απορρίπτεται.

                                                              

ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.

 

                                                               ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.

 

                                                               ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.