|
ΠΑΓΚΥΠΡΙΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ
|
|
|
ECLI:CY:DOD:2022:16
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 11/2021)
25 Mαϊου, 2022
[ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ/στές]
Μ.
Εφεσείουσα,
ΚΑΙ
Σ.
Εφεσίβλητου.
---------
Χρ. Δημητρίου για Μερκούρη, Τελώνη & κα Γ. Ζυμπουλάκη Τελώνη ΔΕΠΕ, για την εφεσείουσα
Λ. Ιωαννίδης, για τον εφεσίβλητο
-------------------
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου δοθεί από τη Σωκράτους, Δ.
----------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.: Αντικείμενο της κρινόμενης έφεσης αποτελεί η ενδιάμεση απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου, η οποία εξεδόθη στις 2/2/2021 στα πλαίσια της Αίτησης Γονικής Μέριμνας υπ' αρ. 159/2019.
Κατόπιν μονομερούς αίτησης του εφεσίβλητου ημερ. 15/10/2019 εξεδόθησαν αυθημερόν διατάγματα με τα οποία (α) καθοριζόταν ως τόπος διαμονής των ανηλίκων τέκνων των διαδίκων συγκεκριμένη κατοικία στην T. Πάφου, (β) απαγορευόταν στην εφεσείουσα να τα μεταφέρει εκτός της επαρχίας Πάφου και (γ) απαγορευόταν η έξοδος των ανηλίκων από την Κύπρο χωρίς τη γραπτή συγκατάθεση αμφοτέρων των γονέων ή την άδεια του Δικαστηρίου.
Αίτημα του εφεσίβλητου να του ανατεθεί η αποκλειστική φύλαξη, φροντίδα και επιμέλεια των ανηλίκων, δεν εδόθη μονομερώς και διατάχθηκε, ως προς αυτό το σκέλος, η επίδοση της αίτησης. Η εφεσείουσα αντέδρασε στη μονομερή έκδοση των διαταγμάτων και καταχώρησε ένσταση επιζητώντας την ακύρωση τους. Το πρωτόδικο Οικογενειακό Δικαστήριο μετά από ακροαματική διαδικασία, τα οριστικοποίησε.
Τα αδιαμφισβήτητα και παραδεκτά γεγονότα όπως προέκυπταν από τις ένορκες δηλώσεις των διαδίκων, τα οποία αποτέλεσαν κοινό έδαφος, ακολουθούν.
Ο εφεσίβλητος κατάγεται από τη Γ. και διαμένει στην Κύπρο τα τελευταία 35 χρόνια. Με την εφεσείουσα, η οποία κατάγεται από τη Λεμεσό, τέλεσαν πολιτικό γάμο στις 22/5/2006 και θρησκευτικό στις 4/6/2011. Από το γάμο τους απέκτησαν δύο θυγατέρες, τη xxx1 και τη xxx2, οι οποίες γεννήθηκαν το 2007 και 2008 αντίστοιχα. Μέχρι το 2010 διέμεναν στη Λεμεσό, πλην όμως από το 2011 μέχρι και την εκδίκαση της επίδικης απόφασης (και της έφεσης) διέμεναν στην Πάφο. Η συζυγική κατοικία, η οποία αποτελούσε κοινή ιδιοκτησία των διαδίκων βρισκόταν στην Τ.. Αμφότερες οι ανήλικες, κατά τον επίδικο χρόνο, φοιτούσαν σε σχολεία της Πάφου. Η xxx1 στο Αθλητικό Γυμνάσιο Πάφου και η xxx2 στο Δημοτικό και ήσαν καλές μαθήτριες.
Συνεπεία προβλημάτων που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια του γάμου τους και για τα οποία ο κάθε διάδικος δίδει τη δική του εκδοχή, εκτοξεύοντας κατηγορίες κατά του άλλου, η σχέση τους κατέρρευσε και τελούσαν σε διάσταση κατά τον επίδικο χρόνο. Ο εφεσίβλητος είναι εκπαιδευτής και προπονητής στο τζούντο, διατηρεί δική του σχολή στην Πάφο και εργάζεται ως συμβασιούχος καθηγητής στο Αθλητικό Γυμνάσιο που φοιτά η xxx1.
Στις 12/10/2019 η εφεσείουσα μετέβηκε στη Λεμεσό με τις ανήλικες, για να παραστούν σε δεξίωση γενεθλίων. Έκτοτε (μέχρι την καταχώρηση της αίτησης εκ μέρους του εφεσίβλητου στις 15/10/2019) δεν επέστρεψε στην Πάφο. Οι προσπάθειες του να επικοινωνήσει μαζί τους δεν καρποφόρησαν και έτσι στις 15/10/2019 καταχώρησε τη μονομερή αίτηση δυνάμει της οποίας εκδόθηκαν τα επίδικα διατάγματα. Η εφεσείουσα ισχυριζόταν ότι διέμενε με τα παιδιά της αρχικά στον χώρο φιλοξενίας θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας του συνδέσμου για την πρόληψη και αντιμετώπιση της βίας στην οικογένεια (ΣΠΑΒΟ) και είχε ενημερώσει προς τούτο τόσο την Αστυνομία όσο και το Γραφείο Ευημερίας. Αργότερα διέμενε σε κάποια οικία.
Στις 18/10/2019 η εφεσείουσα εξασφάλισε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λεμεσού μονομερώς, δυνάμει της Αίτησης Γονικής Μέριμνας αρ. 400/19, διάταγμα με το οποίο της ανατίθετο η επιμέλεια και φύλαξη των παιδιών της και τις ενέγραψε σε σχολεία στη Λεμεσό.
(Σημειώνουμε πως, όπως μας έχουν πληροφορήσει οι συνήγοροι των διαδίκων, η ανωτέρω Αίτηση αποσύρθηκε από την εφεσείουσα).
Με κάποιο τρόπο, ο οποίος δεν διευκρινίζεται, ο εφεσείων μετέφερε στις 29/10/2019 τις ανήλικες στην Πάφο και έκτοτε φοιτούν στα σχολεία τους.
Η εφεσείουσα, από τον Απρίλιο του 2020 επέστρεψε στην Πάφο και διαμένει στη συζυγική οικία με τον εφεσίβλητο και τις ανήλικες, ούτως ώστε, όπως ισχυρίστηκε, να έχει επικοινωνία και επαφή με αυτές.
Το πρωτόδικο Οικογενειακό Δικαστήριο αφού παρέπεμψε σε νομολογία (Εκδόσεις «Αρκτίνος» Λτδ. ν. Λοϊζίδου Πολ. Εφ. Αρ. 17/2018 ημερ. 21/3/2019), ECLI:CY:AD:2019:B94 έκρινε ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις τις οποίες τάσσει το Άρθρο 32 του Ν. 14/60 έκδοσης των αξιούμενων διαταγμάτων, τα οποία κατέστησε απόλυτα.
Έκρινε επίσης αναφορικά με την εισήγηση της εφεσείουσας για απόκρυψη ουσιωδών γεγονότων τα οποία σύμφωνα με την εισήγηση της έπρεπε να οδηγήσουν σε ακύρωση των διαταγμάτων τα ακόλουθα:
«Έχω εξετάσει με την απαιτούμενη προσοχή την εισήγηση της ευπαιδεύτου συνηγόρου της Καθ' ης η αίτηση ότι ο Αιτητής προέβη σε απόκρυψη ουσιωδών γεγονότων. Δεν διαπιστώνω όμως να παρατηρείται η κατ' ισχυρισμόν παράλειψη. Ό,τι επικαλείται η Καθ' ης η αίτηση ότι ο Αιτητής απέκρυψε είναι τα όσα η ίδια του καταλογίζει περί βίαιης και απρεπούς από μέρους του συμπεριφοράς είτε προ της ίδια είτε προς τις ανήλικες. Θεωρώ ότι οι εν λόγω ισχυρισμοί, καθώς και αυτοί που προβάλλονται από τον Αιτητή για το πρόσωπο της Καθ' ης η αίτηση, αποτελούν την ουσία της διαφοράς των διαδίκων, αφού προβάλλονται εκ διαμέτρου αντίθετες εκδοχές, τις οποίες το Δικαστήριο δεν επιτρέπεται να εξετάσει στο στάδιο αυτό και να ασκήσει τελική κρίση. Επομένως και οι επί του προκειμένου λόγοι ένστασης απορρίπτονται.»
Η ορθότητα της απόφασης πλήττεται με επτά λόγους έφεσης οι οποίοι άπτονται της κρίσης του Δικαστηρίου να οριστικοποιήσει τα εκδοθέντα διατάγματα.
Κρίνουμε σκόπιμο προτού υπεισέλθουμε στην εξέταση των λόγων έφεσης να αποφασίσουμε επί ζητήματος το οποίο ο συνήγορος του εφεσίβλητου έθεσε με επιστολή του ημερ. 8/9/21. Δήλωνε στο εν λόγω έγγραφο πως η έφεση είναι άκυρη καθόσον δεν καταχωρήθηκε ενώπιον του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου και χρησιμοποιήθηκε ο λανθασμένος τύπος αρ. 28 και όχι το ειδικό έντυπο εφέσεων όπως προβλέπεται στον Καν. 10 του περί Οικογενειακού Δικαστηρίου Κανονισμού αρ. 2/1990.
Με την ίδια επιστολή επικαλείται ως δεύτερο στοιχείο της ακυρότητας της έφεσης την εκπρόθεσμη καταχώρηση της.
Όταν στις 7/10/21, η υπόθεση ετέθη ενώπιον του Εφετείου για προδικασία, ο συνήγορος του εφεσίβλητου αναφέρθηκε στην έγερση των δύο προδικαστικών ζητημάτων και αποφασίστηκε να ακουστούν σε σύντομο χρόνο, στα πλαίσια της ακρόασης της έφεσης, αφού καταχωρηθούν περιγράμματα.
Στο περίγραμμα αγόρευσης του, ο συνήγορος του εφεσίβλητου ανέλυσε εν εκτάσει το πρώτο από τα δύο ζητήματα. Θεωρούμε, όμως εν όψει της σοβαρότητας του, να εξετάσουμε και αποφανθούμε επί του δεύτερου, καθόσον το εκπρόθεσμο ή όχι της καταχώρησης της έφεσης, είναι καταλυτικής σημασίας για την ουσία της υπόθεσης.
Θεωρούμε σκόπιμο να υπομνήσουμε τη θεμελιακή αρχή, ότι οι τασσόμενες υπό των Διαδικαστικών Κανονισμών προθεσμίες, αποτελούν βασικό υποστήριγμα του νομικού μας συστήματος για την πιο αποτελεσματική απονομή της δικαιοσύνης. (Κληρίδης ν. Σταυρίδη (1997) 1 (Γ) ΑΑΔ 1348). Η τήρηση τους είναι συνυφασμένη με το δημόσιο συμφέρον εφόσον η τελεσιδικία των διαδικασιών άπτεται των διαδίκων. (Καλλής ν. Alpha Bank Ltd (2002) 1 (Β) ΑΑΔ 793).
Οι Κανονισμοί του Οικογενειακού Δικαστηρίου παραπέμπουν για τις προθεσμίες άσκησης έφεσης στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας. Δυνάμει του άρθρου 35(2), ο χρόνος για άσκηση έφεσης επί τελικής απόφασης καθορίζεται στις έξι εβδομάδες. Για ενδιάμεσες διαδικασίες και αποφάσεις, η τασσόμενη προθεσμία περιορίζεται στις δεκατέσσερις ημέρες.
Δεδομένου πως η επίδικη απόφαση είναι ενδιάμεση και εκδόθηκε στις 2/2/21 τότε η προθεσμία καταχώρησης της, κανονικά έληγε στις 16/2/21. Όμως: Δεδομένης της πανδημίας του covid-19, δημοσιεύθηκαν στις 20 Νοεμβρίου 2020 διαδικαστικοί Κανονισμοί, μεταξύ των οποίων ο Περί Οικογενειακών Δικαστηρίων (τροποποιητικός) (αρ. 3) Διαδικαστικός Κανονισμός του 2020 και ο Περί Πολιτικής Δικονομίας (τροποποιητικός) (αρ. 6) Διαδικαστικός Κανονισμός του 2020 δυνάμει των οποίων ανεστάλησαν όλες οι χρονικές προθεσμίες που αφορούσαν είτε την καταχώρηση δικογράφου ή εγγράφου ή αιτήσεως ή γενικά την τέλεση οποιουδήποτε δικονομικού διαβήματος, μέχρι την έκδοση νέου διαδικαστικού Κανονισμού που θα καταργούσε την εν λόγω διάταξη.
Νέοι διαδικαστικοί κανονισμοί οι οποίοι κατήργησαν τους προηγούμενους δημοσιεύθηκαν στις 12/2/2021 οι οποίοι τέθηκαν σε ισχύ από 8/3/2021. Συνεπώς η καταχώρηση έφεσης στις 19/3/2021 ενέπιπτε εντός της προθεσμίας.
Το επόμενο προδικαστικό θέμα που χρήζει εξέτασης είναι το κατ' ισχυρισμό άκυρο ένδικο μέσο αφού καταχωρήθηκε η έφεση επί λανθασμένου εντύπου και συνεπώς, όπως επεκτείνει το συλλογισμό του ο συνήγορος του εφεσίβλητου, δεν προσδίδεται δικαιοδοσία στο Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο. Αναφέρθηκε εν εκτάσει στη νομολογία την οποία καθιέρωσε το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο όπου κρίθηκε πως η έγερση έφεσης επί εντύπου το οποίο δεν καθορίζει με σαφήνεια το Εφετείο στο οποίο καταχωρείται, δεν είναι έγκυρη.
Υπενθυμίζουμε πως μέχρι το 2016, όπου θεσπίστηκε κανονισμός τροποποιητικός των Κανονισμών του Οικογενειακού Δικαστηρίου, οι εφέσεις τόσο για πολιτική αγωγή όσο και αποφάσεις που εκδίδονταν από το Οικογενειακό Δικαστήριο καταχωρούνταν επί του κοινού εντύπου αρ. 28 με τη διαγραφή και προσθήκη της φράσης που αναφερόταν στο αντίστοιχο με την υπόθεση εφετείο (Δ.35, θ.3)
Εκτενής ενασχόληση του θέματος γίνεται στη σχετικά πρόσφατη απόφαση του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου την Χέυς ν. Φιλιππίδης, εφ. Αρ. 41/2015, ημερ. 18/2/2020, η οποία ακολουθήθηκε και στην Κεντρική Αρχή Βουλγαρίας εφ. Αρ. 5/2020 ημερ. 20/1/22, ECLI:CY:DOD:2022:3. Στην Χέυς (ανωτέρω) (από την οποία ο συνήγορος του εφεσίβλητου ζήτησε απόκλιση, διότι διαφοροποιούνται τα γεγονότα) κρίθηκε με πλήρη ανασκόπηση της μέχρι τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο νομολογίας, πως δικαιολογείται η απόκλιση από την υπάρχουσα νομολογία, καθόσον η απόρριψη έφεσης λόγω του ότι το χρησιμοποιηθέν έντυπο δεν ανταποκρίνετο πλήρως στους Κανονισμούς, θα αποτελούσε «στεγνή τυπολατρία» και θα οδηγούσε σε καταφανώς άδικα αποτελέσματα, αφού η εφεσείουσα στην πράξη θα στερείτο του δικαιώματος έφεσης.
Προτού οδηγηθεί στο συμπέρασμα αυτό, το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο, ανέλυσε τις αρχές που προέκυπταν από αποφάσεις του ΕΔΑΔ όπως Αλβανός κ.α. ν. Ελλάδος, αρ. 38731/05, 20/3/2008, Βαμβακάς ν. Ελλάδος, Προσφ. 36970/2006, ημερ. 16/10/08 και Beles and others v. The Czech Republic (Application no. 47273/99) ημερ. 12/2/2003.
Η πεμπτουσία των αρχών που διατυπώθηκαν στις αναφερόμενες αποφάσεις και τις υιοθέτησε το Δικαστήριο στην Χέυς (ανωτέρω), ήταν πως η εφαρμογή εκ μέρους των Εθνικών Δικαστηρίων συγκεκριμένου εντύπου που πρέπει να τηρείται για την άσκηση μιας προσφυγής, μπορεί να παραβιάσει το δικαίωμα πρόσβασης στο Δικαστήριο.
Σίγουρα υπάρχει κάποια διαφοροποίηση των γεγονότων της παρούσης με την Xέυς, αφού ήδη στην παρούσα περίπτωση έχει θεσμοθετηθεί με τον Κανονισμό 10, ειδικό έντυπο, τύπος 2. Στην Χέυς υπήρχε το κοινό έντυπο αρ. 28 από το οποίο διαγραφόταν η φράση «Ανώτατο Δικαστήριο» και ετίθετο η φράση «Στο Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο». Διαφοροποιείται επίσης από το γεγονός πως στην Χέυς η εφεσείουσα υπέβαλε αίτηση τροποποίησης του εφετηρίου με την προσθήκη της φράσης «Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο». Όμως: Η ουσία στην απόφαση της Xέυς, έγκειται στο ανωτέρω καταγραφέν συμπέρασμα, σύμφωνα με το οποίο, η αυστηρή προσήλωση στο έντυπο αποτελούσε τυπολατρία και στέρηση του δικαιώματος πρόσβασης στο Δικαστήριο. Κατά τα λοιπά, όπως και στην Xέυς, το εφετήριο καταχωρήθηκε εμπρόθεσμα, στο ορθό πρωτοκολλητείο με σημείωση πως αφορά έφεση εκ του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου σε αίτηση για προσωρινό διάταγμα Γονικής Μέριμνας υπ' αρ. 159/2019, και στη συνέχεια ο πρωτοκολλητής του Οικογενειακού Δικαστηρίου γνωστοποίησε στους διαδίκους τον αριθμό της και δόθηκαν οδηγίες ανταλλαγής περιγραμμάτων.
Κρίνουμε συνεπώς πως έχει ενεργοποιηθεί η δικαιοδοσία του Δευτεροβάθμιου Οικογενειακού Δικαστηρίου για εκδίκαση της έφεσης.
Επανερχόμενοι στους λόγους έφεσης κρίνουμε σκόπιμο να επισημάνουμε πως δυνάμει του άρθρου 5(1)(α) του περί Σχέσεων Γονέων και Τέκνων Νόμου του 1990 (Ν. 216/1990) η γονική μέριμνα ασκείται από κοινού από τους γονείς.
Το περιεχόμενο της καθορίζεται στο εδάφιο (1)(β) του άρθρου 5 του Νόμου και περιλαμβάνει τον προσδιορισμό του ονόματος, την επιμέλεια του προσώπου, τη διοίκηση της περιουσίας και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία που αφορούν το πρόσωπο ή την περιουσία του, όπως ορθά επισήμανε το πρωτόδικο Οικογενειακό Δικαστήριο.
Όπως προνοείται στα άρθρα 5 και 9 του Νόμου, η επιμέλεια του τέκνου αποτελεί μια πτυχή της γονικής μέριμνας και περιλαμβάνει την ανατροφή, επίβλεψη, διαπαιδαγώγιση, εκπαίδευση και τον προσδιορισμό του τόπου διαμονής του τέκνου.
Σε περίπτωση διαφωνίας των γονέων κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας και εάν το συμφέρον του τέκνου επιβάλλει τη λήψη απόφασης, το ζήτημα ρυθμίζεται από το Δικαστήριο κατόπιν αίτησης οποιουδήποτε των γονέων (αρ. 7 του Ν. 216/1990).
Γνώμονας πάντοτε παραμένει πως κατά τη ρύθμιση τέτοιων ζητημάτων, η απόφαση του Δικαστηρίου πρέπει να αποβλέπει στο συμφέρον και ευημερία του τέκνου (αρ. 6(2)(α)) Σοφοκλέους ν. Τσεσμέλογλου (2006) 1 ΑΑΔ 1153).
Έχοντας τούτα υπόψη, καθώς και τα αδιαμφισβήτητα γεγονότα της παραμονής των ανηλίκων από το 2010 στην Πάφο σε συγκεκριμένη κατοικία στην Τ., ότι αυτές φοιτούσαν και ήσαν ήδη εγγεγραμμένες για το σχολικό έτος 2019-2020 σε σχολεία της Πάφου, ότι η εφεσείουσα ενώ τα μετέφερε στις 12/10/2019 σε πάρτυ γενεθλίων στη Λεμεσό, δεν επέστρεψε στο σπίτι το βράδυ, ούτε επικοινώνησε με τον εφεσίβλητο, ότι δεν ανταποκρινόταν στις προσπάθειες επικοινωνίας του και πέραν τούτου ενέγραψε τις ανήλικες σε σχολεία της Λεμεσού, κρίνουμε πως ήταν απόλυτα θεμιτό για το Οικογενειακό Δικαστήριο να εκδώσει τα επίδικα διατάγματα. Τις αντικρουόμενες εκδοχές των διαδίκων για τους λόγους οι οποίοι οδήγησαν την εφεσείουσα να προβεί στην ενέργεια αυτή, εν αγνοία του εφεσίβλητου, και εάν οφείλετο σε λεκτική ψυχολογική ή σωματική κακοποίηση την οποία εδεχόταν, πράξεις τις οποίες ο εφεσίβλητος, αρνείται, το πρωτόδικο Οικογενειακό Δικαστήριο, δεν μπορούσε να τις εξετάσει - πολύ δε περισσότερο να τις αξιολογήσει - όπως πρότεινε η εφεσείουσα, στο στάδιο της διαδικασίας έκδοσης προσωρινού διατάγματος. Αυτές οι εκδοχές, ισχυρισμοί και γεγονότα θα εξεταστούν, αξιολογηθούν και θα καταστούν ευρήματα στο στάδιο της εκδίκασης της Αίτησης Γονικής Μέριμνας. Στο συγκεκριμένο στάδιο, το πρωτόδικο Δικαστήριο, όφειλε μεταξύ άλλων παραγόντων να εξετάσει - και εξέτασε - στα πλαίσια της διακριτικής του ευχέρειας, τη διασφάλιση, επί του ισοζυγίου της δικαιοσύνης, τη διατήρηση του status quo, μέχρι την τελική εκδίκαση της ουσίας της υπόθεσης. Την οποία αναμένουμε, πως σύντομα θα ολοκληρώσει, ούτως ώστε να καταστεί δυνατό, να γνωρίζουν οι διάδικοι τα δικαιώματα και υποχρεώσεις τους.
Έχουμε προβληματιστεί σε σχέση με την οριστικοποίηση του διατάγματος το οποίο απαγορεύει στην εφεσείουσα να μεταφέρει τις ανήλικες εκτός της Πάφου, χωρίς την άδεια του εφεσίβλητου.
Παρά το γεγονός πως κατά την έκδοση του, αυτό εδικαιολογείτο από τις υπάρχουσες καταστάσεις και γεγονότα τα οποία πυροδότησαν τις δικαστικές διαμάχες, κρίνουμε πως η διατήρηση και απολυτοποίηση του αποτελεί ένα σκληρό και δύσκολο μέτρο για την εφεσείουσα. Έχουμε κατά νου πως το συμφέρον και η ευημερία των ανηλίκων αποτελεί και θα πρέπει να αποτελεί το πρώτιστο καθήκον των διαδίκων/γονέων και μέλημα του Δικαστηρίου. Ότι η ευημερία τους απαιτεί την αγαστή συνεργασία των γονέων και χρειάζεται τη στήριξη, στοργή και θαλπωρή εκ μέρους και των δύο γονέων, απερίσπαστα, ανεμπόδιστα και χωρίς φόβο. Για τούτο αποφασίσαμε πως θα πρέπει να επιτραπεί στην εφεσείουσα να μεταφέρει τα ανήλικα, εάν το επιθυμεί, κάθε δεύτερο Σαββατοκυρίακο, εκτός της πόλης και επαρχίας Πάφου, από τις 10.00 π.μ. του Σαββάτου μέχρι τις 8.00 μμ της Κυριακής μέχρις εκδικάσεως της Αίτησης Γονικής Μέριμνας. Για τούτο εκδίδεται ανάλογο διάταγμα.
Συνεπώς η έφεση πετυχαίνει μερικώς σχετικά με το 2ο λόγο έφεσης ενώ οι υπόλοιποι απορρίπτονται.
Ενόψει της μερικής επιτυχίας της έφεσης, κάθε διάδικος να επιβαρυνθεί τα έξοδα του. Τα έξοδα πρωτοδίκως, να ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της κυρίως αίτησης.
Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.
Χ. Μαλαχτός, Δ.
Δ. Σωκράτους, Δ.
/κας