|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:AD:2022:D205
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 79/2022)
27 Μαΐου, 2022
[ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ/ΣΤΗΣ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx xxx DAVIES ΑΠΟ ΤO ΗΝΩΜΕΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΠΟΥ ΕΞΈΔΩΣΕ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ ΣΤΙΣ 19/04/2022, ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΚΗΣ ΔΗΛΩΣΗΣ ΤΟΥ Α/ΑΣΤ. 2xx4, Ι. ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΤΑΕ ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ
-------------
Βίκτωρας Ακάμας και Κωνσταντίνα Ιωάννου (κα) για Γιάννη Πολυχρόνη ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ.: Ο Αιτητής, από το Ηνωμένο Βασίλειο, αποβλέπει σε άδεια για καταχώριση Αίτησης προς έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari, με το οποίο να ακυρώνεται και/ή παραμερίζεται το Ένταλμα Συλλήψεως ημερομηνίας 19.4.2022 που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου (στο εξής το Ένταλμα), ισχυριζόμενος ότι πρόκειται για «δικαστική πράξη παράνομη και/ή αντίθετη με το Σύνταγμα και/ή το Ευρωπαϊκό και/ή Διεθνές Ανθρωπιστικό Δίκαιο».
Η Αίτηση συνοδεύεται από Ένορκη Δήλωση του Αιτητή ημερομηνίας 24.5.2022, με βάση την οποία διατυπώνονται ως ουσιώδη γεγονότα, τα ακόλουθα:
Ο Αιτητής διατηρεί την Εταιρεία Aerospace Asset Capital η οποία ασχολείται με τη ναύλωση πτήσεων, ως και την πώληση αεροσκαφών και εξαρτημάτων αεροσκαφών, με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο.
Τα τελευταία 8 χρόνια μετακόμισε στην Κύπρο και λειτουργεί την εταιρεία του από το σπίτι του. Στις 19.4.2022 μέλη του ΤΑΕ Αμμοχώστου μετέβηκαν στην οικία του και αφού τον πληροφόρησαν ότι εκκρεμούσαν εναντίον του Εντάλματα Σύλληψης και Έρευνας (Τεκμήρια 1 και 3), προχώρησαν στην σύλληψη του και σε έρευνα στην οικία του, από την οποία συλλέχθηκαν και κατασχέθηκαν ως Τεκμήρια, 3 ηλεκτρονικοί υπολογιστές, 2 κινητά τηλέφωνα και 1 tablet και περαιτέρω κατακρατήθηκε και το προσωπικό του αυτοκίνητο αξίας €150.000.
Στις 20.4.2022 οδηγήθηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου και κατόπιν ακρόασης εκδόθηκε εναντίον του Διάταγμα κράτησης για 3 ημέρες για σκοπούς λήψης καταθέσεων από τα οικεία του πρόσωπα. Στις 23.4.2022 οδηγήθηκε εκ νέου στο Δικαστήριο, το οποίο ανανέωσε την κράτηση του για περίοδο ακόμη 4 ημερών, ενώ στις 26.4.2022 αφέθηκε ελεύθερος χωρίς να καταχωριστεί στο μεταξύ υπόθεση εναντίον του.
Σε σχέση με τα υπό διερεύνηση αδικήματα εναντίον του, ισχυρίζεται πως γνώρισε τον παραπονούμενο το Σεπτέμβριο του 2021 και απέκτησαν φιλικές σχέσεις. Το Φεβρουάριο του 2022 ο παραπονούμενος του ζήτησε να ναυλώσει ιδιωτική αεροπορική πτήση από την Λευκορωσία στη Γεωργία. Συμφώνησαν το κόστος των υπηρεσιών και διευκρίνισε στον παραπονούμενο ότι αν αλλάξει γνώμη, δεν θα του επιστρέφοντο τα χρήματα του. Ένεκα του πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, η διευθέτηση της πτήσης καθυστερούσε, με αποτέλεσμα ο παραπονούμενος να ακυρώσει την μεταξύ τους Συμφωνία. Στις 17.3.2022 ταξίδεψε στην Γεωργία μετά από προτροπές του παραπονούμενου, όπου και συνελήφθηκε μετά από καταγγελία του παραπονούμενου στις αρχές της Γεωργίας ότι τον είχε εξαπατήσει. Με κατάθεση του έδωσε τους δικούς του ισχυρισμούς και τα αποδεικτικά στοιχεία, διερευνήθηκε η υπόθεση και αφέθηκε ελεύθερος χωρίς να προκύψει οτιδήποτε το επιλήψιμο. Στις 18.3.2022 επέστρεψε στην Κύπρο και στις 19.4.2022 έλαβε χώρα η σύλληψη του και η έρευνα της κατοικίας του. Ένοιωσε ταπεινωμένος και εξευτελισμένος και λόγω της κάλυψης της υπόθεσης από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, οι ισχυρισμοί της Αστυνομίας έγιναν γνωστοί σε όλο τον κοινωνικό του περίγυρο (Τεκμήριο 4).
Έχοντας παραθέσει το πραγματικό πλαίσιο της υπόθεσης, όπως αυτό προβάλλεται από τον Αιτητή, προχωρώ σε επιγραμματική παράθεση των αρχών που διέπουν την έκδοση του Προνομιακού Εντάλματος Certiorari. Συναφώς είναι νομολογιακά εμπεδωμένο ότι η χορήγηση άδειας για καταχώριση αίτησης για Certiorari ανάγεται στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου, η οποία ασκείται δικαστικά και με πολλή φειδώ. Χορηγείται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον Αιτητή ότι υπάρχει «εκ πρώτης όψεως υπόθεση» και/ή «συζητήσιμη υπόθεση». (Βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του Σιακόλα και Άλλου, Πολιτική Έφεση 7/2020, ημερομηνίας 7.6.2021, ECLI:CY:AD:2021:A239 και Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd και Άλλων (2004) 1 (Γ) Α.Α.Δ. 1535).
Όπως γίνεται αντιληπτό από την παράθεση του πραγματικού και νομικού πλαισίου της υπόθεσης, δύο είναι τα ερωτήματα που εγείρονται υπό τα περιστατικά της υπόθεσης. Το πρώτο, κατά πόσο το Ένταλμα πάσχει από δικαιοδοτικό σφάλμα, στο βαθμό που στηρίζεται στα Άρθρα 44 και 17 του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου ΚΕΦ. 155 και το δεύτερο, κατά πόσο το κατώτερο Δικαστήριο ικανοποιήθηκε για την ύπαρξη εύλογης υπόνοιας που συνδέει τον Αιτητή με τα διερευνόμενα αδικήματα, ως και την αναγκαιότητα έκδοσης του Εντάλματος, με βάση τα Άρθρα 18 και 19 του ΚΕΦ. 155 και το Άρθρο 11.2(γ) και 3 του Συντάγματος.
Σ' ό,τι αφορά το πρώτο ερώτημα, είναι προφανές από τον τίτλο του Εντάλματος (Τεκμήριο 1) ότι αυτό αφορούσε ύποπτο πρόσωπο και όχι κατηγορούμενο, ως είναι υπογραμμισμένη η λέξη «ΥΠΟΠΤΟΥ». Η αναφορά στα Άρθρα 17 και 44 του ΚΕΦ. 155 - πέραν του Άρθρου 18 - τα οποία αφορούν την μεταχείριση προσώπων που συνελήφθηκαν χωρίς ένταλμα, ως και την έκδοση εντάλματος μετά την καταχώριση του κατηγορητηρίου αντίστοιχα, προφανώς δεν αφορούν την παρούσα περίπτωση του Αιτητή ως ύποπτο πρόσωπο, ούτε και αποτέλεσαν την νομική βάση του Εντάλματος. Νομική βάση του Εντάλματος αποτέλεσε το Άρθρο 18 του ΚΕΦ. 155, την εφαρμογή του οποίου αφορά το δεύτερο ερώτημα ανωτέρω. Συνακόλουθα οι προωθηθέντες από τον Αιτητή νομικοί λόγοι 1 και 2 που αφορούν το πρώτο ερώτημα, δεν ευσταθούν και απορρίπτονται.
Αναφορικά τώρα με το δεύτερο ερώτημα, είναι η θέση του ευπαίδευτου συνήγορου του Αιτητή, ότι το Ένταλμα εκδόθηκε καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας, κατά παράβαση του Άρθρου 18 του ΚΕΦ. 155 και του Άρθρου 11 του Συντάγματος, ως και του αντίστοιχου Άρθρου 5 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Ειδικότερα ισχυρίστηκε ότι από τη μαρτυρία που τέθηκε ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου, με βάση τον Όρκο του Α/Αστ. 2xx4 Ι. Ιωάννου του ΤΑΕ Αμμοχώστου (στο εξής ο Όρκος), δεν δόθηκαν λόγοι που καθιστούσαν αναγκαία τη σύλληψη του Αιτητή.
Έχω εξετάσει με προσοχή τα όσα προωθήθηκαν από τον ευπαίδευτο συνήγορο του Αιτητή, προς απάντηση του δεύτερου ερωτήματος. Και αυτό, έχοντας υπόψη τις πρόνοιες του Άρθρου 18(1) του ΚΕΦ. 155 και του Άρθρου 11.2(γ) του Συντάγματος, ως και ότι για την έκδοση Εντάλματος Σύλληψης απαιτούνται σωρευτικά δύο προϋποθέσεις, η εύλογη υπόνοια ότι πρόσωπο διέπραξε αδίκημα και η αναγκαιότητα της σύλληψης του. (βλ. Πολυκάρπου (1991) 1 Α.Α.Δ. 207, Αναφορικά με την Αίτηση της Μάρθας Κυπριανού (2013) 1 Α.Α.Δ. 17).
Κατέληξα ότι οι αιτιάσεις του Αιτητή δεν ευσταθούν εφόσον α) από το περιεχόμενο του Όρκου όντως προέκυπτε εύλογη υπόνοια για διάπραξη από τον Αιτητή διερευνόμενων από την Αστυνομία πολύ σοβαρών ποινικών αδικημάτων του Εκβιασμού, Απάτης, Απαίτησης Περιουσίας με απειλές με σκοπό Κλοπής, Παράνομης Κατοχής Πυροβόλου Όπλου, Νομιμοποίησης Εσόδων από Παράνομες Δραστηριότητες, Συμμετοχής σε Εγκληματική Οργάνωση και Συνωμοσίας προς Διάπραξη Κακουργήματος και β) ότι προς το σκοπό διερεύνησης των πολύ σοβαρών αυτών αδικημάτων, όντως η σύλληψη του Αιτητή ήταν αναγκαία. Το γεγονός ότι δεν γίνεται ειδική αναφορά στον Όρκο για επηρεασμό του ανακριτικού έργου της Αστυνομίας ή σε ενδεχόμενη απόδραση του Αιτητή - ως η σχετική θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου του Αιτητή - δεν διαφοροποιεί τις εκ του Νόμου προϋποθέσεις έκδοσης του Εντάλματος και την επί τούτου άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του κατώτερου Δικαστηρίου προς έκδοση του Εντάλματος. Εξάλλου ό,τι επί του προκειμένου προβάλλεται, ήταν θέμα προς εξέταση στις δύο δικαστικές διαδικασίες κράτησης του Αιτητή - 3 και 4 ημερών αντίστοιχα - για σκοπούς διευκόλυνσης του ανακριτικού έργου.
Κατ' ακολουθία των πιο πάνω, οι προαναφερθείσες εισηγήσεις του ευπαίδευτου συνηγόρου του Αιτητή ότι το Ένταλμα εκδόθηκε καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας, δεν ευσταθούν και απορρίπτονται.
Τέλος, είναι η εισήγηση του ευπαίδευτου συνηγόρου του Αιτητή ότι το Ένταλμα εκδόθηκε με δόλο και είναι προϊόν απόκρυψης και μη συμπερίληψης στο Όρκο, ουσιωδών στοιχείων που ήταν γνωστά στην Αστυνομία. Ειδικότερα, δεν αναφέρθηκε από την Αστυνομία ότι ο Αιτητής περί τα μέσα Μαρτίου 2022 συνελήφθηκε για την ίδια υπόθεση στη Γεωργία μετά από καταγγελία του παραπονούμενου και οι αρχές της Γεωργίας τον άφησαν ελεύθερο. Ο ισχυρισμός αυτός, κρίνω ότι ουδόλως θα επηρέαζε την άσκηση της δικαιοδοσίας του κατώτερου Δικαστηρίου για έκδοση του Εντάλματος, αφ' ης στιγμής η Αστυνομία διερευνούσε αδικήματα - στη βάση της μαρτυρίας που τέθηκε ενώπιον του Δικαστηρίου - τα οποία κατ' ισχυρισμό διαπράχθηκαν στην Κύπρο.
Κρίνοντας από το περιεχόμενο του Όρκου ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου, καταλήγω ότι αυτό ενήργησε μέσα στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του και δεν μπορεί να κριθεί ότι έσφαλε με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν αποκαλύπτεται επομένως εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση για έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας του κατώτερου Δικαστηρίου, που σύμφωνα με τις καλώς εμπεδωμένες νομικές αρχές, όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, αποτελεί προϋπόθεση για άσκηση της διακριτικής ευχέρειας (Δικαστή) του Ανωτάτου Δικαστηρίου για χορήγηση άδειας προς καταχώριση Αίτησης Certiorari. (βλ. Λυσιώτης (1991) 1 Α.Α.Δ. 1066, Περέλλα (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 692 και Κωνσταντινίδης (2003) 1 Α.Α.Δ. 1298.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
ΣΤ. ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗ, Δ.
/Α.Λ.Ο.